supreme court is geen scheidsrechter, het zou eerder de fifa zijn, om de vergelijking door te trekken :-)
De motivatie achter de supreme court was: de 9 meest competente (in de zin van: kennen (al) de wetten het best en hebben in hun carriere de meest objectieve en correcte (en dus geen bedenkelijke) uitspraken gedaan) worden aangesteld om ultieme uitspraken te doen over de interpretatie van de wet(ten)
De functie van de supreme court is om uitspraken te doen over wetten, de interpretatie ervan, en eventueel wetten aan te passen of bij te sturen (of bijvoorbeeld een staatswet te schrappen of ongrondwettelijk te verklaren).
De aanleiding voor een supreme court ruling is wel een specifieke rechtzaak, maar het principe is: je stapt naar de supreme court niet om de uitspraak van de zaak op zich veranderd te krijgen (daar teken je beroep voor aan), maar omdat je een bepaalde wet of interpretatie ervan veranderd wilt zien omdat die volgens jou verkeerd, of te ongenuanceerd is. (Uiteraard wel omdat volgens de interpretatie die jij aanhangt de uitspraak in jouw specifieke rechtzaak anders zou zijn).
Of omdat er gewoon geen of weinig jurisprudentie bestaat, of alleen maar van "lagere" rechters, die je verkeerd vindt en je klaarheid wilt over de zaak van de meest competente (highest authority klinkt beter) op het gebied van recht
voorbeeldje:
Ernesto Miranda: het 14de amendement van de amerikaanse grondwet zegt dat iedere burger het recht heeft op "due process" bij een crimineel onderzoek. (Wat oa inhoudt dat een verdachte recht heeft om bijgestaan te worden door een advokaat tijdens ondervraging)
Miranda had bij ondervraging bekend (en was op basis daarvan veroordeeld), maar niemand had hem verteld dat het zijn recht was om bijgestaan te worden door een advokaat. Zijn advokaat had tijdens de rechtzaak en tijdens beroep geargumenteerd dat de bekentenis onrechtmatig was, omdat niemand Miranda verteld dat ie recht had op een advokaat voor de ondervraging, en hadden ze dat wel gedaan, dan had de advokaat uiteraard Miranda aangeraden niet te bekennen.
De "lagere" rechters oordeelden echter dat alhoewel recht op bijstand van een advokaat verzekerd is/wordt door het 14de amendement, een verdachte maar moet weten dat hij recht heeft op een advokaat en dat z'n recht op due process niet geschonden was.
De advokaat trok uiteindelijk naar de supreme court, omdat hij vond dat dit een verkeerde beoordeling/interpretatie was. De supreme court bestudeerde de zaak en oordeelde dan inderdaad hem due process was ontzegt.
Maar de uitspraak van de supreme court was niet: "Miranda is onterecht veroordeeld" maar: als je voor je ondervraagd wordt er niet op wordt gewezen wat je rechten zijn, wordt je due process ontzegd. (en bijgevolg is alles wat de politie/aanklager verkrijgt als gevolg hiervan "illegaal" en niet bruikbaar in een rechtbank, vloeit voort uit due process principe)
Ze hebben ook wel z'n veroordeling ongedaan gemaakt, maar dat was een (automatisch) gevolg van hun uitspraak/oordeling.
(En het is sindsdien dat politie, elke keer "you have the right to remain silent, etc..." zeggen en dat ze dat de Miranda rights noemen. Miranda werd later wel (opnieuw) veroordeeld voor dezelfde zaak, zonder de bekentenis, het is wel niet duidelijk of dit uitsluitend door het gebruikte bewijsmateriaal in de 2de rechtzaak kwam, of z'n gewraakte bekentenis en de ruchtbaarheid van de hele zaak in de pers er voor iets tussenzat)