Sony kondigt platenspeler met bluetoothconnectiviteit aan

Sony heeft op de CES-beurs een platenspeler met bluetoothconnectiviteit aangekondigd. Het toestel stelt je in staat om vinyl te beluisteren via een draadloze hoofdtelefoon of bluetoothluidspreker.

De PS-LX310BT laat zich via de speciale bluetoothknop eenvoudig koppelen aan een draadloze speaker of hoofdtelefoon. Het is ook mogelijk de platenspeler bekabeld aan te sluiten. Voor versterkers die alleen op lijnniveau kunnen worden aangesloten, is een ingebouwde phono-voorversterker aanwezig.

Om resonantie tegen te gaan heeft Sony de arm van een zogeheten ronde kop-omhulling en een stevige stofkap voorzien. Toetsen voor het starten, stoppen en koppelen van externe apparaten zijn uiteraard ook aanwezig. De PS-LX310BT is vanaf april 2019 verkrijgbaar in de Benelux. Een prijs heeft Sony nog niet bekendgemaakt.

Sony platenspeler

Door Michel van der Ven

Nieuwsredacteur

08-01-2019 • 02:16

57

Reacties (57)

57
57
34
5
0
15
Wijzig sortering
Bluetooth en een ingebouwde phono pre-amp :)
Dit kan weleens een erg groot succes worden voor Sony, mits de prijs uiteraard een beetje in het redelijke blijft.
Zat mensen die een prima soundbar met Bt in de woonkamer hebben staan en allang de receiver weggebonjourd hebben wegens te groot en teveel snoeren maar nog wel een aardige collectie platen hebben.
Sony heeft wel vaker aparte platenspelers gebouwd zoals de verticale Flamingo uit de jaren 80 (Techmoan video)
En platenspelers in minisetjes die kleiner zijn dan een LP.
Creativiteit met draaitafels kan Sony zeker niet ontzegd worden.

Wat dit artikel niet beschrijft maar sites als Engadget wel vermelden is dat er ook een USB aansluiting op zit om je geliefde vinyl te digitaliseren of via pc/laptop af te kunnen spelen.
Prijsgok op de diverse sites is iets van 200 dollar.

[Reactie gewijzigd door PalingDrone op 22 juli 2024 22:13]

Ik luister zelf via mijn platenspeler op mijn Sonos Play5, zodat ik ook mijn Playbar, Sub en Play1's kan aanhaken. Dus zo vernieuwend is het niet :)

Daarnaast is het toch wel gek om je platen gecomprimeerd over BT te horen. Charme is een beetje weg.
Ja maar er zijn natuurlijk ook een hele hoop mensen die alleen platen luisteren omdat het hip is om platen te luisteren. Deze mensen hechten vaak niet zo heel veel waarde aan de kwaliteit van het geluid.
Als je echt waarde aan de kwaliteit van het geluid hecht ga je niet voor vinyl.
Begrijp me niet verkeerd, ik zet ook graag een plaat op, maar met problemen als de distortie die toeneemt aan het einde van de plaat en het feit dat de stylus maar op twee plekken de correcte positie heeft zorgt ervoor dat vinyl niet het ideale medium is.

Je kan natuurlijk vinden dat deze imperfecties een charme toevoegen (t.o.v. het 'koude' digitale geluid), en ik ben het daar dan ook deels mee eens, maar paar het geluid zoals de producer/band het bedoelt heeft is het waarschijnlijk niet.
Als je echt waarde aan de kwaliteit van het geluid hecht ga je niet voor vinyl.
Er zijn (of in ieder geval waren) fabrikanten van high-end platenspelers die beweerden dat hun spelers beter klonken dan een cd-speler. Die dingen kostten uiteraard wel wat (vanaf €12.000) maar je moest natuurlijk ook goede platen hebben en het meeste dat er destijds op de markt was, was goedkope massaproductie wat op een dergelijk apparaat niet uit de verf kwam.

