Daarom is dit bericht van Twitter volgens mij subtieler.
Ik denk persoonlijk niet dat ze dat echt overwogen hebben of dat hun gebruikers dat van hen verwachten. Dit voelt mij meer aan als horend bij de uitdijende mediaoorlog die tegen Trump ontketend is. Trump heeft feitelijk alleen maar Twitter om zijn ideeën ongefilterd bij de massa te krijgen. En daarom is het ook van significante betekenis dat Twitter zo openlijk afstand van hem neemt. Want de meeste mensen zullen begrijpen dat hij hier bedoeld wordt, en anders zal een leger commentaargevers het wel duidelijk maken. Ik zie dit meer als slim verhulde anti-propaganda.
Ik ben zelf allesbehalve een fan van Trump, maar ik vind de overwegende eenzijdigheid van de berichtgeving in de media nou ook weer niet iets om trots op te zijn. En je wil er misschien ook bij stil staan dat deze middelen ook tegen anderen kunnen worden ingezet. Helaas is in de VS een Partisan War uitgebroken waarbij beide partijen regelmatig de vormen van fatsoen verliezen en alle middelen lijken dan toegestaan, ook al wordt zo en passant ons democratische systeem verlaagd tot een goedkoop straatgevecht. Uiteindelijk is dit funest voor onze democratie. Het leidt tot een vorm van afbraakpolitiek waar de gewone burger ook niet erg van profiteert.
Neem ook de vrij leugenachtige Rusland haat die nu gezaaid wordt. Ik vind het eerder goed nieuws voor de wereld dat er nu een man in het Witte Huis zit die niet doorgaat met de afbraak van stabiele regimes in het Midden Oosten met humanitaire rampen als gevolg, maar samen met een andere grootmacht naar een einde van de vijandelijkheden zoekt. Het is mijns inziens verheugend als een president voor de verandering toenadering zoekt tot Rusland in plaats van de confrontatie, iets wat waarschijnlijk tegen de haren instrijkt van de haviken in het militair-industriële complex.
Ik zou hopen dat in Europa de burgers en ondernemingen daar blij om zouden willen zijn. Helaas zijn de UK en NL net de twee landen die de VS daar vrij trouw in volgen en zelf een duit in het zakje doen. Landen als Duitsland en Frankrijk zien meer in een detente met Rusland. De reden is politiek. Als de EU en Rusland gaan samenwerken is het met almacht van de VS gedaan, en ontstaat er een sterker economisch Europees blok. Al vele eeuwen zijn de Angelsaksen (VS+UK) bezig om dat te voorkomen. Ook NL leunt qua denken regelmatig meer naar de VS dan Europa (Wij zijn degene die de UK als een paard van Troje de EU in geloodst hebben tegen de zin van Duitsers en Fransen).
Het verhaal van Russische beïnvloeding van de verkiezingen zal ongetwijfeld wel iets van waar zijn, maar is toch enigszins bizar als je bekijkt hoeveel invloed Saoedi Arabië en Israël en ongetwijfeld andere landen op het beleid in de US hebben met lobby's en donaties. Het Midden Oosten beleid is daar een afspiegeling van. Het wordt nog vreemder als je bekijkt hoeveel invloed de VS zelf op democratische besluitvorming van andere landen uitoefenen. Dit wordt wel "exceptionalism" genoemd. Wat wij mogen, mogen wij alleen. Een tegenstrijdige gedachte voor een zo "christelijk" land als de VS. Maar helaas is ook religie steeds meer onderwerp van politiek geworden in de VS.
En het verhaal van "Fake News"? Volgens mij is dat grotendeels nep nieuws. Bijvoorbeeld als je realiseert dat de officiële missie van de CIA is om informatie en desinformatie te verspreiden. Bewuste misleiding hoort er dus gewoon bij, dat hoort al duizenden jaren bij machtspolitiek, en dat geldt voor alle landen. Een van de dingen waar Trump mee te maken heeft is dat hij diverse veiligheidsorganisaties tegen zich in het harnas heeft gejaagd die nu voortdurend uit de school klappen waar ze normaal braaf de (gekozen) president beschermen. Dat vind ik geen goede zaak, want zulke organisaties horen geen politieke voorkeur te tonen. Dat is een belangrijke peiler onder de democratie. In een "race to the bottom" kan het er toe leiden dat dit over weer wordt bedreven en traditie wordt en toekomstige presidenten vleugellam maakt.
