Terug naar Strangereal
Ace Combat 7: Skies Unknown
Ace Combat 7: Skies Unknown kan zich niet meten met de beste games uit de langlopende straaljagergameserie, maar staat desondanks zijn mannetje. Het verhaal kent sterke en minder sterke momenten en maakt al met al niet veel indruk, maar dat drukt de pret nauwelijks. Ace Combat 7 moet het hebben van de funfactor die hoort bij het voeren van gevechten op grote - en soms wat minder grote - hoogten. Spelen met je keuzes voor een toestel, speciale wapens en upgrades maakt het geheel nog net wat leuker. Grafisch is de game in orde, maar niet bijzonder. Hetzelfde geldt voor de multiplayermodus: goed dat hij er is, maar erg veel om het lijf heeft hij niet. Dat geeft ook niet: Ace Combat 7 draait duidelijk om de campagne, en die is prima in orde.
Eindoordeel
Bij de titel 'Ace Combat' zullen de gedachten van menig gamer afdwalen naar het PlayStation 2-tijdperk. De serie begon als exclusieve PlayStation-game en vond zijn oorsprong op de eerste PlayStation, maar kwam op de opvolger van die console eigenlijk pas echt tot wasdom. De delen vier en vijf horen nog steeds tot de beste combat flightsims aller tijden, maar daarna ging het lichtjes bergafwaarts met de serie. Niet dat de games echt slecht werden, maar de topscores van Shattered Skies en The Unsung War werden niet meer geëvenaard. De hoop is uiteraard dat Ace Combat 7, dat al in 2015 werd aangekondigd, dat wél kan.
Ace Combat 7: Skies Unknown schotelt spelers een verhaal voor dat vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, al speel je de missies wel steeds met dezelfde piloot. Je maakt vroeg in de game mee hoe je als gevechtspiloot betrokken raakt in een oorlog en per ongeluk een belangrijk persoon uit je eigen land uitschakelt. Dat levert je een tripje naar de militaire tuchtcommissie op, en voor je het weet zit je ergens in de 'middle of nowhere', als veredelde gevangene op een militaire luchthaven die eigenlijk geen luchthaven is. De landingsbaan is niet echt, maar op een onverhard stuk land geschilderd. Veel van de voertuigen op de grond zijn opblaasbaar en de toestellen die de basis heeft zijn niet al te indrukwekkend. Dat laatste hoeft ook niet. De keren dat je met je medegevangenen de lucht in gaat, wordt zeer duidelijk gemaakt dat je vooral dient als afleiding zodat belangrijkere toestellen niet worden aangevallen.
Binnen een paar missies krijgen de beleidsbepalers echter wel door dat ze met 'Trigger' een overgekwalificeerde piloot in huis hebben. Langzamerhand krijg je een grotere rol in de oorlog tussen de Osean Federation en het Kingdom of Erusea. Inderdaad, Ace Combat keert terug naar de fictieve spelwereld Strangereal, die tot Ace Combat 6: Fires of Liberation het podium was van de luchtgevechten. De delen daarna kregen dan ook andere titels mee en geen nummers, en ze speelden zich af in onze normale wereld, of in bewerkte versies daarvan.
Missies vermaken, verhaal wat minder
Het verhaal is niet de belangrijkste reden waarom je de campagnemodus van het spel blijft spelen. Die eer komt toe aan de gameplay en aan het feit dat de missies je 'MRP' opleveren. Dat is het betaalmiddel waarmee je nieuwe vliegtuigen en upgrades voor die vliegtuigen toevoegt aan je collectie. Die toestellen en de wapens en upgrades kun je niet alleen gebruiken in missies in de campagne, maar ook in de multiplayermodus. Het wel of niet hebben van een bepaald toestel of specifieke upgrade bepaalt daarbij niet alles, maar je kunt je voorstellen dat de onderlinge verschillen in wendbaarheid wel van belang zijn in online dogfights tegen andere spelers.
Besturing kiezen
Mocht je niet echt van plan zijn om online te gaan knokken, dan speelt bovenstaande motivatie misschien minder mee. Dat is niet erg. Nog steeds blijft de basisgameplay, dus simpelweg hoe lekker en intuïtief het vliegen en vechten aanvoelt, gemakkelijk overeind. Op dat vlak opent de game trouwens met de vraag of je een simpele, of wat meer natuurgetrouwe variant van sturen wilt hebben. We zouden iedereen aanraden de natuurgetrouwe methode te kiezen. Die wordt als lastiger gezien, maar hij voelt veel natuurlijker aan dan de gemakkelijke methode, wat effectief leidt tot een meer intuïtieve besturing. Binnen enkele missies scheer je moeiteloos langs rotswanden en tussen nauwe openingen door.

Dat soort stunts voelt lekker en zorgt, zeker gecombineerd met de gevechten, voor spektakel. Dát is waarom je Ace Combat 7 speelt. Het verhaal geeft wat extra achtergrond en zorgt dat de missies wat zinvoller aanvoelen, maar heeft verder weinig om het lijf. Sterker, de gekozen stijl voelt vrij onnatuurlijk aan voor een straaljagergame. Die stijl, met her en der wat overdreven geacteerde stukjes, zorgde bij ons af en toe voor een glimlach. Die lach kwam meestal voort uit de onzin die we op dat moment op het scherm voorbij zagen komen. Het moge duidelijk zijn dat het op ons allemaal weinig indruk maakte.
