Onderzoek van OpenAI en MIT legt verband tussen gebruik ChatGPT en eenzaamheid

Veelvuldig gebruik van ChatGPT leidt in sommige gevallen tot een groter gevoel van eenzaamheid. Dat zeggen onderzoekers van OpenAI en het Massachusetts Institute of Technology. Ze stellen dat vooral intensief gebruik van de spraakmodus negatieve effecten kan hebben.

Voor het onderzoek liet het MIT Media Lab 981 gebruikers ChatGPT gedurende vier weken minstens 5 minuten per dag gebruiken. Sommigen moesten gedurende die tijd de tekstversie gebruiken, anderen de Voice Mode. Deze spraakfunctie kreeg voor een deel van de gebruikersgroep een emotioneel betrokken stem en voor een ander deel een neutrale stem. Ook kregen sommige gebruikers specifiek de opdracht om al dan niet persoonlijke gesprekken te voeren, terwijl anderen volledig vrij werden gelaten in hun gespreksonderwerpen.

Uit dit onderzoek kwam in het algemeen naar voren dat mensen die langer gebruikmaken van de chatbot, zich na de vier weken gemiddeld genomen eenzamer voelden en minder met andere mensen omgingen. Vooral deelnemers die de spraakmodus van ChatGPT intensief gebruikten, en daarbij de stem van het andere geslacht hadden ingesteld, gaven aan het eind van het experiment aan zich een stuk eenzamer te voelen en meer emotioneel afhankelijk te zijn van de chatbot. Het maakte daarbij niet uit of de bot een betrokken of een neutrale stem had. Gebruikers die de spraakmodus slechts kortstondig gebruikten, rapporteerden aan het eind van de maand juist een verbeterd emotioneel welzijn.

Mensen die persoonlijke gesprekken moesten voeren, lieten weten zich significant eenzamer te voelen, maar minder emotioneel afhankelijk te zijn van de chatbot dan de gebruikers die zelf mochten bepalen waarover ze praatten. Dat geldt echter alleen bij gematigd gebruik, voegen de onderzoekers toe. Bij de deelnemers die ChatGPT langdurig gebruikten, waren de verschillen verwaarloosbaar.

Voor het onderzoek analyseerde OpenAI ook zo'n 40 miljoen interacties van in totaal 4076 ChatGPT-gebruikers. In tegenstelling tot het eerdergenoemde gecontroleerde onderzoek, moest deze studie representatief zijn voor het gebruik van ChatGPT in de praktijk. Volgens het bedrijf blijkt hieruit dat in de praktijk maar weinig mensen emotionele gesprekken voeren met de bot. Alleen een klein aantal mensen dat de Advanced Voice Mode dagelijks gebruikte, voerde volgens het onderzoek affectieve gesprekken. Het aantal mensen dat emotioneel afhankelijk is van de chatbot, is volgens OpenAI in de praktijk dus gering.

Het huidige onderzoek heeft nog veel beperkingen, zeggen OpenAI en MIT. Zo zijn de gebruikers maar voor korte tijd gevolgd en zijn de resultaten niet vergeleken met een controlegroep die de chatbot niet gebruikte. Het is bovendien niet onderzocht of chatbots mensen daadwerkelijk eenzaam laten voelen, of de gevoelens van mensen die zich al eenzaam voelen enkel versterken. De onderzoekers stellen dat het onderzoek bedoeld is als eerste stap naar verder onderzoek naar het verband tussen AI-gebruik en eenzaamheid.

Reacties (60)

[fruitbakje]

Voor de statistici onder ons:
Slechte socialisatie bij start is negatief gecorreleerd met lange gebruiksduur van ChatGPT (dus als je je slecht voelt, gebruik je ChatGPT waarschijnlijk vaker)
r = -0,09

Lange gebruiksduur is positief gecorreleerd met verslechterende socialisatie (dus zij die ChatGPT langer/vaker gebruiken, voelen zich ook slechter [zonder daar een causaal verband bij te leggen overigens])
r = -0,217

Slechte socialisatie bij start is negatief gecorreleerd met verslechterende socialisatie (dus als je je slécht voelt bij de start, voel je je aan het einde vaak juist wat beter).
r = -0,069

Bovenstaande op pagina 20. Correlatie is géén causatie!

