Bij het bakken van processors is het altijd mogelijk dat er achteraf toch een foutje in het ontwerp of in het productieproces zat. Tot nu toe konden alle chips dan weggegooid worden en moest er een complete set nieuwe maskers gemaakt worden, een kostenpost van enkele miljoenen euro's. Chipontwerper en -fabrikant IBM heeft voor dit probleem een oplossing gevonden: eFuse. Door bepaalde delen van de processor dubbel uit te voeren, kan als er in één van beide delen een fout blijkt te zitten een elektrische zekering verbroken worden, waardoor het tweede deel inwerking treedt. Op deze manier rollen er toch goede chips van de band en dat scheelt weer een hoop geld.
Deze mogelijkheid om fouten te repareren, blijft ook werken als de CPU de fabriek uit is en bij iemand thuis in een computer zit. Onder andere de nieuwe Power5-processors zijn al uitgerust met deze techniek. Volgens IBM kan eFuse zelfs gebruikt worden om bijvoorbeeld het energieverbruik van een chip af te stemmen op de taken die uitgevoerd worden. In een animatie wordt zelfs getoond hoe de nieuwe techniek een chip kan behoeden voor oververhitting. Als de processor te heet wordt, brandt er een zekering door die een tweede processor-core beschikbaar maakt, zodat de belasting gedeeld wordt. Waarom deze tweede core niet meteen beschikbaar is, zodat de belasting meteen gedeeld kan worden, is niet helemaal duidelijk.
Het idee om bepaalde delen van een chip uit te schakelen is niet nieuw. In 2002 experimenteerde IBM al met deze techniek om niet werkende rijen en kolommen in geheugenchips uit te schakelen. Hiervoor werd een laser gebruikt. Bij het verbreken van de zekering bleven echter wat brokstukken achter in de chip die de verbindingen af en toe weer herstelde of andere delen van de chip beschadigden. Tegenwoordig gebruikt IBM daarom een andere techniek om de zekeringen te verbreken: elektromigratie. Normaalgesproken is dit een ongewenst effect in chips, door de stroom elektronen slijten verbindingen langzaam weg. Voor het verbreken van de zekeringen is dit fenomeen juist ideaal: er blijven geen brokstukken achter en de verbinding blijft verbroken.
