Gelijke setting, totaal andere games
Dit is een vreemd artikel. We zetten op Tweakers weleens vaker een preview bij reviews, bijvoorbeeld in de round-up die onlangs gepubliceerd werd en waarin Paul het nog niet officieel uitgebrachte Valheim besprak. Maar één review en één preview in één artikel? Zou weleens een primeur kunnen zijn. De reden hiervoor is even simpel als opportunistisch: we kregen de kans een mafiamanagementgame te spelen die pas later dit jaar op de markt verschijnt en herinnerden ons op dat moment dat we afgelopen najaar een soortgelijk spel hebben overgeslagen. In november hadden we onze handen vol aan de nieuwe consoles en alle tests en producties die daarbij kwamen kijken, dus het kleinere Empire of Sin werd helaas afgestreept. Tot nu. Want als we vooruit gaan kijken naar een game die later dit jaar verschijnt, dan is het zinvol om Empire of Sin toch nog even in de spotlights te zetten. Niet alleen is het een vermakelijke game, het is in veel ook de tegenhanger van het andere spel.
Dat andere spel is City of Gangsters. Dat wordt gemaakt door SomaSim en uitgegeven door Kaledo Games. Empire of Sin werd ontwikkeld door Romero Games en op de markt gebracht door Paradox Interactive. Daarmee is al meteen een verschil zichtbaar: een game die door de studio van John Romero is gemaakt en door een iets bekendere uitgever in de markt wordt gezet, kan waarschijnlijk op meer aandacht rekenen. Empire of Sin werd ook met enige bombarie aangekondigd tijdens de E3 van 2019, waar het project van SomaSim veel meer onder de radar vliegt. In die zin concurreren de games ook helemaal niet met elkaar. Empire of Sin valt meer in het mainstreamsegment, waar City of Gangsters juist meer een niche-game is, gemaakt door een veel kleinere indie-studio.
Toch zijn er ook duidelijke overeenkomsten. Beide games spelen zich bijvoorbeeld af ten tijde van de drooglegging van de Verenigde Staten. In die periode, die liep van 1920 tot 1933, greep de georganiseerde misdaad de macht in diverse grote steden. Met het geld dat criminelen verdienden en de bedrijven die ze in handen kregen, werd de basis gelegd voor decennia aan criminele welvaart. Die werd uiteindelijk pas succesvol ingeperkt toen de Amerikaanse autoriteiten grip kregen op de macht van de maffia in onder andere New York. City of Gangsters en Empire of Sin grijpen dus de beginperiode van dat tijdperk aan als setting, en ze delen zelfs het strijdtoneel gedeeltelijk. Empire of Sin speelt zich volledig af in Chicago, terwijl die stad in City of Gangsters een van de opties is, al kun je ook beginnen in steden als Pittsburgh en Detroit (???).
Dat is waar de overeenkomsten tussen beide games goeddeels ophouden. Uiteraard komen verschillende elementen in beide games voorbij, zoals het verhandelen van illegaal gestookte alcohol, het uitbreiden van je territorium en het op afstand houden van de politie, maar de twee games doen dat op een totaal andere manier en bedienen daarmee andere gamers. Empire of Sin legt de nadruk op dat wat je ziet in series en films: er zijn rivaliserende gangs in Chicago en jij moet, als leider van een van die gangs, de rest zien uit te schakelen. De nadruk ligt op actie. Je neemt casino’s, bordelen en andere zaken over en doet dat met geweld. Je huurt gangsters in, geeft ze wapens en andere handige spullen en vecht oorlogen uit met andere partijen. City of Gangsters pakt dat heel anders aan. Het idee achter dat spel is veel meer een meer natuurgetrouwe simulatie van hoe het runnen van een criminele organisatie eraan toeging. De makers wijzen erop dat we de maffia weliswaar al snel met geweld en oorlogen associëren, maar dat de dagelijkse gang van zaken veel meer te maken had met het runnen van bedrijven. Al Capone was de baas van zaken die miljoenen opleverden. Illegaal en crimineel, zeker. Maar geweld was zelfs voor de meest geharde gangsters een laatste redmiddel. Geweld levert aandacht op van allerlei mensen die je liever een andere kant op laat kijken, zoals de pers en de politie. Oorlogen kosten kapitalen om uit te vechten, terwijl de hele maffiawereld draait om (het verdienen van zoveel mogelijk) geld.
