Het implantaat zelf wordt geprint en dat wordt dan nabewerkt, maar dat is dan voornamelijk om overtollig materiaal weg te nemen (SLM maakt gebruik van ondersteuningsstructuren), en de ruwheid aan te passen, gezien een SLM machine vrij ruwe stukken maakt. Zo'n schedelimplantaat moet enerzijds glad zijn maar ook ruw bij de inhechtingsplaatsen. Die complexe vorm is heel moeilijk met verspanende technieken en een mal maken om metaal te gieten is echt heel duur, daarom dat er dus voor lasersinteren gekozen wordt.
Hoe de gewenste vorm bepaald wordt, weet ik niet, dat zal wel op een gelijkaardige wijze zijn als hoe het bij jou gebeurd is (ik ben geen biomechanisch ingenieur, hield me daar meer bezig met het proces van die SLM machine). Een CT-scan lijkt me heel plausibel, waarmee dan een 3D model ontworpen wordt dat met wat ondersteuningsstructuren en aanpassingen zo ingeladen kan worden in de besturing van de SLM machine.
Van kunststof AM ken ik weinig, LayerWise houdt zich alleen bezig met titanium en staal (en er was sprake van aluminium, maar dat is niet echt relevant voor implantaten, meer industriële toepassingen). Ik heb op AM beurzen al wel geprinte implantaten gezien (van Materialise onder andere, ik ken natuurlijk vooral de bedrijven uit mijn omgeving, Leuven, België

), en schedels printen gebeurt inderdaad ook, daar hadden we een exemplaar van liggen op bureau voor een project van een andere student.