Van Fujifilm X-T30 tot Nikon Z 50

Vijf consumentencamera's rond 1000 euro

Inleiding

In de laatste jaren lag de focus van de grote cameramakers vooral op fullframe-systeemcamera's en de uitbouw van een portfolio bijpassende lenzen. Die camera's en lenzen zijn echter relatief prijzig en dus niet in het bereik van veel hobbyfotografen. Het belangrijkste marktsegment voor consumenten wordt gevormd door betaalbare camera's met een aps-c-sensor en juist die markt werd redelijk verwaarloosd door camerafabrikanten, op Fujifilm na. Is het tij nu gekeerd?

Camera's in dit segment zijn nog steeds populair. De sensor is weliswaar kleiner dan 35mm-fullframe, maar de kwaliteit is alsnog stukken beter dan die van de sensoren van smartphones en de meeste compactcamera's. Bovendien kun je lenzen wisselen, die ook nog eens een stuk betaalbaarder zijn dan hun fullframe-equivalenten doordat er minder glas nodig is. Toch verschillen het aanbod en het beleid nogal per camerafabrikant.

Fujifilm is, samen met Panasonic, eigenlijk de enige fabrikant met een ruim aanbod bijpassende lenzen voor alle mogelijke doeleinden. Dat is ook te danken aan het feit dat Fujifilm zich alleen op aps-c richt en geen fullframecamera heeft. Sony, Canon en Nikon hebben wel beide typen in het assortiment en moeten daardoor hun investeringen en focus verdelen. Nikon heeft onlangs zijn Z-lijn uitgebreid met de Z 50 met aps-c-sensor. Daardoor past het dezelfde strategie toe als bij zijn dslr's; er zijn aps-c-lenzen, maar fullframeobjectieven zijn ook bruikbaar en mede daardoor is er altijd een upgradepad naar een fullframecamera. Sony hanteert van het prille begin dezelfde strategie, maar lijkt in de praktijk vooral oog te hebben voor de ontwikkeling van fullframelenzen. Canon vaart een iets andere koers en heeft twee verschillende mounts: een voor aps-c en een voor fullframe, die onderling niet uitwisselbaar zijn. Daarnaast zijn er nog twee verschillende lenssystemen voor de EF(S)-mount, waardoor de aandacht flink moet worden verdeeld. Panasonic en Olympus hebben geen aps-c-sensor, maar houden vast aan een wat kleinere 4:3-mft-sensor, die al sinds 2008 bestaat. Panasonic heeft sinds kort wel een aparte lijn fullframecamera's en -lenzen, die niet uitwisselbaar zijn. Beide fabrikanten hebben een zeer uitgebreid arsenaal bijpassende mft-lenzen.

In deze round-up vergelijken we vijf recente camera's die inclusief kitlens tussen de 900 en maximaal 1200 euro kosten. Daarbij zitten de hagelnieuwe Nikon Z 50 en de recente Canon M6 Mark II met losse, optionele evf. De Fujifilm X-T30, Sony A6400 en Panasonic G90 zijn ook allemaal in 2019 aangekondigd. Bij Sony kozen we voor de A6400, omdat deze wat specificaties betreft beter aansluit dan de goedkopere A6100. De A6600 is juist weer te duur. We hadden ook de Olympus E-M10 III geselecteerd voor onze test, maar Olympus kon deze niet op tijd leveren.

In deze round-up beoordelen we de vijf camera's op hun functies en mogelijkheden, bediening, prijs-prestatieverhouding en beeldkwaliteit.

Specificaties en vergelijking

Als we naar de specificaties kijken, vallen direct enkele zaken op. Het goede nieuws is dat alle camera's nu 4k-video ondersteunen. Bij Canon is dat bijvoorbeeld pas in het laatste jaar bij nieuwe camera's doorgevoerd. Panasonic, Fujifilm en Sony ondersteunden dit al vele jaren. Ook Nikon heeft hiervan direct een speerpunt gemaakt voor de nieuwe Z-seriecamera. Wel zien we verschillen in de praktijk, zoals een flinke uitsnede in de videomodus, waardoor je veel groothoek verliest.

Kit met lens

We keken naar sets van camera en kitlens. Alle fabrikanten bieden een dergelijke set, maar er zijn onderling grote verschillen. Meestal is een kitlens een vrij eenvoudige, goedkoop geproduceerde lens, zodat hij tegen een geringe meerprijs, ongeveer 100 euro, met de camera kan worden gebundeld. Fujifilm is een uitzondering en levert meestal de 18-55mm f/2.8-4 mee, die een meerprijs van circa 300 euro heeft. Dat is relatief veel, maar je krijgt dan ook betere specificaties. De meeste kitlenzen hebben een lensopening van f/3.5 in de groothoekstand en f/5.6 in de telestand, maar bij Fujifilm is dat f/2.8 tot f/4. Niet alleen kun je daardoor gemakkelijk in donkere situaties fotograferen, je krijgt als bonus een beperktere scherptediepte om mee te spelen. Ook de bouwkwaliteit van deze lens is veel beter dan die van de concurrenten, met veelal plastic lensmounts, maar hij is ook een stuk groter.

Overigens zijn vrijwel alle camera's vaak ook met andere lenzen te combineren; er zijn vaak verschillende sets om uit te kiezen en je kunt natuurlijk ook een losse body kopen en eventueel een lens naar keuze. Om de vergelijking eerlijk te houden, hebben we erop gelet dat de combinatie van camera en kitlens ongeveer tussen de 1000 en 1200 euro uitkomt. Een opvallend onderling verschil is dat de kitlenzen van Canon en Nikon handmatig en mechanisch moeten worden uitgeschoven voordat je de camera kunt gebruiken. Bij Sony schuift de lens automatisch en elektronisch uit en in. De lenzen van Fujifilm en Panasonic zijn direct klaar voor gebruik, maar daardoor ook wat langer.

Megapixels en autofocus

Meer of minder megapixels zijn absoluut niet zaligmakend, maar als we naar de resoluties van de camera's kijken, zien we dat de meeste modellen tussen de 20 en 26 megapixel bieden. Panasonic biedt 20, Nikon 21, Sony 24 en Fujifilm 26 megapixel. De Canon M6 Mark II is een uitzondering; deze heeft een resolutie van 32 megapixel, relatief hoog in het aps-c-segment.

Wat autofocus betreft gebruiken alle camera's behalve de Panasonic een combinatie van contrast- en fasedetectie. Panasonic zweert nog steeds bij contrastdetectie. Het aantal af-punten zegt niet per definitie iets over de praktijk, maar het valt op dat Panasonic met 49 punten cijfermatig nogal achterloopt bij de rest. De Canon heeft er 143, de Nikon 209, de Fujifilm 256 en de Sony bevat er maar liefst 425.

Zoeker en lcd

Alle camera's hebben een naar boven en beneden kantelbare lcd. De Panasonic G90 is de enige waarbij het scherm ook naar de zijkant kan uitklappen, wat je als fotograaf of filmer een stuk flexibeler maakt. Het scherm van de Nikon kan wel naar beneden geklapt worden, wat hem net als de Panasonic ook geschikt maakt voor het maken van vlogs. Op een statief heb je er alleen niets aan. Het scherm van de Nikon is met 3,2" het grootst. De schermen van de Canon en Sony kunnen 180 graden omhoog kantelen en steken dan een beetje boven de camera uit. In het geval van de Canon kan de evf dan niet worden gebruikt, want daarmee kan het scherm niet helemaal omhoog kantelen. Het scherm van de Fujifilm is dus het enige dat niet naar boven, onderen of de zijkant kan worden uitgeklapt, wat de camera onder andere minder interessant maakt voor het maken van vlogs. Het scherm van de Panasonic is het flexibelst; dit kan worden uitgeklapt en draaien.

Alle modellen, behalve de Canon, hebben ook een ingebouwde evf, wat vrij gebruikelijk is in dit prijssegment. Canon levert bij de door ons geselecteerde set wel een evf mee, maar deze moet los worden gemonteerd. Dat heeft als voordeel dat je de camera een stukje compacter kunt maken voor momenten dat dit handig is, maar dan ben je wel geheel afhankelijk van de lcd, ook in fel zonlicht. In onze ogen is de evf in veel situaties essentieel. Het nadeel van de losse constructie is dat de evf flink uitsteekt ten opzichte andere camera's, waardoor de camera ook meer ruimte inneemt.

Alle camera's hebben een 3,5mm-microfoonaansluiting. Voor filmen en het maken van vlogs is een externe microfoon van grote meerwaarde. Meestal wordt deze op de flitsvoet gemonteerd. Bij de Canon betekent dit wel dat dit dan ten koste gaat van de evf. De Panasonic is de enige die ook over een koptelefoonaansluiting beschikt.

Merk en productserie	Canon EOS M	Fujifilm X	Nikon Z	Panasonic Lumix	Sony Alpha
Type	M6 Mark II + EF-M 15-45mm + EVF-DC2	X-T30 + XF 18-55mm	Z 50 + 16-50 VR	DC-G90 + 12-60mm f/3.5-5.6	Incl. 16-50mm f/3.5-5.6 PZ OSS
Prijs en waardering
Prijs	Onbekend (7 winkels)	Onbekend (14 winkels)	€ 799,89 (11 winkels)	€ 999,- (12 winkels)	€ 849,55 (16 winkels)
Eerste prijsvermelding	7 september 2019	7 maart 2019	13 oktober 2019	10 april 2019	23 januari 2019
Waardering	5 van 5 sterren	4.5 van 5 sterren	3.5 van 5 sterren	4 van 5 sterren	4.5 van 5 sterren
Verkoopstatus
Verkoopstatus	Body + lens	Body + lens	Body + lens	Body + lens	Body + lens
Eigenschappen body
Mount	Canon EF-M	Fujifilm X	Nikon Z	Micro four thirds	Sony E
Sensor
Cameraresolutie	32,5Mp	26,1Mp	21,51Mp	20,3Mp	24,2Mp
Sensortype	CMOS	CMOS	CMOS	Live MOS	CMOS
Sensorformaat	Aps-c	Aps-c	Aps-c	Four/thirds	Aps-c
Cropfactor	1,6x	1,5x	1,5x	2,0x	1,5x
Beelden per seconde	14fps	8fps	11fps	9fps	11fps
Belichting
Minimale iso	100	80	100	100	100
Maximale iso	51.200	51.200	51.200	25.600	102.400
Langste sluitertijd	30s	32s	30s	60s	30s
Kortste sluitertijd	1/4000s	1/4000s (1/32.000s elec)	1/4000s	1/4000s	1/4000s
Focus
Aantal autofocuspunten	143	256	209	49	425
Video
Videoresolutie	3840x2160 (4k)	4096x2160 (Cinema 4k)	3840x2160 (4k)	3840x2160 (4k)	3840x2160 (4k)
Videoframerate	30fps	30fps	30fps	30fps	30fps
Bestandsformaat video	Mp4	Mov	Mov, mp4	Avchd (.mts), mp4	Avchd (.mts), mov, mp4
Scherm
Schermdiagonaal	3"	3"	3,2"	3"	3"
Touchscreentechniek	Capacitief	Capacitief	Capacitief	Capacitief	Capacitief
Zoeker
Zoeker	Elektronisch (evf)(optioneel)	Elektronisch (evf)	Elektronisch (evf)	Elektronisch (evf)	Elektronisch (evf)
Zoekervergroting	Onbekend	0,62x	1,02x	0,74x	0,7x
Opslag
Geheugenkaart (camera)	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Memory stick pro Duo, sd, sdhc, sdxc
Aantal opslagkaarten	1x	1x	1x	1x	1x
Aansluitingen
Verbinding (extern)	Hdmi micro, usb 2.0 type-c	Hdmi micro, usb 3.2 (gen1, 5Gbit/s) type-c	Hdmi micro, usb 2.0 micro	Hdmi micro, usb 2.0 micro	Hdmi micro, usb 2.0 micro
Microfoonaansluiting	Jackplug 3,5mm	Jackplug 3,5mm	Jackplug 3,5mm	Jackplug 3,5mm	Jackplug 3,5mm
Verbindingen
Gps	Nee	Nee	Nee	Nee	Nee
Verbinding (wlan)	802.11b, 802.11g, 802.11n (Wi-Fi 4)	802.11b, 802.11g, 802.11n (Wi-Fi 4)	802.11a, 802.11ac (Wi-Fi 5), 802.11b, 802.11g, 802.11n (Wi-Fi 4)	802.11b, 802.11g, 802.11n (Wi-Fi 4)	802.11b, 802.11g, 802.11n (Wi-Fi 4)
Verbinding	Bluetooth 4.1	Bluetooth 4.2	Bluetooth 4.2	Bluetooth 4.2	Bluetooth 4.1
IP-classificatie
Eigenschappen body	Ingebouwde flitser, intervalometer, kantelbaar scherm, live view	Ingebouwde zoeker, kantelbaar scherm, live view	Ingebouwde flitser, ingebouwde zoeker, kantelbaar scherm, live view	5-axisstabilisatie, ingebouwde flitser, ingebouwde zoeker, kantelbaar scherm, live view	Ingebouwde flitser, ingebouwde zoeker, intervalometer, kantelbaar scherm, live view
Afmetingen
Hoogte body	70mm	82,8mm	93,5mm	93,5mm	66,9mm
Breedte body	119,6mm	118,4mm	126,5mm	130,4mm	120mm
Diepte body	49,2mm	46,8mm	60mm	77,4mm	60mm
Gewicht en kleur
Gewicht body	408g	383g	395g	536g	403g
Kleur body	Zwart	Zwart	Zwart	Zwart	Zwart
Lens
Naam lens	Canon EF-M 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM	Fujifilm XF 18-55mm f/2.8-4.0 R LM OIS	Nikkor Z DX 16-50mm f/3.5-6.3 VR	Panasonic Lumix G Vario 12-60mm f/3.5-5.6 Asph. Power OIS	Sony NEX 16-50mm f/3.5-5.6 PZ OSS
Zoom (wide)lens	15mm	18mm	16mm	12mm	16mm
Zoom (tele)lens	45mm	55mm	50mm	60mm	50mm
Diafragma (wide) lens	F/3.5	F/2.8	F/3.5	F/3.5	F/3.5
Diafragma (tele)lens	F/6.3	F/4	F/6.3	F/5.6	F/5.6
Filtermaat lens	49mm	58mm	46mm	58mm	40,5mm
Kleur lens	Zwart	Zwart	Zwart	Zwart	Zwart
Gewicht lens	130g	310g	210g	210g	116g