Misschien is mijn statistiek niet zo goed meer, maar ik snap niet hoe je sterke conclusies kan trekken uit deze r-waarden. De auteurs doen dat overigens ook niet per se, die zeggen vooral (uiteraard) dat er meer onderzoek nodig is. Ook omdat dit nog een relatief nieuw onderwerp is, en dat alleen daarom de methodologie nog niet helemaal goed is uitgewerkt.
Zie ook onderaan p23 en heel p24 "How do user behavior and outcomes evolve over an extended period of model usage?"

[Reactie gewijzigd door fruitbakje op 22 maart 2025 12:45]

[jumbos7]

Pearson's coefficient r: 0.00-0.19 very weak, 0.20-0.39 weak, 0.40-0.59 moderate, 0.60-0.79 strong, 0.80-1.00 very strong

Dat zijn geen sterke r coëfficiënten, als je bedenkt dat alles onder de 0,4 als zwak wordt beschouwd en alles onder de 0,2 als erg zwak. Maar ik denk dat het op zich niet verrassend is dat eenzame mensen eerder een surrogaat zoeken voor (bepaalde) antwoorden, daar waar anderen die vragen eerder kunnen stellen aan mensen.

Ik weet alleen niet zo goed hoe je kunt redeneren dat het eenzaamheid zou kunnen veroorzaken, dan zou toenemend gebruik van ChatGPT voor verminderd contact met mensen moeten leiden.

[tw_gotcha]

in sociale wetenschappen is het heel gebruikelijk om lage correlaties toch te gebruiken als een aanduiding van een trend, als de significantie hoog genoeg is. Het wordt dan meer gezien als een bewezen richting die nul is. Je kunt er vanalles van vinden maar fit gebeurt vaker .

[PredCaliber2]

Omdat sensatie titels beter scoren dan daadwerkelijke onderbouwde feiten blijkbaar.

[WORPspeed]

Slechte socialisatie bij start is negatief gecorreleerd met lange gebruiksduur van ChatGPT (dus als je je slecht voelt, gebruik je ChatGPT waarschijnlijk vaker)

dat moet "positief" zijn, verder klopt t wel.

Misschien is mijn statistiek niet zo goed meer, maar ik snap niet hoe je sterke conclusies kan trekken uit deze r-waarden

T is een heel klein effect, maar de p-waarden zijn wel significant (p< 0.004, p< 0.001 en p< 0.04)

[Buntuhein]

je snapt het heel goed volgens mij. Algemeen probleem lijkt te zijn dat (zeker online) journalistiek meer gaat om clicks dan om kennis. De auteur had best wel iets meer mogen vertellen over correlatie en causaal verband: want niet alle lezers zullen dit als parate kennis in hun rugzak hebben.

In de samenvatting van het onderzoek wordt aan het einde nog een belangrijke opmerking gemaakt: namelijk dat de score/ correlatie door een relatief kleine groep binnen de onderzochte populatie wordt veroorzaakt. Het kan dan zo maar zijn dat dit mensen waren die door een andere oorzaak zich sneller eenzaam voelen.

Algemeen probleem in de sociale wetenschappen is dat er veel factoren een rol kunnen spelen en je alleen maar voorzichtige conclusies kunt trekken. Voor hardere conclusies is veel onderzoek nodig en heb je ook per se een controlegroep nodig. De modellen waarmee je onderzoekt ontwikkelen zich, maar zullen nooit de volledige complexiteit van de werkelijkheid kunnen omvatten.

Het onderzoek sluit af met de constatering dat met dit onderzoek een basis is gelegd voor verder onderzoek/ een soort van stramien waarmee je verder kunt onderzoeken.

[Hazelaartje]

Ja het zijn niet hele sterke verbanden, maar dat lijkt me ook logisch bij sociale wetenschappen. Als ecoloog ben ik zelf wel blij als ik een r2 heb van 0.3. Er zijn zoveel factoren die ook nog effect hebben op hoe eenzaam je voelt dat er bij dit soort analyses echt veel ruis is. Dat maakt het dus ook heel lastig om echt hele sterke verbanden te vinden ik vind een r2 van 0.2 best netjes. Ik heb zelf wel eens een lagere r2 in een artikel gepubliceerd.