Vechten in de mist
Wat wel indruk maakte, is de variatie in omstandigheden in de missies. Ace Combat 7: Skies Unknown confronteert spelers met allerlei verschillende missies, op verschillende plaatsen en met verschillende parameters die bepalen of missies wel of geen succes zijn. Een van de meest indrukwekkende momenten maakten we mee toen we in een onherbergzaam gebied in een zware storm met veel bliksem en onweer terechtkwamen. De af en toe inslaande bliksem zorgde voor moeilijkheden met onze systemen, waardoor het 'targeting system' soms ook niet werkte. De mistige, donkere en zeiknatte omgeving zorgde ook dat we van tijd tot tijd bar weinig konden zien en af en toe maar net een stevige knuffel met een rotswand konden voorkomen.

Deze missie was aanvankelijk duidelijk genoeg: vind een aantal radarsystemen en schakel ze uit, samen met het nabijgelegen luchtafweergeschut. Toen dat was gelukt, doken plotseling een aantal vijandelijke drones en een opvallend goede, eveneens vijandelijke gevechtspiloot op. Het gevecht eindige onbeslist, maar was uitdagend genoeg. Omdat de missie ons vooral gronddoelen beloofde, hadden we daar de uitrusting van ons toestel op aangepast, waardoor we niet over het optimale arsenaal voor een luchtgevecht konden beschikken. Gedurende de campagne probeert Ace Combat 7 je meermaals met dat soort wendingen te verrassen. Dat leidt regelmatig tot een aantal gefaalde missies. Vaak kun je in geval van een crash terugkeren naar een recent checkpoint, maar soms is het handiger de missie te proberen met een andere toestel of met andere wapens.
Steeds meer te kiezen
Het verzamelen van een collectie straaljagers, met daarbij ook de nodige speciale wapens en upgrades voor die toestellen, maakt dat je gaandeweg steeds meer te kiezen hebt voor je missies. Elke missie begint met een stukje verhaal en daarna een schematische weergave van de missie en de te verwachten tegenstand. Op basis daarvan maak je als piloot je keuzes, waarna je uiteindelijk een 'sortie' maakt en de missie begint. Dat gaat trouwens gepaard met heerlijk kleurrijke over-en-weer gesprekken tussen jou, je collega's en je meerderen die de missie vanaf de grond leiden.
Gevechten in de wolken
Ace Combat 7 verdient zijn punten hoofdzakelijk in de lucht. In de eerste plaats voelt het vliegen, zoals gezegd, lekker aan. Zelfs zonder gevechten is het al leuk om langs rotspartijen en vlak boven water te vliegen. De game biedt spelers de optie om gebieden waarvan de bijbehorende missie al volbracht is, nog eens te bezoeken in een vrije setting. Je kunt dan rustig rondvliegen en rondkijken. Voor sommige omgevingen is dat best leuk, al vinden wij Ace Combat 7 grafisch niet zo hoogstaand dat we snel de neiging krijgen om dat soort 'vakantievluchtjes' uit te voeren.
Waardevolle vijanden vinden
Het vliegen is dus leuk, maar het hoogtepunt komt in de gevechten. Natuurlijk vormen de gevechten tegen andere gevechtstoestellen het hoofdmenu. De dogfights zijn de gevechten waarmee een piloot kan laten zien wat hij of zij waard is. Ace Combat 7 confronteert spelers regelmatig met speciale vijanden, en spelers kunnen zelfs bepaalde 'waardevolle doelwitten' vrijspelen door in missies specifieke uitdagingen te volbrengen. Die worden trouwens niet voor je uitgespeld. Je zult dus creatief moeten spelen en af en toe wat extra stunts moeten uithalen om zo'n doelwit te laten verschijnen, óf je checkt even een online gidsje, want daar staat precies in wat je moet doen.

In de dogfights draait het voor een belangrijk deel om de capaciteiten van je kist op het gebied van versnellen, remmen en draaien, en om de wapens die je bij je hebt. Er zijn allerlei verschillende soorten 'Air to air missiles', naast de normale raketten die je bij je hebt. Een raketsoort zorgt bijvoorbeeld voor meerdere explosies in de buurt van het doelwit. Dat levert minder schade op dan één raak schot met een normale raket, maar wat nu als die normale raketten te gemakkelijk worden ontweken door je doelwit? Ook zijn er langeafstandsraketten en raketten die een veel hogere snelheid halen dan normale raketten. Ben je eenmaal tussen de wolken beland, dan draait het om wat je kunt uithalen met de setup die je jezelf hebt geboden. Heel kort samengevat komt het erop neer dat je je moet voorbereiden op draaien, draaien en nog eens draaien, met af en toe een druk op de knop om een raket af te vuren.