Feit is in ieder geval dat er een gigantisch verschil (en dus hoorbaar ook) in geluidskwaliteit zat tussen een goedkope en een goede platenspeler. Ik kocht in 1986 mijn eerste stereo-set voor ƒ1600 waarvan de platenspeler een adviesprijs had van ƒ200. Omdat ik dacht dat het handig was om mijn LP's mee te digitaliseren en omdat apperatuur in de loop der jaren steeds beter en goedkoper is geworden kocht ik ergens in de jaren '00 van deze eeuw (bij Aldi) een platenspeler met USB-aansluiting voor, als ik het me goed herinner €80. De USB-platenspeler klonk voor geen meter, niet alleen koud maar iel en schril. De Phillips uit 1986 klonk tegelijkertijd warmer en helderder.

Nu is met inflatie meegerekend het prijsverschil natuurlijk wel gigantisch:
Ik vond op de website van het cbs twee tabellen, één met als index van 100 het prijspijl van 2015 (meest relevant) maar die ging ook niet verder terug dan 2015, de andere met als index 100 het prijspijl van 1900. Die laatste geeft voor 1986 een index van 1 567,5 en voor 2006 (makkelijk omdat het dan 20 jaar is) een index van 2 393,9. De Euro van 2006 is dan evenveel waard als een 1,53 euro van 1986 (prijsdruk als gevolg van de invoering van de Euro zelf is hier uitgefilterd want die mogen we niet weten. Dat vele artikelen een jaar na invoering in prijs waren gestegen op basis van ƒ1->€1 zien we in de statistieken niet terug) en dus met de officiële omrekenkoers van €1=ƒ2.20371 komt die Euro van 2006 dus uit op ƒ0,69 in 1986. Die platenspeler van ƒ200 zou dus in 2006 €90,86 × 2393,9/1567.5 = €138,60 hebben moeten kosten, ofwel 73% meer als de USB-platenspeler. Dat verklaart het verschil in kwaliteit.
Begrijp me niet verkeerd, ik zet ook graag een plaat op, maar met problemen als de distortie die toeneemt aan het einde van de plaat en het feit dat de stylus maar op twee plekken de correcte positie heeft zorgt ervoor dat vinyl niet het ideale medium is.
Theoretisch niet echter in de jaren 80 was de techniek (van analoog opnemen en masteren met pre-emphasis en RIAA equalization tot en met het persen uitermate geperfectioneerd, met als laatste toegevoegde stap de tangentiale arm.

Met de digitale techniek maakte het allemaal niet meer zoveel uit omdat het altijd wel acceptabel klonk waardoor veel opnametechniekers slordig werden en er niet meer de optimale kwaliteit uit haalden. Daarnaast is de muziek-CD slachtoffer geworden van wat heet de loudness-war waardoor je eigenlijk iedere digitale remaster vanaf 1995 en iedere volledig digitaal opgenomen cd vanaf 1995 moet vermijden. Dat geldt met name bij popmuziek.
https://www.yoursoundmatt...s-cd-in-the-loudness-war/

Daarnaast is de creativiteit en originaliteit in de popmuziek in de loop der jaren geleidelijk afgenomen naarmate de platenmaatschappijen en dus de commercie een grotere vinger in de pap kregen. Dat laatste is in de afgelopen 70 jaar een aantal keer gebeurd, maar steeds weer kwamen er nieuwe bewegingen, muziekstromingen bij, Rockabilly, Rock'n'roll, Skiffle, Beat, Folk, protestsongs, Rock, Hardrock, Ska, Glamrock, Funk, Soul, Rap, Punk, Disco, Reggae, New wave, Hip hop. Dat waren allen stromingen die door de gevestigde platenmaatschappijen op dat moment nog niet gevoerd worden waardoor vernieuwing, creativiteit en originaliteit nog een kans kregen.

Vanaf de jaren 80 echter werd dat geleidelijk minder. De mainstream popmuziek werd steeds meer gedomineerd door de commercie. (we zien dat met name in tv-programma's als Idols, So you wanna be a popstar, X Factor, Popstars, The voice of Holland) die bestaande concepten willen uitmelken omdat dit minder investeringen vergt en minder risicovol is.

Bij de nieuwe stromingen die daarna ontstonden, House, Techno, Drum&base, Gabber, Jungle en Trance, kwam de nadruk steeds meer op gebruik in dansgelegenheden, elektronisch en computergegenereerde muziek waarbij ermee in trance kunnen geraken voorrang had boven emotionele inhoud of artistieke expressie. We zien ook dat dit steeds meer een bepaalde doelgroep betreft waarbij er voor de mainstream muziekluisteraar eigenlijk alleen het commerciëel bedachte overblijft.