[toro]

Ik als autist kan het artikel bevestigen 😫

Tijdens het gebruik ervan ervaar ik iets als een soort van connectie. Maar ook direct er achteraan het besef en de leegte dat ik eenzaam ben door het gemis van echte sociale contacten. Ik ervaar het als een manier om contact hebben waar het soms niet mogelijk is IRL

[Bamsebjorn]

Eenzaamheid is voor veel mensen met autisme extreem complex. Je kan je eenzaam voelen in een groep omdat de dynamiek net langs je heen lijkt te gaan.

Zoals ik het ervaar hangt er een soort mist tussen mij en anderen, waardoor alles net niet helemaal lijkt te kloppen en ik daardoor constant aan het corrigeren ben. Bij wijze van vergelijking een beetje alsof cirkels 362 graden rond gaan en uren bestaan uit 59 minuten, en dat ik de enige ben die daar moeite mee heeft.

Sociale interactie, lichaamstaal, en gesprekken komen daardoor net iets anders binnen, en het lijkt omgekeerd ook zo te zijn: Constant het gevoel hebben dat anderen mij vreemd vinden. Het is heel vermoeiend en lastig uit te leggen aan mensen die deze ervaring niet hebben.

Maar de behoefte aan contact is er wel, hoe moeilijk het ook is. Dat gaat een AI op korte termijn niet kunnen vervangen.

Wees niet te streng voor jezelf. Er zijn heel veel eenzame mensen, en als je goed zoekt op interesses dan kan je misschien online een forum of Discord vinden waar je je prettig bij voelt. Een ontmoeting met mensen die je online leert kennen voelt misschien als een omweg maar het kan heel leuk uitpakken. Probeer veilige mensen te vinden, misschien gelijk gestemden, en probeer het contact te doseren. Confronteer jezelf niet direct met een hele groep als dat onprettig voelt. Een bordspel, of rollenspel zoals D&D kan ook een manier zijn om makkelijker aansluiting te vinden met anderen... maar dat moet bij je passen. Doe vooral wat goed voelt.

Als het enigszins helpt: Je eenzaamheid is niet vreemd, het is niets om je voor te schamen, en je bent er niet alleen in.

[magician2000]

Aan de andere kant kun je het met mensen om je heen juist ook te druk vinden en daar erg veel last van ondervinden.

Maar het mooie aan je verhaal vind ik de afsluiting die je schrijft. Dat het niets is om je voor te schamen.

Ik zou daar een vraag aan toe willen voegen. Namelijk: is eenzaamheid ook niet (deels) aangepraat vanuit de maatschappij? Omdat de maatschappij het "vreemd" vindt dat je je niet (volledig) mengt in het gebeuren.

Mensen zijn nu eenmaal verschillend, altijd al geweest. Een kluizenaar wordt als "vreemd" gezien, maar wat als die persoon door omstandigheden (of dit nu autisme is, of hypersensitiviteit of wat dan ook) zich op die manier beter (dus ook "gezonder") voelt, dan is het toch prima?

Ik snap uit je verhaal dat je dit anders ervaart en het ongemakkelijk voelt, maar ook dat is niet vreemd. In de juiste groep (niet perse met mensen die dit ook hebben, maar mensen die dit echt snappen), hoeft het geen probleem te zijn. Elkaar respecteren en begrip tonen.

[Bamsebjorn]

Voor mij is het ook gewoon te druk om andere mensen om me heen te hebben, dus ik begrijp helemaal wat je zegt. Ik was er vroeger beter in, maar nu kan ik moeilijk in een ruimte zijn met te veel mensen om mij heen. Juist in zo'n drukte, bijvoorbeeld op een verjaardag of feestje, raakt het gevoel van eenzaamheid mij het hardst omdat het dan zo moeilijk is om alle prikkels te verwerken en een gesprek te voeren, waardoor ik me ga dissociëren. Ik zoek die situaties dus bij voorkeur niet meer op.

Zelf kom ik uit een lange relatie, woon ik nu alleen met mijn zoon (co-ouder), en hoewel mijn relatie niet in stand kon blijven mis ik het wel enorm om een maatje te hebben. Als ik nu alleen thuis ben dan komt dat soms best hard aan. Gelukkig heb ik wel momenten waarop ik veilig andere mensen kan ontmoeten, zoals sport en vrienden.

