Driver: San Francisco

In coma

Natuurlijk bestonden er al games waarin een achtervolging met auto's zat. En natuurlijk is Driver niet de allerbeste racegame ooit. Toch geldt Driver voor veel gamers nog steeds als dé game bij uitstek als het gaat om spectaculaire achtervolgingen. De avonturen van undercover-politieagent Tanner beleefde je van achter het stuurwiel, terwijl je naar hartelust door bochten driftte en bruggen gebruikte om je auto meters hoog de lucht in te lanceren. Prachtige herinneringen.

Driver: San Francisco

De jaren erna brachten niet bepaald verbetering voor de Driver-serie. Het succes van deel één werd nooit geëvenaard en de franchise leek een stille dood te sterven. Ubisoft nam de licentie echter over van Atari en brengt later dit jaar Driver: San Francisco op de markt. De game gaat niet verder na de laatste Driver-game, maar is een sequel op Driver 3. Even het geheugen opfrissen: aan het einde van Driver 3 wordt Tanner neergeschoten door Jericho. Driver: San Francisco begint wanneer Jericho zijn vonnis te horen krijgt voor die misdaad, terwijl Tanner en zijn partner Jones het transport van de topcrimineel overzien.

Ongeluk

Je hoeft geen genie te zijn om in te zien dat dat transport misloopt. Jericho ontsnapt en Tanner zet de achtervolging in. Jericho laat de agenten echter in de val lopen en door zijn toedoen komen Tanner en Jones in een zwaar ongeluk terecht. Daarna is het even opletten geblazen. Tanner raakt in coma, maar heeft dat zelf niet door. Het spel verplaatst zich naar een soort droomwereld die Tanner zich voorstelt vanuit zijn coma. Al snel komt hij er achter dat hij ineens andere mensen kan 'overnemen', dus feitelijk van auto naar auto kan springen en de controle van de desbetreffende auto over kan nemen. Later in het verhaal komen de realiteit, waarin Tanner dus in coma ligt, en de droomwereld nader tot elkaar, maar zo ver zijn we in onze speelsessie nog niet gekomen.

Wel of niet shiften?

Als iets duidelijk werd in het voorproefje van de singleplayer-modus dat we onlangs van Ubisoft kregen, dan is het wel dat je Driver: San Francisco precies zo kunt spelen als je zelf wilt. Net als Tanner moet de speler aan het begin van het spel ook nog erg wennen aan het 'shiften' tussen auto's. Het spel leert je hoe het werkt en geeft een aantal voorbeelden van hoe je deze techniek in je voordeel kunt gebruiken, maar de de grote mogelijkheden die het systeem biedt, worden pas na een tijdje spelen langzaam duidelijk.

Gemak

De eerste missies van Driver: San Francisco speelden we echter als elke andere racegame. Daarbij viel direct op hoe makkelijk Driver zich laat besturen. De eerste paar bochten glijd je gigantisch weg en wordt meteen duidelijk dat de makers zich hebben laten inspireren door achtervolgingsscènes uit jaren '70-films. Al snel leer je de besturing kennen en neem je met speels gemak de bochten die San Francisco je voorschotelt. Toch zul je af en toe nog wel flink op andere auto's of tegen muren klappen. Wie meer 'urban racegames' speelt, gooit zijn bak dan automatisch in zijn achteruit, zet de wagen recht en gast er weer op los. In Driver: San Francisco is dat echter niet de meest efficiënte oplossing.

Het beste voorbeeld daarvan krijg je als je, terwijl je vrij door de wereld aan het cruisen bent, eens in een politieauto springt. Door een gemarkeerde auto aan te tikken, start het spel dan een losse achtervolgingsmissie. Jij bent de politie, die andere auto het boefje, kortom: spreekt voor zich. De AI zal je echter versterken met andere politiewagens, en al snel achtervolg je de wagen in kwestie met drie of vier politieauto's. Als je dan een foutje maakt, druk je op de PlayStation 3 simpelweg op de knop met het kruisje, waarna je direct in een andere politiewagen kunt springen. Je behoudt je snelheid, en de auto die jij net gecrasht hebt voegt zich vanzelf wel weer bij de rest. Zo verander je een achtervolging van normaal drie minuten in een taakje dat nog geen minuut hoeft te kosten, wat dan weer extra ervaringspunten oplevert.