Niet alleen eyecandy
Die wolken vormen trouwens niet alleen maar eyecandy voor een geloofwaardig plaatje. In de wolken zijn 'locks' minder betrouwbaar en is het dus gemakkelijker om raketten te ontwijken. Ook iets om rekening mee te houden, is dat wolken vochtig zijn en je snelheden en hoogtes bereikt waarbij het flink koud is aan de buitenkant van je vliegtuig. Te lang in de wolken vliegen kan leiden tot een ophoping van ijs op je kist, en dat werkt nogal verlammend. Het is maar een klein detail, maar het maakt van Ace Combat 7 een combat-flightsim die klopt. Dat is overigens niet per se hetzelfde als 'realistisch', of er moet ergens in de echte wereld een gigantisch luchtschip rondvliegen waar wij niets van af weten.
We gaven eerder al een voorbeeld van een missie waarin je gronddoelen moet uitschakelen. Dat is allemaal wat minder spectaculair dan de luchtgevechten, maar zeker niet vervelend. Een hele basis opblazen of een militaire kolonne aan gort schieten, geeft zelfs een gevoel van macht. Zeker als je het standaardmachinegeweer gebruikt en niet de doelzoekende raketten voelt het alsof je bezig bent om in je eentje een oorlog te winnen. Dat laatste valt in de praktijk wel mee, maar het zorgt er al met al voor dat missies met gronddoelen niet alleen maar voor variatie zorgen, maar ook echt leuk zijn om uit te voeren.
Multiplayer
Ace Combat 7 biedt een fiks aantal missies, maar er is meer. Uiteindelijk zullen de beste vliegers hun skills kunnen testen tegen andere spelers, in de multiplayermodus. Je hebt hier de keuze uit toestellen die je al hebt vrijgespeeld met je verdiende MRP, dus het is wel handig om al wat verder in de game te zijn voordat je aan de multiplayermodus begint. De game bevat ook nog een hele verzameling upgrades die alleen in de multiplayer kunnen worden gebruikt, wat de competitie nog wat verder verscherpt. Ook de mogelijkheid om je vliegtuigen van een eigen kleur en logo's te voorzien komt hier meer naar voren. Het is immers een stuk leuker om je toestel te 'pimpen' als het ook daadwerkelijk door andere mensen wordt gezien.

In het online luchtruim wordt er op twee manier gestreden. Je kunt het in teams tegen elkaar opnemen in Team Deathmatch en je kunt simpelweg een potje 'ieder voor zich' spelen. Opvallend is trouwens dat die modus 'Battle Royale' heet, terwijl het eigenlijk meer om 'free for all' gaat. Kennelijk is Bandai Namco niet helemaal ongevoelig voor een goede hype op zijn tijd. Het spreekt voor zich dat de potjes waarin ieder voor zich speelt chaotischer verlopen dan de toch wat tactischer teamgevechten. Beide modi worden overigens met maximaal acht spelers gespeeld. Een leuk detail is dat spelers met veel 'kills' sterren verzamelen. Die sterren zorgen er vervolgens voor dat ze een waardevoller doelwit zijn. Slaag je erin een speler met een of meer sterren te grazen te nemen, dan levert dat bonuspunten op. Dit systeem komt de balans ten goede, want de betere spelers worden zo opgejaagd en dus meer uitgedaagd dan wat minder goede spelers.
De hamvraag blijft natuurlijk wel: is het leuk? Die vraag is lastig te beantwoorden. De basisingrediënten, dus hoe lekker het vliegen en schieten werkt, blijven online prima overeind. Het niveau ligt alleen wel stukken hoger dan offline het geval is. Wij slaagden er dan ook zelden in potjes met een positieve 'kill-death ratio' af te sluiten. Ons werd ook niet duidelijk op welke manier de game spelers aan elkaar koppelt en of er bijvoorbeeld rekening gehouden wordt met onderlinge vaardigheidsniveaus. Al met al lijkt de multiplayermodus dan ook niet voor iedereen even geschikt. Maar zelfs als je helemaal niet online speelt, biedt Ace Combat 7: Skies Unknown voldoende content, dus zo heel veel mis je er ook weer niet aan.
Conclusie
Afgezien van enkele frustrerende missies waarmee we wat moeite hadden, hebben we ons uitstekend vermaakt met Ace Combat 7: Skies Unknown. Het verhaal past in onze ogen niet echt bij de straaljageractie waar de game om draait, maar misschien valt het persoonlijke tintje bij andere gamers juist wel in de smaak. Dat verandert niets aan het bij vlagen matige of juist erg overdreven acteerwerk, maar heel erg is dat niet. Het draait namelijk om de actie, en die actie is goed. Je superioriteit in de lucht laten zien aan je tientallen computergestuurde tegenstanders is leuk en blijft ook lang leuk, mede doordat je doorlopend nieuwe toestellen en upgrades vrij speelt. Visueel kan de game prima meekomen, wat betekent dat Ace Combat 7: Skies Unknown over de hele linie heel behoorlijk scoort.
We hebben voor deze review de Xbox One-versie van Ace Combat 7 gespeeld. Om die reden is het VR-gedeelte van de game, dat alleen beschikbaar is voor PlayStation VR, niet meegenomen in de review.
Eindoordeel