The Journey: meer zielen, meer vreugde
FIFA 19
FIFA 19 is zeker niet perfect, maar laat op vrijwel alle gebieden verbetering zien ten opzichte van FIFA 18. Diverse spelmodi zijn uitgebreid, met een glansrol voor The Journey: Champions en de nieuwe House Rules die potjes tussen vrienden van enige hilariteit kunnen voorzien. Ultimate Team blijft het centrum van de game voor veel spelers, en die spelmodus kent ook weer een aantal aardige vernieuwingen. Het belangrijkste is echter dat FIFA 19 duidelijk anders speelt dan FIFA 18. Toch voelt het spel al snel erg soepel en vloeiend aan. Het nieuwe schietsysteem is in potentie een goede toevoeging, maar het lukt ons nog niet om er echt aan te wennen. Wel zijn we te spreken over de veel beter presterende keepers, waarmee een belangrijk minpunt van FIFA 18 is opgelost. Andere minpunten, zoals het omslachtige scouten in de Career Mode en het feit dat de Eredivisie nog steeds met onherkenbare spelers wordt afgewerkt, bestaan helaas nog wel. Dat mag de pret niet drukken, want FIFA 19 speelt lekker genoeg om er niet al te lang bij stil te staan.
Eindoordeel
Wellicht heb je onlangs het lollig bedoelde filmpje van EA Sports gezien waarin een aantal van de beste voetballers ter wereld reageren op hun rating in FIFA 19. Uiteraard zijn ze niet tevreden, en daar worden grapjes over gemaakt. Verder niet heel belangrijk, maar toch geeft het wel aan welke status FIFA als voetbalspel inmiddels heeft binnen de voetbalwereld. De game is niet meer weg te denken, zelfs al was 'de concurrent' de laatste jaren eigenlijk de betere game. Zoals je afgelopen weekend al kon lezen, zijn we dit jaar echter iets minder te spreken over PES, dus liggen er kansen voor FIFA om niet alleen de populairste, maar ook de beste voetbalgame van dit jaar te worden.
Die concurrentiestrijd valt of staat met gameplay en met wat je als gamer wenst aan te treffen in die gameplay, maar daar komen we zo nog op. Wat namelijk misschien nog wel het meest opvalt aan FIFA 19 is dat EA Sports overduidelijk erg blij is met de UEFA-licenties, die dit jaar na een tienjarige samenwerking met Konami alsnog door EA zijn binnengehaald. Dat betekent dat je het toernooi in FIFA kunt naspelen, dat je in de Career Mode nu echt Champions League- en Europa League-wedstrijden speelt in plaats van de 'European Cup', en dat Alex Hunter in het derde seizoen van The Journey het veld mag betreden met de kenmerkende klanken van de Champions League-hymne op de achtergrond.
Dat laatste is belangrijk. Het is namelijk de belangrijkste reden waardoor de implementatie van die licentie in FIFA niet hetzelfde is als in PES. De kans om de Champions League te verwerken in de verhaallijnen van The Journey geeft die licentie meerwaarde en maakt The Journey net wat leuker. Met The Journey komt meteen het tweede opvallende aspect naar voren. In FIFA 17 maakten we kennis met Alex Hunter en deze verhaalmodus van FIFA, en inmiddels is de spelmodus uitgegroeid tot een volwaardige modus, naast Ultimate Team en de Career Mode. Het derde seizoen gaat in alle opzichten verder waar The Journey vorig jaar ophield.
Dat betekent dat Alex Hunter inmiddels een gearriveerde speler in de Europese top is, voor wie de weg naar het sterrendom open ligt - met alle uitdagingen die daarbij horen. Het blijft een grappig kijkje in de wereld van profvoetballers, waarbij het soms moeilijk is om vrienden en profiteurs uit elkaar te houden en iedereen altijd iets van je wil. Hunters carrière wordt gevolgd door zijn zus Kim Hunter en beste vriend Danny Williams, terwijl zij ook aan hun eigen loopbanen bouwen, en daar zit de vernieuwing voor The Journey: de speler speelt nu ook met Williams en Kim Hunter en kan tijdens het verloop van The Journey vrij wisselen tussen de drie hoofdpersonages. Het spel geeft daarbij steeds aan welk personage je op dat moment het beste kunt kiezen om de chronologie in de verhaallijnen zo goed mogelijk uit te laten komen.
