Harmonix heeft de tijd genomen. Concurrent Neversoft kwam ruim een jaar geleden al met Guitar Hero On Tour en koos daarbij de Nintendo DS als platform. Harmonix kiest met Rock Band Unplugged voor de PlayStation Portable. Is dat slim?
Getest op: PlayStation Portable (exclusieve titel)
Voor Guitar Hero On Tour had je niet alleen de game nodig, maar ook een krampverwekkend hulpstuk met vier knoppen, dat je aan de DS moest koppelen. Gelukkig heeft Harmonix een andere benadering gekozen. Voor Rock Band Unplugged heb je niets meer nodig dan een PSP. Geen hulpstukken, geen plastic instrumenten, gewoon alleen je PSP, eventueel aangevuld met oordoppen als je in de bus, de trein of het vliegtuig speelt. Dat is meteen al een dik pluspunt voor RBU. Voeg daarbij de veel betere geluidskwaliteit van de PSP en je hebt de voornaamste voordelen ten opzichte van GHOT wel te pakken.
Besturing
Het is even wennen aan de besturing die Harmonix voor RBU verzonnen heeft. Je kiest niet langer één instrument, maar bespeelt afwisselend alle vier de instrumenten in het spel: gitaar, bas, drums en zang. De te spelen noten stromen op de vertrouwde wijze naar beneden, al zijn het hier maar vier rijen noten en geen vijf, zoals in de volwassen versie. Met je linkerhand bedien je twee knoppen van de d-pad en rechts gebruik je de driehoek en het rondje - tot zover is het nog wel vertrouwd. Dat wordt anders als je wijsvingers in het spel betrokken raken, om de twee schouderknoppen te bedienen. Daarmee wissel je van instrument en dat dien je tijdens een nummer zo ongeveer om de tien à twintig seconden te doen. Als je een instrument kiest, krijg je een phrase voorgeschoteld: een sectie van een paar seconden die je foutloos dient te spelen. Als dat gelukt is, verdwijnen de noten voor dat instrument, maar blijf je de muziek ervan horen. Het is dan zaak om een ander instrument te selecteren en daarmee een volgende phrase te spelen.
Bekend
Verder is de gameplay opvallend gelijk aan wat je van de voorgaande delen gewend bent. Zo zijn er nog steeds de witte Energy Notes en kun je nog steeds tot aan vijf sterren verdienen als je voldoende punten bij elkaar weet te spelen. Als je de phrases minder goed speelt, zal de publieke waardering zakken en zal het instrument uiteindelijk zelfs volledig weggehoond worden. Gelukkig kun je een instrument redden door Overdrive in te schakelen.
Uiterlijk
Het uiterlijk van het spel is grotendeels gekopieerd van Rock Band 2. Ook de locaties waar je optreedt zijn hetzelfde als in RB2 en de muzikanten die je ziet spelen zien er ook zeer herkenbaar uit, al zijn ze wel wat statischer dan in de voorganger. Je kunt op vergelijkbare wijze een carrière doorlopen. Per stad speel je een set van drie nummers. Als je voldoende sterren haalt, kun je door naar een andere stad, waar je moeilijker nummers kunt spelen. Bij de te spelen nummers is de zangpartij vrijwel steeds het makkelijkst, zeker in de Hard- of Expert-modus, hoewel er dan opeens koortjes van twee of drie noten tegelijk 'gezongen' moeten worden. Dat is niet erg, want met de andere instrumenten zul je het moeilijk genoeg hebben. Over het algemeen zijn de partijen iets makkelijker dan in RB2. Dat kan geen kwaad, want het steeds wisselen van instrument maakt het spel iets moeilijker.
Conclusie
Rock Band Unplugged heeft geen multiplayer en dat is wel het grootste gebrek ervan. Verder valt er weinig op het spel aan te merken, al moet je even vertrouwd raken met de bediening. De uitdaging zit hier niet zozeer in het correct bespelen van de instrumenten - dat is er alleen maar makkelijker op geworden - maar in het goed laten spelen van de héle band. Het is een flinke klus om op de juiste manier te wisselen en op die manier de volle vijf sterren binnen te halen. Daarom zul je langer met optimaliseren van je score bezig zijn dan je op basis van de slechts 41 nummers tellende songlijst zou denken.
Plus/min
+ Sterren halen is grotere uitdaging
- Geen multiplayer