Canon EOS M6 Mark II

Canon timmert al sinds 2012 aan de weg met zijn EOS M-lijn spiegelloze aps-c-camera's. Sinds 2018 zijn daar de fullframe-EOS R's aan toegevoegd, maar doordat die een fysiek andere mount hebben, is er geen rechtstreeks upgradepad, in tegenstelling tot bij Sony en Nikon. Binnen de EOS M-lijn zijn er verschillende segmenten, waarbij de recente M6 Mark II het topmodel is, met de M50 en de M200-instapper daaronder.

De M6 II is min of meer het spiegelloze equivalent van de 90D-dslr, met dezelfde nieuwe sensor en vergelijkbare videomogelijkheden. De camera's werden in augustus 2019 aangekondigd en zijn dus zeer recent. De M6 II haalt veertien beelden per seconde met behoud van autofocus, waar dat bij de 90D elf beelden per seconde is vanwege het opklappen van de spiegel. In vergelijking met de M50 heeft de M6 II een nieuwere sensor, een grotere rawbuffer (30 vs. 10), meer fps en een kortere starttijd. Een belangrijk onderling verschil is dat de M50 een ingebouwde evf heeft en dat dit bij de M6 II een losse, optionele module is. Bij veel kits wordt de evf overigens wel standaard meegeleverd.

Die losse evf is zowel een na- als een voordeel, afhankelijk van wat je wilt doen met de camera. Doordat de evf los te koppelen is, kon de body compact blijven en past hij gemakkelijk(er) in een tas. Voor vloggers die vooral zichzelf filmen, is de evf minder van belang, maar het is wel onhandig dat het scherm niet 180 graden omhoog kan kantelen als de evf op de camera zit. Voor filmers is de evf juist weer een must. Voor fotografen kan de lcd prima voldoen, maar is een evf in veel situaties toch wel handig om te hebben. Het onhandige is dus dat je de evf in veel gevallen wel wilt meesjouwen, maar dat hij de vorm van de camera, met grote bobbel bovenop, niet ten goede komt. Een gemiste kans is dat de zoeker niet kantelbaar is, iets wat bij een externe module juist relatief eenvoudig te implementeren is en dan een grote meerwaarde heeft. Sony en Fujifilm laten zien dat een compacte body mét ingebouwde evf ook een haalbaar alternatief is.

Wat body betreft is de M6 II behoorlijk compact, maar met een prettige grip aan de voorkant. Een onhandigheid is het moeten uitschuiven van de lens voordat je kunt beginnen met fotograferen of filmen. Niet alleen is dat een extra handeling die je telkens weer moet uitvoeren, de constructie is ook minder gebruiksvriendelijk dan bij de concurrentie. Eerst moet je een ontgrendelschuifje op de lens inschuiven en vervolgens de lens uitdraaien. Bij Nikon kan dat zonder ontgrendelsschuif en bij Sony gaat het uitschuiven elektronisch.

Net als eerdere Canon-camera's beschikt de M6 II over dualpixelautofocus, maar hij heeft ook ondersteuning voor oogautofocus, net als de EOS R en RP. Dit is een groot voordeel als je close-ups van mensen maakt, vooral in combinatie met scherpe lenzen. Het systeem geeft namelijk prioriteit aan de ogen bij de scherpstelling. De andere camera's bieden dit ook en bij Sony werkt het zelfs in de videomodus. Het af-systeem van de M6 II is vlot en in de videomodus werkt het vloeiend in combinatie met het aanraakgevoelige scherm. Zoals eerder genoemd kan de M6 II nu ook eindelijk in 4k filmen; bij de oorspronkelijke M6 was 1080p nog de norm. Een serieus minpunt is dat de videoresolutie in de fotomodus beperkt is tot 1080p. Je moet dus echt via het draaiwiel overschakelen naar de videomodus als je in 4k wilt filmen en dat werkt vertragend. De videomodus is goed, maar details zijn wat soft en de mogelijkheden gaan minder ver dan bij de concurrenten. Als de vrij effectieve, elektronische stabilisatie wordt aangezet, leidt dat tot goede resultaten, maar wordt wel een flinke uitsnede gemaakt.

Verder heeft de M6 Mark II een kleine interne flitser, maar kun je ook alle EOS-compatibele, externe flitsers gebruiken via de flitsvoet. Uiteraard kun je de evf, die anders op die plek zit, dan niet meer gebruiken. Een joystick ontbreekt, maar de knoppenindeling is verder prima. Via de 'dial func'-knop aan de bovenkant en het draaiwiel daaromheen kun je snel door belangrijke functies bladeren en deze eventueel aanpassen. De camera heeft een usb-c aansluiting, maar deze werkt op usb 2.0-snelheid. De burstsnelheid van 14fps is al behoorlijk netjes, maar net als de Panasonic biedt de Canon nog een modus voor 30fps met een uitsnede. Het eindresultaat telt dan 18 megapixel en de beelden kunnen ook in het raw formaat worden opgeslagen.

Het menusysteem van de Canon M6 II is redelijk overzichtelijk, met zes hoofdmenu's en verschillende tabbladen waar je snel doorheen kunt scrollen. Het laatste tabblad, genaamd My Menu, kun je vullen met de menufuncties die je het meest gebruikt. Canon heeft al vele jaren een dergelijk custommenu, maar intussen hebben andere fabrikanten dit overgenomen. Het scheelt zoeken naar bepaalde, veelgebruikte functies, zoals bracketing of het formatteren van een sd-kaart. Als je de videofuncties zoekt, moet je eerst overschakelen naar de videomodus op het draaiwiel. Het menusysteem ziet er dan hetzelfde uit, maar bevat videofuncties die je in de normale modus niet ziet of dan op een andere plaats staan. Dat kan wat verwarrend zijn.

Fujifilm X-T30

Fujifilm heeft altijd een eigenzinnige blik op de ideale vorm van bediening gehad. Op de X-seriemodellen vind je geen pasm-draaiwieltje, waarmee je de modus van de camera kunt aanpassen. Wel zit er links een programmawiel, waarmee je kunt overschakelen naar verschillende modi, zoals panorama's, video, bracketing en zelf-voorprogrammeerde standen.

Zoals gewoonlijk bij de geavanceerde camera's van dit merk heeft de camera een draaiwieltje voor de sluitertijd en kun je de diafragmawaarde wijzigen via een draairing rondom de lens. Op beide is een zogenaamde A-stand te vinden, waarbij de camera dit onderdeel automatisch regelt. De sluitertijd laat zich overigens nog finetunen via het achterste draaiwieltje. Je wordt geacht de isowaarde zelf in te stellen, al kun je altijd eventueel snel omschakelen naar een volledig automatische stand via een schuifje achter de ontspanknop. De meeste gevorderde fotografen vinden deze alternatieve werkwijze fantastisch; het legt de nadruk op het fotograferen zelf, met volledige controle en de verantwoordelijkheden die daarbij horen. Je moet zelf bewust nadenken over de primaire instellingen, zoals sluitertijd, diafragma en lichtgevoeligheid. Beginnende fotografen kunnen deze afwijkende bediening juist wat intimiderend vinden.

Hoewel de grip van de camera in de basis prima is, ligt hij wat minder goed in de hand dan de concurrentie. Vooral met grote handen is dat merkbaar. Als je hem met één hand vasthoudt, moet je hem stevig vastklemmen. Het is te doen, maar de concurrerende camera's liggen beduidend stabieler in de hand. De nieuwe positie van de Q-knop, waarmee het snelmenu wordt opgeroepen, vinden we niet ideaal. In plaats van op duimpositie in het midden van de achterkant is hij nu rechtsboven geplaatst in een deel dat uitsteekt. Met één hand is de knop bijna niet meer te bedienen, omdat je dan de balans dreigt te verliezen en de camera eerder uit je handen kan glippen.

Het is de enige camera van de vijf die beschikt over een snelle usb-c 3.2-aansluiting, waarmee je met een bandbreedte van 5Gbit/s je beelden kunt overzetten. De concurrentie is een stuk trager en gebruikt deels ook nog micro-usb. De X-T30 heeft, net als de andere camera's, een microfoonaansluiting, maar in dit geval gaat het om een 2,5mm-aansluiting, die dus niet geschikt is voor de gangbaardere microfoons. Er is ook een aansluiting voor een koptelefoon, maar dan op basis van een usb-c-connector, waarvoor een adapter noodzakelijk is.

Fujifilm levert al sinds het prille begin een 18-55mm-kitlens mee die zich onderscheidt met zijn lichtsterkte: f/2.8 in de groothoekstand en f/4 op 55mm (83mm eq.) Dat zijn niet alleen zeer nette waarden, waarmee je ook bij mindere lichtomstandigheden snellere sluitertijden kunt halen, de kwaliteit van de lens is eveneens prima. Hij is wel een stukje groter dan gemiddeld, ongeveer even groot als de kitlens van Panasonic, die een iets groter bereik heeft. Daar staat de lichtsterkte tegenover, plus een diafragmaring en twee knoppen op de lens. Er zijn overigens ook kits met de X-T30 en een XC 15-45mm-lens. Die is compacter, maar ook minder lichtsterk. Hij wordt vooral gebundeld met goedkopere camera's, zoals de X-T100.

De autofocus van de de X-T30 doet niet onder voor die van de duurdere X-T3, waarbij de 425-focuspunten tijdens het maken van zowel foto's als video's vlot presteren. In de fotomodus is oogautofocus beschikbaar. Los van de reguliere burstmodus mét autofocus en 8fps, zijn er nog twee andere modi: 30fps met een 1,25x-crop en 20fps zonder crop. Ook kun je fluisterstil fotograferen met de elektronische sluiter. We zijn te spreken over het joystickje dat we nu op de oude plek van de Q-knop vinden en waarmee je vlot de autofocuspunten kunt aanpassen of door het menu kunt bladeren. De evf is prima, maar wel aan de kleine kant vergeleken met de concurrentie. Op videogebied doet Fujifilm het zeer goed, al moet hij de Panasonic en Sony net boven zich dulden. Een beperking is de limiet van slechts tien minuten opnametijd in 4k. Een pluspunt is f-log ondersteuning.

Fujifilm heeft het menusysteem onlangs gemoderniseerd. Zo vind je zaken als witbalans, beeldkwaliteit en ruisonderdrukking in het IQ-menu en is een speciaal af-menu in het leven geroepen voor alles wat met autofocus te maken heeft. Zaken als lichtmeting, iso en bracketing vind je in het fotomenu. Er is ook een videomenu en zelfs een menu voor alles wat met flitsen te maken heeft.

Nikon Z 50

De Z 50 is de eerste in zijn soort van Nikon. Tot nu toe had het bedrijf nog geen systeemcamera met aps-c-sensor. Na een tijdelijke uitstap met de compacte Nikon 1-serie met 1"-sensoren introduceerde de fabrikant in 2018 zijn eerste serieuze systeemcamera's: de fullframe-Z6 en -Z7. Voor deze Z-serie rekende Nikon af met het verleden en koos het voor een gloednieuwe mount.