De democratische waarden zijn zo aan het afbrokkelen. Het beste is de Amerikanen het zelf te laten uitzoeken en er zo min mogelijk mee te bemoeien. Vroeger zei men: 's lands wijs, 's lands eer. Willen de Italianen Berlusconi? Dat is hun pakkie an. Willen de Turken Erdogan? Dat is hun pakkie an. Willen de Amerikanen Trump? Dat is hun pakkie an. Willen de Irakies Sadam? De Syriers Assad? Dat is hun pakkie an.
Het is verkeerd om te roepen dat wij andere volkeren moeten redden van hun onderdrukkende leiders. Als een volk zijn leider zat genoeg is, gebeurt dat vanzelf wel. Men vergeet vaak dat stabiele dictators ook grote steun genieten. Zo kochten Sadam en Gaddaffi alle stamhoofden af om zichzelf in het zadel te houden. Op onderdrukking kan je jezelf niet lang handhaven. En ook al zijn leiders niet democratisch en onderdrukkend naar groepen, bedenk, de weg naar democratie is een hele lange en ondertussen heb je ook leiders nodig, en die zijn niet democratisch en moeten vaak met harde hand de orde handhaven. Hier in Nederland hebben wij democratie langs natuurlijke weg bereikt en niet omdat het buitenland een paar democratische puppets neergezet heeft. Dat heeft nog nooit tot een stabiele democratie geleid. Zie Irak als recent afschrikwekkend voorbeeld.
Dus gewoon respect voor de soevereiniteit van een land. Daar is de VN voor opgericht. De afnemende invloed van de VN in de laatste decennia is geen goed nieuws. Die is een beetje vervangen door de VS als politieman die zelf wil uitmaken welk regime er in een land mag zitten. Trump is ondanks zijn retoriek, minder interventionistisch dan zijn voorgangers. Waarom dan die retoriek? Als vervanger, het Amerikaanse volk is er dol op. Toen Trump de MOAB (Mother Of All Bombs) op Bora Bora liet gooien, waren Amerikanen extatisch en steeg zijn populariteit op slag. Trump doet vooral aan symboolpolitiek hierin. Schreeuwen tegen Noord-Korea bijvoorbeeld. Overigens denk ik dat Amerikanen dit spel beter door hebben dan Europeanen, die niet gewend zijn aan zulke retoriek.
Een contrast met de veel gladdere Obama die zich de Nobel vredesprijs laat uitreiken en vervolgens openlijk verklaart dat het nu de beurt is aan Gaddaffi en Assad om het veld te ruimen voor democratie en daar stiekem Al Queda en IS huurlingen voor gebruikt, omdat hij de Amerikanen beloofd heeft om geen "boots on the ground" meer te zetten. Ook de Ambassade naar Jeruzalem brengen is symbool-politiek. Overigens doet Trump dat passief. Het besluit is door een voorganger gemaakt en goedgekeurd door congres en senaat. Alleen heeft elke president elk half jaar de uitvoering steeds weer voor de maximale half jaar uitgesteld. Een absurde situatie, want eigenlijk is dat obstructie van democratisch genomen besluiten, iets waar de media grotendeels over zwijgen, om Trump nog wat slechter te laten lijken.
Ik vind onze Media teveel moraalpredikers die er toe neigen om mensen en groeperingen tot vijand te bestempelen en er dan geen goed woord meer over willen berichten. Dan zijn ze besmet en degenen die wel iets goeds over hen zeggen lopen risico ook besmet te worden verklaard. Een soort absoluut religieus denken waarin je met de Duivel in bed ligt als je niet in alles aan de kant van de heilscharen verklaart (Wie niet voor mij is, is tegen mij). En dit denken is nu juist wat Trump, die zich er ook slim van bedient, tot president heeft gemaakt. Dit verkeerde voorbeeld leidt op den duur tot verlies van het eigen vermogen tot redelijke afweging. Het wordt meer een kwestie van trouw tonen aan je kamp.
Laten we daarom oppassen dat de grote social media niet te zeer een verlengstuk worden van politiek, door al dan niet verhuld een beroep te doen op moraal. En ook Fake News is een risicovol idee, omdat je dan al snel een politiek ingeven eenzijdige bestrijding van Fake News krijgt. Andersdenkenden kunnen, in hun ogen terecht, menen dat ik hier ook alleen maar Fake News zit te verspreiden. Zoek iets dat je kan tegenspreken, en hopla. Waar eindigt dat? Ja, nog meer vijanddenken.
[Reactie gewijzigd door Elefant op 23 juli 2024 10:00]