Amerikaanse onderzoekers hebben een blauwdruk voor een mechanische chip gepresenteerd. Het ontwerp leunt zwaar op de ideeën van de Britse wetenschapper Charles Babbage, die in 1822 de eerste mechanische rekenmachine ontwierp.
De Amerikanen publiceerden hun bevindingen in de New Journal of Physics. Ze beschrijven daarin het ontwerp van een 'nanochip' die geen gebruik maakt van elektronische schakelingen, maar van mechanische componenten. Het uitvoeren van berekeningen gebeurt, net als in Babbages 'difference engine', met een complex van hefboompjes en tandwieltjes, alleen dan op moleculaire schaal. Momenteel zijn de wetenschappers druk bezig met het daadwerkelijk bouwen van de afzonderlijke componenten, waarbij niet alleen het ontwerp, maar ook de materiaalkeuze nog voor de nodige problemen zorgt.
Volgens medeauteur Robert Blick, professor aan de University of Wisconsin-Madison, is inmiddels bewezen dat de bouwstenen voor een mechanische 'transistor' succesvol geminiaturiseerd kunnen worden. Complete transistors, en daarmee ook grotere schakelingen, zijn volgens de prof slechts een kwestie van tijd: 'We rekenen erop dat ons werk binnen een paar jaar in commerciële toepassingen kan worden teruggevonden.' Toch hoeft de traditionele cmos-chip niet direct voor zijn positie te vrezen. De onderzoekers denken in eerste instantie aan toepassing in extreme omgevingen, zoals in de cilinder van een automotor. Ook het Amerikaanse leger is geïnteresseerd: de mechanische nanochip zou ongevoelig zijn voor elektromagnetische golven, en dus onkwetsbaar voor een EMP-aanval. Op conventionele markten zijn er echter ook voordelen voor de nanochip: de technologie zou door het lagere stroomverbruik bijvoorbeeld geschikt zijn voor mobiele toepassingen. Het zal echter nog wel even duren voordat de nanochip met hedendaagse highend-processors kan concurreren.
De oorspronkelijke Difference Engine werd overigens pas in 1991 daadwerkelijk gebouwd. Het apparaat was te complex om met negentiende-eeuwse technologie te fabriceren, maar het Londense Science Museum maakte eind vorige eeuw aan de hand van de oorspronkelijke ontwerpen een replica. Het reusachtige apparaat bleek in staat om, geheel volgens de voorspellingen, complexe berekeningen uit te voeren. Alleen het gewicht was met dertien ton iets te groot voor praktische toepassingen, maar daar hebben de Amerikaanse wetenschappers nu dus ook wat op gevonden.