Empire of Sin: focus op gevechten
Empire of Sin
Een grootse game is Empire of Sin niet, maar wie in een sfeervol Chicago uit de jaren twintig terecht wil komen om daar naam voor zichzelf te maken als maffiabaas, heeft aan deze game een prima tijdverdrijf. De nadruk ligt op actie. Op gewelddadige wijze neem je allerlei gebouwen over van je concurrenten, die je daarna uitbouwt tot winstgevende bedrijven. Af en toe vecht je een oorlog uit met rivaliserende bendes, waarna je steeds een stap dichterbij het einddoel komt: de macht hebben over Chicago. De game is af en toe wel wat repetitief en biedt bij een tweede speelsessie niet heel veel meerwaarde, maar desondanks blijft Empire of Sin een verslavend en vermakelijk spel.
Empire of Sin kiest dus voor het spectaculaire pad en het moet gezegd dat dit er ook veel meer de game voor is dan City of Gangsters, dat er een veel simpelere look en uitsluitend geschreven tekst op nahoudt. Empire of Sin bevat wel gesproken tekst. De game begint met de keuze voor een van de vele criminele organisaties in Chicago. Dat gaat gepaard met een stijl en een accent, maar ook met in-game bonussen. De ene factie zal meer verdienen aan casino’s, de andere heeft minder te vrezen van de politie en ga zo maar door. Elke factie heeft een leider en dat is de rol die je als speler op je neemt wanneer je de game begint. Wij kozen voor Daniel McKee Jackson, leider van de Vice Kings, een bende die claimt de belangen van echte Amerikanen te behartigen, oftewel: mensen die geboren zijn in Amerika en dus geen wortels hebben in Italië, Ierland of Mexico, wat bij andere gangs nogal eens voorkomt. Jackson is overdag een begrafenisondernemer en weldoener voor de armste mensen van Chicago, maar heeft ondertussen verregaande ambities om Chicago in zijn macht te krijgen.
Bedrijven upgraden
Dat begint klein, met een Safehouse als basis voor de hele operatie. De game neemt je in deze openingsfase desgewenst bij de hand en laat je zien hoe je je imperium kunt opbouwen. Je hebt brouwerijen nodig om alcohol te stoken, speakeasies (illegale barretjes) om alcohol te verkopen en casino’s en bordelen om nog meer geld te verdienen. Met dat geld betaal je gangsters, die je kunnen helpen bij het overnemen van andere zaken. De zaken die je bezit, kun je upgraden. Dat is noodzakelijk, want alleen zo gaan ze meer geld verdienen en worden ze beter beveiligd. Per keer dat je de beveiliging upgradet, komen er meer maffiosi bij die voor jou een oogje in het zeil houden, en worden die maffiosi ook nog eens sterker. Dat is fijn wanneer iemand jouw zaak aanvalt, want je gangsters zijn niet altijd in de buurt om jouw bezittingen te verdedigen. Zorgen dat de bewakers daar zelf toe in staat zijn, is dus wel zo handig.