De afwisseling tussen Alex, Danny en Kim is leuk omdat hij allerlei lagen van de voetbalwereld laat zien. Vooral de stukjes met Kim Hunter stelen af en toe de show. Het tempo ligt in het vrouwenvoetbal wat lager en dat kan wellicht niet iedereen bekoren, maar FIFA 19 weet bepaalde pijnpunten rond vrouwenvoetbal prachtig bloot te leggen. Zo wordt Kim in een van de eerste interviews gevraagd naar haar 'partner', waarna ze zichtbaar geïrriteerd wegloopt. Een goed voorbeeld van hoe vrouwenvoetbal door velen, waaronder sommige journalisten, nog lang niet serieus genomen wordt. EA heeft dit op een prima manier verwerkt in The Journey.
Inhoudelijk zijn er ook enkele wijzigingen in The Journey. Zo kan Alex op een goed moment zelf een mentor kiezen binnen zijn team. Met die mentor moet hij dan zo goed mogelijk samenspelen, wat de onderlinge band opbouwt. Als die onderlinge band goed genoeg is, kan hij via een speciale challenge een bepaalde skill aan zijn arsenaal toevoegen. Je kunt per speler zien welke skill er is te verdienen, dus je kunt iets kiezen dat bij je speelstijl past. Het is een kleine toevoeging aan een spelmodus die verder vooral doet wat hij voorgaande jaren ook deed, maar het blijft een prima onderdeel van FIFA dat ons ook dit jaar weer veel spelplezier heeft opgeleverd.
FUT, Career Mode en House Rules
We noemden op de vorige pagina en in de videoreview The Journey als een van de grote spelmodi van FIFA 19. Die positie deelt de modus uiteraard vooral met de Career Mode en Ultimate Team. Van die twee voert 'FUT' de laatste jaren duidelijk de boventoon, terwijl de traditionele carrièremodus toch een beetje een ondergeschoven kindje dreigt te worden. Dat komt vooral doordat er weinig vernieuwing c.q. verandering te merken is. EA Sports voegt jaarlijks wel kleine wijzigingen door, maar echt veel verandert dat niet in de manier van spelen. De Career Mode van FIFA 19 gebruikt dezelfde scènes waarin je onderhandelt met andere clubs als FIFA 18, de menu's zijn ongewijzigd, en ga zo maar door.
Scouten blijft irritant
Dat is voor het grootste deel niet zo heel erg. Als het goed werkt, dan werkt het. We ergeren ons echter al jaren aan de manier van spelers scouten. Simpelweg een lijstje maken van alle op de transferlijst staande spelers, gesorteerd op hun waarde of kwaliteit, is niet mogelijk. Dan moet je eerst je scout al die spelers laten scouten, wat weken kan duren. Het levert volgens EA een authentiekere spelervaring op. Als je die uitdaging leuk vindt, is dat natuurlijk prima. Maar waarom kan het niet anders? Waarom geen optie voor spelers die geen zin hebben in die scoutingmolen, maar gewoon - zoals dat in diverse andere sportgames wel gewoon kan - een compleet lijstje willen kunnen zien? Het ondermijnt het hele transfersysteem behoorlijk en zorgt dat we het scouten van spelers voor in onze carrièremodus maar weer buiten het spel om gaan doen.
/i/2002218309.jpeg?f=imagearticlefull)
Aan Ultimate Team wordt meer aandacht besteed. Begrijpelijk, want de spelmodus is al enige jaren de populairste spelmodus van FIFA. De modus, waarin het draait om het verzamelen van kaartjes waar spelers op staan die je dan in je team kunt stoppen, is waar FIFA voor velen om draait. Het is waar EA Sports wekelijks social media mee vol gooit en waar alle e-sportsactiviteiten rond FIFA om draaien. Het principe van een team bij elkaar verzamelen en in-game geld sparen om bepaalde spelers te kunnen kopen, blijft leuk. Wat bij ons een beetje tegen is gaan staan dit jaar, is dat we minder zin hebben om wéér tientallen tot honderden uren te investeren om een aardig team bij elkaar te krijgen in FUT, want dat hebben we vorig jaar ook al gedaan. Dat valt FIFA 19 echter niet aan te rekenen, want zo kun je elke sportgame kapot relativeren. Feit is en blijft dat Ultimate Team, wil je er echt lol aan beleven, behoorlijk wat tijd vergt.