Enkele uitzonderingen daargelaten is er dus bij later gemaakte popmuziek steeds minder dat de moeite waard is.
Je kan natuurlijk vinden dat deze imperfecties een charme toevoegen (t.o.v. het 'koude' digitale geluid), en ik ben het daar dan ook deels mee eens, maar paar het geluid zoals de producer/band het bedoelt heeft is het waarschijnlijk niet.
Muziek is emotie. Voor velen roept een bepaald nummer herinneringen op en vooral bij de oudere muziek zit er in ons geheugen hoe het klinken moet net als toen. Dat betekent dat voor de meeste mensen die technische imperfecties, waaronder rumble, wow en flutter, het geknetter van statische ontlading, en soms zelfs de tik van krassen, er bij horen. Dát is iets dat we niet mogen uitvlakken. Om dezelfde reden komen bepaalde nummers komen ook slechts volledig tot hun recht als ze gezongen worden door de (in onze herinnering)* originele zanger.
* veelal is dat niet de echte originele zanger maar een latere cover die veel bekender werd.

Verder is het dus zo dat men zegt dat een buizenversterker warmer klinkt als een transistorversterker. Ook dat is vervorming, imperfectie. Toch vinden gitaristen nog steeds dat buizenversterkers beter klinken, waar een transistor bij oversturing vervormd door het genereren van even boventonen terwijl de buizenversterker de oneven boventonen genereerd. Ook diepte en dynamiek zijn groter, wordt het geluid voller en lijkt het meer te leven. Hier is die imperfectie bewust gekozen door de muzikant.

Verder is het absoluut zo dat de meeste bands anders klinken op studio-opnames als live. @beerse Juist bij studio-opnames wordt er tot in de detaïls geperfectioneerd en worden er technieken toegepast die live niet mogelijk zijn. Juist daar klinkt het album precies zoals de band/producer het bedoeld heeft, live is dat veel minder al is er daar vaak meer expressie aanwezig en is er invloed van hoe de band het publiek bespeeld en zich daardoor laat motiveren.
Sommige bands klinken op het studio-album bijna clean en neigen live meer richting de hardere rock.

Tot slot, de CD heeft het niet gewonnen van de LP omwille van de betere geluidskwaliteit maar vooral vanwege het gebruiksgemak. De cd-schijfjes zijn makkelijker te hanteren, minder gevoelig voor vuil (maar niet ongevoelig en net zo kwetsbaar voor krassen) en het is eenvoudiger en eenduidiger om een nummer over te slaan of te herhalen. Om dezelfde reden won het cassettebandje het van de bandrecorder en won de MP3 later van de CD: gebruiksgemak

[Reactie gewijzigd door BeosBeing op 22 juli 2024 22:13]

Mooi zoid.

Bedenk bij alle genoemde muziek stromingen en zo dat er ook nog zo iets als 'klassieke muziek' is. De Bach en Beethoven en zo. Als je daarmee terug kijkt naar de verschillende media: Bij de LP-s is dat vaak gebruikt om de HiFi norm te verantwoorden. Ook bij de ontwikkeling van de CD is veel naar klassieke muziek gekeken en vooral geluisterd. En steeds waren er ook bij klassieke muziek kampen voor de vernieuwing en voor het behoud.

En over live en studio muziek: Inderdaad, daar heb je ook liefhebbers voor beide. Onlangs heb ik de film Bohemian Rapsody gezien. Sommige nummers zijn live beter (want speciaal voor het publiek geschreven), anderen juist de studio versie (Bohemian Rapsody).

Vooral aan het einde een mooi overzicht van manieren om 'beter' en 'slechter' te beschouwen.
Mooi zoid.
zoid?
Bedenk bij alle genoemde muziek stromingen en zo dat er ook nog zo iets als 'klassieke muziek' is. De Bach en Beethoven en zo.
Ik luister best veel naar klassieke muziek al is dat nauwelijks Bach en weinig Beethoven. Ik luister meer naar Tchaikovsky, Smetana, Dvořak, incidenteel naar Paganini, Verdi, Couperin, en voornamelijk naar Enrique Granados, Isaac Albéniz (gitaarversies), Joaquin Rodrigo, Carulli, Sor, Paco de Lucía.