:strip_exif()/i/2004196280.jpeg?f=imagearticlefull)
Het overnemen van zaken is niet het enige waar je je mee bezighoudt. Empire of Sin kent ook een missiestructuur waar wat verhaal mee gepaard gaat. Daarin worden keurig alle maffiaclichés afgestreept, van iemand die naar de pers wil stappen het zwijgen opleggen tot de lokale burgemeester die je aan het lijntje houdt met beloftes om daar vervolgens op terug te komen. Of je je met dat soort zaken wil bezighouden is geheel aan jezelf: gewoon je zaken opbouwen, meer gangsters aannemen en de stad overnemen is ook een optie. De missies voegen echter wel wat meer smaak toe, want het op rij overnemen van het ene na het andere etablissement kan na verloop van tijd best een beetje repetitief worden. De missies bevatten daarbij ook wat gesproken dialogen en dat helpt natuurlijk ook wel mee. Het mag best gezegd dat het niveau van de stemacteurs die dat allemaal verzorgen te wensen overlaat, maar de af en toe iets overdreven aangezette accenten dragen wel degelijk bij aan de sfeer in het spel. Die sfeer is een belangrijk wapen voor Empire of Sin. De stad, die verdeeld is in wijken waartussen je kunt fast-travellen, heeft een fijne ‘twenties-vibe’, wat begeleid wordt door een bijpassende soundtrack.
Heel veel vechten
Of het nu voor een missie is of in het kader van je eigen plannen om uit te breiden: er wordt veel gevochten in Empire of Sin. Zoals gezegd zet deze game de onderlinge gevechten tussen criminele kopstukken neer alsof ze aan de orde van de dag waren, en dat is te merken. Je kunt aanvallen wie je maar wil en wanneer je maar wil, maar er zijn natuurlijk haken en ogen aan verbonden. Zo zijn de gebouwen die je bestormt soms minder zwaar en soms juist zwaarder beveiligd. Daarnaast kun je niet ongestraft je gang gaan. Eén vijandige overname zal een concurrent je wellicht vergeven, maar strijk de andere bazen te veel tegen de haren in en ze zullen je de oorlog verklaren. Op dat moment verandert Empire of Sin in een hectisch spelletje. Rond jouw gebouwen zullen ineens vijanden opduiken die de aanval openen. Heb je je beveiliging op orde en/of voldoende gangsters in de buurt, dan hoeft dat geen probleem te zijn, maar anders ben je je veroverde bezittingen binnen de kortste keren weer kwijt. De oorlog gaat door tot een van beide partijen - eigenlijk altijd de verliezende partij - vraagt om een wapenstilstand. Dan kun je ervoor kiezen om het gesprek aan te gaan. De verliezende partij biedt de winnaar een bedrag en als dat de winnaar bevalt, is het weer rustig. Zo niet, dan gaat de oorlog door tot uiteindelijk een van beide bazen voor altijd is gaan slapen.
Tijdens oorlogen, maar ook daarbuiten, vecht je dus allerlei gevechten uit. Dat gaat altijd turn-based, waarbij alle gangsters in de buurt na elkaar aan de beurt komen. De volgorde wordt op de klassieke rpg-manier bepaald: elk personage heeft een bepaalde score voor initiatief en degene met de hoogste score begint. Het doel van het gevecht is uiteraard om alle vijanden uit te schakelen en je eigen maffiosi in leven te houden. Het is dan ook raadzaam om een gebalanceerd team samen te stellen met daarbij zeker ook gangsters die goed zijn met het op grote afstand hanteren van een geweer of sniper rifle, en gangsters die helende kwaliteiten hebben. Gangsters met shotguns kunnen meerdere dicht bij elkaar staande vijanden tegelijk raken en datzelfde geldt voor gangsters die explosieven kunnen gooien. Daarnaast hebben de diverse personages allerlei verschillende perks die kunnen helpen. Zo kun je met de ‘vleeshaak’-perk een vijand naar je toe trekken: handig als jouw gangster een shotgun of sterke melee-aanvallen heeft. Omgaan met dit soort specifieke eigenschappen en speciale aanvallen, alsmede zorgen dat jouw gangsters goed vanuit dekking blijven schieten en niet geflankeerd worden, is de sleutel tot succes in de gevechten in Empire of Sin.