Politie afsnijden

In de omgekeerde situatie heeft het shiften tussen auto's ook voordelen. Zo kun je, als de politie je auto bijna kapotgereden heeft, op het laatste moment wisselen van auto en met een frisse kar opnieuw beginnen. Interessanter is echter dat je het verkeer om je heen ook tactisch kunt gebruiken. Zo reden wij links langs een vrachtwagen, en de politie reed achter ons aan. Toen we net voorbij de vrachtwagen waren, shiften we in de vrachtwagen, en gooiden het stuur om naar links. De politie knalde vol op de vrachtwagen, terwijl wij weer terug shiften naar onze eigen auto en het hazenpad kozen. Een zeer effectieve manier om een achtervolging snel af te stoppen.

Zo schotelt Driver: San Francisco de speler steeds andere situaties voor waarin de speler het shiften op de een of andere manier kan gebruiken. Toch is het shiften, op een paar momentjes na, niet verplicht. De ontwikkelaar wil de speler vooral vrij laten zijn eigen speelstijl te bepalen. Als je het spel wilt spelen zonder steeds te shiften, dan kan dat ook. Wie het echter wel leuk vindt om te switchen, kan helemaal los gaan en zijn verbeelding de vrije loop laten.

Spektakel

Anders dan in een aantal van de vorige Driver-games, kan Tanner niet uitstappen in Driver: San Francisco. De makers wilden de serie terugbrengen naar zijn roots. In de originele Driver kon je ook niet uitstappen. Fans van de game waren vooral bezig met spectaculaire achtervolgingen en het opnemen van filmpjes. Voor de liefhebbers: dat laatste zit zeker ook in Driver: San Francisco. We mochten nog niet al te diep in 'Film Director' duiken, maar ons werd alvast verzekerd dat de optie voorzien was van enkele nieuwe features, zoals de mogelijkheid om een filmpje te maken waarin de actie wordt teruggespoeld.

Filmpjes maken

Dat er veel filmpjes gemaakt zullen worden, moge duidelijk zijn. In het ruime uur dat we konden spelen maakten we minstens tien momenten mee die zich prima zouden lenen voor een mooi geknipt filmpje dat we met trots zouden uploaden naar het netwerk waarop de filmpjes verzameld zullen worden. Dacht je dat de originele Driver spectaculair was? Driver: San Francisco gaat er een stapje overheen. De straten van San Francisco zijn druk en tussen medeweggebruikers door navigeren is daardoor vaak al een spektakel op zich. Tel daar de vele mogelijkheden om een stukje te vliegen bij op, en je begrijpt dat het editten van replays weer een spel op zich zal worden in Driver: San Francisco.

Driver: San Francisco

De gameplay speelt trouwens handig in op het hoge spektakelniveau. Tanner krijgt diverse soorten missies voorgeschoteld. Zogenaamde City Missions en Tanner Missions zorgen voor progressie in de verhaallijn. De City Missions zijn taakjes die Tanner moet uitvoeren om de stad te helpen, en het spel beloont je voor het volbrengen van deze klusjes door nieuwe Tanner Missions, ofwel Story Missions te openen. Naast deze missies daagt Driver: San Francisco je nog op verschillende andere manieren uit. Denk aan een uitdaging om een minuut lang met honderd mijl per uur te scheuren zonder een andere auto aan te raken, of om binnen een bepaalde tijd minimaal tien auto's in te halen.