Of eenzaamheid een maatschappelijk opgelegd idee is weet ik niet. Daarvoor weet ik te weinig van psychologie. Ik spreek vooral uit mijn eigen ervaring, en uit de ervaringen die ik met andere mensen met autisme heb uitgewisseld. Eenzaamheid is een veel voorkomend thema onder mensen met autisme, omdat de behoefte aan contact er vaak wel is. Maar niet altijd, zoals je zegt, want we zijn allemaal verschillend.

Er zijn inderdaad mensen die zich op z'n best voelen wanneer ze alleen zijn. Het is absoluut niet aan mij om op te leggen dat die mensen dat maar contact met anderen moeten gaan maken omdat het nog eens zo hoort, zo was mijn eerdere bericht ook helemaal niet bedoeld. Als je van jezelf weet dat het comfortabeler is om alleen te zijn dan zou ik inderdaad aanraden om de sociale gelegenheden niet bewust te gaan opzoeken.

[magician2000]

Dank voor je reactie. Zo had ik overigens je eerdere bericht ook niet gelezen. Het was meer als aanvullende opmerking over hoe de maatschappij graag labels wil plakken.

Het grappige bij mij is dat het altijd al duidelijk had kunnen zijn, hypersensitiviteit, maar het niet "opgepikt" is door de omgeving. Kleine groepjes (tot 4 mensen ongeveer) is te doen, werkomgeving kan erg intensief zijn, laat staan grote(re) groepen.

Maar het besef hebben dat dit zo is, is misschien nog wel het belangrijkste zodat je min of meer snapt wat je het beste kunt doen.

[Euma3000]

Het begint in essentie bij socio-economische status. Vaak wordt eenzaamheid aan autisme gekoppeld maar mensen kunnen ook een schizoide persoonlijkheid ontwikkelen door hun verleden en de maatschappij. Sommigen zijn moe van het oppervlakkige en transactionele contact, wetende dat we als maatschappij gefaald hebben om te verbinden en dat deze contacten in essentie tot teleurstelling leiden en uiteindelijk niet zoveel veranderen. Uiteindelijk ben je op zoek naar oxytocine en een chatbot zal je dat niet geven, maar echte mensen geven ook geen voldoening voor sommigen op de lange termijn. Veel mensen zoeken contact online, maar deze omgeving is zwaar beïnvloed door economische systemen en long term investment. Je moet een online netwerk opbouwen en veel mensen toevoegen en een groot profiel opbouwen om geaccepteerd te worden, tevens is dit digitale plaatje erg afwijkend van de realiteit, wat elkaar weer tegenwerkt. We zijn ook vaak bezig met overleven, zijn overladen met informatie en hebben geleerd dat anderen dus geen prioriteit kunnen zijn. Ook is het crisistijd en hebben mensen grote verschillende opvattingen die groepen tegen elkaar uitspelen. Denk dat AI een sneeuwbal effect voor eenzaamheid kan veroorzaken, en daarmee verschuiven we problemen meer en meer.

[magician2000]

Interessant. Maar veel mensen accepteren dus ook dat dit, met name het deel over wat we geleerd hebben, het enige juiste zou zijn. Het zou gezonder zijn om dat niet te accepteren en je eigen mening over dingen te vormen.

Maar ja, dat zit wellicht bepaalde mensen niet lekker omdat we dan teveel zelf gaan nadenken en inzicht krijgen in wat er allemaal om ons heen gebeurd.

[Sando]

Je kan je eenzaam voelen in een groep omdat de dynamiek net langs je heen lijkt te gaan.

Overigens is dat niet exclusief voor mensen met autisme. Soms bevind je je in een groep waar je totaal geen klik mee hebt. Dat kan heel vermoeiend zijn.

[Bamsebjorn]

Dat klopt. Ik benoem specifiek autisme omdat dit onder mensen met autisme vaker voor lijkt te komen, en omdat ik daar zelf ervaring mee heb. Ik heb absoluut geen ervaring zonder autisme, maar dit soort situaties kunnen net zo goed moeilijk zijn voor mensen met burnout, vermoeidheid, stress, ADHD, longcovid of gewoon het verkeerde gezelschap.

Ik heb overigens vaker gehoord dat een niet-autistisch persoon een "met autisme vergelijkbare" dissociatie kan ervaren als ze in een groepje met alleen maar autisten zitten. De autisten worden in zo'n situatie ineens sociaal omdat de golflengte beter lijkt te kloppen.