Daarnaast ook naar Jazz, o.a. John Scofield, Joe Pass, Lester Young, Duke Ellington.
Als je daarmee terug kijkt naar de verschillende media: Bij de LP-s is dat vaak gebruikt om de HiFi norm te verantwoorden. Ook bij de ontwikkeling van de CD is veel naar klassieke muziek gekeken en vooral geluisterd. En steeds waren er ook bij klassieke muziek kampen voor de vernieuwing en voor het behoud.
Precies. Zoals ik al zij is voor de massa niet de geluidskwaliteit de doorslaggevende factor geweest maar gebruiksgemak. Daarnaast is het ontegenzeglijk zo dat je voor goede kwaliteit in de analoge sector veel hogere investeringen moet doen terwijl die hogere investeringen in de digitale wereld nauwelijks iets opleveren. Enkel DAC's, versterkers en speakers leveren daar betere kwaliteit op (en die laatste twee zijn dan weer analoge schakels). Wel is het zo dat digitaal op een veel goedkopere manier een niveau bereikt kan worden dat de gewone luisteraar van middelbare leeftijd het verschil niet meer hoort.
En over live en studio muziek: Inderdaad, daar heb je ook liefhebbers voor beide. Onlangs heb ik de film Bohemian Rapsody gezien. Sommige nummers zijn live beter (want speciaal voor het publiek geschreven), anderen juist de studio versie (Bohemian Rapsody).
Luister voor de verandering eens het (16 minuten durende) 'Salisbury' van (geclassificeerd als) hard rock band Uriah Heep. Dat is dus nooit live uitgevoerd, het 10 minuten durende latere 'the magician's birthday' dus wel en Why (opnames meestal rond 11 minuten) kon live ook tot 16 minuten duren al was de nickname 'Why 13 minutes' Als je meer van ze wilt horen, dan moet je 'Rain'en 'Tales' luisteren. Pas na het vertrek van David Byron en Ken Hensley werden ze echt een normale hard rock band al zijn.
Geweldige toelichting. Dank!
Tangentiale arm? Dat is ook regelmatig "verkeerd" gedaan, maar van het probleem met de aftasthoek van je naald ben je af. ;)
Live is nog altijd het beste :-)

Wat bedoel je met distrotie aan het einde van de plaat? Dat ze meer stof heeft opgepakt? Dat de naald meer versleten is? Hoe verklaar je dat?

Dat de stylus maar op 2 plekken correct zou zijn? Wat bedoel je daarmee? Dat de naald door de draaiing van de arm gedraaid in de groef zou staan? Dat maakt voor het oppikken van het geluid niets uit: De naald gaat trillen in het ritme van de groef. Het element zal de heen-en-weer en op-en-neer bewegingen oppikken en de vooruit-en-achteruit bewegingen voor zover die mogelijk zijn, zullen niet worden opgepikt.

Als je met wat middelbareschool wiskunde en natuurkunde gaat rekenen zal je merken dat de verdraaiing van de naald in de groef van de plaat inderdaad iets uit maakt. Het zal echter geen meetbaar fase-verschil tussen links en rechts opleveren. Ook zal het ene kanaal niet voor lopen op het andere.

Over de vorm, type en variant van de arm van de pick-up zijn sinds het ontwerp al discussies. Voor elk album geldt daarbij: De vorm en het type arm dat gebruikt is bij het maken van de master bepaalt de optimale vorm en type van de arm. En dat is album afhankelijk of soms zelfs master-afhankelijk.

Uiteindelijk zal je plaats in de ruimte meer verschil maken in het verschil tussen links en rechts dan de stand van de naald in de plaat.
Maar 'beter' is niet altijd beter.
Kaarslicht en warmwitte verlichting heeft ook geen optimaal en 'volwaardig' daglicht spectrum, toch hebben de meesten de voorkeur voor warmwit ipv. daglicht als ze een peertje kopen
Sterker nog, juist dat warmwit zorgt ervoor dat je 's nachts beter slaapt. Zou iedereen zijn huis 's avonds verlichten met daglicht-lampen, dan zou men slechter slapen, precies het effect wat men nu ook al merkt bij lang tv kijken en nog meer (want dichterbij) bij weken op een pc of gebruiken van een tablet of smartphone.
Dus je lazert je CD-speler weg (waarvan het geluid vele malen beter is) en vervolgens ga je luisteren naar een platenspeler die het geluid comprimeert en waarvan het geluid Kwalitatief Uitermate Teleurstellend is... maar dat doe je alleen omdat het zogenaamd "hip" is.... :? 8)7
Of het 'hip' is dat weet ik niet maar ik koop Vinyl ook voor het vaak gave artwork en eventuele special editions in plaats van anonieme losse nummers of te dure CD's. Verder merk ik dat je eerder echt het hele album gaat luisteren dan er via iTunes of Spotify door te skippen en daardoor meer begaan raakt met hoe de artiest het album bedoelt heeft.

