Via een Twitter-account zijn privégegevens van honderden Duitse politici geopenbaard, waaronder creditcardgegevens en afbeeldingen van identiteitsbewijzen. Niet duidelijk is hoe de personen achter het account aan de data kwamen.
Het gaat om gegevens van vooral politici van alle Duitse politieke partijen, met uitzondering van de AfD. Ook van bondskanselier Merkel zijn e-mailadressen, faxnummers en brieven geopenbaard. Volgens het Duitse rbb ging het verder om interne partijdocumenten en -communicatie, kopieën van identiteitsbewijzen, brieven en facturen, maar ook om privéchats en creditcardgegevens uit de familiekring van de desbetreffende personen. Daarnaast zaten er gegevens bij van artiesten, YouTube-bekenden en journalisten, volgens Der Spiegel. Het oudste materiaal is uit 2012, het nieuwste uit november 2018.
Een groot deel van de gegevens werd in december via links in Twitter-berichten verspreid, volgens de rbb in de vorm van een soort adventskalender. Maar ook daarvoor, sinds de zomer van 2017, zou het account al data van politici hebben vrijgegeven zonder dat media dit oppikten. Het account zou zestienduizend volgers hebben en toebehoren aan een niet nader genoemd internetplatform, waarvan de uitbater zich in Hamburg zou bevinden. De gegevens zijn als tekstbestanden en video's via het platform DTube verspreid.
Onduidelijk is nog hoe de personen achter het account aan de gegevens kwamen. Het Duitse Bundesamt für Sicherheit in der Informationstechnik en het Bundesamt für Verfassungsschutz doen onderzoek naar de zaak, maar melden dat het netwerk van de Bondsdag niet getroffen is. De diensten hebben volgens Bild de NSA gevraagd om hulp bij het onderzoek. Volgens Bild zijn er verder aanwijzingen dat de toegang tot de politieke gegevens via Outlook verliep. De criminelen zouden achter de wachtwoorden van minstens dertig politici zijn gekomen, die ze vervolgens gebruikten bij pogingen om bij accounts voor sociale media in te loggen.
Volgens beveiligingsonderzoeker the grugq gaat het om een datalek waar criminelen erg veel werk in hebben gestoken. De verspreiding zou via tientallen downloadlinks met elk meerdere mirrors en 161 mirrors van de databestanden zelf zijn gebeurd. Hiermee zouden de criminelen willen voorkomen dat de data onbereikbaar gemaakt zou worden. Het zou bovendien om zeer gedetailleerde informatie gaan. Een journalist van Bild claimt dat de eerste pogingen tot datacollectie bij politici al in 2009 plaatsvonden en dat er aanwijzingen zijn dat de daders nog veel meer compromitterende informatie hebben.