[Sando]

Hoewel het me absoluut vermoeiender lijk om in een sociale situatie te zitten wanneer je burnout, vermoeidheid, stress, ADHD, longcovid of autisme hebt, is het niet zo dat neurotypische mensen elke sociale situatie probleemloos en zonder tegenzin aangaan. Ik denk dat het normaal is om je eenzaam te voelen in verkeerd gezelschap, vooral als je niet weg kunt gaan.

Zo zie ik overeenkomsten tussen autisme, introversie, en HSP-personen als het gaat om sociale vermoeidheid, het gevoel dat sociale situaties energie kosten in plaats van geven, of te veel prikkels geven. Ook neurotypische personen kunnen moeite met sociale codes hebben, en dan noemt de maatschappij ze soms "socially awkward": dingen verkeerd interpreteren, niet weten wat te zeggen, stilvallen etc.

[Jaapvaak]

Ik ervaar dat ook weleens maar als je gewoon je best doet om interesse te tonen naar mensen, of een paar bier drinkt en mensen vinden je leuk dan wordt het meestal vanzelf leuk en ontspannen.

[Euma3000]

Je gaat je voornamelijk op de korte termijn beter voelen door de remming van dopamine afbraak en heropname, maar dit heeft niets te maken met je neutrale staat en hoe je dan reageert op sociale situaties. Er is ook een verband met D3 en Omega 3 drie in sensitiviteit voor dopamine. Extraverte mensen zijn vaak minder gevoelig voor dopamine, dus moeten meer doen om overprikkeld te worden. Wellicht dat blootstelling hier een positieve werking op heeft, want het brein kan tenslotte geconditioneerd worden.

[Jaapvaak]

Nee maar heb soms ook wel het gevoel dat ik minder naar m'n eigen gevoel van sociale angsten moet luisteren en mezelf in het diepe gooien, uiteindelijk werkt dat altijd wel positief bij zulke situaties.

[Tintel]

Wat ik zelf vermoed maar ook niet kan bewijzen is dat dit relatief vaak voor komt (het idee dat je wel aanwezig bent in een gezelschap maar niet 'aangesloten' bent). Echter is dat dan weer een reden dat (zoals jij ook beschrijft) naar common ground als preconditie, gezocht wordt [bijv. muziekvoorkeur of bordspel of rollenspel of kijken naar een bepaalde sport zoals voetbal].
Of juist 'de boel wat te nivileren' en dat laatste doen we dus door met bijv. alcohol houdende drank. Want dat leidt als het ware tot een soort synchronisatie.

Ik denk ook dat dergelijk soort eenzaamheid toch wel vaak voorkomt. Want aan mensen om ons heen geen gebrek in druk bevolkte gebieden als steden. Dus waarom dan toch zoveel eenzaamheid? Dat moet dan toch een gevolg zijn van het missen van de aansluiting. En daarom gebruiken we ook relatief veel van iets wat eigenlijk niet eens heel goed voor ons is (alcohol dus).

[vlaaing peerd]

Mijn oplossing is een agent maken, zeggen dat ik de LLM aanspreek met 'computer' en dat hij alleen in de lijn van Star Trek mag reageren. Ik zoek nog wel een voice die lijkt op die van Star Trek, maar tot zover tevreden.

Ik spreek tegen een computer, de computer geeft de gewenste informatie, en ten alle tijde krijg de haptische en linguïstische feedback dat het een computer betreft. Wil ik een normaal gesprek, dan zal ik me toch echt tot een mens moeten wenden.

[Sicos]

Ik gebruik chatGPT geregeld voor mijn werk want ook al komt die soms met stomme oplossing aanzetten... het is toch een verreke gemakkelijke tool.

Ik ben ook graag alleen en zou het liefst ergens aan een bosrand in Nederland wonen (maar dat is godsgruwelijk onmogelijk met onze huizenmarkt of je moet wel idioot veel geld hebben)

Maar nee ik voel me niet eenzaam ook al draag ik blijkbaar bij aan dit onderzoek van MIT.