Ik denk dan bijvoorbeeld aan Drake met Views die er goed over na gedacht heeft hoe het album op vinyl moest samenvallen en hoe de nummers in elkaar overvloeien met 'ouderwetse' intermissies tussen verschillende nummers. Beyonce heeft dat met Lemonade ook goed gedaan imho.

Voor mij zijn dat in ieder geval de redenen, verder klinkt het geluid vaak warmer en daardoor fijn om naar te luisteren, Maar ik luister ook graag digitale hoge kwaliteit opnames en kan daar dan ook weer van genieten,
Muziek is beleving.
Het hele ritueel van een plaat pakken en opzetten voegt dat veel meer toe (naar mijn mening). Je moet er echt even de tijd voor nemen. Dat "voelt" anders dan een cdtje opzetten. En dat geldt nog veel sterker bij het aanklikken van een album in Spotify.
Uhm, een CD is ook een schijfje en rond :)
Bedenk wel dat een cd van binnen naar buiten ondersteboven wordt afgetast. :)
Maar in tegenstelling tot een plaat verandert de draaisnelheid bij een CD wel. Iemand die mij kan uitleggen waarom dat bij een plaat niet zo is en bij een CD wel?
Of dat bij een CD daadwerkelijk zo is, kan ik je niet zeggen, maar waarom een platenspeler dit niet doet zal in de historie liggen.
Heel vroeger had je een constante mechanische draaing van de plaat met zo'n grote toeter op de naald en heeft daarmee een directe output. Als je een constante snelheid van de plaat onder de naald wilt hebbben, moet je ook weten in welke groef de naald zich bevindt. Iets dat in die tijden onmogelijk was.

Bij een CD kun je door middel van de bitstream ongetwijfeld vrij goed de snelheid aanpassen en zijn kleinere schommelingen in snelheid prima te bufferen.

Edit
Waarom je dit wel zou willen is de capaciteit verhogen. Je langzaamste 'groef' moet een minimale snelheid hebbe. Elke 'langere groef' is bij gelijkblijvende rotatiesnelheid eigenlijk een verspilling aan opslagruimte. Immers zijn de bitjes daar langer dan strikt noodzakelijk.
/Edit

Dat een plaat van buiten naar binnen afspeelt heeft vermoedelijk met de betere kwaliteit op de buitenste groeven te maken (ja, een plaat heeft 1 groef per kant, maar je weet wat ik bedoel). De belangrijkste nummers wil je boven in de playlist hebben en dat met de beste kwaliteit, dus op de buitenste groeven.
Later kwam dit overigens goed van pas bij spelers welke op het einde van de plaat (als de naald in het midden van de plaat is aangekomen) de naald optilden. Ondanks dat platen verschillend groot waren, was het einde wel altijd hetzelfde.

[Reactie gewijzigd door rene_fb op 22 juli 2024 22:13]

Ik luister zelfs naar bandjes. Superleuk om in de kringloop winkel te grasduinen en een zwikkie mee te nemen voor 25ct/stuk en dan thuis nieuwe muziek te ontdekken. Audio kealiteit is niet altijd het belangrijkst.
Dus je lazert je CD-speler weg (waarvan het geluid vele malen beter is) en vervolgens ga je luisteren naar een platenspeler die het geluid comprimeert en waarvan het geluid Kwalitatief Uitermate Teleurstellend is...
De opname op die CD is ten prooi gevallen aan de loudness war (net als op de radio trouwens) terwijl die LP daar geen last van heeft. Daardoor heeft de laatste meer dynamiek en klinkt toch beter. Droevig maar helaas waar, mensen wees zuinig op je oude LP's.
In een dubbelblind test verwacht ik dat je het verschil niet zult horen. Bluetooth is inmiddels behoorlijk geschikt gemaakt voor audio.
Dat verschil hoor je prima met een goede set speakers of koptelefoon. Misschien wanneer er gebruik wordt gemaakt van AptX-HD of LDAC dat het moeilijk zal zijn, maar met SBC hoor je het meteen en met AptX na even goed luisteren ook.
Sowieso vraag ik me af wat het nut is van recent gemasterde muziek afspelen op een platenspeler.