:strip_exif()/i/2004196300.jpeg?f=imagearticlefull)
Door gevechten te winnen, verdien je trouwens ook wat extra geld en verzamel je loot. Het gaat daarbij soms om bruikbare items als medkits, maar ook om speciale, zeldzame wapens of sterkere ammunitie. Op die manier kun je jouw soldaten dus steeds voorzien van sterkere spullen. Ook breid je je arsenaal aan wapens steeds verder uit. Die kun je verhandelen op de zwarte markt of aan een van je nieuwe gangsters geven. Terwijl je ‘notoriety’ opbouwt kun je namelijk steeds nieuwe - betere - gangsters inhuren. Die kunnen je verder helpen, maar ze kosten ook geld. Het is dus wel zaak dat je ondertussen je zaken blijft uitbouwen en beschermen. Af en toe wat geld aan de politie geven kan ervoor zorgen dat jouw zaken met rust worden gelaten. Een babbeltje met een van je concurrenten kan een non-agressiepact en eventueel wat ruilhandel opleveren die beide partijen ten goede komt. En hé, als je toch wat vriendelijker bent naar elkaar toe, waarom zou je elkaar dan niet te hulp komen als er een oorlog met een andere factie uitbreekt? Een vriend kan soms veel waard zijn in het Chicago van de jaren twintig.
Alweer vechten?
Zo ontstaat een vermakelijk spelletje dat best verslavend blijkt te zijn, maar na verloop van tijd ook wel wat negatieve kanten krijgt. Zo heb je op sommige momenten een dagtaak aan het uitvechten van conflicten. Zeker als je in oorlog bent, krijg je om de haverklap de melding dat je ergens wordt aangevallen. Op dat moment kun je kiezen tussen uitvechten of terugtrekken. Dat laatste levert je natuurlijk terreinverlies op, dus je kiest voor vechten, wat altijd handmatig moet. Wij maakten mee dat we vier van dat soort meldingen op rij kregen, voor we weer even verder konden met waar we op dat moment eigenlijk mee bezig waren. De gevechten, die na een tijdje wat repetitief worden, worden zo vooral een hinderlijke onderbreking van jouw missie om de absolute eindbaas van Chicago te worden. Daarnaast duiken er tijdens gevechten nog weleens wat vervelende bugs op, die je slim bedachte moves kunnen ondermijnen. In een eerdere fase had Empire of Sin overigens veel meer last van bugs, waaronder enkele gamebrekende. Dat lijkt inmiddels geen probleem meer te zijn.
Wat wel resteert is dat als de repetitie toeslaat, je zaken gewoon goed lopen en het slechts een kwestie van tijd is tot je Chicago heb overgenomen, Empire of Sin wat diepgang mist. Op veel manieren geeft de game de speler een versimpeling van het runnen van een maffiabedrijf. Dat is natuurlijk precies de tegenstelling tussen Empire of Sin en City of Gangsters die we proberen te illustreren, dus het is vrij logisch dat we hier op inzoomen, maar het is echt een merkbaar verschil. Het resultaat is namelijk dat Empire of Sin zich niet goed leent voor meerdere speelsessies. Natuurlijk, je kunt de moeilijkheidsgraad opschroeven en kijken of je andere soorten gangsters kunt inhuren, maar de route naar crimineel succes zal in elke volgende speelsessie grotendeels hetzelfde zijn. Dat maakt de prijs die je betaalt voor het spel aan de hoge kant. Dan nog is de eerste keer dat je het spel doorspeelt zeer de moeite waard.
City of Gangsters: een maffiabedrijf runnen
| Titel |
City of Gangsters |
 |
| Platform |
Windows |
| Ontwikkelaar |
SomaSim |
| Uitgever |
Kasedo Games |
| Releasedatum |
Najaar 2021 |
Empire of Sin is dus de game die past bij de maffiafilms en series die je wellicht kent. En City of Gangsters? Dat wordt een heel, heel ander verhaal. Laten we om te beginnen even aanstippen dat we deze game veel korter hebben gespeeld dan Empire of Sin. Dat komt doordat we een vroege previewversie speelden waar nog niet alle spelelementen in waren verwerkt, want de game verschijnt pas in de herfst van dit jaar. De uren die we al wel hebben doorgebracht in City of Gangsters’ versie van Chicago maken duidelijk dat deze game, los van de setting, inderdaad totaal anders is.