De F-mount dateert uit 1959 en werd in de jaren tachtig opnieuw gebruikt toen lenzen elektronische contacten en autofocus kregen. Het nadeel was dat de diameter van de mount vrij klein was, waardoor Nikon beperkt werd in zijn lensontwerpen en geen autofocusobjectieven kon uitbrengen die lichtsterker waren dan f/1.4. De nieuwe Z-mount is veel groter, 54 vs. 44mm, en dat komt niet alleen het lensontwerp, maar ook de beeldkwaliteit ten goede. Volgens Nikon leidt dit tot minder lensvertekening, vignettering, ghosting, flares én mooiere bokeh. Na de introductie van de fullframeserie was het onduidelijk wat dit ging betekenen voor een eventuele aps-c-systeemcamera. Zou deze dezelfde grote mount krijgen of een afwijkend formaat met kleine vatting? Dat laatste zou betekenen dat de lenzen niet met een ander systeem uitwisselbaar zijn. Net zoals bij Canon, dat weliswaar één lensmount heeft voor zijn aps-c- en fullframe-dslr's, maar voor systeemcamera's verschillende mounts gebruikt voor de M- en voor de R-serie.

Het gebruik van de Z-mount vinden we op zich dus geen onlogische keus. Het gevolg is wel dat de camera en vooral de lenzen wat groter zijn dan gemiddeld. De 16-50mm is in de lengte behoorlijk compact dankzij het collapsible lensontwerp. Dit vereist dat je de lens uitschuift voor gebruik, maar dat gaat vrij soepel door aan de zoomring te draaien. Het was nog mooier geweest als het uitschuiven elektronisch zou kunnen, zoals bij het equivalent van Sony. Verder is de lens nogal breed door het gebruik van de Z-mount. Dat geldt ook voor andere aps-c-Z-lenzen, zoals de 55-250mm-telelens.

Het lensaanbod is een beetje de achilleshiel van de Z 50. Er waren op het moment van schrijven slechts twee bijpassende DX-lenzen. De rest zijn fullframemodellen, die uiteraard ook een goede optie zijn, maar door het overtollige glas wat duurder dan noodzakelijk. Daarnaast is er nog een aantal thirdpartylenzen van Laowa en Samyang. Wie wil overstappen van een Nikon-dslr, zal graag de FTZ-adapter willen aanschaffen, zodat de bestaande Nikkor-lenzen kunnen worden gebruikt. Dat betekent wel een meerprijs van circa 180 euro boven op die van de 16-50-kit.

De Z 50-body lijkt als twee druppels water op de Z6- en Z7-fullframecamera's. Hij is wat kleiner en een stuk lichter, maar de grip en de ergonomie van de camera zijn uitstekend. In plaats van XQD- gebruikt de Z 50 sd-geheugen, met ondersteuning voor uhs-II. De Z 50 heeft logischerwijs wat minder knoppen, wat vooral aan de achterkant merkbaar is. Ook een joystick ontbreekt. Verder ontbreekt in-body stabilisatie, in tegenstelling tot bij de Z6 en Z7, dus daarvoor blijf je geheel afhankelijk van het objectief. In deze prijsklasse is dat overigens gebruikelijk. De resolutie van de zoeker is iets lager dan bij de Z6 en gelijkwaardig aan de concurrentie, maar de vergroting is met 1,02x een stuk groter dan de 0,6-0,7x van de andere camera's en dat kijkt prettig.

De autofocus van de Z 50 is wat minder accuraat in vergelijking met de concurrentie, hoewel dit volgens Nikon tijdens een recente firmware-update is verbeterd. Dat geldt ook voor de oogautofocus. Het is zeker werkbaar, maar wellicht kan de af in de toekomst nog verder gefinetuned worden.

Op de bovenkant van de camera zit een schuifje waarmee je overschakelt van de foto- naar de videomodus en andersom. Het voordeel van deze scheiding is dat je voor beide modi andere instellingen kunt gebruiken en dus snel kunt overschakelen. Dat is handig als je bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd vastlegt. In de fotomodus kies je dan bijvoorbeeld een sluitertijd van 1/640 seconde en als je naar de videomodus overschakelt, verandert dat in bijvoorbeeld 1/60. Dat betekent wel dat je in de fotomodus geen videos kunt maken met behulp van de videoknop. Er is sprake van een kleine crop in de videomodus, maar dat is niet storend. De videokwaliteit van de Z 50 komt in de buurt van die van Panasonic en Sony, maar zit er net onder.

Ook de Nikon Z 50 heeft een 'Mijn menu'. Doordat het algemene menusysteem is gebaseerd op naar beneden scrollen, kun je meer functies kwijt in dit persoonlijke menu dan bij het tabbladensysteem van Canon. Voor 'Mijn menu' is dat handig, maar het scrollsysteem zelf is iets minder overzichtelijk. Dit wordt gecompenseerd door een goede rubricering van verschillende hoofdmenu's, uiteenlopend van weergave, via foto- en filmset-up tot een retoucheermenu.

Panasonic Lumix G90

Van de vijf camera's lijkt de G90 wat vormgeving betreft het meest op een dslr. In vergelijking met de andere camera's heeft de Panasonic met afstand de grootste body. De sensor is juist het kleinst. Op een paar compacte modellen na kiest Panasonic altijd bewust voor relatief grote body's. De G-serie kenmerkt zich door camera's met een behoorlijk grote grip, een ingebouwde zoeker middenbovenop, en een uitklapbare en kantelbare, aanraakgevoelige lcd. Die laatste zien we bij geen enkele concurrent en heeft als voordeel dat hij heel flexibel te gebruiken en in vrijwel alle omstandigheden goed zichtbaar is.

De omvang van de camera heeft ook als voordeel dat het sd-kaartje aan de zijkant is geplaatst en niet bij de accu zit. Dat is praktischer, bijvoorbeeld als de camera op een statief staat, en minder fragiel. De grip en de ergonomie van de camera zijn uitstekend. Een grote body heeft ook als voordeel dat er veel ruimte is voor knoppen en draaiwieltjes. We tellen maar liefst vijf draaiwieltjes en tien knoppen, die ook grotendeels programmeerbaar zijn. Dat is fijn, want dan hoef je minder snel het menu in te duiken. Een laatste voordeel is dat er dankzij de body veel fysieke ruimte is voor de stabilisatie van de sensor (IBIS).

De meegeleverde kitlens is niet collapsible, maar ook niet bijzonder groot en direct klaar voor gebruik. Het bereik is een stukje groter dan bij de concurrentie; 12-60mm is omgerekend 24-120mm in fullframe-equivalent. De lens is los dan ook wel een stukje duurder dan de meeste kitlenzen: ongeveer 300 euro. Optioneel zijn er alternatieve kits verkrijgbaar, zoals met een 14-140mm- in plaats van de 12-60mm-lens.

Panasonic heeft al jaren geleden van video een speerpunt gemaakt en dat is te merken. Het kantelbare scherm is bijzonder praktisch, er is een scala aan instellingsmogelijkheden en naast een microfoonaansluiting is er ook een voor een koptelefoon. Al vele jaren kun je in 4k filmen met Panasonic-camera's, met 24, 25 of 30fps. In 1080p kun je met 60fps filmen. Een nadeel van de 4k-videostand van de G90 is dat deze een flinke crop gebruikt tijdens het filmen. In de 1080p-stand is het verschil miniem en gaat het puur om een uitsnede van 3:2 naar 16:9, maar in de 4k-modus wordt een 1,25x-crop gebruikt om de middelste 3840x2160 pixels van de sensor te gebruiken, zonder lineskipping of pixelbinning. Maar een 24mm-lens wordt dan 30mm en dat is een grotere crop dan bij veel andere Panasonic-modellen. Het onhandige is dat deze pas na het indrukken van de opnameknop verschijnt, waardoor de kans groot is dat je de compositie moet wijzigen. Een voordeel ten opzichte van de andere camera's is dat de Panasonic geen opnamelimiet meer heeft, handig als dertig minuten niet voldoende is.

Een handige functie voor actiemomenten is de '4k foto'-modus, die Panasonic ook al langer gebruikt. In de 20-megapixelresolutie kun je 9 foto's per seconde maken, wat ook al heel vlot is. Maar mocht er een actiemoment zijn waarbij meer moet worden vastgelegd, dan kan dat met een 4k-foto met 30fps. Dit levert foto's van 8 megapixel op. Nieuw is een functie waarmee je bij lange sluitertijden live kunt meekijken naar het beeld, wat handig is voor vuurwerk of astrofotografie. OIympus had al langer een dergelijke functie.

Hoewel de G90 iets achterloopt wat resolutie, beeldkwaliteit en autofocus betreft, zijn de prestaties in de praktijk heel behoorlijk. Hoewel de resolutie achterblijft, is de mate van detaillering prima en weet de camera ook het ruisniveau redelijk onder controle te houden. Als enige camerafabrikant houdt Panasonic nog steeds vast aan contrastautofocus in plaats van fasedetectie. Dit werkt in de meeste gevallen prima, maar bij snelle actie en tracking zijn met name de Sony, Canon en Fujifilm wat vlotter en accurater. Verder is de micro-usb-aansluiting met usb 2.0-snelheid niet meer van deze tijd.

Het G90-menu is overzichtelijk gerubriceerd, met onder andere een apart foto- en videodeel, en een 'Mijn menu' voor persoonlijke voorkeuren. Ook hier moet je flink naar beneden scrollen om de overige opties te zien, waarbij wel een indeling in pagina's wordt gemaakt. Al met al zijn er behoorlijk veel opties beschikbaar. Een slordigheidje in de Panasonic-menu's is dat er soms Engels naast Nederlands wordt gebruikt, zoals 'stille modus on/off'. Ook zijn onnodig veel woorden afgekort, zoals 'Korte sluitert.' terwijl er voldoende ruimte is.

Sony Alpha A6400

De nummering bij Sony is niet altijd even logisch. De A6400 heeft een hoger nummer dan de A6300, maar is feite een lager gepositioneerd model. Dat komt doordat de A6300 - destijds het topmodel - werd opgevolgd door de A6500 en die vervolgens recent weer door de A6600. Daardoor ontstond ruimte aan de onderkant, die werd ingevuld door de A6400 en later nog de A6100 daar weer onder. De A6400 onderscheidt zich van de goedkopere A6100 met oogautofocus tijdens video-opnamen, betere weerbestendigheid, een evf met hogere resoluties en meer instellingsopties.

Net als de andere aps-c-Alpha-camera's van Sony is de A6400 zeer compact. Dat geldt ook voor de 'pancake'-16-50mm-lens die zo klein kon worden dankzij collapsible lenselementen, die elektronisch in- en uitschuiven als je de camera aan- en uitdoet. Ondanks zijn kleine voorkomen is de grip best redelijk, wat te danken is aan de verbeterde grip aan de voorkant, die we ook kennen van andere recente camera's in deze serie. Toch ligt hij iets minder prettig in de hand dan de Nikon Z 50 of Panasonic G90. Dat komt onder andere doordat je pink onder de body bungelt. De genoemde concurrenten zijn natuurlijk een stuk groter.

Afhankelijk van je persoonlijke voorkeuren kan de compacte body van de A6400 juist te prefereren zijn boven de concurrentie. De mogelijkheden van de camera zijn er in ieder geval niet door beperkt, maar hoe een camera in de hand ligt, is grotendeels persoonlijk. Voor mensen met grote handen is de ergonomie matig. De zoeker zit uiterst links van de body, in plaats van meer in het midden. Los van wennen heeft dit als voordeel dat je neus niet tegen het scherm komt. Een nadeel is dat het rubber van de zoeker een stuk uitsteekt ten opzichte van de body, maar dat is eventueel los te koppelen.

De A6400 was in 2019 een van de eerste Sony-camera's met een nieuw autofocussysteem. Dit heeft een sluitervertraging van slechts 0,02 seconden en werkt daardoor instant. Ook nieuw destijds was de oogautofocus, die automatisch gezichten detecteert en dan scherpstelt op de ogen. Het systeem werkt ook tijdens video. In de fotomodus kan de camera 11fps vastleggen met behoud van autofocus. Er is ook een stille stand, waarbij alsnog een indrukwekkende burst van 8fps wordt gehaald. Van de vijf geteste camera's heeft de Sony het meest geavanceerde en accurate autofocussysteem.

In de pal-modus kan de camera in 4k filmen met 25fps met een bitrate van maximaal 100Mbit/s. In ntsc is dat 30p met 100Mbit/s met een crop van 1,2x en 24p met 100Mbit/s zonder crop in Super35mm-formaat. In 4k is de camera wel gevoelig voor rolling shutter. In 1080p kan met 120fps gefilmd worden. De videokwaliteit zelf is uitstekend, wat mede komt doordat het beeld vanaf een hogere resolutie, circa 6k, via pixelbinning wordt teruggerekend naar 4k. Helaas heeft de A6400 in tegenstelling tot de A6500 en A6600 geen gestabiliseerde sensor, waardoor je afhankelijk bent van de beeldstabilisatie in het objectief. Het scherm van de A6400 kan 90 graden naar beneden klappen, maar 180 graden omhoog. Het steekt dan boven de camera uit, waardoor die ook geschikt wordt om mee te vloggen. Net als bij de Panasonic is er geen limiet meer voor de duur van een video-opname. Ook oververhitting is niet meer aan de orde, in tegenstelling tot bij voorgangers in deze serie. Voor serieuze filmers is de s-log2 ondersteuning een groot pluspunt.