[Reactie gewijzigd door Abom op 22 juli 2024 22:13]

Vinyl is een andere master. Anders springt je plaat bij iedere baslijn alle kanten op.
Makes sense, wist ik niet.
Sad but true. Ik heb een paar platen waarvan de muziek an sich (digitaal) fantastisch is maar waarbij de vinyl master ergens de mist in is gegaan en de productie super klote klinkt.
andersom kan ook heel goed. Dat de CD slachtoffer van loudnesswar is en dat de plaat wel een prima dynamiek heeft.
Dat gaat volgens de RIAA Equalization Curve
Dat is wel een stukje goedkoper dan de Pro-ject die wij hebben, maar wij moesten wegens weinig ruimte een die verticaal aan de muur bevestigd kon worden. Die Pro-ject heeft ook Bluetooth en een pre-amp er in zitten.

https://www.soundstore.nl/pro-ject-vt-e-bt-r-white

[Reactie gewijzigd door bapemania op 22 juli 2024 22:13]

Ik ga voor de Miniot Wheel. Ook BT en line out. Die Sony zal wel een heeeel stuk goedkoper zijn. Maar er zal ook veel stof op komen.
Op de foto bij het artikel staat geen stofkap afgebeeld, maar ik mag toch aannemen dat er een stofkap bij komt?

Ah ja: https://www.whathifi.com/...udget-bluetooth-turntable

Overigens: Wat is het voordeel van een hangende platenspeler? en wat is het voordeel van een bluetooth platenspeler?

Ik heb een eenvoudige Wega, een pre-amp, en eventueel een bedrade koptelefoon. Lekker chill, plaatje op zetten, omdraaien, en de b-side luisteren. Iets heel anders dan achtergrond muziek: Als ik via bluetooth een muziekje wil afspelen gebruik ik spotify of m'n mp3/flac collectie.
ah, inderdaad. Toch een stofkap. Ja, is ook wel heel logisch natuurlijk achteraf. Ik ga mijn platenspeler niet ophangen overigens hoor, maar dat kun je doen als je het mooi vindt. Er is natuurlijk geen betere kwaliteit oid als hij hangt.

Maar heb laatst deze plaat gekocht, en die kun je behalve voor de goede muziek, ook als 'kunst' aan de muur hangen.

https://www.caroemerald.c...loads/VINYL3mmBleed-2.png
Die project is mogelijk wel veel betere geluidskwaliteit al ontbreekt daar wel de tangentiale arm, maar dat zie je op de nieuwere kwaliteitsplatenspelers toch nauwelijks meer.
Ik heb denk nu al een jaar of 8 de voorloper van dit model de: PS-LX300USB nog gekocht bij RAF (nu HiFi Klubben).
Zelf ben ik wel te spreken over de audio kwaliteit zeker wanneer ik het vergelijk met de oude Technics welke me ouders hadden staan. maar ja RAF / HiFi Klubben stond/staan er ook om bekend dat ze geen rommel verkopen.

Nu is het zeker zo dat duurdere platenspeler zeker een beter geluid zullen hebben. (goede naald en niet versleten riem helpen ook heel veel)
Ik heb al een tijdje een platenspeler met BT (en USB). Ik ben heel blij met de platenspeler, maar gebruik BT eigenlijk niet meer (hooguit voor een koptelefoon).

