Hoewel ik beaam dat nuancering nodig is, ben ik er toch grote voorstander van dat zij die goed verdienen om grote verantwoordelijkheid te claimen; ook net zo hard afgestraft worden.
U kiest volstrekt de verkeerde daarvoor; helaas iets dat gangbaar is bij degenen die voornamelijk de op servers / PC-draaiende IT-industrie kennen en vaak onbekend zijn met "product liability".
Defecte, foutief ontworpen producten verkopen en deze maandelijks terugroepen is de norm in de software-industrie. Uw oplossing is, om de
klanten, de slachtoffers van deze defecte producten, verantwoordelijk te maken voor de schade veroorzaakt door de defecten.
Iemand bij Boeing had een grote verantwoordelijkheid, te kiezen of een extra lampje optioneel werd of niet bij de 737Max. Boeing verloor miljarden daardoor, zelfs nog vlak voor het Corona-gebeuren.
Takata liet wat steken vallen met het fabriceren van airbags, o.a. met de chemicaliën in Mexico. Takata ging door alle schadeclaims failliet en drie medewerkers werden voor het
strafgerecht gedaagd omdat ze data vervalst hadden.
Iemand bij Intel had een grote verantwoordelijkheid, met een keuze tussen veiligheid en prestatie. Deze persoon koos prestatie. Gevolg was een grote 'virtuele terugroepactie' waarbij alle Intel CPU's trager werden. Daardoor moesten de klanten, om dezelfde prestaties te halen,
extra Intel CPU's kopen. Het gevolg was een recordwinst voor Intel.
Het is volstrekt idioot, dat een maker van een complex product als een autopiloot + vliegtuig aansprakelijk is voor de rotzooi die ze leveren, maar een software-leverancier
in de EULA heeft staan dat ze nooit voor een hoger bedrag dan de waarde van de software aansprakelijk zijn, en de rest van de schade op de klant afwentelt.
Neem Lion Air uit Indonesie: Zij kochten een defect product van Boeing; en dat defect had betrekking op veiligheid. De "duurbetaalde" mensen (CTO?) bij Lion Air, investeerden er niet in, om de 737-Maxen beter te beveiligen.
Uiteindelijk volgt er een claim voor de overleden mensen. Moet nou de CTO bij Lion Air ontslagen worden, omdat ze geen veiligheids-medewerkers in dienst hebben genomen om de rotzooi van Boeing te patchen? Moet de CEO bij Lion Air nou voortaan gaan bedenken, hoeveel geld hij wil steken (en dat afwegen tegen schadeclaims van verloren mensenlevens) in het onderzoeken en fixen van de rotzooi van Boeing?
Schrijft Boeing / Airbus in de autopiloot EULA, dat ze
niet verantwoordelijk zijn voor schade veroorzaakt door de autopiloot? Toen de Uber-autopiloot een voetganger doodreed, schoof Uber toen de schuld in de schoenen van degene die achter de "computer" zat met
ontoereikkende Uber-software erop?
Uiteindelijk is het de leverancier van de software die een afweging maakt:
-We investeren niet een bedrag A in formele verificatie van onze software, of een bedrag B bijv. om data van iedere gebruiker geencrypteerd op te slaan; zodat een eventuele hacker de prive-gegevens niet kan gijzelen.
-We weten dat X universiteiten hierdoor bedrag Y aan schade gaan oplopen,
-A en B betalen we lekker niet, X en Y betaalt de klant.
Dit totaal gebrek aan aansprakelijkheid voor PC / server-software, zorgt er in grote mate voor, dat er voor een autopiloot veel meer geld in beveiliging is gestoken, dan in de software waar de privacy van onze data van afhankelijk is.
Het is een bezopen kunstmatig onderscheid, in stand gehouden door de walgelijke politieke lobby van Microsoft, Adobe (Flash uch uch), Apple, Oracle en andere serie-verspreiders van defecte producten en institutionaliseerders van
geplande en gebundelde* (!!!) terugroepacties van hun defecte producten.
* want meer dan 1 defect per keer wordt gerepareerd
Ooit waren vliegtuigen en auto's ook niet veilig, en de makers daarvan riepen (zoals de gatenkaas-software-industrie nu) dat het te complex was om het te beveiligen. Maar kijk wat je met aansprakelijkheid in een halve eeuw kan bereiken!
[Reactie gewijzigd door kidde op 22 augustus 2020 01:39]