Sony heeft in zijn recentste camera's het menusysteem al wat op de schop gegooid, maar dit kan nog steeds niet tippen aan de systemen van de concurrenten. In de basis gebruikt Sony een vergelijkbare opzet als Canon, met zes hoofdmenu's met tabbladen. Dat is een mooi begin, maar vervolgens staan alle onderdelen dwars door elkaar. Dat geldt ook voor de foto- en video-instellingen. In de praktijk betekent dit dat je waarschijnlijk regelmatig naar een bepaalde instelling zult zoeken in de eerste twee menu's, met in totaal 21 tabbladen. Daarmee zul je veel minder tijd doorbrengen in de andere hoofdmenu's over draadloze connectiviteit, weergave en apps. Sony had dus beter voor een rubricerende indeling kunnen kiezen. Het feit dat alle knoppen programmeerbaar zijn en een zelf samen te stellen 'Mijn menu' compenseren het ongemak een beetje. Ook het snelmenu, bereikbaar via de Fn-knop, werkt prettig en de functies die je daar ziet, zijn aan te passen.

Sony begon al in 2010 met haar aps-c-systeemcamera's, toen nog onder de NEX-naam. Er zijn voldoende lenzen beschikbaar, maar het aantal valt toch een beetje tegen als je bedenkt dat dit systeem al tien jaar bestaat. Sinds 2013 heeft Sony de focus wat verlegd op fullframecamera's en -lenzen. Eind 2019 werden er eindelijk na lange tijd weer nieuwe aps-c-lenzen aangekondigd: de lichtsterke 16-55mm f/2.8G en de 70-350mm f/4.5-6.4G telelens.

Vergelijking beeldkwaliteit

Hoewel de beeldkwaliteit in de laatste tien jaar flink is toegenomen en de onderlinge verschillen kleiner zijn dan ooit tevoren, kijken we altijd even naar de resultaten. Bij goed licht zien we vaak weinig grote verschillen, maar als de lichtomstandigheden uitdagender worden, neemt dit toe. Naast een selectie van enkele praktijkfoto's onderaan deze pagina gebruiken we een centrale testopstelling met gecontroleerde lichtomstandigheden. Deze opstelling is gefotografeerd op 400, 6400 en 25.600 iso, en eventuele hogere standen. Behalve voor een vaste isowaarde kozen we ook voor een vaste diafragmawaarde van f/8. De sluitertijd mocht de camera zelf bepalen. Alle opnamen zijn gemaakt vanaf een statief en met een sluitervertraging van 2 seconden om beweging te voorkomen.

Scherpte en detail

Wat scherpte en detaillering betreft valt op dat Fujifilm, Panasonic en Sony de scherpste plaatjes opleverden, maar op dit niveau zijn de verschillen vrij klein. De hogere resolutie van de Canon is merkbaar doordat alles net wat groter in beeld is. De Canon lijkt in de jpeg-beelden op 400 iso al wat ruisreductie toe te passen, met als gevolg dat de details minder scherp zijn. Dat is onder andere te zien aan de achtergrond. Hieronder zie je eerst een algemene foto van onze testopstelling met daaronder een drietal vergrotingen waarbij de vijf beelden in Photosop naast elkaar zijn gezet. Verderop zijn de originele foto's in volle glorie te bekijken.

400 iso (jpeg)

Hieronder kun je de originele jpeg-beelden op 400 iso bekijken en eventueel vergroten.

Ruis

Hoe hoger de lichtgevoeligheid, des te meer beeldruis ontstaat. De kleur- en luminantieruis wordt echter steeds beter weggewerkt door software, waardoor het eindresultaat beter oogt dan het origineel. De ruisreductie gaat echter wel wat ten koste van de details, vooral in egale delen is dat het zichtbaarst. Op 6400 iso zien de beelden er nog prima uit, maar op hogere standen worden de verschillen groter. Wat het effect van de ruisreductie is, kun je zien als je de jpeg- en raw foto's naast elkaar gaat bekijken. Dat kun je op de twee foto's hieronder zien. Om het verschil aan te geven, zijn de beelden op 25.600 iso vastgelegd. Dat is redelijk extreem voor een aps-c sensor, al kunnen sommige camera's zelfs nog opschalen tot 51.200 en 102.400. Maar op iso 25.600 is er zichtbare beelddegradatie te zien. In jpeg-beelden wordt dit wat verdoezeld door een flinke portie ruisreductie - beeldruis verdwijnt, maar details ook.

De raw-beelden laten de daadwerkelijke opname zien, zonder ruisreductie, waardoor je een goede indruk krijgt hoe een camera presteert op dat niveau. We zien dan bijvoorbeeld dat de Nikon beduidend meer last heeft van kleurruis. Het knappe is wel dat dit in de jpeg-foto effectief verwijderd is en dat het resultaat het scherpste is van allemaal. Panasonic loopt op deze extreme lichtgevoeligheid iets achterop, zowel bij de jpeg als raw.

Op 6400 iso zijn de verschillen minder groot. Hieronder zie je vijf vergelijkingen met uitvergrotingen. Voor de vergelijking keken we voor naar de onbewerkte raw-beelden, maar de jpeg's staan er onder. Ook op dit niveau is vooral bij Nikon redelijk wat kleurruis te zien, wat in de jpeg's wordt weggewerkt ten koste van wat detail. Bij de Canon is vooral luminantieruis te zien, meer dan bij de andere camera's. De Fujifilm doet het het beste, maar ook de Panasonic doet het op dit niveau goed - zeker als je bedenkt dat de sensor een stuk kleiner is.

De originele raw beelden kun je eventueel zelf bekijken door ze hier te downloaden.

6400 iso (jpeg)

De jpeg-beelden op iso 6400 zijn hieronder te bekijken.

Praktijkbeelden

De overige praktijkbeelden hebben we buiten gemaakt in wisselende omstandigheden. Hiervan hebben we een strakke selectie gemaakt van verschillende situaties en perspectieven. De eerste serie betreft situaties met uitstekende lichtomstandigheden met de zon in de rug en van opzij.

De tweede serie betrof situaties met minder ideale omstandigheden, zoals bewolkt weer, tegenlicht en het 'blauwe uur', vlak na zonsondergang.

Video

De onderstaande video is uit de hand gemaakt om de stabilisatie te testen. De witbalans stond bewust op Auto om de verschillen te zien. De Canon en Fujifilm zijn wat te blauw, terwijl de Nikon, Panasonic en Sony een realistischere kleurweergave hebben. De stabilisatie van Fujifilm en Panasonic is het best. De beelden van Canon zijn wat aan de softe kant.

Conclusie

De perfecte camera die alles goed doet en geen enkel steekje laat vallen, bestaat niet. Dat kan ook niet, want veel voorkeuren zijn persoonlijk. Wil je liever een zo compact mogelijke camera die gemakkelijk mee te nemen is, of juist een grote die perfect in de hand ligt? Film je veel en stel je specifieke eisen op dat vlak, gaat het je vooral om de fotografie of om een mix van beide? En werk je het liefst met allround zoomlenzen of ben je voor een specifiek doel - portretten, nachtfotografie, macro - op zoek naar gespecialiseerde, lichtsterke lenzen? Dat verschilt allemaal sterk per camera. Er bestaat dus niet één 'beste keuze' die voor iedereen perfect is. Bovendien zijn de verschillen minder groot geworden; er is geen camera die enorm achterloopt op het vlak van beeldkwaliteit, door het gebrek aan een 4k-modus of door het ontbreken van een kantelbaar scherm.

Toch blijven er genoeg verschillen over, waaronder zaken die in onze ogen een beetje een vreemde keus van de fabrikant zijn. De keuze van Fujifilm en Panasonic om niet een zo plat mogelijke kitlens te produceren, is te begrijpen. Zo benadrukken deze fabrikanten de unieke eigenschappen van de lens; Panasonic biedt een groter zoombereik dan gebruikelijk en Fujifilm legt de nadruk op de lichtsterkte. Dat Canon en Nikon voor een collapsible lensontwerp hebben gekozen, waarbij de lenselementen worden ingeschoven als de camera niet in gebruik is, is op zich ook een prima keuze. Sony doet dit ook, maar kiest al sinds 2012 voor een ontwerp waarbij de lens automatisch uitschuift. Bij Nikon en Canon moet je dat handmatig doen. De implementatie van Canon doet een beetje gedateerd en klungelig aan, omdat er twee handelingen nodig zijn: een schuifje indrukken en vervolgens de lens uitschuiven. Bij Nikon kan dit in één beweging, al moet je voor het ontgrendelen wel iets harder draaien.

Een ander punt waarbij het ontwerp van Canon wat eigenzinnig is, is de externe evf. Enerzijds is het slim, want de rest van de camera kon daardoor compact blijven en niet iedereen wil per se een evf. Anderzijds, en dat vinden wij wat zwaarder wegen, is het vooral onhandig, doordat je de evf er steeds op moet zetten en af moet halen, waarbij het gevaar bestaat dat je hem vergeet of kwijtraakt. Bovendien steekt hij onhandig uit en zit hij de opklapbare lcd in de weg. Als de evf kantelbaar was geweest, had het nog een duidelijke meerwaarde gehad. Wie een evf belangrijk vindt en toch voor Canon wil gaan, kan ook voor de goedkopere M50 gaan, waarbij deze in de body zit, al heeft dit model wel een wat oudere sensor.

Ook over de implementatie van het kantelbare scherm zijn fabrikanten niet eensgezind. Het zou ook wat saai zijn als dit bij allemaal hetzelfde was. Je bent het flexibelst met de Panasonic, want de lcd van de G90 kan niet alleen kantelen, maar ook nog eens naar de zijkant uitklappen, zodat je werkelijk in iedere situatie zicht blijft houden op het scherm, of je nu fotografeert of filmt. Bij de andere camera's is dat niet zo. De implementatie van Sony is daarna de beste, doordat het scherm 180 graden omhoog kan kantelen en dan boven de camera uitsteekt. Alleen de flitsvoet is dan niet bruikbaar. Voor Canon geldt dat ook en daar komt bovenop dat je de evf eerst moet verwijderen. Die ga je in die situatie ook niet gebruiken, maar het vergt wel een extra handeling. Bij de Nikon Z 50 klapt het scherm naar onderen uit en dat is in veel situaties uitermate onhandig. Je kunt hem dus niet op een muurtje zetten of op een statief, wat voor video juist erg gebruikelijk is. Fujifilm houdt voorlopig nog vast aan een kantelbaar scherm dat alleen aan de achterkant bruikbaar is en dus niet geschikt is om bijvoorbeeld te vloggen.

Of je een grote body met een stevige grip prefereert boven een compact model dat gemakkelijker mee te nemen is, is heel persoonlijk. In die zin is het voor aankoop altijd aan te raden de kandidaten in een camerawinkel vast te houden. De body van de Sony is het kleinst, maar hij heeft voor zijn kleine omvang toch nog best een redelijke grip; alleen onze pink kunnen we nergens kwijt. De grip van de Fujifilm is in onze ogen minder prettig, zeker in combinatie met de onhandig geplaatste Q-knop, maar er valt aan te wennen. De grip van de Canon is prima, maar die van Nikon en Panasonic zijn het best.

Over de beeldkwaliteit kunnen we kort zijn; op fotovlak ontlopen de camera's elkaar weinig. Als je gaat pixelpeepen zijn de resultaten van de Fujifilm en Sony het beste. Dat geldt ook op videovlak, samen met de Panasonic. De Fujifilm en Panasonic zijn ook de enige modellen die zowel een microfooningang als een koptelefoonaansluiting hebben, al heb je daarvoor bij de eerste wel adapters nodig. De beelden van de Canon zijn wat aan de softe kant en de 4k-crop van de Panasonic is storend.

Niet onbelangrijk, maar eveneens persoonlijk, is het lensaanbod. De portfolio's van Fujifilm en Panasonic zijn met grote afstand de beste omdat er veel keus is, ook uit gespecialiseerde en lichtsterke objectieven. Sony heeft intussen ook een indrukwekkend gamma lenzen opgebouwd. Een groot deel daarvan is echter wel bruikbaar voor aps-c, maar gericht op fullframecamera's en daardoor voor consumenten aan de prijzige kant. Canon heeft een redelijk consumentenaanbod, maar juist lichtsterke of gespecialiseerde lenzen zijn er bijna niet en er is ook geen upgradepad naar fullframe. Nikon heeft op het moment van schrijven slechts twee beschikbare lenzen. Dat betekent logischerwijs dat dit een groot nadeel is ten opzichte van de concurrentie en dat je, tenzij je de basislenzen perfect vindt, een adapter moet gebruiken. Natuurlijk is dit een kwestie van tijd, want de Z 50 is Nikons eerste aps-c-systeemcamera.