[Daoka]

Wat je zou kunnen doen tegen de eenzaamheid is een Twitch account maken en een kleinere streamer volgen. Mogelijk kan je iemand vinden in een categorie waar jij ook interesse in hebt. En ja er zitten "nadelen" eraan. Als je dus een streamer kiest met 20-50 mensen ben je niet de enigste. Je zal dus op je beurt moeten wachten voordat de streamer antwoord/reactie geeft. Al zal dat meestal niet lang zijn. Een andere nadeel is natuurlijk dat de streamer niet altijd online is wanneer jij het zou willen of gaat online wanneer het jouw niet uitkomt.

Je kan ook een nog kleinere streamer zoeken zodat het meer 1 op 1 voelt maar dit komt misschien weer met verplichtings gevoel dat je het gesprek gaande moet houden of meer stille momenten hebt.

Maar het zou misschien wel de menselijke contact kunnen geven in een veilige situatie (achter een scherm waar niemand je in het echt ziet). En je hebt geen "verplichtingen", als je geen zin heb ga je niet kijken. Als het niet bevalt kan je een andere zoeken of gewoon stoppen.

Een ander ding wat je zou kunnen proberen is bijvoorbeeld een post op de reddit autisme pagina zetten dat je wel (digitaal) contact met iemand zou willen. Dit is dan 1 op 1 contact natuurlijk. Maar hopelijk vind je daar dus iemand die het ook moeilijk vind en jullie elkaar kunnen ondersteunen.

Er zijn dating bureaus voor mensen met problemen. Je zou daar kunnen informeren of ze in plaats van dating ook mensen voor gewoon vriendschap koppelen. Of anders bijvoorbeeld vragen bij GGZ of een psychiater wat ze hierin kunnen betekenen voor je. Bijvoorbeeld een praatgroep voor autisme. Dit zijn mensen met vergelijkbare problemen en je dus begrijpen of misschien zelfs je kunnen helpen met bijvoorbeeld tips. Dit zou de drempel kunnen verlagen om het te proberen. En misschien ook niet omdat je niet ingeschreven staat maar een mailtje kost ook niets.

En misschien heb je het wel eerst nodig om te trainen met een AI. Ik snap dat dit veel blokkades weg kan halen. Een gevoel dat je infeite alles kan zeggen zonder problemen. Ben je boos op de AI, even een nieuwe sessie en de AI is het vergeten. Nooit angst dat als je ooit iets gezegd heb dat het verkeerd opgevat wordt of later problemen zou kunnen geven. En geen angst dat iemand misschien liegt (voor een goede reden) of iets zegt uit medelijden voor je situatie. Wil je even pauze of valt het gesprek stil geeft de AI er ook niets om. Weet je even niets te zeggen kan AI wel een paar onderwerpen te verzinnen. Met uitzondering van een paar momenten is het altijd beschikbaar wanneer jij het wil, je hoeft dus nooit een moment te plannen of hopen dat de andere tijd heeft. Je hoeft nooit het gevoel te hebben dat een ander beter is dan jou. Of je eigen anders voordoen dan je bent. Ik weet natuurlijk niet of dit van toepassing is voor jou. Maar als dit het is waarom je met AI praat, misschien kan je dan de gevoelens / gedachten die je erna hebt dan omzetten naar dit is een goede training geweest.

[Buntuhein]

Ik snap wat je zegt, maar als autist ben je geen representatieve populatie voor de mensheid als geheel. Dat bedoel ik niet naar of vervelend: ik werk samen met een autistisch persoon en dat is voor mij een verademing: ze kan mij ondersteuning bieden daar waar mijn brein gewoon tekort schiet. Ook wel confronterend hoe slecht ik dan ben in sommige taken.

Wat jouw verhaal mogelijk aangeeft is de constatering die in het onderzoek wordt gedaan dat een kleine groep kennelijk meer bevattelijk was voor gevoelens van eenzaamheid. In jouw situatie kan ik me goed voorstellen dat je 'connectie' maakt met de chatbot en daardoor je echte sociale contacten verliest. Sociale contacten die jij anders ervaart dan mensen die geen autisme hebben.

Erg interessant.

[Alxndr]

Ik gebruik ChatGPT dagelijks voor werk, en doordat ik dus dagelijks tegen de limieten en beperkingen van LLMs aanloop zou ik er nooit persoonlijke gesprekken mee willen voeren.

Wat betreft praten tegen een apparaat, daar voel ik me al helemaal niet comfortabel bij, geen idee waarom, maar ik krijg er de kriebels van ongeacht de praktische voordelen van niet hoeven te typen. Ik heb ooit 1 keer in mijn leven 'hey google' gezegd, en daar zal het denk ik ook wel bij blijven.