Singleplayer Seasons en meer
Besluit je die tijd te maken, dan krijg je wel een spelmodus die opnieuw is voorzien van wat leuke toevoegingen. Ultimate Team is duidelijk gericht op multiplayer, maar voor spelers die liever tegen de computer spelen komt er steeds meer bij. Vorig jaar kon je met Squad Battles al behoorlijk wat verdienen voor je team, en dit jaar komen daar 'Singleplayer Seasons' bij. Daar zit wat minder tijdsdruk achter dan bij de Squad Battles. Je krijgt er ook wat minder vette prijzen mee, maar het levert Ultimate Team wel wat extra offline content op. Wellicht kan het daarmee een alternatief zijn voor gamers die normaal gesproken alleen de Career Mode spelen.
/i/2002218329.jpeg?f=imagearticlefull)
Voor Ultimate Team-veteranen die wél online spelen zijn er ook wat nieuwe snufjes. Zo kun je nu dynamische tactieken instellen waarmee je de speelstijl van je team tijdens wedstrijd met een druk op de knop ingrijpend kunt veranderen. Daar hoort dan niet alleen een nieuwe formatie bij, maar ook een aanvallende en defensieve stijl. Zo kun je je zelfgemaakte team nog meer naar je hand zetten. Dat kan ook met een nieuw 'Player Pick'-item. Daarmee krijg je vijf spelers te zien waaruit jij dan een keuze mag maken, zodat je net wat meer controle hebt over welke spelers aan je team toegevoegd worden. Het zijn geen wereldschokkende toevoegingen, maar ze maken van Ultimate Team weer een net wat betere spelmodus.
Hilariteit met House Rules
Wie graag meer vernieuwingen wil zien in de spelmodi, doet er goed aan naar Kick-Off te kijken. Normaal gesproken ging je hier alleen heen als je met vrienden op de bank een potje FIFA ging spelen ... en dat is eigenlijk nog steeds zo. Het goede nieuws is wel dat het nu een stuk leuker is. Een van de beste toevoegingen is stiekem een gouden ouwe: elke gamer kan een profiel aanmaken en daardoor kun je in FIFA 19 onderlinge scores tussen diverse spelers bijhouden, zoals dat heel vroeger in de Pary Mode ook kon. Het is ons nooit duidelijk geweest waarom EA dat uit FIFA had gehaald, maar nu is het dus terug, al is het op een net wat andere manier.
Onder het Kick-Off-menu vind je ook de nieuwe 'House Rules'. Hier vind je een aantal spelopties die het normale potje FIFA behoorlijk anders maken. Vooral de variant zonder regels en de variant waarbij een team dat scoort een speler moet inleveren, vallen bij ons in de smaak. Spelers ongegeneerd neer kunnen halen is hilarisch en de mechaniek dat het beter spelende team steeds met een man minder komt te staan, werkt ook heel leuk. De House Rules zullen voor niemand de hoofdreden zijn om FIFA 19 in huis te halen, maar het zal menig vrijdag- en zaterdagavond behoorlijk opleuken.
Vooruitgang in gameplay
Of je nu House Rules, Ultimate Team of de Career Mode speelt en of er nu Premier League, Champions League of iets fictiefs over de visuals heen hangt, een ding blijft gelijk: de gameplay. Op dit punt hadden we de laatste jaren best wat kritiek op FIFA. Niet dat de games slecht waren, zeker niet. Het was alleen wel zo dat de game jaar op jaar weinig evolutie liet zien. FIFA 18 beschikte weliswaar over nieuwe features, maar eenmaal aan het voetballen merkte je daar eigenlijk weinig van. We hanteerden dezelfde opbouw, speelden op dezelfde wijze omdat dat was wat werkte en op dat moment nog steeds werkte. En dan kun je je afvragen hoe logisch het is om steeds weer de nieuwe game in huis te halen.
Hoog baltempo
FIFA 19 komt wat dat betreft een stuk beter voor de dag. De game doet verschillende dingen behoorlijk anders. Dat begint met het tempo. Het hangt uiteraard mede van je eigen speelstijl af, maar in algemene zin voelt FIFA 19 sneller aan dan zijn voorgangers. Die snelheid zit hem met name in de bal, niet in de spelers. Het is een vrij abstracte omschrijving, maar in FIFA 19 heeft de snelheid van de pass terrein gewonnen ten opzichte van de snelheid van de sprint of de dribbel. Dat betekent wat je misschien al kunt afleiden: er wordt meer en sneller gepast. De AI schiet daar trouwens wel een beetje in door. Speel je op de wat hogere niveaus, dan passen zelfs bescheiden ploegen een half tiki-taka-systeem toe. Dat maakt de gameplay een tikkeltje ongeloofwaardig, zeker in combinatie met de ook nog eens pijlsnel handelende spelers, en lastig. De bal afpakken van een ploeg die de bal als een bezetene rond speelt, is moeilijk. We lieten onze teams tegen de computer dan ook meestal wat inzakken, om de ruimtes kleiner te maken en meer kans te hebben de bal af te pakken. Een alternatieve aanpak is tactieken als gegenpressing toepassen, maar dat houdt je team ook niet eeuwig vol. Hier moet je dus even mee leren omgaan.