In de tabel hieronder zie je de belangrijkste eigenschappen, en de belangrijkste plus- en minpunten, zodat je zelf op basis van je eigen voorkeuren en budget de beste keuze kunt maken. Als wij echt een keuze moeten maken, is de Fujifilm X-T30 wat ons betreft de beste allrounder. Op zowel foto- als videogebied behoort hij tot de beste, de f/2.8-4-kitlens is van uitstekende kwaliteit, de autofocus is vlot en de alternatieve bediening werkt uitstekend voor mensen die vaak een voorkeur hebben voor een bepaalde sluitertijd of diafragmawaarde. Alleen de grip vinden we minder prettig dan die van de concurrentie. De Sony A6400 komt wat ons betreft op de tweede plek en deze is nog een stukje voordeliger geprijsd.

Productvergelijking	Canon EOS M6 Mark II + EF-M 15-45mm + EVF-DC2 Zwart	Fujifilm X-T30 + XF 18-55mm Zwart	Nikon Z 50 + 16-50 VR Zwart	Panasonic Lumix DC-G90 + 12-60mm f/3.5-5.6 Zwart	Sony α6400 + 16-50mm f/3.5-5.6 PZ OSS Zwart, met netadapter
Fotokwaliteit algemeen	+++	+++	+++	+++	+++
Fotokwaliteit low-light	+++	+++	++	++	+++
Videokwaliteit	+	+++	++	+++	+++
Autofocus	+++	+++	+++	++	+++
Kitlens	+	+++	+	++	+
Body en bediening	+++	++	+++	+++	++
Draagbaarheid	+	++	+++	++	+++
Zoeker	++	++	+++	++	++
Accuduur	+	++	+	+	+++
Geschikt voor vlog/selfie	++	-	+	+++	++
Lensaanbod	+	+++	-	+++	++
4k-video	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Ingebouwde evf	Nee	Ja	Ja	Ja	Ja
Kantelbaar scherm	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Uitklapbaar scherm	Nee	Nee	Nee	Ja	Nee
Touchscreen	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Wifi	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
			vanaf € 799,89	vanaf € 999,-	vanaf € 849,55

Scorekaarten zijn geen exacte wetenschap. De verschillende subonderdelen in de tabel zijn in relatie tot elkaar beoordeeld en zijn niet allemaal even zwaar meegewogen voor het eindoordeel.

Reacties (156)

[nst6ldr]

Noem me een mierenneuker, maar is vloggen echt een criterium waar de camera's een cijfer voor moeten krijgen? Afgezien van het feit dat we niet nóg meer vloggers nodig hebben, is het een erg specifieke use case die naar mijn inziens wordt voorbijgestreefd door:

- schokbestendig/water- en stofdicht voor foto's in de natuur
- hoe is de mobiele app van het merk? (remote shutter, preselecties maken, etc)
- misschien de mate waarin het toestel terugkomt in de professionele setting? (NatGeo, RTL, enz)

Dan kan 'vloggen' wat mij betreft worden samengevat met "kantelscherm ja/nee".

[Reactie gewijzigd door nst6ldr op 22 juli 2024 14:34]

[Yero]

Ieder bepaalt natuurlijk voor zich wat hij of zij belangrijk vindt. Vloggen op zichzelf is geen criterium. Dat het scherm ook aan de voorkant te zien is, is in bepaalde situaties natuurlijk erg handig - ook voor niet-vloggers. Alle camera's voorzien in een dergelijke feature, behalve de Fujifilm, dus dat is een opvallend verschil. Prima toch om dat te vermelden?

[zion]

Zoals ik al vaker aangegeven heb zou het voor veel lezers heel fijn zijn als het gewicht van de score ook aangegeven zou worden, hierdoor zou je al de helft van bovenstaande reacties kunnen voorkomen, zoals "waarom krijgt de Fuji een hogere score dan de Sony terwijl de Sony ogenschijnlijk betere punten krijgt", en dus de "waarom wordt vloggen meegenomen?"

Als er gewoon zou staan:
Fotokwaliteit Algemeen (30%)
Body en bediening (13%)
Vlogging (2%)
etc....

Dan zou het veel transparanter zijn hoe de reviewer/auteur aan de uiteindelijke score uitdeling per product komt, en kan je als potentiele koper ook veel makkelijker zien als iets wat bijvoorbeeld heel laag meetelt en voor jou juist wel heel belangrijk is, dat je even voorbij het eindcijfer moet kijken. (dat moet je eigenlijk altijd doen, maar het punt is dat het veel inzichtelijker zou worden hoe er tot de conclusie is gekomen om een bepaald product als "winnaar" of "verliezer" te bestempelen).

[QErikNL]

Cijfers geven in reviews is überhaupt curieus, het wordt over het algemeen gedaan voor de clicks. Je kan beter uitgaan van de plusjes en minnetjes als vergelijking met andere camera's en aan de hand daarvan je keuze maken. Maargoed het is uiteindelijk ook smaak. De fotokwaliteit natuurlijk objectief te benaderen, maar is subjectief voor iedereens smaak.

Uiteindelijk is een review bijna altijd subjectief zodra er smaakelementen en voorkeur bij komen kijken. Dat is wat anders als je echt alles kan meten, zoals bij een nieuwe videokaart.

[nst6ldr]

Ieder bepaalt natuurlijk voor zich wat hij of zij belangrijk vindt. Vloggen op zichzelf is geen criterium. Dat het scherm ook aan de voorkant te zien is, is in bepaalde situaties natuurlijk erg handig - ook voor niet-vloggers. Alle camera's voorzien in een dergelijke feature, behalve de Fujifilm, dus dat is een opvallend verschil. Prima toch om dat te vermelden?

Natuurlijk, maar is dat 3 sterren 'vlog' waard, of een vermelding dat er een kantelscherm op zit (en eventuele specs op filmen)?

Waar ik op doel is dat het een bijzonder specifieke use case is waar weinig concreets uit is af te leiden voor de review. Logischerwijs kan men zich ook gaan afvragen hoeveel sterren 'natuurfotografie' of 'sportfotografie' het toestel waard is. Misschien zit er wel een bruiloft fotograaf te lezen die zich afvraagt hoeveel sterren 'feestfotografie' een toestel dan zou hebben.

Ik trek de vergelijking door: een review over een telefoon zou ook geen sterren bevatten voor 'Netflix', maar in de tekst zou je wel op kunnen maken dat de DRM voor hoge resoluties zit inbegrepen, en dat de schermresolutie 4k is.

[Reactie gewijzigd door nst6ldr op 22 juli 2024 14:34]

[Verwijderd]

Ja dat is mooi maar: In mijn 29jaar dat ik fotografeer zowel prof als nu voor de lol heb ik het nog nooit nodig gehad. Voor selfies is een smartphone 100x handiger. Maar goed ik heb steeds meer het idee dat filmen steeds belangrijker wordt dan goede foto camera’s maken en wellicht is de naam fotocamera niet meer toepasselijk en moet er een tussen catagorie komen.

[Valerossi0]

Hybride camera

[sys64738]

Ik gebruik mijn flipout scherm heel vaak (macro's en low angle portrait shot) terwijl ik nooit film/vlog. Dus het heeft absoluut toegevoegde waarde voor (sommige) fotografen.

Maar in het score-lijstje staat dit vermeld als "Geschikt voor vloggen" en ik ben het eens met nst6ldr dat dit hierdoor iets te veel nadruk/gewicht krijgt. En dit zijn waarschijnlijk niet direct camera's gericht op vloggers (hoewel die Canons nog wel regelmatig voor dat doel gebruikt worden).

Verder leuke review en goed te zien dat er nog genoeg leven in de kleinere sensor-camera's zit.

[Verwijderd]

Het heeft wel een flip screen die ik ook gebruik. Maar met vloggen wil je een selfie functie die scherm aan de voorkant laat bekijken dus terwijl je in de lens kijkt en je dan ook je scherm gebruikt. Hoe vaak doe je dat? Ding heeft een flip screen https://www.fujirumors.co...9/02/Fujifilm-X-T30-2.jpg

[Tomas_]

Je zou dit op kunnen lossen door selectie vakjes toe te voegen waarbij iedereen zijn belangrijke voorwaarden kan aanvinken en op basis daarvan een cijfer weergeeft.

Laat je dingen weg, zoals vloggen dan wordt dat niet meegewogen in het eindcijfer.

[Verwijderd]

Precies het is een fotocamera die ook kan filmen. Meeste vloggers gebruiken de duurdere camera’s.
En ik vind naast wat jij zegt heeft de camera ingebouwde GPS, dubbele kaartsloten enz veel belangrijker.

Is de camera een systeem waar je op in kan stappen als je ooit een klasse beter wil of moet je dan alles verkopen en opnieuw een systeem uitkiezen?

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 14:34]

[Olaf van der Spek]

Is de camera een systeem waar je op in kan stappen als je ooit een klasse beter wil of moet je dan alles verkopen en opnieuw een systeem uitkiezen?

Dat 'moet' eigenlijk altijd. Het belangrijkste zijn de lenzen, je gaat geen dure grote full frame lenzen kopen voor een APS-C camera dus als je naar een full frame body overstapt heb je altijd nieuwe lenzen nodig.

[Jaco69]

Het ligt eraan wat werd bedoeld met

als je ooit een klasse beter wil

Als je al een oude APS-C of M4/3 camera hebt zijn deze een klasse beter (4k video) en hoef je geen nieuw systeem uit te kiezen om te verbeteren. Hetzelfde als je deze nu koopt en later een camera met de beste stand van zaken wil.

Als je denkt dat je later een groter formaat sensor wilt hebben voor bijvoorbeeld extreme vergrotingen, kleine scherpte diepte of fotograferen bij hoge iso dan kan je beter gelijk dat sensor formaat kiezen maar misschien tweede hands camera en lenzen als het buiten je budget valt.

[Olaf van der Spek]

Het ligt eraan wat werd bedoeld met

Is dat zo?

Als je al een oude APS-C of M4/3 camera hebt zijn deze een klasse beter (4k video) en hoef je geen nieuw systeem uit te kiezen om te verbeteren.

Maar dat geldt voor elke camera (binnen en buiten deze test) met moderne mount toch?
Dus dat kan niet bedoeld zijn.

[Verwijderd]

Uh nee de x-t30 is een instap camera met een hele goede x-trans sensor. Upgrade kan naar water resistent of de x-t4 die er aan komt met ibis. Dan kan je bij fuji je lenzen blijven gebruiken. En voor je info deze 26,1 trans sensor kan je probleemloos 50x75 vergrotingen maken. Daarvoor hoef je niet naar full frame.

[RAMillu]

Hey ik gebruik anders net als vele andere de full frame 50mm 1.8f Canon lens op mijn aps-c body0

[ythehunter]

"Meeste vloggers gebruiken de duurdere camera’s" Dit is natuurlijk extreem onderhevig aan selection bias. Jij hebt (per definitie) een veel grotere kans om de grotere vloggers te kennen en die hebben natuurlijk meer geld voor hun uitrusting. Dus lijkt het voor jou alsof vloggers in het algemeen duurdere camera's gebruiken, terwijl er een veel grotere groep onbekende vloggers is die niet het geld heeft voor die duurdere camera's.

[ythehunter]

Op dit moment is het al zo dat iig in de VS het meest gegeven antwoord van kinderen op de vraag "wat wil je later worden?" youtuber is. Dat geeft wel de enorme potentie aan van de markt voor vloggers. Dat jij iets niet wil maakt het niet objectief slecht

[Amrit]

Eens, video is een groeimarkt.
Het is ook eerder gebeurd in de jaren 70 en vooral de jaren 80 (Video8). De nekslag voor veel camerafabrikanten destijds. En nu het gemak van digitaal, en platformen waar je het zo in de etalage kan zetten, al dan niet met een verdienmodel.

Wat dat betreft is Panasonic goed bezig, eerst scoren met de GH-reeks, jaren van ervaring, design en patenten, en nu daarmee inzetten op high-end 35mm

[BarnET]

Absoluut echter is en was 35mm nooit de standaard voor film. Dat was Super 35 waar de 35mm film op z'n kant doorheen ging. Dat lijkt daarmee meer op Apsc dan fullframe.

De S1 camera's van Panasonic zijn absoluut uitstekende bodies. Echter zijn de lenzen absurd duur en is er weinig beschikbaar op dit moment. Deze bodies zijn samen met de Leica SL ook niet geweldig verkocht.

Sigma is in dat consortium nu de speler die daar verandering in kan en moet gaan brengen mbt. de lenzen.

[Septimamus]

Waarom niet? Het is een criteria waar je ook gewoon overheen kan lezen. Zeker vloggers die juist veel praten en tips geven over het gebruik van camera's en de optimalisatie kunnen er baat bij hebben. Er zijn genoeg vloggers waarbij het materiaal erg goed in elkaar zit mede door de goede kwaliteit van de video.

[caspermatthijs]

Wat een onzin, ik ben geen vlogger maar er is een mega grote markt in. En ook deze mensen mogen op tweakers hun informatie vinden. Vrij conservatieve houding om zo te denken.

