Of iets slecht is hangt af van de gevolgen die het opwerkt, en dat hangt mede af van andere factoren, die vaak onduidelijk zijn. Mensen dragen daarin een eigen verantwoordelijkheid. Ik zeg alleen dat ik VR niet aan mijn kind zou geven. Zeggen, ik kan dat wel aan, is toch weer iets anders dan zeggen, het kind kan dat wel aan. Dan moet je wel zeker zijn van je zaak. Hoeveel risico wil je met je kinderen nemen?
Hetzelfde geldt ook voor frisdrank. Ik vind dat je dat je suiker weg moet houden bij kinderen, zeker jonge kinderen. Je zadelt ze namelijk op met een levenslange hang naar zoet. Gevolgen kunnen zijn overgewicht of een constante strijd daartegen. Waarom zou je suikerwater aan kinderen geven? Kost onnodig geld en levert hooguit drukke kinderen op en gezondheidsproblemen.
De commercie gebruikt de wetenschap om steeds effectiever in te spelen op ons beloningssysteem. Zo kunnen we onszelf steeds belonen met hun producten. Doordat ze "instant satisfaction" (steeds voor het grijpen) bieden wordt het lastiger om er af te blijven. Ze proberen hun producten verslavender te maken door de sensatie directer en heftiger te maken. Heftige sensaties maken ongevoeliger, waardoor je geleidelijk meer gaat gebruiken. Dat is win-win voor de producent (vaker en meer herhalingsaankopen).
Juist in een samenleving waat veel stress is, is er ook een grote behoefte om afleiding te zoeken. Daarvoor hebben we nu een enorme range van producten die allemaal steeds heftiger worden. Virtual reality levert hele indringende ervaringen. Dat doen sommige drugs bijvoorbeeld ook, Dat het niet chemisch is, is ondergeschikt. Drugs zijn verwant aan emotie-stoffen die het lichaam zelf opwekt. Zo zijn er overeenkomsten in de de effecten van pornoverslaving met drugs op de hersenen.
Het is een verkeerd idee dat beelden immaterieel en dus onschadelijk zijn. In tegendeel mensen hebben langdurige trauma's door beelden die ze niet kwijt kunnen raken. Het is een misvatting dat onze hersenen daarbij zelf al een scherp onderscheid maken tussen wat echt is en wat niet. Het verstand kan dat wel onderscheiden, maar de onderliggende gevoelens zijn niet rationeel. Er zitten dus best wel gevaren aan om je onderbewustzijn met steeds heftigere beelden te bestoken. In feite ben je dan bezig je neurale netwerk te trainen, maar op een verkeerde manier.
Omdat de effecten niet direct te herleiden zijn, gaan mensen er maar van uit dat er geen effecten zijn. De effecten zijn indirect, lange termijn, niet kwanticeerbaar, en verschillen per persoon. Hetzelfde geldt voor iets als roken. De meerderheid van de mensen kan een lange tijd roken zonder merkbare negatieve gevolgen. Natuurlijk is er wel een effect meetbaar hij alle mensen in het lichaam, maar als dat beperkt is, hebben mensen daar geen "merkbare" last van.
Jij redeneert
Maar er wordt al eeuwenlang bij ieder medium geroepen dat het de volgende generatie gaat verpesten. De drukpers, de radio, tv, cinema, videogames ga zo maar door.
Die hebben ook negatieve effecten gehad, alleen is de moderne mens zich daar niet bewust van. In feite is de homo sapiens de afgelopen 10.000 jaar aan het degeneren. De hoeveelheid hersenen, lichaamskracht, gezondheid nemen gestaag af. Plato klaagde er over dat de mensen in zijn tijd geen hele boeken meer uit hun hoofd konden leren (Daarom vond hij het nodig de Ilias op te schrijven). De huidige generatie lukt het niet meer om een lange zin te herhalen. Maar mensen ervaren die teruggang niet: zoals een spreekwoord zegt:
Er is nog nooit een mens geboren die vond dat hij te weinig gevoel of verstand had.
Als je ongevoeliger wordt, dan merk je dat zelf niet, jouw omgeving wel. Als je denken zelfzuchtiger wordt, dan merk je dat zelf ook niet. Als hele generaties een neergang meemaken dan zien ze dat bij elkaar ook niet. Vooral niet als de technoligie steeds maar krukken loopt uit te vinden die het mensen gemakkelijker maakt om toch te functioneren.
Nogmaals, het is ieders eigen verantwoordelijkheid en keuze en dat zou ik ook niet willen veranderen. Ik zou er alleen mijn kind niet aan blootstellen.
ik heb nog nooit een vergelijkbaar entertainment ervaren.
Tot ze nog directer de genotscentra prikkelen. In een laboratoriunexperiment gaven ze ratten de mogelijkheid om met hun snuitje op een knop te drukken, dan kregen ze een genotsprikkel. Het was een reuze succes. Die ratten bleven op de knop drukken tot ze dood waren.
Die rat is de consument. De commercie zit al bij hele jonge kinderen triggers in te bouwen waar ze een levenlange hang aan overhouden. Daarna hoeven ze steeds maar op dat knopje te drukken. Als je kinderen wil beschermen wil je juist vrij houden van die genotsprikkels tot hun hersenen volledig gevormd zijn, dan zijn ze een stuk minder kwetsbaar. En als je je zelf wil beschermen, blijft je er zelf ook van weg.
Je wil goed onderscheid maken wat het doet met iemand met al volwassen hersenen en een kind met ongevormde hersenen. De leeftijd waarop je er voor het eerst mee in aanraking komt speelt een rol. De commecie weet dat dondersgoed en richt zich daarom juist op jongeren.
Iedereen moet het zelf weten. Sommige mensen willen liever een leven met grote uitslagen, anderen een meer gelijkmatig gevoelsleven. De ene zoekt bevrediging, de ander tevredenheid. Onze jachtige, prestatie-gerichte, extremen zoekende samenleving bevordert het eerste. Maar er zijn ook mensen die daar al van nature toe geneigd zijn, en extremen nodig hebben. En als je kinderen ermee opvoedt, misschien dat het bij latere generaties ook een aanleg ontwikkelt.
[Reactie gewijzigd door Elefant op 25 juli 2024 12:43]