/i/2002218323.jpeg?f=imagearticlefull)
Een ander algemeen punt is dat de gameplay heeft gewonnen aan soepelheid. FIFA wordt nog weleens bekritiseerd omdat te veel actie 'scripted' of voorspelbaar aanvoelt. Daar zet FIFA 19 ook een stap in de goede richting. Passes en schoten worden regelmatig nog net aangeraakt door een aanstormende verdediger, wat dan een van richting veranderde bal oplevert. Dat duidt erop dat de bal veel 'losser' is dan normaal het geval is in FIFA. Dat betekent ook dat je soms wat kolderieke momenten meemaakt waarop de bal als een soort flipperkastbal van het ene naar het andere team gaat, maar over het algemeen levert het een geloofwaardiger beeld op.
Animaties
Dat laatste wordt ook geholpen door wat EA met een dure term 'real player motion technology' noemt. Volgens de uitgever hebben we het hier over een 'game changing' animatiesysteem dat uiteraard gerealiseerd is met behulp van Frostbite. Het is een verzamelnaam voor alles dat met bewegingen van de spelers te maken heeft. De naam doet hier een revolutie vermoeden, maar dat is te veel eer. Wel is het zo dat spelers realistischer reageren op impact van andere spelers of de bal. Het resultaat is dat de bewegingen er beter uitzien. Ook moet de game spelers op geloofwaardigere manieren met de bal om laten gaan. Dat gebeurt allemaal contextueel: je gebruikt dezelfde knop om te koppen of een omhaal te maken, en de positie van de bal en de speler bepalen wat er gebeurt. Dat werkte altijd al zo, maar spelers kiezen nu merkbaar vaker voor balcontact met de borst. Dat oogt vaak geloofwaardig. Minder geloofwaardig is dat we vrijwel elke wedstrijd wel een omhaalpoging zagen bij een corner. Het kan niet veel kwaad, maar als je dan toch inzet op realisme, is dat toch een beetje te veel van het goede.
/i/2002218305.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat geloofwaardigheid van FIFA 19 wordt trouwens mede mogelijk gemaakt door de keepers in het spel. De sluitposten in voetbalgames zijn vaak onderwerp van discussie. Ook in PES 2019 valt er weer voldoende aan te merken op de keepers, maar FIFA 19 lijkt een uitzondering op de regel dat keepers in voetbalgames altijd dramatisch zijn. Sterker nog, we hebben de keepers in het spel eigenlijk nog amper op grote fouten kunnen betrappen. Veel vaker zagen we prachtige zweefduiken naar ballen die dan nog net uit de hoek werden getikt, of katachtige reacties die treffers voorkwamen. Tegelijkertijd is het nog wel prima mogelijk om een goal te maken. Hier lijkt EA een prima balans gevonden te hebben, en daarmee is een van de minpunten van FIFA 18 gecorrigeerd.
Nieuw schietsysteem: in potentie erg goed, wel onwennig
Fouten herstellen is belangrijk. Dingen herstellen die niet kapot waren is gevaarlijk. Dat blijkt wel, want wij zijn tijdens het spelen geen vrienden geworden met het nieuwe schietsysteem van FIFA 19. De basis is simpel. Je drukt twee keer op de schietknop, waarbij de timing van de tweede druk bepaalt hoe zuiver het schot is. Voor ons ging die timing nooit écht lekker aanvoelen, waardoor we de optie uiteindelijk uitschakelden en terugschakelden op het aloude, nog steeds goed genoeg werkende schietsysteem. Anderen waren wel goed te spreken over het systeem. Dat biedt hoop, want in potentie is het een goede zet. Het is een maatregel die van op doel schieten een meer skill-based bezigheid maakt. Dat maakt FIFA 19 dus een game waarin goede spelers zich nog meer kunnen onderscheiden van minder goede spelers, en dat is altijd positief, ook al is het systeem dat erbij hoort even wennen en zal het niet voor iedereen een upgrade zijn.