[arjandijk162]

Vloggen is volgens mij de hoofdreden voor 30 minners om nog een serieuze camera te kopen. De tijd dat veel vakantiegangers voor hun vakantie een mooiere camera meezeulden is grotendeel voorbij. Zeker voor de jongere generatie, dus het lijkt mij een zeer belangrijk aankoopargument.

Natuurlijk is er nog een kleine groep hobbyfotografen, maar dit is (helaas) afnemend.

[Amrit]

onlangs al mijn digitale ‘fullframe’ aka 35mm camera’s en lensen verkocht. Te groot, te zwaar en bleef te vaak thuis. Foto’s uit smartphones blijven voor mij toch altijd teleurstellend, dus wel graag een camera. Na veel soebatten voor een Olympus EM5 MIII gegaan, zelfde systeem als de Panasonic in deze test. Dat levert een veel kleiner en lichter systeem op, en veel keuze wbt lensen. Met name ook de telelensen zijn tof. Nog eens te meer omdat de m43 lensen van Panasonic ook te gebruiken zijn op Olympus, em vice versa. Zeer content mee.

Vervolgens ook op zoek naar een nieuwe schoudertas en rugzak. De Olympus verdrinkt in de tassen die ik heb. Daarbij kun je met een kleinere tas ook nog eens gewicht besparen, zeker bij een schoudertas wel zo fijn. Bv een Tenba BYOB 9 met een bijbehorende Tenba Packlight, weegt de tas iets van 300 gram. Niet heel fancy, maar wel weer 450 gram bespaart tov mijn oude schoudertas.

Heb de camera’s in deze test uitgebreid bekeken. Ze zijn gewoon allemaal goed, je kan anno 2020 eigenlijk niet meer mis grijpen. Gevolg is dan ook een overschot aan keuzes en opties. (Bv bij Panasonic krijg je voor iets meer een G9, die is al wat langer op de markt en daardoor scherp geprijsd. Hele mooie camera.)
Wat ook fijn is, als de jpg’s uit de camera ook meteen goed zijn. Hoeveel tijd wil je na werk ook privé nog achter een pc zitten.
En hoe goed zijn de iOS en Android apps om foto’s op een tablet/smartphone te krijgen..

anyhow, de camera gaat tegenwoordig weer mee, ook op kleine uitstapjes.

[sys64738]

Het MFT systeem is geweldig en ik ben heel blij dat er nog actief in (door)ontwikkeld wordt. Zowel Panasonic als Olympus hebben vorig jaar laten zien dat ze absoluut nog vertrouwen hebben in het systeem waar de andere merken toch ook vooral op FF aan het focussen zijn.

Ben zelf van plan om nog steeds een keer een G9 te kopen. Geweldige camera voor dat geld. Zeker als je vaak met telelenzen schiet, waarbij MFT toch echt in het voordeel is.

[Amrit]

Ja, goed punt. Als je graag vogels op de foto zet, of in de dierentuin op pad bent. Dan is imo de Panasonic G9 met de Panasonic 100-400 geniaal.
Wij hebben van de veel oudere/eenvoudigere Panasonic 100-300 icm mijn vriendins OMD EM10 MII twee A3 formaat foto's van kolibri's op de muur hangen. Als je gaat pixel-peepen op een 4K scherm zijn de foto's niet heel best met iso 5000 en 1/640e seconde sluitertijd. Maar uitgeprint zijn ze prachtig.

en Tweakers zou eigenlijk Olympus een gelegenheid voor revanche moeten geven. Vraag een OMD EM5 MIII, met de Olympus 12-100 F4 lens te leen.

Mooi conclusie op OpticalLimits: '.. So would I take the Olympus M.Zuiko 12-100mm f/4 IS PRO to that remote island ? Yes, I would. Highly recommended (within its scope)!'

En ook leuk, en goed voor de wife-acceptance-factor: als je een partner hebt, en je gebruikt hetzelfde systeem, en je kan lensen en camera's wisselen. Dat kan een hele goede reden zijn voor een keuze van een bepaald systeem.

[Jackie Moon]

Heb zelf de 12-100mm pro van olympus en de 100-400mm van panasonic. Mijn enige lenzen. Dat is alle focal lenghts van 24mm tot 800mm ( full frame eq.) met maar twee lenzen met uitstekende tot goede scherpte. Imho de kracht van Micro Four Thirds.

Heb 2 A3+ foto's van een ijsvogel uitgeprint en aan de muur hangen. Als camera heb ik een Panasonic gx80 (met de gx9 grip). Ik moest ergens geld op besparen. (Naar mijn mening is het de lens die de foto maakt of breekt en niet een high end camera model. Beter is om een goede lens aan te schaffen.)

High end camera komt nog wel een keer. Ik wacht eigenlijk op een Panasonic/ Olympus camera release van de nieuwe 47 megapixel mft sensor door sony aangekondigd vorig jaar.

nieuws: Sony geeft specificaties vrij van mft-sensor die 8k-video's op 30fps ...

[Reactie gewijzigd door Jackie Moon op 22 juli 2024 14:34]

[Jeffoz]

Ik heb de G80, gekocht als eerste "goede" camera ooit. Feit blijft wel gewoon inderdaad dat een goede lens belangrijk is, vooral als er minder/weinig licht is. De kitlens is dan gewoon niet afdoende, maar een beetje lens met F2.8 12-65 is dan alweer meteen 800.- euro. Dat vind ik dan toch wel weer veel geld voor iemand die vrijwel alleen plaatjes schiet op vakantie, maar wel graag wat betere foto's schiet dan met een telefoon of goedkope camera.

Ik twijfel dan ook nog steeds of ik ooit zo een lens moet kopen of dat dat voor mij gewoon geen meerwaarde heeft als je maar zo weinig plaatjes schiet. Misschien ben ik wel gewoon niet de doelgroep van dit soort camera's en kwaliteit heeft uiteraard een prijs.

[Jackie Moon]

Ik adviseer je tweedehands te kopen of om gewoon goede deals af te wachten. De 12-40mm f2.8 pro (tikkeltje scherper als de 12-100mm f4) kun je al tweedehands voor 450 euro kopen als je goed oplet op marktplaats. Je verkoopt hem later weer voor hetzelfde bedrag.

[Amrit]

Met lensen blijft het altijd wat wikken en wegen. Als zo-licht-mogelijke-setup voor bv vakanties heb ik onlangs twee ‘kitlensen’ van Panasonic er bij gekocht na een advies op een m43-forum: De 14-42 en 35-100. Piepklein, en heel licht, en relatief ook betaalbaar. Deze twee lensen hebben ook een goede reputatie, voor wat dat waard is. Ik ga het merken, maar ze zijn in ieder geval klein en licht. Lichtsterk zijn ze niet, das dan weer de beperking.

Toen we naar midden-Amerika waren heb ik een ook een misrekening gemaakt wbt lichtsterkte met de cam van mijn partner. Je zit dicht op de evenaar, dus ja veel zon en veel licht. Die aanname klopte nog. Tot je in een regenwoud loopt, en het ook nog eens regent, kan je zo hebben in een regenwoud ... Dan zijn een of twee lichtsterke primes die substantieel meer licht vangen toch wel handig.
Maar mogelijk dat de 12-40 pro ook voldoende is voor een regenwoud. Die heb ik met de EM5 gekocht (kit en korting). Mooie lens!

( en gave combi die telelensen! En thnx voor de link naar 47 sensor. Interesting)

[Jackie Moon]

Ja, de kracht van mft zijn ook kleine en lichte zooms en primes. Hiervoor had ik de lx100 met een f1.7 lens. Alleen ik zette het diafragma altijd (99% van de tijd) op f4 omdat dat de scherpste foto opleverde. Conclusie was snel gemaakt voor de 12-100mm f4.

Met Topaz Denoise nabewerking software kun je rustig naar iso 5000 met een mft sensor. Topaz gebruikt je cpu om een clean resultaat op te leveren en voegt zelfs textures toe mbv AI (heb een hekel aan dat woord). Topaz Denoise is zo veel beter als photoshop, lightroom of in-camera denoiser. Ik was echt verbaasd over het cleane resultaat.

Check dit voorbeeld van een foto met een iso waarde van iso5000 op een mft sensor. De kleuren zijn wat flets, maar geen ruis te bekennen op het eekhoorntje als je erop inzoomt.
https://flic.kr/p/2hGPt6F

Dus mocht je in het regenwoud staan met een regenachtige dag voer rustig de iso op.

[Reactie gewijzigd door Jackie Moon op 22 juli 2024 14:34]

[Amrit]

Thnx voor de tip, ik ga Topaz Denoise proberen.

[Amrit]

http://j.mp/37nQxJE

Nog een url voor een vergelijk met de twee lensen op de em5 mIII

[Jackie Moon]

Ja, die website ken ik. Mooie compacte lenzen. De 12-40mm pro is inderdaad wat bulkier door zijn F2.8.

Er is trouwens een grip te krijgen voor de e-m5 mark III (wel nog duur): https://www.kamera-expres...ndgrip-voor-e-m5-mark-iii

Deze site gebruik ik altijd om indicatie van de scherpte te krijgen bij verschillende brandspuntsafstanden en diagragma (click op het lab test plaatje):
https://www.imaging-resource.com/lenses/panasonic/reviews/

Voorbeeld (slider voor F en mm):
https://www.imaging-resou...ario/blur/panasonic-gx-1/

[efwee]

Tweedehands is een goed advies, doe ik ook vaak. Wel altijd de lens testen ter plekke en de foto's op je laptop bekijken. En zorg dat je weet hoe je decentreren moet testen. Er zit meer variatie in de lenskwaliteit per type lens dan je zou denken.

Vwb de scherpte van de 12-40 vs de 12-100 zou ik nog willen opmerken dat scherpte slechts één aspect is van lenskwaliteit. Ik heb beide maar sinds ik de 12-100 heb gebruik ik de 12-40 nauwelijks nog. En dat komt deels omdat ik de foto's van de 12-100 vaak mooier vindt, scherp maar minder klinisch scherp, er zit voor mijn gevoel meer karakter in, meer diepte, het is moeilijk uit te leggen en ik schiet ze ook niet naast elkaar om dat te kunnen laten zien.

Maar als je moet of wilt kiezen zou ik beiden zelf proberen en niet alleen op de 13 in een dozijn scherpte tests af gaan.

[Reactie gewijzigd door efwee op 22 juli 2024 14:34]

[Jackie Moon]

Ik adviseerde eigenlijk de 12-40mm pro, omdat je deze voor de helft van de prijs aanschaft in relatie tot de 12-100mm. De 12-40mm blijft imho de scherpste zoom voor mft (de 12-100mm is ook scherp én uitstekende warme contrastrijke kleuren. )

Edit: Het enigste nadeel van de 12-100mm is flare wat daardoor ook veel purple fringing introduceert als je tegen de zon schiet. Teveel imho. Op 100mm zet ik het diafragma naar f5-f5.6. De lens is wat soft volledig uitgezoomd op f4.

[Reactie gewijzigd door Jackie Moon op 22 juli 2024 14:34]

[efwee]

Een luxe probleem dus ;-)

[Jeffoz]

Ik zal eens goed opletten. Dank voor het advies

[CrocoDuck]

Ik gebruik de Panasonic 12-60/2.8-4.0 qua bereik en diafragma tussen die 2 in icm G80 en de 100-300ii, beide kunnen dual-is2 waardoor je tot bizar lage sluitertijden nog uit de hand kan fotograferen.

En voor low-light de pana-leica’s 25/1.4 en 15/1.7. Wil evt. nog uitbreiden met 42.5 1.7

[Reactie gewijzigd door CrocoDuck op 22 juli 2024 14:34]

[Jeffoz]

Ja dat zijn allemaal mooie lenzen idd. Zelf weleens zitten kijken om die 12-35 en die 35-100 te halen en de kitlens te verkopen. Die hebben dan F2.8 en de Dual IS stabilisatie. Maar goed, die prijzen. Kan het prima betalen maar ik maak zo weinig foto's dat het dan wel gewoon duur is in vergelijking als je veel foto's schiet, toch maar eens 2e hands zoeken.

[CrocoDuck]

Die 12-60 in een aanbieding met daar bovenop een forse cashback voor netto +/- 450€ nieuw gekocht, gewoon je moment afwachten, anders ook niet gedaan. Ik wacht tot de G9 fors in prijs gedaald is om de G80 te vervangen.

De primes heb ik 2e hands aangeschaft. Maar het mooie van de PanaLeica tov de standaard lijn vind ik het micro-contrast, 3d achtige look/rendering. Heb ook een tijd de 20/1.7 gehad maar de focus was langzaam. Maar heel scherp en technisch zo goed dat het juist een klinisch beeld oplevert. 14/2.5 vond ik heel mooi qua rendering. Maar die 2 lenzen weg gedaan voor de 15/1.7. Voor mij was dat zeker de juiste keuze.