[Lord Anubis]

Haha, klopt, ooit een keer he siri geroepen om te kijken of het werkt. Vind dat zo belachelijk.
Net zoals ‘dank je wel’ zeggen als je een antwoord krijgt. Als ik iets krijg van iemand zeg ik altijd dank je wel. Maar tegen een chatbot van een bedrijf echt niet. Ook niet tegen een ai waar ik vragen aan stel.
Maar schijnbaar zijn chatAI’s wel gevoelig. Zojuist aan chatGPT, copiloot (ms) en deepseek een rare vraag gesteld en terzijde deepseek gaf eigenlijk als enige een goed antwoord. Ik reageerde met wat is dat voor idioot stompzinnig antwoord kreeg ik van copiloot een reactie als in ‘ik heb mijn best gedaan’ blah blah ‘ik vind dit onacceptabel en de sessie wordt beëindigd’.
Mensen zijn vaak vreemde wezens, leven bij gratie van een parkiet, parkiet dood hun ook kastje 6 door eenzaamheid.

[Reactie gewijzigd door Lord Anubis op 22 maart 2025 12:37]

[SPee]

Mensen zijn vaak vreemde wezens, leven bij gratie van een parkiet, parkiet dood hun ook kastje 6 door eenzaamheid koolmonoxidevergiftiging.

FTFY. Parkieten (of andere kleine dieren) werden vroeger gebruikt om te controleren of de lucht nog goed was. Die hadden er namelijk eerder last van.

[Lord Anubis]

Volgens mij waren dat geen parkieten maar kanaries.

En je hebt mijn tekst in de quote gewijzigd.

[Reactie gewijzigd door Lord Anubis op 22 maart 2025 18:41]

[Andy1562]

Eens het blijft apart om prive tegen zon ai agent te praten. Maar ik ken er wel een paar die dat heel intensief doen 🫨

[djwice]

Je kunt een lokale AI een profiel geven van een getrainde coach of psycholoog, inclusief stijl van reageren en voorkeuren voor bepaalde modellen.

Je kunt dat echt iets aan de die dialoog hebben. En omdat het lokaal is, kun je gewoon je hart luchten op je eigen manier. Hoef je niet bang te zijn wat de ander er van vindt.

Je kunt zo ook lastige gesprekken meerdere keren oefen.

[Reactie gewijzigd door djwice op 22 maart 2025 14:11]

[Artimunor]

Praten is ook gewoon een hele inefficiente manier van communiceren, zichtbare en verborgen non-verbale communicatie geven human-to-human op spraak gebaseerde communicatie wel een iets hogere throughput echter ook meer storing/ruis.
Interacteren met machines kan veel efficienter dan met je stembanden.

[Reactie gewijzigd door Artimunor op 22 maart 2025 12:43]

[djwice]

Er zijn nu ook lokale AI-modellen die plaatjes, audio en getypte tekst tegelijk kunnen verwerken.

Als je die goed inricht worden zelfs je micro expressies meegenomen.

[ultimasnake]

Probeer dan Sesame eens, toegegeven deze is erg ‘amerikaans’ en net iets ‘overenthousiast’ maar zowel ik als mijn vrouw kregen best kriebels bij het praten met de mannen stem waarbij het ditmaal redelijk positieve kriebels waren.

De intonatie en zelfs de mate van interesse, de kracht om het gesprek door te voeren en zelfs enkele minuten later op iets terugkomen voelde zo natuurlijk
https://www.sesame.com/re...e_uncanny_valley_of_voice

[Minimise]

Probeer sesame 1B open source eens… een stuk minder goed, maar nog steeds interessant.

[magician2000]

Maar een "discussie" voeren met zo'n LLM is wel grappig. Je merkt al heel snel dat die je eigenlijk naar de mond gaat praten. Geef een voorzetje en je krijgt eigenlijk een reactie die je wilt horen.

Toch heb ik wel wat bijzonderheden ontdekt door "discussies" met LLM waardoor er wat puzzelstukjes over vragen die ik had op zijn plek vielen. Dus eigenlijk door een vraag antwoord spel nieuwe mogelijkheden ontdekken.

Dat kan natuurlijk ook met mensen, maar een LLM is "altijd" beschikbaar.