Dat merk je al voordat je überhaupt aan het spelen bent. Empire of Sin pakt de speler vast en gooit hem in een verhaal, terwijl je in City of Gangsters een random gangster laat genereren. Je kiest in welke stad je je spel wil beginnen en vervolgens wordt je speelterrein voor je ogen gegenereerd. Beide games hebben wel iets van een sandbox in zich, maar City of Gangsters is alleen maar dat: een leeg canvas waarop je je eigen verhaal moet zien te schetsen, zonder dat er al te veel van tevoren vaststaande elementen om de hoek komen kijken. Dat proces wordt momenteel trouwens nog bemoeilijkt door het ontbreken van een tutorial. Als je de game hebt gestart, zie je een kleine zone waar jij kennelijk de baas bent, en over het hele scherm verspreid knoppen en icoontjes die allerlei betekenissen hebben. Uitzoeken wat dat allemaal is, hoe het werkt en hoe je er je voordeel mee kunt doen, is momenteel misschien nog wel het lastigste onderdeel van City of Gangsters. Het is echter een onderdeel dat in het restant van de ontwikkelfase nog aan bod zal komen.
Stukje 'hands-on'-management
We kunnen de werking van City of Gangsters waarschijnlijk al voldoende illustreren door de opening en de eerste handelingen uit te leggen. Je ziet dus een stukje van Chicago. Dat stukje draagt jouw kleur en in het midden staat een auto, waar jouw gangster in zit. Rechtsboven in beeld zie je ‘Next Turn’ staan, ten teken van dat alles in City of Gangsters beurtelings verloopt. Ook dat is een verschil, want in Empire of Sin tikt de tijd - buiten de gevechten dan - altijd door. Per beurt kun je een beperkt aantal bewegingen en een beperkt aantal acties inzetten. Naar een straat verderop rijden is een beweging, praten met een winkeleigenaar is een actie. Bij het beginpunt sta je vlak naast de winkel van je oom. Hij heeft een kapperszaak en heeft jou de achterkamer beloofd, om een handeltje op te kunnen zetten. Een stokerij beginnen is niet gratis, dus daar moet je even voor sparen. Gelukkig heeft oompie een aardige voorraad verhandelbare goederen liggen die jij in de buurt mag gaan slijten. Je klikt de goederen aan die je wil inladen in je auto, tot die vol zit, en gaat op pad. Je kunt per winkel bekijken wat voor goederen die winkel in- en verkoopt, of speciale ‘map overlays’ aanzetten die zaken filteren op waar ze in handelen. Althans, in de buurten waar je al kennis over hebt. Je rijdt naar zo’n zaak, klikt door een conversatiemenu met de winkeleigenaar en voilá: je bent enkele tientallen tot honderden dollars rijker. Je rijdt terug naar je oom, laadt weer meer in en herhaalt dit tot je voldoende hebt om je eerste productielijn op te starten. Ook dat gaat niet vanzelf: om bijvoorbeeld moonshine te kunnen verhandelen heb je ‘crocks’ (aardewerk) nodig om de drank in kunnen doen. Die moet je kopen, dus je rijdt naar een winkel en koopt de crocks. Je rijdt terug, begint de productie en enkele dagen later heb je moonshine, die je opnieuw kunt verhandelen.
:strip_exif()/i/2004196264.jpeg?f=imagearticlefull)
Klinkt vermoeiend? Dat is begrijpelijk. Stellen dat City of Gangsters nogal wat micromanagement bevat, is een understatement. In het epistel hierboven ontweken we zelfs nog dat je voor sommige stappen gunsten van mensen in de buurt nodig hebt. Elke persoon die je ontmoet vindt jou wel of niet aardig en dat resulteert in mogelijkheden. Geef je een winkelier een gunstige prijs voor de waar die je hem verkoopt, dan groeit jullie band en wellicht levert je dat de mogelijkheid op om om een gunst te vragen. Het is het klassieke ‘ooit zal ik je vragen om iets voor me te doen, beschouw dit tot die tijd als cadeau’. De gunst die je nodig hebt kan van alles zijn. Sommige personen in het spel kunnen je bijvoorbeeld bepaalde eigenschappen aanleren. Anderen hebben korte lijntjes met de politie of andere criminele organisaties en kunnen een goed woordje voor je doen als je iets te nadrukkelijk op iemands radar komt.
