Het is niet die telefoon die afleid, het is de persoon die de telefoon niet stil heeft staan en/of deze ten tijden van de lessen bediend die afleid. Je kunt telefoons verbieden, maar je kunt ook de veroorzaker zelf aanpakken. Met het waarschuwen van, en vervolgens schorsen van leerlingen kun je ervoor zorgen dat mensen die hun mobiel niet gebruiken, gewoon het device mee kunnen nemen.
Op de lagere school hier, nemen ze de telefoon af (ook als die uit staat) en geven ze hem aan het eind van de lesdag terug. Als je echter je huiswerk moet binnenkrijgen via die telefoon (bv via Whatsapp), je agenda moet invullen, en dat is op steeds meer middelbare scholen zo, dan gaat dat niet meer.
Ook anderzijds is deze grens heel lastig te handhaven. Negen op de tien keer dat een telefoon toch af gaat, heeft de bezitter deze vergeten stil te zetten
(al is daar met o.a. Llama een app voor om dat automatisch te doen) maar is deze te goeder trouw, Negen op de tien keer is het de beller die geen rekening heeft gehouden met het feit dat de leerling in de klas zit.
Zelf heb ik het ook meegemaakt, dat ik op mijn werk niet mocht bellen. Telefoon stil zetten is zo gebeurt. Echter wie waren degenen die mij belden, heel vaak juist mensen uit hetzelfde bedrijf, die zouden moeten weten dat je die telefoon niet mag aannemen.
Voor zover ik begrepen heb, hebben mijn beide opa's gewerkt. Zelfs toen één (1) van hen naar school ging, mocht hij na school gewoon direct aan het werk. Ook toen was dus zekers geen sprake van rust. Verre van zelfs.
Allereerst kan ik de situatie toen niet inschatten maar ik vermoed dat het werk dat hij deed heel anders was wat hij op school deed. Op school moest hij zijn hersenen gebruiken, het werk dat hij deed zal grotendeels fysiek geweest zijn. Ook nu hebben we heel veel mensen die na hun bureauwerk nog een uurtje of meer naar de sportschool gaan.
Wel zal er in de tijd dat je opa naar school ging veel minder op TV geweest zijn, zal de verlichting minder geweest zijn en zal dit werk niet de hele nacht doorgegaan zijn, tenzij hij na schooltijd in de horeca werkte.
Die burnout is onder volwassenen, de huidige generatie volwassenen met een burnout zijn nog van voor de smartphone. Al in de jaren '80 zag men een toename van burnouts en overspannenheid. Dit is naarmate de tijd verstreek alleen maar meer geworden. Niet door smartphones, gewoonweg omdat de werkdruk enorm is toegenomen. Nam je vroeger als bedrijf een receptioniste aan voor iemand aan de balie, een datatypiste voor het intypen van zooi in Word en Excel. Nu tegenwoordig kan diezelfde persoon aan de receptie net zo goed data invoeren in Word en Excel en ach, als ze dat kan, waarom kan ze dan niet meteen ook als er wat tijd vrij is, direct wat calls afhandelen voor telefonische marketing?
Klopt, echter wat psyBSD aanvoert is dat burnout nu zelfs al onder studenten voorkomt, zelfs beroepsziekte 1 is. Dat is echt iets van de laatste paar jaar.
Daarnaast is ook de onzekerheid een flink stuk toegenomen. Hoefde je jezelf in de jaren '80 en '90 in het voortgezet onderwijs nog geen zorgen te maken en na te denken of je überhaupt werk kon vinden als je opleiding erop zat, nu tegenwoordig is het omgekeerd. Tegenwoordig draait het leven niet meer op basis van de 3 R'en (Rust, reinheid en regelmaat) maar is alles puur en alleen gebaseerd op presteren. Die 3 R'en zie je maar te krijgen tijdens je snipperdagen en vakantie.
En zelfs dat hebben mensen tegenwoordig vaak niet. Ja mensen die een uitkering krijgen mogen één keer per jaar doorgeven aan UWV of sociale dienst dat ze 3 weken vakantie hebben (maar of de sollicitatieplicht daarmee opgeschort wordt is de vraag. Vaak zal het geld er echter toch niet zijn om op vakantie te gaan. Mensen die werken echter, vooral die met een uitzendcontract, werken vaak door, deels omdat het geld er toch niet is (waarom vrij nemen als je er toch niets mee doet), deels omdat men op het bedrijf nodig is, deels omdat de partner geen vrij kan krijgen. Dat is in beide gevallen vaak omdat de werkgever geen vervanging heeft.
Veel werkenden nemen ook hun verlof op om onderhoud aan hun huis te doen. Dan zijn ze vrij maar werken toch. Dat laatste was vroeger ook wel al zo, maar inderdaad veel mensen lopen continu met stress rond of ze volgende week hun baan nog wel hebben. Overigens zijn veel mensen die in de jaren 80 of 90 middelbaar onderwijs volgden inderdaad wel bedrogen omdat toen ze van school kwamen er voor hen al geen werk was.
Een smartphone mee naar de onderwijsinstelling kan geen kwaad, wel het gebruik ervan op die momenten dat het niet kan en mag (en dus niet is toegestaan). Het is gewoon een kwestie van het beleid hierop aanpassen, en de personen die het vertikken om het beleid te accepteren van school te weren. De enige wie ze er uiteindelijk mee zullen hebben is zichzelf.
Een smartphone waar tijdens lestijd appjes, snapchats (en volgens @
Finder ook tinderberichten) binnenkomen kun je wel stil zetten, maar het licht vooral aan de verzenders die dus berichten sturen op de verkeerde tijdstippen. Die verzenders kun je, als ze zich buiten jouw school bevinden, dus niet aanpakken.
De natuur van de mens is toch dat deze, als hij merkt (op wat voor manier ook) dat er iets binnen is gekomen dat hij zal willen kijken. Uiteraard is dat deels ook een kwestie van discipline maar zorgen dat er geen berichtjes binnenkomen werkt het beste. Op één middelbare school in onze regio krijgen de kinderen in plaats van boeken een tablet. Dit scheelt in te dragen gewicht, wat een positief iets is, echter je hebt op die manier ook iets te zeggen over de apps die er op staan, en dus kun je apps die de aandacht afleiden verbieden. Die doen ze dan maar op hun mobiele telefoon die tijdens lestijd in hun kastje licht.