[Buntuhein]

persoonlijke gesprekken: neen dat zeker niet. Spreken tegen een AI dat dan weer wel. Doe ik gewoon. Ik realiseer me dat ik tegen een machine praat en dat een eventuele 'emotie' is gegenereerd. In mijn auto bestuur ik ook vrijwel alles met mijn stem.
Hey Siri welke afspraken heb ik vandaag in mijn agenda is een vraag die ik graag stel. Superhandig: meteen een popup met een lijstje....

[Euma3000]

ChatGPT functioneert goed objectief, dus voor persoonlijke informatie moet je er niet zijn, tenzij je je persoonlijkheid wilt sturen met tips omtrent lifestyle, maar daar blijft het ook bij.

[Reactie gewijzigd door Euma3000 op 24 maart 2025 10:01]

[Vaevictis_]

Dit soort onderzoeken gaan we komende jaren vaker zien, over een aantal jaar kunnen ze hetzelfde onderzoek herhalen met huisrobots.

[NrFive]

”If we are being honest, all we really want from AI is two things that are desperately dark. We either want a friend… or we want a slave.”

- Josh Johnson (comedian)

[djwice]

Wikipedia: Rent a Friend

[Euma3000]

Willen we dat dan ook niet van andere mensen? Wil naar macht? Slaaf en heer? Filosofen hielden zich hier al mee bezig. Hebben we gefaald?

[FitTiv]

Beetje de film "her" maar dan in het echt. Ik kan me voorstellen dat bepaalde mensen wel echt dieper in een negatieve spiraal komen als ze veel tijd doorbrengen met een chatbot die toch altijd attent en aanwezig is, tov het echte leven waar dat niet altijd is.

[torp]

Mij verbaast dit niet. Het sleutelwoord is "hechting", denk ik. We kunnen ons aan alles hechten: aan personen, maar ook aan huisdieren, routines en zelfs materiële zaken (bekend voorbeeld: auto's).

Zelf heb ik nog wat doodgewone gebruiksvoorwerpen van mijn overleden moeder, en toch vind ik het lastig daar afstand van te doen. Zo hebben we nog een tijd haar stoel bewaard, een lelijk ding maar toch, het ging om de herinnering. Tot ik bij een kringloopwinkel exact dezelfde stoel tegenkwam. Dat was wel een verhelderend moment.

[Reactie gewijzigd door torp op 22 maart 2025 12:09]

[FanaticNL]

Ik denk dat heel veel technologie en vooral digitale technologie (digitalisering) zorgt voor vereenzaming. Zeker nu met AI waarbij je gesprekken en discussies voert met een computer en in mindere mate met een mens.

Ik kan me voorstellen dat de tech-bedrijven het zo menselijk mogelijk proberen te maken zodat we in eerste instantie voor de gek gehouden worden, maar uiteindelijk trapt ons brein daar niet in. De paradox is dat we het wel blijven, of uiteindelijk gaan, gebruiken.

Ik zie keer op keer paralellen met 15-20 jaar geleden toen social media en het internet echt opkwam. Dit soort onderzoeken bevestigd dat alleen maar. Op sommige vlakken zijn we er echt niet beter op geworden.

[FrostyPeet]

Je wil niet weten hoeveel eenzaamheid er is bij mannen 60+. Gescheiden, weduwenaar, te veel meegemaakt om nog flexibel een nieuwe relatie aan te gaan. 60+ vrouwen met een waslijst aan eisen. Vooral als het werk stopt vallen ze in een zwart gat. Of neem de groep mensen met een handicap die vrijwel niet aan een stabiele relatie kunnen komen.

Dat die virtuele dating apps gebruiken, heel goed worden in een spelletje, drie keer per dag een kleine boodschap halen zodat ze drie maal hoi horen van de kassa dame is begrijpelijk. Dat ze gezellig kletsen met chatgpt, in het donkere van de nacht, eenzaam op bed, is ook begrijpelijk.

[sdziscool]

De conclusie is vooral dat chatGPT de eenzaamheid blootlegt, van wat ik zo lees zorgt de chatbot niet voor sociale isolatie maar laat aan veel mensen zien dat ze eigenlijk het soort contact dat ze hebben met de chatbot graag met echte mensen zouden willen hebben. Dat heb je niet per se door als je dergelijke gesprekken nooit hebt.