Onderzoekers aan het Institute of Chemical and Engineering Sciences in Singapore hebben een nieuwe coating voor lcd- en plasmaschermen ontwikkeld. De nieuwe methode zou goedkoper zijn dan de bestaande coatings.
Bij de productie van lcd- en plasma-displays wordt nu meestal een dunne laag van het goed geleidende en transparante indium-tinoxidepoeder op het paneel aangebracht. Deze coating vormt samen met andere lagen bij lcd-panelen de uiteindelijke elektrode, terwijl het laagje bij plasma-tv's de elektromagnetische straling moet blokkeren. Hoewel indium-tinoxide aan de vereisten voldoet, is het een relatief duur goedje dat bovendien clean rooms en vacuüm getrokken ruimtes vereist. Wetenschappers van het Institute of Chemical and Engineering Sciences in Singapore hebben mogelijk een goedkoper alternatief gevonden, zo meldt New Scientist.
Het idee achter de nieuwe coating werd ontleend aan de manier waarop kringen van gemorste koffie ontstaan: de verdampende vloeistof drukt de koffiedeeltjes naar de rand, waardoor de typische koffiekringen ontstaan. De deeltjes, die ook wel granules worden genoemd, schikken zich in een bepaald patroon door de verschillen in snelheid tussen de verdamping van, en convectie in de vloeistof. Door dit fenomeen gecontroleerd toe te passen, zou het volgens de wetenschappers mogelijk moeten zijn om granules een geordend patroon op nanoschaal te laten vormen. Bij gebruik van de juiste materialen zou dit patroon dezelfde eigenschappen als indium-tinoxide kunnen krijgen.
De onderzoekers kwamen uit op een suspensie van gouddeeltjes met elk een doorsnede van 20nm. Deze suspensie werd over een glazen plaat gegoten, waarop latex bolletjes met een doorsnede van 50 tot 100 micrometer waren aangebracht. Door het toevoegen van een aantal oppervlakte-actieve stoffen en het verlagen van de temperatuur tot 4°C, wisten de onderzoekers de snelheid van het verdampings- en convectieproces te sturen. De gouden granules nestelden zich daarbij tussen de bolletjes, waardoor een fijnmazig patroon werd gevormd. Het 'gouden netwerk' zou fijnmaziger zijn dan spinrag en betere geleidende eigenschappen hebben dan indium-tinoxide. Ook zouden de kosten lager zijn.
De volgende stap in het onderzoek is het geschikt maken van het proces voor grotere oppervlaktes. In het laboratium is het oppervlak tot nu toe beperkt gebleven tot enkele vierkante centimeters, maar volgens de onderzoekers is een vertienvoudiging daarvan makkelijk haalbaar en leent de productiemethode zich goed voor verdere schaalvergroting. Jennifer Lewis, een Amerikaanse wetenschapper die in het onderzoek naar zelfassemblerende nanodeeltjes is gespecialiseerd, noemt de resultaten van haar collega's uit Singapore 'veelbelovend'. Een groot voordeel van de methode is volgens haar dat de semitransparante coating met diverse dichtheden geproduceerd kan worden door de grootte van de latex miniatuurbolletjes te variëren.