AI met 'voetbal-IQ'
Een laatste aspect dat opvalt in de gameplay is de rol van de AI, in zowel aanvallend als defensief opzicht. Vooral verdedigers zijn dit jaar behoorlijk goed wakker. Speel je vanuit het middenveld een diep staande buitenspeler in, dan is de kans dat de links- of rechtsback voor zijn man komt en de bal verovert vrij groot. Hij ziet hem immers lang aankomen, en als de buitenspeler niet in de bal komt, lijd je balverlies. Aan de kant van de aanval zien we spelers actief loopacties maken, zowel in de ruimte als om ruimte voor anderen te maken. Het getuigt van meer 'voetbal-iq' dan we ooit gezien hebben in een FIFA-game, maar er zijn nog wel verbeterpunten. Zo lopen je verdedigers bij een uittrap van de tegenstander vrijwel altijd te laat met de aanvaller mee die ze dekken, waardoor je het luchtduel niet aan kunt gaan en geen kans hebt de bal te onderscheppen.
Eredivisie blijft onherkenbaar
Op het gebied van gameplay zijn er dus duidelijk stappen gemaakt. Op een ander vlak, namelijk dat van de presentatie, valt dat redelijk mee. Het commentaar is op een paar nieuwe zinnen na nauwelijks veranderd. Nog steeds zit FIFA 19 bij dit aspect op een veel hoger niveau dan PES 2019, maar verwacht hier niet al te veel nieuws. Het enige nieuws op dit vlak is dat de Champions League is voorzien van eigen commentaar, om een beetje te differentiëren van het standaardcommentaar. Wat wel leuk is dat er meer liedjes van clubs bij lijken te zijn gekomen. We hoorden zelfs in de Eredivisie meer variatie in de liedjes vanaf de tribunes, dus dat is positief.
/i/2002218307.jpeg?f=imagearticlefull)
Met de Eredivisie is echter ook een altijd terugkomend pijnpunt van FIFA genoemd. Ook in FIFA 19 is er namelijk weer nauwelijks aandacht aan de Eredivsie besteed. Spelers met een verleden in het buitenland of een optreden op het WK komen er nog best aardig af, maar verder is het bar en boos. Dan kun je zeggen 'boeiend, iedereen speelt toch met topteams en die spelers zien er uitstekend uit' maar dat is te gemakkelijk. Als Konami de Eredivisie kan voorzien van herkenbare spelers, dan moet EA Sports dat ook kunnen. Dat het al jaren niet gebeurt en dat er nul komma nul verbetering in zit, is treurig. Dat de Eredivisiebal, de schaal en dat soort dingen wel in de game zitten, is aardig, maar slechts een pleister op de wonden.
Het laatste punt van aandacht begint ook een vast terugkerend onderdeel te worden. FIFA 19 is op het moment van schrijven namelijk nog zeker niet vrij van bugs. Zo zweefde er een keer een vlag van een grensrechter ergens boven het veld, die daarna ook niet meer weg ging, zelfs niet bij volgende wedstrijden. We moesten FIFA 19 afsluiten en herstarten, en pas toen deed de game weer normaal. Ook gaan er aan de simulatiekant nog wel wat dingen mis. We zagen bescheiden middenmoters uit Portugal in de Champions League, en The Journey houdt er nogal aparte simulaties op na. Toen Alex Hunter in de 91ste minuut bij een 1-0 stand gewisseld werd, simuleerde FIFA de rest van de game voor ons, die vervolgens nog in 5-0 eindigde. Dat kan natuurlijk niet. Heel erg is het niet, maar wel een beetje slordig.
Conclusie
Meestal duurt het even voor je aan een nieuwe voetbalgame gewend bent. FIFA 18 bleek daar een uitzondering op, maar vooral omdat die game te weinig verschilde van zijn voorganger. FIFA 19 brengt meer innovatie, maar voelt desondanks toch al snel heel soepel en vloeiend aan. Schieten werkt lekker, het hogere tempo is fijn en de keepers zijn eindelijk wat vaardiger dan ze lange tijd geweest zijn. Het nieuwe schieten maakt de game meer skill-based, al hebben wij het systeem nog niet onder de knie. The Journey: Champions brengt variatie door met drie hoofdpersonages te werken en Ultimate Team is weer verder uitgebreid, met meer content voor gamers die niet online willen spelen. Het is jammer dat sommige oude pijnpunten, zoals de lachwekkende uitwerking van spelers in de Eredivisie en het scouten van spelers in de carrièremodus, maar niet aangepakt worden, maar verder is FIFA 19 een heerlijk voetbalspel. Nu maar hopen dat EA dit jaar niet met elke patch de gameplay volledig op de schop gooit, want dat zat FIFA 18 het afgelopen jaar misschien wel meer in de weg dan de problemen die het spel bij de release had.
Eindoordeel