Dit is een verhaal dat mensen graag willen geloven, omdat het pleit voor goedkopere muziek, maar feitelijk gewoon onjuist. Degene die de rechten heeft over de muziek moet gewoon geld kunnen verdienen, en juist met diensten als iTunes en Spotify gebeurt dit niet, wat de reden is dat iemand als Taylor Swift haar muziek niet meer beschikbaar stelt voor Spotify.
De realiteit is dat het vaak de platenmaatschappijen zijn, maar het is natuurlijk niet zo dat met lagere bedragen opeens de verhoudingen herverdeeld gaan worden en de artiesten meer gaan verdienen. Ook nu is het al zo dat de artiesten die niet de rechten over hun eigen nummers hebben (en dit zijn er maar weinig), hun geld vooral verdienen met optredens.
En dan hebben we het niet eens over de schrijvers van muziek gehad, die in de hiërarchie onder de zangers en zangeressen zitten als het om de betaling gaat. De scheve verhoudingen in deze zijn al decennia lang van kracht; feitelijk zo oud als de commerciële muziekindustrie. Mensen als vroeger Michael Jackson die wel alles in eigen beheer had, zijn altijd een uitzondering geweest, door de tijd heen.
Met de nieuwe middelen als de streaming-diensten en digitale winkels als iTunes, is het alleen maar erger geworden, omdat de te verdelen taart minder groot is, waarbij het in het geval van de streaming-diensten nog erger is dan de digitale winkels omdat het deel dat ze afdragen zo veel kleiner is.
Muziek is gewoon te goedkoop. Zelfs als de platenmaatschappijen artiesten beter zouden betalen door een groter deel van de taart te geven en die op hun beurt de schrijvers (allemaal afhankelijk van hoe het qua organisaties zit, ik weet dat platenmaatschappijen ook wel eens direct met schrijvers werken), zouden de verdiensten nog steeds te laag zijn wanneer je kijkt wat er verdiend wordt door de verschillende streamingdiensten en verkopende partijen van digitale items.
De schrijvers zijn sowieso degenen die fucked zijn, omdat ze alleen betaald worden voor hun schrijfwerk. Ze kunnen niets compenseren met optredens en andere schabbels, en het deel dat zij uit de inkomsten krijgen is slechts beperkt. En als die inkomsten nog lager zijn, is het dus extra beperkt. Een nummer als Wake Me Up van Avicii, 168 miljoen streams op Spotify en Pandora
bracht voor de drie schrijvers 12.000 dollar op volgens een van de drie schrijvers, Aloe Bacci. Happy van Pharell Williams
bracht hem maar 2700 dollar op in publisher èn song-writing royalties uit de 43 miljoen keer dat het gestreamd was op Pandora in het eerste kwartaal van 2014.
Maar het is dus erg lastig om deze trend tegen te werken, omdat een hoop zaken wetmatig gebaseerd zijn op regels uit het verleden die zo ver terug gaan als zaken die van origine betrekking hadden om de uitwerking van piano muziek op blad en wat je moest betalen om dat te mogen kopiëren. Dit betekent dat het feitelijk mogelijk is om Taylor Swifts muziek te coveren en op Spotify te zetten zonder dat ze daar iets over te zeggen heeft.
Edit: Even wat bronnen toegevoegd die opeens weggevallen waren.
[Reactie gewijzigd door RaJitsu op 11 maart 2015 00:40]