Promovendus Paul Heysters van de Universiteit Twente heeft een herconfigureerbare processor ontworpen. Deze processor past zichzelf aan zijn omgeving aan door bepaalde blokken, door Heysters tegels genaamd, in en uit te schakelen wanneer ze nodig of niet meer nodig zijn. Hierdoor kan het energieverbruik van de processor tot tienmaal kleiner worden gemaakt, terwijl de prestaties ten opzichte van een vergelijkbare niet-herconfigureerbare processor tot tien maal hoger zijn. Geheel toepasselijk heeft Paul Heysters voor de processor een naam gekozen van een dier dat zich ook aan zijn omgeving weet aan te passen: Montium, een zeldzame kameleon.
Op de chip zijn meerdere tegels aanwezig voor digitale signaalverwerking, specifieke taken en algemeen rekenwerk. Deze tegels worden automatisch in- en uitgeschakeld afhankelijk van wat men met de Montium wilt doen. Is er bijvoorbeeld een internetverbinding nodig, dan worden automatisch de juiste tegels ingeschakeld om WiFi- of GSM/GPRS-verkeer mogelijk te maken. Doordat er meerdere tegels van hetzelfde soort op de chip aanwezig zijn, kunnen deze worden gecombineerd om complexe taken uit te voeren zoals een fast-Fourier transformatie. Uit testen blijkt dat de Montium hierin tien keer zo snel is als een general purpose low-power cpu, terwijl hij tien keer zo weinig energie verbruikt. Voordat de Montium echter zijn weg vindt richting commerciële producten, zal er ook moeten worden gezorgd dat deze makkelijk is te programmeren. Hier wordt door de groep van Heysters ook aan gewerkt en de eerste resultaten zien er veelbelovend uit.
