Super Smash Bros. Ultimate Review

Sneller, uitgebreider, beter

Multiplayer

Je hebt dus opnieuw opvallend weinig mogelijkheden. Je kunt springen en ontwijken, je kunt een schild ophouden en een tegenstander vastpakken, maar de kern van je arsenaal wordt gevormd door het simpelweg slaan van je tegenstander, aangevuld met die ene speciale vaardigheid die elk personage heeft; een pijl en boog voor Link, vuurballen gooien voor Mario, dat soort werk. Door dat te combineren met de verschillende richtingen waarin je de acties uit kunt voeren, en vooral ook met de voorwerpen die af en toe opduiken, ontstaat er een arsenaal dat tegelijkertijd eenvoudig en complex is. De handelingen zijn vrij simpel, maar de timing ervan is uiterst belangrijk. De chaos die bij Super Smash Bros. hoort wordt veroorzaakt door de vele verschillende voorwerpen die af en toe opduiken tijdens matches. Dat gaat van zwaarden tot pistolen, bommen en veel gekkere voorwerpen. Ze zorgen voor de gekkigheid tijdens matches en daarmee ook voor de luchtigheid die kenmerkend is voor de serie. Er zijn meer van dergelijke voorwerpen dan ooit. In de juiste handen zijn het echte matchwinners.

Sneller

Wat opvalt is dat de actie wat sneller is dan je van de meeste Smash-games gewend bent. De besturing van alle bekende vechters is door de makers onder handen genomen. Ze zijn allemaal net iets anders dan je gewend bent, maar de grote gemene deler is dat het allemaal net iets sneller verloopt. Niet zo snel als in Super Smash Bros. Melee, maar sneller dan in Brawl. De balans tussen de 74 vechters in de game voelt daarbij goed, al zullen er vast nog wat kleine tweaks worden doorgevoerd als de online competitie goed op gang is gekomen.

Er zijn wat nieuwe spelvormen, zoals Squad Strike, waarin teams van drie of vijf spelers het tegen elkaar opnemen in toernooivorm. Bij die laatste vorm wordt het speelveld erg onoverzichtelijk, maar dat hoort een beetje bij de serie. Je kunt bovendien weer erg veel regels aanpassen van de verschillende multiplayer-spelvormen. Er zijn daarbij meer opties dan ooit en je kunt een set aan regels opslaan, wat erg prettig is. Je kunt zelfs de eigenschappen van individuele fighters aanpassen, en ze dus sterker of zwakker maken. Dat is een wat discutabele optie, maar hij past wel bij Super Smash Bros.

Tussen de 74 fighters in de game zitten niet zo veel nieuwe, maar Ultimate bevat wel alle vechters die ooit in een eerder versie hebben gezeten, en dus ook ruim meer characters dan de voorgaande edities. De nieuwe characters passen prima in de verzameling. Je start met een keuze uit acht. De rest moet je vrijspelen, maar dat is bepaald geen straf. Multiplayer is daarmee niet spectaculair anders dan in de voorgaande delen, maar wel lekker uitgebreid, met meer vechters, meer arena's en meer aanpassingsopties dan voorheen.

Uiterlijk

Qua uiterlijk is de game lekker gevarieerd. De tweedimensionale landkaart van de campagne is erg mooi, maar het zijn vooral de ruim 100 Stages waarin je vecht die de show stelen. Ze vormen een feest van herkenning voor liefhebbers van de Japanse klassiekers. Je vindt er referenties aan alle series van Nintendo en veel andere old-school Japanse games. En ook de meest recente Nintendo-games zijn prominent vertegenwoordigd, met levels die zijn gebaseerd op Breath of the Wild en Super Mario Odyssey. In de campagne gaan de makers echt los, maar ook in multiplayer gebeurt er van alles op de achtergrond. Dat kun je overigens uitzetten, zodat het beeld rustiger wordt, wat fijn is bij de serieuzere potjes. Het is ook fijn als je de Switch in je handen houdt, want op het kleine scherm van de console zelf kan het allemaal wat priegelig worden, en druk als er veel tegelijk gebeurt. Ondanks dat er van alles gebeurt op zowel de voor- als achtergrond draait de game heerlijk soepel, wat voor een snelle fighter als deze onontbeerlijk is.

• Volgende pagina 6. Conclusie