Mooie teksten
In de gesprekken met de personen die je tegenkomt is een sterk punt van City of Gangsters verscholen. Deze tekstjes zijn weliswaar alleen zichtbaar en dus niet ingesproken, maar ze zijn wel goed en sfeervol geschreven. Loop je een bar in, dan wordt in de tekst bijvoorbeeld de sfeer in de bar beschreven alvorens het gesprek daadwerkelijk begint. Dat doet City of Gangsters goed en getuigt van zorg en kwaliteit aan de kant van de schrijvers. De gesprekken kunnen vervolgens allerlei kanten op gaan, maar vaak komt het er op neer dat jij je territorium wil uitbreiden en dat je op zoek bent naar manieren om aanzien te krijgen in een buurt. Wij kregen bijvoorbeeld van een lokale kruidenier de tip om een jeugdhonkbalteam te voorzien van nieuwe spullen. Het zou ons maar een paar dollar kosten, maar enorm veel aanzien opleveren in dat buurtje. Dat soort opties krijg je vaak. Ook hier komt het micromanagement om de hoek kijken, want op dat specifieke moment hadden we even geen geld op zak. Een simpel dealtje dat je tien dollar kost, terwijl je misschien wel tweeduizend dollar in bezit hebt, kan niet als je dat geld niet fysiek bij je hebt. En dus moet je terug naar je opslagplaats om geld te halen. Onlogisch is het niet, maar in een game zouden dit soort handelingen best wat mogen worden gestroomlijnd. Er is overigens wel een reden waarom dit systeem er is. Alles wat je bij je hebt, kan in beslag genomen worden door de politie als ze besluiten je te controleren. Het is dus wel zo handig om je illegale waar en grote bedragen veilig in je safehouse te houden.
:strip_exif()/i/2004196262.jpeg?f=imagearticlefull)
Terwijl je rondrijdt, kun je dus de waren die je bij je hebt her en der verkopen. Maar met dat soort eenmalige deals kun je niks, wat je écht wil is zekerheid. Je moet dus op zoek naar deals waarbij je stelselmatig alcohol levert en daar ook voor betaald wordt. Mensen die daar interesse in hebben, kun je bij toeval vinden of door tips te krijgen van mensen die jou aardig vinden. Heb je zo’n handeltje opgezet dan gaat geld verdienen wat makkelijker. Je bent echter nog steeds de enige werknemer van jouw eigen Criminal Inc. Dat verandert als je aanzien in de stad groeit. Als je territorium groot genoeg is, krijg je de optie iemand aan te nemen. Diegene kan klusjes doen terwijl je zelf met andere dingen bezig bent. Dat klusjes doen gaat uiteraard ook niet automatisch. Je dient allereerst een auto te regelen voor je werknemer. Daarna moet je in een tamelijk onoverzichtelijk menu de details instellen van de bezorgronde die je je werknemer laat rijden. Dat gaat zo handmatig dat je elke stop apart moet aangeven, met daarbij instructies voor hoe veel er gebracht of gehaald moet worden en waar de ronde daarna naartoe gaat. Gelukkig kun je deze rondes wel automatisch laten herhalen, wat ook meteen het eerste moment is dat je iets kunt automatiseren in City of Gangsters.
