Er is niet één manier van opvoeden. Er is niet één type kind en er is niet één type ouder.
"Je bent uniek, net zoals iedereen. (Loesje)"
@
Retrospect kiest ervoor om hele strikte kaders te leggen aan wat hen goed acht op dit specifieke vlak. Daar kunnen jij en ik geen oordeel over hebben. Wij weten niets van diens thuissituatie, persoonlijke levensovertuiging en hoe diens kinderen reageren op bepaalde zaken.
Het ene kind vereist hele strikte regels, omdat het anders domweg niet luistert en zichzelf heel erg in serieuze problemen wurmt. Het andere kind kun je makkelijker (meer) vrijheid geven, omdat die zich goed/beter aan afspraken houdt en alles daar tussenin, en dan is het ook nog eens fluïde (het ene moment gaat het op manier A en het andere moment op manier

.
Ik heb twee kinderen. Bij de één kan ik heel goed afspraken maken (die ik controleer en handhaaf en dat uiteraard laat weten.)) en relatief veel vrijheid geven. De andere moet ik strakker afkaderen, omdat ze anders een loopje met me neemt. En dat is lastig, want het voelt soms als meten met twee maten, maar ik doe dit op mijn eigen (en mijn vrouw d'r) beste inzicht, met de beste intentie. Is het feilloos? Tuurlijk niet. Werkt het foutloos. Absoluut niet. Maar het is beste dat 'ik' kan.
Mijn persoonlijke houding met opvoeden is, afremmen waar nodig en eventueel en stimuleren waar het kan en pas opleggen waar noodzakelijk. Ik probeer m'n kinderen zoveel mogelijk zelf te laten ontdekken en doen, en grijp pas in wanneer ik zie dat het uit de hand
gaat lopen. Dit is iets wat bij mij (en mijn vrouw) past. Dit is ook iets wat lijkt te werken voor mijn kinderen (bij de eerste dus wat beter dan bij de tweede). Dus daar heb ik geluk mee.
In het geval internet is het best lastig. Mede omdat het vrij abstract is. Niet ieder filmpje is slecht. Niet ieder filmpje is 'duidelijk slecht'. Het internet staat vol met goede dingen en ook vol met foute dingen en alles er tussenin.
Wat ook gedoe is. Is dat waar die kinderen in geïnteresseert zijn, compleet niet boeiend zijn voor volwasennen. Denk aan zaken als Roblox en die YouTube-kanalen die voor kinderen geënt zijn. Het is in de praktijk dus lastig om het echt bij te houden, omdat het domweg 'niet boeit/vervelend is'. Ik zeg dus niet, dat je het niet moet doen. Maar het helpt niet.
Mijn oudste gaat ondertussen zelfstandig het internet op. We attenderen haar op bepaalde zaken, en controleren eens in de zoveel tijd wat ze de afgelopen tijd heeft gedaan. Dit weet ze. Dit hebben we afgesproken. We monitoren chatgesprekken, en zolang alles door de beugel kan, laten we het gewoon gaan. (om pesten van haar of richting haar e.d. te monitoren.)
We hebben haar ook heel duidelijk uitgelegd dat een ander persoon, zich kan voordoen als een ander, en dat ze er vanuit moet gaan, dat alles wat ze op het internet zet of naar het internet stuurt, dat dat er voor eeuwig staat en ook door iedereen doorgestuurd kan worden (al dan niet bewust).
Dit is hoe wij het doen. Goede kans dat iemand anders dit allemaan liever anders doet, of het zelfs compleet verkeerd vindt. En dat is goed en dat mag, maar laat iedereen alsjeblieft in z'n waarde, en als je er al wat op te zeggen hebt, wat prima is, maak er dan niet een losse oneliner van.
Iedereen doet het op diens eigen manier met diens eigen normen en waarden en eigen beste inzicht.
En één gouden tip voor iemand die hier onzeker over is. Onthoud altijd één ding: "Die andere ouders doen ook maar wat!"
(en nu ga ik koffie halen

)