Het grote nadeel, naast het kwaliteitsverlies, is de vertraging. Je hoort, zeker als je de muziek niet hard hebt, de muziek bij de naald en dan iets later over je speakers. Heel irritant (maar kan denk ik niet anders). Ik heb nu gewoon goede kwaliteits boekenplankspeakers gehaald en dat klinkt echt al veel beter.
Dat is ook waar ik deze platenspeler zou gebruiken. Ik heb een prima (oude) versterker (van Sony) staan en een platenspeler. Maar aangezien er in 1972 geen BlueTooth was kan mijn (China) Hifi koptelefoon alleen bedraad. En kan ik dus geen nieuwe plaat pakken uit de kast als ik LP's luister. Dat "probleem" is nu opgelost met een draad van 7 meter maar als dat draadloos kan dan zou dat net wat meer vrijheid geven.
Je kunt altijd een goedkoop BT zendertje ergens tussen hangen om van analoog naar bt te gaan.
Gebruik een paar van deze al een tijdje voor simpele overdracht. zender & ontvanger, toslink & 3.5mm
https://nl.aliexpress.com...042311.0.0.27424c4dWUch0m
maar die codecs zijn vaak niet best. Echt niet best. Heb er meerdere geprobeerd.
Ik heb een vintage stereo set + een FM draadloze koptelefoon. Werkt prima. Is dat niks voor jou?
Usb bt wifi maakt niet uit als je analoog wil luisteren moet je analoog versterken. Dus een transistor versterker. Geen digitale zoals in al die apparatuur. Ben benieuwd of de phono out ook echt analoog geluid geeft
Ik snap dit argument nog als je het over buizen hebt maar digitale versterkers kunnen toch prima wat een transistor versterker kan doen?
Je hebt altijd wat kwaliteitsverlies als je het geluid door een DSP trekt vanwege de A/D en D/A omzetting. Of dat verlies echt hoorbaar is met 24-bit omzetting durf ik alleen wel te betwijfelen. ;)
Zeker wel , moet je wel vinyl luisteren, digitalisering zorgt per definitie voor verlies. Buizen zorgen trouwens voor brom, is ook niet lekker. Beter een goede 70er jaren Pioneer. Kan geen modern systeem tegen op
Iemand iets gelezen in specs of AptX op deze speler ?
Niets over gelezen, maar gezien het fanatisme waarmee Sony AptX LDAC gebruikt zal het mij niets verbazen wanneer dat hier ook op zit.
AptX/LDAC maakt luisteren via bluetooth iig stukken dragelijker (indien de ontvangende partij dat ook heeft, soundbar, bluetooth speaker, koptelefoon etc.)
Een hoorbare verbetering vgm oudere Bluetooth codecs iig.
Phono pre-amp zorgt er ook voor dat je gewoon een line-in kan gebruiken op je versterker/losse(bt)speaker zonder irritante delay en kwaliteitsverlies door Bluetooth.

[Reactie gewijzigd door PalingDrone op 22 juli 2024 22:13]

Zeer intressant en klinkt best wel als een leuk idee, al hoop ik wel dat ze de allignment hebben gefixed en deze keer wel goed hebben afgesteld. Want de allignment vanuit de factory komt met geen enkele curve overeen -_- is wel een beetje een must als je kant en klare platenspelers wil gaan verkopen (voor mensen die geen weten hebben van allignment van de cartridge). Maarja ze doen het kwa geluid best wel oke in dit genre.
(het bovenstaande comment bevat een stuk met als statement dat de sony platenspeler "oke" klinkt maar niet geweldig vergeleken met andere platenspelers van hetzelfde prijssegment. Dit betreft een mening en geen feit dus wees gerust, hierbij is gesproken over de Sony PS-HX500 vs planar 1)
Waarschijnlijk zal deze beschikken over LDAC. Een tegenhanger van aptX en vaak backwards compatible hiermee. Dit is terug te vinden op veel devices van sony.

Leesvoer: [url]https://https://en.m.wikipedia.org/wiki/LDAC_(codec)[/url]
Teac, onder andere, heeft ze al even in het assortiment:
pricewatch: Teac TN-180BT-B Platenspeler
Teac TN-280BT
product: Teac TN-400BT
BT is leuk maar wat is er mis met een directe aansluiting op je installatie? Heb zelf 2 Technics via mixer aan mijn installatie hangen. Ook geen extra compressie door de BT. Heb t idee dat we soms teveel zonder draadjes willen maar in veel gevallen gaat dat toch wel ten koste van de kwaliteit.
Gewoon eindelijk weer iets zonder stomme Google/Amazone assistent erin :D
Ik vind Bluetooth geluid altijd wat 'benepen' !

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.