[Over dat werklozen die zich niet meer als werkloos in laten schrijven en mensen die maar een klein aantal uren werk hebben, niet als werkloos gezien worden in de statistieken etc]
En hoe komen die dan rond? Dan vraag je toch juist een uitkering aan?
In werkelijkheid is het niet zo simpel.
Een WW-uitkering krijg je maar zoveel maanden en alleen als je eerst een baan hebt gehad. Aangezien bijna niemand meer een vaste baan krijgt, kunnen steeds minder mensen op die manier 'arbeidsverleden' opbouwen / recht op ww.
Volgende stap: Je krijgt pas een bijstandsuitkering als je vrijwel niets meer bezit. Heb je nog spaargeld, een huis of fatsoenlijke auto? Dan moet je die eerst verkopen en dat geld opmaken.
Heb je jaren gespaard voor je pensioen of een eigen bedrijfje opgebouwd of een huis afbetaald en wordt je halverwege je leven werkloos?
Jammer voor je. Dan moet je dus alles 'opeten' voordat je bijstand krijgt. Dan kun je dus net zo goed geen uitkering aanvragen tot je alles 'opgegeten' hebt. Veel ZZP-ers kiezen er dan voor toch door te modderen, ondanks dat ze nauwelijks wat verdienen.
Ander voorbeeld: Heeft je partner nog wél een baan? Dan krijg je geen bijstand, hooguit een paar maanden WW.
Volgens die theorie had de industriële revolutie ons ook meer armoede gebracht, en toch is dat volgens mij niet gebeurd. Waarom zou het nu ineens wel gebeuren?
De industriële revolutie(s) leverden niet zo zeer een beter loon op voor de arbeiders, maar wel goedkope producten. Een Ford T kopen werd betaalbaar voor de massa etc.
Als dat betekent dat een taxi-bedrijfje beginnen betaalbaar wordt, schept dat weer andere mogelijkheden en dat is vaak goed voor een economische opleving.
Alleen.. dat effect blijft niet duren. Na x jaar is het effect opgedroogd.
Nu zie je een ontwikkeling zoals hierboven besproken. Laten we het gemakshalve globalisering noemen. Omdat transport goedkoop is en de EU verregaande afspraken heeft gemaakt, kregen Nederlandse boeren concurrentie van Duitse maar nu ook Poolse boeren qua aardappels, Braziliaanse suiker, melk etc.
Dit lijkt eerst goed voor de consument want eten wordt goedkoper. Maar als de landbouwers niets meer verdienen, wordt er een voor Nederland belangrijke bedrijfstak werkloos. Niet alleen boeren maar ook de suikerfabriek komt stil te liggen, de overheid krijgt minder belasting binnen, er wordt niet meer geïnvesteerd in schuren dus de bouwbedrijven hebben minder inkomsten, etc, etc.
Dit zie je niet alleen in de landbouw maar overal. Zelfstandige restaurantjes / witgoedwinkels / bakker / supermarkten worden weggeconcurreerd door ketens. Ketens zijn lekker goedkoop maar uiteindelijk loopt het inkomen van de mensen die er werken ook terug.
Eind van het verhaal is dat je alleen een paar mega-ketens overhoud. Die bovendien veel machtiger zijn dan kleine bedrijfjes ooit waren dat geeft ook weer problemen.