Wanneer je wijk groeit, kom je vanzelf in aanraking met andere gangsters. We moeten helaas rapporteren dat dat nog niet heeft geleid tot onlusten. Kennelijk vallen andere maffiosi je pas lastig als je wat groter en invloedrijker bent geworden. Wel zagen we van tijd tot tijd wat andere gangsters door de straat rijden. Op zulke momenten kun je ze aanspreken of ze proberen uit te schakelen, maar dat is nog niet zo eenvoudig - en eigenlijk ook helemaal niet zo leuk. Een gevecht komt neer op beurtelings de optie kiezen om aan te vallen, wat dan leidt tot een daling in de gezondheid bij de ander. Zo gaat het over en weer door, tot een van beide te gewond is om verder te vechten. In ons enige gevecht, dat we alleen probeerden om te weten hoe het werkt, liep het zelfs uit op een sof, want allebei de gangsters bleken niet in staat de ander af te maken en dus dropen beide af. Nieuw probleem: als je gewond bent kun je geen zaken doen. City of Gangsters ontbeerde echter enige uitleg over hoe je jezelf zou kunnen genezen, dus er zat op dat moment niets anders op dan een eerdere savegame te laden en het gevecht dan toch maar uit de weg te gaan.
Vechten is nooit een goed idee
Wat verder opvalt aan de gevechten is dat elke aanval, zoals gezegd, een volledige beurt kost. Dat is heftig. Als je je personage namelijk een beetje hebt verbeterd, heb je best wat mogelijkheden in beweging en in acties per beurt in het spel. Val één persoon één keer aan en al die opties verdwijnen uit het raam. Zelfs in deze beginfase betekent dat al snel een paar honderd dollar minder verdienen dan je anders had gedaan. Wellicht is het toeval, wellicht niet, maar het onderstreept nogmaals dat gevechten aangaan en oorlogen uitvechten toch echt op de laatste plaats thuishoren als het gaat om waar je als gangster je tijd aan zou moeten besteden.
Tijd besteden, een mooie manier om deze preview mee af te sluiten. Want dat je aan City of Gangsters veel tijd kunt besteden, staat buiten kijf. Dat is niet alleen maar goed, want zoals gezegd: de mate van micromanagement die deze game met zich meebrengt, is enorm en niet alles voelt even noodzakelijk. Tegelijk is het ook wel weer de charme van de game, waarbij eigenlijk alles logisch werkt: als beginnend crimineel moet je nu eenmaal alles zelf doen, dus dat merk je in City of Gangsters. De game moet het verder stellen zonder de audiovisuele toeters en bellen die je in Empire of Sin wel hebt, al helpt het wel dat de dialogen en beschrijvende teksten in het spel van hoog niveau zijn. Of je daar genoeg aan hebt, is een vraag die ieder voor zich moet beantwoorden, want buiten kijf staat dat City of Gangsters behoorlijk droge kost is, maar wel droge kost die je een veel diepere simulatie voorschotelt van hoe je een maffia-imperium opbouwt. Voor een definitief oordeel is het uiteraard nog te vroeg, want de game komt pas over een half jaar uit en wie weet wat er nog aan wordt toegevoegd. Vooralsnog vinden we City of Gangsters een interessante game, maar zeker geen spel dat de grote massa leuk gaat vinden. Die zal waarschijnlijk meer tevreden zijn met de knallende tommyguns en aangedikte accenten in Empire of Sin.
:strip_exif()/i/2004196256.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2004205374.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2004196266.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2004205382.png?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004205374.jpeg?f=thumbmedium)
/i/1316687871.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1333697667.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/321234/G8Tpp.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/300990/2.jpg?f=community){kind=small}
/u/436258/crop5f9a9829255a1_cropped.png?f=community){kind=small}
Ik heb er honderden uren inzitten.:strip_icc():strip_exif()/u/401873/images2.jpg?f=community){kind=small}
/u/398610/icon-html5.png?f=community){kind=icon}
:strip_icc():strip_exif()/u/466788/crop5e4a7a429043d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/303210/favritegotevj9.jpg?f=community){kind=small}
/u/288175/crop5a3e9c06188f8_cropped.png?f=community){kind=small}