[Admiral Freebee]

Ik zit wat in hetzelfde schuitje. Mijn eerste camera met verwisselbare lens was een Panasonic GF3 met de 14-42mm pancake zoom. Zeer leuk voor op vakantie en om toch wat betere kwaliteit te krijgen. Dan begon het wat te jeuken en kwam de wens om ook in minder goede lichtomstandigheden nog wat foto's te kunnen nemen. Ik denk dan aan een slecht verlichte kerk of in een stad 's nachts. Een statief meesleuren was voor mij geen optie dus ik heb toen tweedehands een Panasonic 20mm f1.7 gekocht. Deze kost niet veel en is mooi lichtsterk. Wel trage autofocus dus niet zo geschikt voor snel bewegende objecten.

De GF3 is stuk gegaan dus heb ik hem vervangen door een Panasonic GX1 met EVF. Grote stap vooruit en daar heb ik ook lang mee gewerkt met de 14-42mm kitlens, de bovengenoemde 20mm lens en een Olympus 45mm f1.8. Deze laatste gebruik ik vooral om portretten te nemen van familie en vrienden en is wat mij betreft een echte aanrader voor dat gebruik. Het is ook geen dure lens en hij is ook mooi compact zodat alles in een kleine tas past.

Nu ben ik aan mijn derde body toe en heb een Panasonic G80 gekocht met 12-60mm kitlens. De GX1 heb ik verkocht. De eyetracking van de G80 is erg handig in combinatie met de Olympus 45mm f1.8 lens en de in body stabilisatie is erg fijn in combinatie met zowel de 20mm f1.7 als de 45mm f1.8 aangezien deze geen stabilisatie in de lens hebben.

Het enige wat ik nu nog mis is wat langere lenzen maar meestal heb ik deze ook niet nodig. Voor de superzoom heb ik nog een bridge camera die ik meeneem naar de dierentuin bijvoorbeeld.

[BarnET]

Dit is dus waar Fujifilm in uitblinkt.
Een betere grotere Apsc sensor en betaalbaar een F2.8-4 kit lens erbij.

[viper28nl]

Dit is ook precies de reden dat ik pas alles heb verkocht (6D met 4 grote lenzen). Het werd mij allemaal teveel om mee te nemen. Dus alles verkocht en de A6400 van Sony gekocht. Tot nu toe geen spijt en zoals jij ook al zei: alles gaat nu gewoon weer mee!

[Stinky9]

Bij mij min of meer hetzelfde, ik heb mijn Canon 80D en 6D + objectieven ingeruild voor een Fuji XT30 met wat objectieven. Ik neem de XT30 overal mee naartoe. Mijn standaard uitrusting is de XT30 + XF 24mm f/2 + XF 50mm f/2 + extra accu. Bergwandelingen zijn nu weer leuk en vooral mijn rug is blij!

[skatebiker]

En hoe goed zijn de iOS en Android apps om foto’s op een tablet/smartphone te krijgen..

Canon en Sony: nogal beperkt en clunky, maar je hebt ze helemaal niet nodig. Gewoon een SD card naar USB OTG (kan vanaf iOS13 ook op iOS), daar de SD kaart in prikken en de USB-C of Lightning kant in je apparaat pluggen. Geen moeilijk gedoe met wifi hotspot, verplicht locatie aanzetten bij Android,

[Verwijderd]

Heb de camera’s in deze test uitgebreid bekeken. Ze zijn gewoon allemaal goed, je kan anno 2020 eigenlijk niet meer mis grijpen.

Heb een Fujifilm X-T2 gehad en daarvoor meerdere Canon camera's, FF/APS-H en APS-C. Gebruiksgemak van de Canon is ten opzichte van de Fujifilm echt een drama, want ook werklijk niets in het menu zit op een logische plek. Wellicht dat velen dit ook mee kunnen nemen in hun keuze.

[thunder8]

Het Nikon Z-System heeft meer dan 2 lenzen, alleen niet gericht op APS-C. Dat zijn Fullframe objectieven die ook op de Z50 passen. Waarom wel bij Sony vermelden dat er veel FF-objectieven zijn die passen, maar bij Nikon niet?

Daarnaast is een test als deze altijd gemankeerd. Je test hier zowel een body als een standaard meegeleverd objectief. En daarvan ga je de resultaten vergelijken. Als de fabrikant een matig kitlensje bij de set levert, ga je nu misschien een goede body afschrijven op basis van die matige kitlens, terwijl het resultaat met een goed objectief beter is dan een andere matige body met behoorlijk goede kitlens. Ik snap dat vergelijken tussen merken met allerlei verschillende mounts nagenoeg onmogelijk is. Want het liefst gebruik je 1 "perfect" objectief, zodat je daadwerkelijk de verschillen van de bodies kan zien bij een testopstelling.

[zonoskar]

Bovendien hebben zowel Nikon als Canon een native adapter waardoor F-mount en EF(s) glas (resp) net zo werken als op een DSLR body. Zo'n adapter is er ook voor bijv Sony mount, maar dan heb je wel steeds te maken met mount-conversie logica die niet altijd even goed werkt.

Ook krijgt bijv de Canon EF-m mount steeds meer 3rd party lenzen, zo heeft Sigma onlangs hun trio van lichtsterke f1.4 primes aangekondigd voor de EF-m mount.

[thunder8]

Klopt, maar wilde niet wijzen op een converter, die er voor de meeste mounts wel is. Het gaat me puur om de objectieven met die native mount, in dit geval de Z-Mount. Vind het erg apart dat Nikon daar een - voor krijgt, terwijl er ook nog een ff native Z-mount glas te krijgen is.

[Sietse Vliegen]

Precies. Ronduit belachelijk om Nikon een negatieve score op lenzengebied te geven. Met 10 eigen merk Z mount lenzen, een half dozijn third party z-mount lenzen en via de adapter nog vele tientallen F mount lenzen (DX en FX) heb je tussen 8 en 800mm alles wat je maar kunt wensen, in elke prijsklasse.

Als je dan toch onderscheid wilt maken, bekijk dan welke lenzen wel of niet gebruikt kunnen maken op elke camera. Maar ga niet als argument gebruiken dat een FX lens ‘teveel glas’ bevat. Dat bepaal ik graag zelf.

[Reactie gewijzigd door Sietse Vliegen op 22 juli 2024 14:34]

[Amrit]

Mja, ik ben Nikon in feite 35 jaar lang trouw geweest, en na zoveel jaren gun ik ze het beste. Mijn oude filmrolletjes camera’s heb ik ook bewaard uit nostalgie, ze werken ook gewoon nog uitstekend, ik gebruik ze soms nog, ook mijn nu ruim 40 jaar oude F2as (van een familielid gekregen als 14-jarige).
De ontwerpers van Nikon zijn ook grote grote klasse, of het nu de cams zijn of lenzen.

Ik heb de Z50 meermaals in handen gehad. Echt een hele mooie camera. En een groot voordeel van Nikon, uitstekende support. Zeker als je in Noord Holland woont. Het service center van Nikon zit in Beverwijk, vlak bij het station.

Maar hoe levensvatbaar is de Z-apsc reeks.

Nikon (product)management en marketing heeft zwaar steken laten vallen de afgelopen 10 jaar. Echt ongelofelijk. Je laat je beste ontwerpers, sterker nog, de beste camera ontwikkelaars op deze aardbol, die heb je gewoon in huis, dat voordeel heb je gewoon in huis en op kantoor zitten. En die toppers laat je de Nikon 1 reeks ontwikkelen. Voor die tijd hele bijzondere systeemcamera.
Maar omdat de bonentellers/productmanagement bang zijn voor interne competitie met de bestaande Nikon DX-reeks krijgt de 1-reeks een (zeker op langere termijn) te kleine sensor.
Vervolgens komt die competitie er wel degelijk, van buiten, door Fujifilm en Sony, die er vervolgens met gestrekt been in zijn gegaan.
Als Nikon de 1-reeks van een apsc sensor had voorzien, dan had de positie van Nikon er nu heel anders uit gezien. (en ook het belang van video hadden onderkend).

Maar beter laat dan nooit. Heeft ook z’n voordelen, ze hebben nu 1 hele mooie lensvatting voor de toekomst.
De hamvraag voor de Z-reeks met een apsc sensor is nu (imo) of die reeks voorzien gaat worden met bijbehorende lensen waar liefhebbers warm voor lopen. Lensen die ook het voordeel pakken van een kleinere apsc-sensor.
Bij de DSLR/DX reeks is dat zeer teleurstellend geweest. Als Nikon dat beleid doorzet bij de Z-reeks heb ik vraagtekens hoe succesvol dit gaat worden. Mooie cam of niet. Komt nog bij dat de Z-mount ook nog eens dichtgetimmerd is, om te voorkomen dat andere fabrikanten (Sigma, Tamron) Z-lensen gaan maken.

Waarom zou je nu Nikon apsc/z verkiezen boven bv Fujifilm. Daar moet Nikon products en marketing asap een antwoord voor formuleren en in de markt zetten.

[jos999]

Ik denk dat de vergelijking best wel eerlijk is. We praten over een camera in de 'lagere' klasse. Tenminste in vergelijk met de professionele camera's. Het prijsverschil tussen deze top aps-c camera's en de top in fullframe is aanzienlijk groter geworden de laatste vijf jaar. Dat zorgt ervoor dat andere gebruikers deze camera's gaan kopen. Zover ik het kan beoordelen (uiteraard natte vinger werk) koopt 75% geen nieuwe lens bij deze camera's. En als ze een andere lens kopen, dan iets waarmee 'uitgebreid' kan worden, bv een telelens of een extreme groothoeklens. In elk geval geen top 50 mm lens van 1000,-. Dat wil dus ook zeggen dat de meeste foto's met de standaardlens worden gemaakt die bijgeleverd wordt. Daarom denk ik dat deze test toch wel een goed beeld geeft.

[thunder8]

Dat blijf ik een rare gewaarwording vinden. Je koopt een camera met de mogelijkheid objectieven te kunnen wisselen en daar doe je dan niets mee. Waarom dan niet een camera kopen (bijvoorbeeld een compact) met ingebouwde lens?

Als ik persé geen lenzen wil wisselen, dan zou ik bijvoorbeeld een Nikon P1000 kopen en geen Z 50. Voor minder geld een camera die een mega bereik heeft. Want in beide gevallen is kwaliteit van de foto niet de eerste vereiste. Heb je niet zoveel zoom nodig, zijn er genoeg andere camera's te vinden die lichter zijn.

[sympa]

Maar de P1000 doet het niet zo best als het wat donkerder wordt. Het zijn nauwelijks vergelijkbare grootheden.
Er zijn ook wel camera's met vaste lens die niet verwisselbaar is en toch een grotere sensor hebben. Het zoombereik is dan minder, maar de lichtsterkte beter.
Maar fotografen zijn ook gevoelig voor cijfers en features en een lens verwisselbaar maken zal niet veel extra kosten. En de beschikbaarheid van een 'wonder' lens die niemand ooit zal kopen, kan dan toch leiden tot een extra instapper voor het 'systeem'.

[Reactie gewijzigd door sympa op 22 juli 2024 14:34]

[thunder8]

Sowieso zijn dit niet de top aps-c camera's. Er is er 1 bij die niet eens APS-C is, de Lumix G90, dat is een M4/3.

High end APS-C zie ik eerder de Nikon D500, de Sony a6500, de Fuji X-T3 en de Canon 7D mark II. En dan zal ik er vast nog 1 vergeten.

[BarnET]

De 7d mk2 is snel maar beeldkwaliteit is niet vergelijkbaar met de rest die je noemt.

Die sensor was al outdated toen de op de markt kwam. Gelukkig was het vanaf de 80d beter

[Jackie Moon]

De panasonic g9 heeft 225 focus punten ipv 49 focus punten van de panasonic g90. Tweedehands en op bv black friday is deze te bemachtigen in ongeveer dezelfde prijsklasse als de g90.

Ik vind het een gemiste slag van panasonic! Ja, ik ben zelfs teleurgesteld. Ik had minstens verwacht dat de 225 focus punten van de oude g9 in de nieuwere g90 terecht kwam, maar ze kozen voor de 49 focus punten. Inho de verkeerde keuze als je met de concurrentie mee wilt gaan.

Olympus heeft er wél voor gekozen om het focus systeem van hun flagship om-d e-m1 mark II in de nieuwe olympus om-d e-m5 mark III (121 focus punten met fase detectie) te plaatsen.

De e-m5 mark III hoort imho ook in deze vergelijking te staan, maar misschien begrijpelijk daar deze nog te duur is en sinds 1 maand beschikbaar. Prijs gaat imho nog wel zakken.

[Reactie gewijzigd door Jackie Moon op 22 juli 2024 14:34]

[skaars]

Ik begrijp de keuze voor de Olympus E-M10 III niet. Met standaard lens ligt deze rond de 650,- terwijl de rest van de testgroep rond de 1000,- ligt. Kies dan voor een Olympus E-M5 III. Deze is nieuwer, heeft betere features en ligt in dezelfde prijs-range. Daarnaast slecht van Olympus om niet op tijd een camera te kunnen leveren. Volgende keer de vraag bij mede-Tweakers uitzetten, er zullen genoeg Tweakers geweest zijn die een model te leen hadden kunnen aanbieden.

