In de medische industrie zorgen patenten ervoor dat we 2e-rangs medicijnen voorgeschoteld krijgen die op lange termijn heel ongezond zijn en allelij extra nare bijwerkingen hebben, alleen vanwege de kosten, dat is nu ook in Nederland zo.
Nee, dat is lulkoek. De medicijnen zijn nog steeds goed behoudens bijwerkingen die pas bij grootschalig gebruik duidelijk worden. Daar is soms niets aan te doen, schuld van statistiek.
Het probleem is dat het patenteren van een mogelijk interessante verbinding héél vroeg in het ontwikkelproces van een medicijn moet plaatsvinden: gemiddeld
11 jaar voordat diezelfde verbinding als medicijn op de markt kan komen. Zolang duren alle verdere onderzoeken en testen gewoon. Bedenk dus ook dat als een verbinding na jaar 10 toch niet voldoende werkzaam blijkt, al dat onderzoek dat eraan vooraf ging redelijk weggegooid geld is. Als je dan vervolgens bedenkt dat een patent in 20 jaar afloopt, heeft een fabrikant dus 9 jaar om de ontwikkelkosten à gemiddeld (!!) €1 miljard terug te verdienen. Dit bedrag is dus zuiver de ontwikkeling door de knappe koppen in hun laboratoria, nadrukkelijk niet de marketing. Patenten op medicijnen zijn van levensbelang voor de industrie: zonder patent zou namelijk niemand die gigantische onderzoekskosten willen investeren omdat de eerste beste prijsvechter de zaak binnen no time een stuk goedkoper aanbiedt, want
die heeft natuurlijk het onderzoek niet hoeven doen!
Dus wat gebeurt er: er wordt een aantal 'makkelijke' medicijnen gemaakt die afschuwelijk worden gepusht. Maakt niet uit of er al tig van die dingen op de markt zijn, dat is een klus voor de snelle reclameboys die artsen fêteren. Er worden ook 'makkelijke' medicijnen gemaakt voor algemene kwalen, die naar verwachting (redelijk) goed zullen verkopen. Vandaar dus een hausse aan maagzuurremmers en cholesterolverlagers. De
moeilijke medicijnen, waarbij de opbrengsten de kosten bij lange na niet zullen dekken (denk aan de heisa rond de behandeling van mensen met de ziekte van Pompe, of vrouwen met borstkanker die gebaat waren bij een stervensduur preparaat dat niet of slechts gedeeltelijk werd vergoed) of waar de gebruikers het geld niet hebben om een gangbare prijs van een medicijn neer te tellen (anti-HIV cocktails, 20 jaar geleden) , tsja, die zijn een stuk zeldzamer en lastiger te verantwoorden. Een farmaceutisch bedrijf is een
bedrijf, geen liefdadigheidsinstelling.
Het bovenstaande is niet noodzakelijkerwijs een pro-farma verhaal: ik ben net zo kwaad als er weer een paar topmanagers de verleiding niet konden weerstaan om zaken bij artsen te 'smeren', of gevaarlijke bijwerkingen zo lang mogelijk verzwijgen om maar zoveel mogelijk geld te verdienen (Softenon, nu slechts een voetnoot in de geschiedenis, was zo'n geval). Het is bedoeld ter verduidelijking van wat een moeilijke industrietak is, waar
zeer veel meer geld in omgaat dan de meesten denken, en waarvan het gros van de leken denkt dat het maken van een medicijn een kwestie is van thee zetten van de gedroogde bladeren van een buitenissige tropische plant en het geld opgaat aan snoepreisjes en managerbonussen. Dat en hoe je dergelijk duur onderzoek dient te financieren (inclusief het maken van keuzes welke ziekte je wilt gaan behandelen) is wellicht iets om te overdenken als je de volgende keer naar de apotheek gaat en gratis je doosje pillen of druppels voor dat vervelende ongemakje meekrijgt.
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 26 juli 2024 01:42]