Variatie

Hoewel we op de minimap door de vele kleurtjes wat moeite hadden om ons te herinneren welke icoontjes ook alweer voor welke missies stonden, is voor ons duidelijk dat de makers flink hebben gelet op variatie. Dat komt ook doordat de mensen waarbij Tanner naar binnen springt heel gevarieerd zijn. Het ene moment spring je de auto van een student binnen, die op het punt staat deel te nemen aan een straatrace. Het volgende moment kom je in een auto terecht van een man die.. hoe zullen we het zeggen.. niet de broek aan heeft, zelfs niet in de auto. Terwijl je wat stunts uithaalt, krijg je dan ook op je kop van de vriendin van deze man. Andere mensen hebben niet door dat Tanner zich in het lichaam van een ander persoon nestelt, dus je krijgt de subverhaaltjes en bijbehorende - slechte - relaties er gratis bij, wat ons af en toe in de lach deed schieten.

Uitgebreid en mooi

Mede door dat soort kleine, maar ontzettend leuk uitgewerkte details is Driver: San Francisco een game die je eigenlijk niet in een uurtje goed en wel onder de loep kunt nemen. De gameplay biedt veel meer elementen dan dat wij tot nu toe hebben kunnen bekijken. Spelers kunnen bijvoorbeeld garages kopen om extra ervaringspunten te scoren en er upgrades voor hun auto's kopen. Deze upgrades leveren speciale vaardigheden op, die handig zijn tijdens races. Hier hebben we nog niet mee kunnen experimenteren.

Driver: San Francisco

Daarnaast zijn er her en der in de spelwereld filmicoontjes verstopt. Door deze te verzamelen, speel je zogenaamde 'Movie missions' vrij. Dit zijn achtervolgingen die min of meer rechtstreeks uit een film zijn gehaald. De makers beschikken niet over de nodige filmlicenties, dus de namen van die films zullen nergens worden genoemd, maar kenners zullen volgens de makers geen moeite hebben elke klassieke achtervolgsscène te herkennen. "Noem een beroemde achtervolgingsscène en hij zit in het spel", aldus een van de ontwikkelaars.

Grafisch goed

Net zoals we over dat aspect weinig kunnen zeggen, is ook het technische verhaal nog 'werk in uitvoering'. Zo ontbraken sommige textures nog, wat her en der een wat vreemd beeld opleverde. Denk daarbij aan een personage dat er van de zijkant prachtig gedetailleerd uitziet, maar van de voorkant één fletse bedoening is. Desondanks zijn we alvast positief over de graphics. Zo geeft het spinnen van de wielen een mooi rookeffect en is de gezichtsanimatie in de tussenfilmpjes van een hoog niveau. Als hier in de komende maanden nog meer aan verbetert, komt het grafisch helemaal goed met Driver: San Francisco.

Voorlopige conclusie

Als ware 'Driver-veteranen' van het eerste deel deed het ons erg goed om te zien dat de makers met Driver: San Francisco het gevoel van dat oude spel weten te benaderen. De stad is goed gekozen, de sfeer is prima en de soundtrack, die nu grotendeels al vastligt, ondersteunt het spel goed. Daarbij komt dat de besturing van de meeste auto's die we hebben uitgeprobeerd soepel is. Zodra je gewend bent aan het concept van shiften, zorgt dat voor haast oneindig veel mogelijkheden in de gameplay. Dit wordt zo'n game waarin het rondklooien in de spelwereld en het verzinnen van de meest krankzinnige stunts net zo leuk en uitnodigend zal zijn als het uitvoeren van de missies en het doorspelen van het verhaal, en daar kunnen wij ons doorgaans prima mee vermaken.

Hoewel de definitieve systeemeisen nog niet bekend zijn, is al wel duidelijk dat de pc-versie van Driver: San Francisco een constante internetverbinding nodig heeft om te kunnen worden gespeeld. Deze vorm van beveiliging gebruikte Ubisoft eerder voor onder meer Assassin's Creed 2.