[Reactie gewijzigd door skaars op 22 juli 2024 14:34]

[Bliksem B]

Ze kunnen beter wachten op de OM-D E-M10 mark IV. Deze wordt a.s. augustus verwacht, is een stuk nieuwer en ook een stukje duurder. Vergelijkbaar met de rest van de camera's in deze test.

[pmeter]

Ik ben blij met mijn Sony A6400. Maar wil wijzen op één tekortkoming: het rolling shutter / jello effect bij 4K video.

[Wulffje]

Even wat punten/opmerkingen voor de Nikon Z50

De hoge color noise voor de Nikon Z50 is misschien wel te verklaren door het volgende: https://www.dpreview.com/forums/post/62303462

Een draairing (hoe klein dan ook) van de pancake 16-50 Nikon lens is juist veel beter dan een elektronische. De Panasonic pancake was ook een traag drama, en dat ding had weinig scherpte. Juist doordat de Nikon lens breed is, is het pancake design mogelijk. Ideaal!

Zover ik weet heeft de Z50 geen crop op video en wordt de gehele sensor gebruikt in tegenstelling tot concurrenten. Dat staat zelfs op hun eigen site: https://www.nikon.nl/nl_N...irrorless/enthusiast/z-50

Beide lenzen (en dan vooral de 50-250), zijn echt heel scherp met mooie kleuren. Niet vergelijkbaar met andere kitlenzen, behalve misschien de Fuji, hoewel ik had begrepen dat de quality control op de Fuji kitlens niet heel goed is.

[wickedm3n]

Bij de product vergelijking komt naar mijn mening de Sony er gemiddeld beter uit dan de fujifilm en hij is goedkoper maar hij krijgt toch een lager cijfer...

Ook ben ik benieuwd wat voor merk Jeroen zelf heeft. Het zal wel geen Sony zijn. Want de menustructuur van Sony is naar mijn idee al jaren min of meer gelijk. En dat is anders dan andere merken dat klopt. Als je het niet gewend bent betekent het niet dat het slecht is, maar wennen.

[Stinky9]

Ik denk dat de geweldige Fujifilm X mount lens lineup de doorslag gegeven heeft. Dat is namelijk wat er ontbreekt bij Sony APS-C.

[Zwendel]

Dat valt best mee als je de Sigma 16, 30 en 56mm F1.4 mee telt. Deze zijn voordeliger en beter dan veel Sony glas.

[Stinky9]

Ja, klopt. Sigma is lekker bezig en je kunt altijd nog wat vintage spul adapten.

Maar native Sony is toch wel tegenvallend.

[Zwendel]

Idd en al bij al de gemiddelde gebruiker koopt toch maar 2 mss. 3 lenzen.
En zelfs een professional heeft geen 10 lenzen en die gaat eerder kiezen voor de Sony FE lineup dan de APS-C reeks. Dus eigenlijk is het een luxe probleem.

Voor het gros van de gebruikers op Sony APS-C is de 18-105 een goed allround objectief en beter dan de 16-50 kit lens (alhoewel die voor video zeker niet slecht is). Als je dan wil kan je nog aanvullen met een van de Sigma primes en de 70-350mm als je graag een groot tele bereik hebt.

De nieuwe 16-55 F2.8 krijgt ook goede reviews maar hier ga je m.i. ook beter voor de 3 Sigma primes voor quasi dezelfde prijs.

[BarnET]

De consument koopt wel een betaalbare tele-lens en schiet met de bijgeleverde kit-lens.

Helaas kan ik er niet omheen dat deze opties bij Sony ronduit ruk zijn (16-50mm pancake en de 55-210mm) De 18-105mm F4 is een ruime voldoende. Bij Fujifilm zijn deze lenzen goed (16-50mm 15-45mm 60-230mm) tot uitstekend (18-55 F2.8-4 55-200mm f3.5-4.8)

Kant tekening de Fuji superzoom 18-135mm is ook niet best. Zeker gezien de prijs.

[sohus]

Geweldige lenzen ja maar ook met een super hoge prijs in vergelijk met betere full-frame lenzen.

[pofsok]

Dat lees ik dus vaker, maar wanneer ik prijzen vergelijk tussen bijvoorbeeld Sony (of andere merken) en Fuji lenzen kom ik niet op die conclusie, maar zie ik dat de meeste lensen vrij concurrende prijzen hebben. Alleen de low-end sigma lenzen zijn een stuk goedkoper, maar dan lever je zeker in op bouw en beeld kwaliteit. Welke lensen van Fuji in het specifiek vind jij super hoog geprijsd in vergelijking met betere full frame lenzen.

[Stinky9]

Oh ja? Welke? Ik ben benieuwd...

Ik zal de laatste zijn die zegt dat Fuji X-mount lenzen goedkoop zijn, maar je betaalt er ook geen Canon RF L prijzen of Sony G-master prijzen voor - om een voorbeeldje te noemen. Zeker wanneer je de XF f/2 prime lenzen bekijkt op de veelgebruikte brandpuntafstanden (18mm, 23mm, 27mm, 35mm, 50mm) en dat geldt ook voor de erg goede kitlens 18-55mm f/2.8 - f/4. Dan zit je zo tussen de €300,- en €450,- nieuwprijs en heb je mooie lichte en lichtsterke lenzen. De kwaliteit van de XF lenzen is gewoon erg goed (zie de duizenden onafhankelijke reviews in media/op internet).

Ik vind je opmerking dan ook erg kort door de bocht, maar ‘super hoge prijs’ is nogal een subjectief begrip, dus voor jou kan het te duur zijn. ...En waarom zou je überhaupt fullframe glas op APS-C willen? Teveel glas en dus teveel gewicht voor een APS-C.

[BarnET]

Is gewoon niet zo.
Panasonic 100-400 (m43 en F6.3) 1399,-
Fujinon 100-400mm kost 1799,-
Nikon 80-400 kost 2499,-
Canon 100-400LII 2079,-
Sony FE 100-400 gm 2899,-
Sony A 100-400 1999,-

Ik zie die trend niet
Ook met de 70-200 equiv. niet.
Nadeel van Fujifilm is wel dat die Sigma parels niet beschikbaar zijn.
Al hebben ze wel zelf betere duurdere alternatieven. bijvoorbeel de 56mm F1.2 ipv de Sigma F1.4

[Stinky9]

Is gewoon niet zo.
Panasonic 100-400 (m43 en F6.3) 1399,-
Fujinon 100-400mm kost 1799,-
Nikon 80-400 kost 2499,-
Canon 100-400LII 2079,-
Sony FE 100-400 gm 2899,-
Sony A 100-400 1999,-

Ik heb nooit gezegd dat Fuji goedkoop is, maar ook hier is Fuji is niet de duurste! Zelfs de goedkoopste op de MFT telelens na!

Al hebben ze wel zelf betere duurdere alternatieven. bijvoorbeel de 56mm F1.2 ipv de Sigma F1.4

Klopt! Maar die 56mm f1.2 is wel zo'n €500,- goedkoper dan b.v. de Canon EF 50mm f/1.2 of zelfs €1500,- goedkoper dan de Canon RF 50mm f/1.2. Dus ik denk dat je een verkeerd beeld hebt van Fuji of dat je er gewoon een verkeerd gevoel bij hebt.

Nadeel van Fujifilm is wel dat die Sigma parels niet beschikbaar zijn.

Het is inderdaad jammer dat Sigma geen X mount lenzen maakt (alhoewel het meestal niet de lichtste lenzen zijn). Ik heb veel met Sigma lenzen geschoten op mijn DSLR's en ze hebben inderdaad een erg goede prijs/kwaliteit verhouding.
Viltrox heeft nog een mooie 85mm f/1.8 voor de X-mount met autofocus die erg goed schijnt te zijn voor een schappelijke prijs en ik heb gehoord/gelezen dat ze nog meer lenzen willen gaan maken voor x-mount. Dan heb je nog een goede manuele ultra groothoek van Samyang, de 12mm f/2 die ook vrij schappelijk geprijsd is en nog wat manueel chinees spul. Maar dan heb je het wel zo'n beetje gehad volgens mij.

[BarnET]

Ik heb geen verkeerd beeld van Fuji je haalt me in de war Sohus.

Fuji is niet goedkoop maar ze hebben ook geen rommel.

Het is goedkoper dan een Full frame kit. Alleen is Apsc op bepaalde vlakken ook minder capabal.

Al is het meer dan voldoende waar ik het voor gebruik zeker met hun betere "kit" lenzen in vergelijking met directe concurrenten.

[Nopreview]

Zo'n cijfer is niet altijd een simpele optelsom. Sommige dingen kunnen voor de recensent zwaarder wegen dan andere, en dat is voor een deel subjectief. Lees de review en bepaal zelf welke dingen jij belangrijk vindt.

[Olympus user]

Ik heb naast mijn Olympus MFT een Sony compact, beide hebben een menu waar je aan moet wennen, dat is bij alle merken zo.
Zoals je schrijft daar moet je aan wennen, en dat doe je heus wel.

[Bose321]

Het enige wat ik kan bedenken is dat de kitlens een lager cijfer krijgt. Maar dat is makkelijk op te lossen natuurlijk.

[N0lan]

Heb zelf 2 camera's gehad uit de Sony 6000 reeks. Vind zelf de kleuren in de jpeg bestanden er zeer flets en niet natuurgetrouw uitzien. Fuji Jpegs zien er veel frisser uit. Heb niet gelezen dat dit verbeterd is bij de 6400 dus deze komt er bij mij niet in.

[Phusebox]

Je hebt nu picture profiles op de 6400 hiermee kun je dus wel nog je JPEG output naar smaak aanpassen.

[BarnET]

Kan bij Fujifilm ook na het maken van de foto's en je kan indien Raw geschoten ook nog gebruik maken van de film simulaties.

Welke naar mijn ervaring beter zijn dat wat ik bij concurrenten heb gezien.
Daarentegen heeft Sony uiteraard wel stabilisatie in de body in de duurdere modellen.

Dat heb je bij Fujifilm buiten 1 grote miskleun van een design failure om geen optie voor.

[Atomsk]

Beetje jammer dat er nog geen camera's zijn die in HDR kunnen filmen. Gezien het feit dat dit toch al enige tijd beschikbaar is op TV's en monitors, zou je dat toch onderhand wel verwachten.

[sympa]

In ieder geval Sony heeft een (kant-en-klaar?) HDR profiel. Verder kan je met de Log Gamma's natuurlijk alles capturen. Probleem lijkt meer de grading te zijn.
Als iemand een suggestie heeft voor S-LOG-to-HDR houd ik me aanbevolen. Ik heb het geprobeerd met S-Log3 en de verschillende S-Gamuts met bijgestelde verzadiging, maar het past niet echt op HLG/REC.2020 op een Samsung TV. Nog los dat de metadata niet klopt en de TV dus niet vanzelf op HLG/REC.2020 gaat.
Als iemand eenvoudige tips heeft: aanbevolen.
(Log-profielen werken op een hogere base ISO. Zo blijft de sensor 'onderbelicht' de normale onderwerpen en worden de heldere gedeelten niet overbelicht. Overigen sook weer ene probleem dat Sony dat HLG in 8 bit opslaag en niet in 10...)

[Olaf van der Spek]

Gezien het feit dat dit toch al enige tijd beschikbaar is op TV's en monitors,

De meeste monitors en TVs kunnen HDR niet fatsoenlijk weergeven..

[jaroen89]

De a6400 is niet een lager gepositioneerd model dan de a6300

[Juulvh]

Klopt, de A6400 heeft de A6300 vervangen. De A6300 wordt niet meer gemaakt en is bijna nergens meer nieuw te vinden. Helaas, want ik zie niet echt waarom de A6400 (die inderdaad bijna identiek is) weer een paar honderdjes duurder moet zijn... Het grootste verschil zit volgens mij in videokwaliteit, maar daar koop ik geen camera voor.

[Reactie gewijzigd door Juulvh op 22 juli 2024 14:34]

[Robdjw]

Niet alleen video met eye tracking maar ook meer focuspunten in real-life tracking, of eye autofocus. Plus een versnelde af van 0.2 seconden tegen de 0.5 van de 6300 en 6500, dankzij snellere hardware. De a6500 heeft dan wel als voordeel dat hij ibis heeft.
Het autofocus algoritme heeft de 6400 van grote broer a9 meegekregen.

[Blokker_1999]

Puur op specs zou je ze zelfs bijna identiek kunnen noemen met dus de grootste verschillen in de software.

[brugj03]

Precies.
Hoe komt tweakers hier bij, er zit bijna 5 jaar tijd tussen de modellen.
Hij heeft geen IBIS maar dat heeft de 6300 ook niet.