DJI Spark Review

Kleine en slimme, maar iets beperkte drone

Features en unieke eigenschappen

DJI heeft met de Spark een nieuwe doelgroep voor ogen: mensen die wel geïnteresseerd zijn in een drone, maar de huidige modellen te groot, ingewikkeld of duur vinden. Los van de prijs en het kleine voorkomen heeft DJI vooral ingezet op de vereenvoudigde bediening van de Spark. Je hoeft niet eerst iets te (de)monteren als je wilt vliegen en kunt hem direct vanuit de doos aanzetten en laten opstijgen. Dat kan met een app of de controller, vanaf de grond of vanuit je hand.

Handgebaren

De handgebaren vallen natuurlijk het meest op. Hoewel er meer kleine drones zijn die op handgebaren reageren, zagen we het nog niet eerder zo uitgebreid als bij de Spark. Het laten opstijgen en landen vanuit je hand is redelijk simpel, al moet je natuurlijk blijven oppassen voor de draaiende propellers. Als je je hand helemaal vlak houdt, is dat te overzien. Deze manier van opstijgen en landen kan handig zijn, omdat er niet altijd een vlakke ondergrond in de buurt is waarop dat kan. Doordat de Spark, net als de Mavic, vrij korte pootjes heeft, raakt hij al snel grassprieten als je in het gras landt.

Als je de Spark vanuit je hand laat opstijgen, kun je vervolgens verschillende gebaren gebruiken om hem te bedienen. Zo kun je hem met je hand besturen als een Jedi uit StarWars. Als je een zwaaibeweging maakt, vliegt hij een stukje omhoog en naar achteren, zodat het makkelijker is om een groepsfoto of selfie te maken. Dit doe je door het fotogebaar, een vierkant met twee duimen en wijsvingers, te tonen. Het is alleen jammer dat de resolutie van de selfieshots vrij laag is: 1440x1080 pixels.

Dat achteruit vliegen is overigens niet zonder gevaar, want hij heeft geen sensoren aan de achterkant en vliegt dus zonder pardon een boom of raam in als je niet oppast. Ondertussen blijft de Spark je op afstand volgen als je beweegt, dankzij gezichtsherkenning. Als je met twee handen zwaait, zodat je lichaam een soort Y-vorm aanneemt, vliegt hij terug naar je positie, zodat hij kan landen op je hand. Via de knipperende ledlampjes krijg je feedback en kun je zien of hij je begrepen heeft. Het is overigens ook mogelijk om op ieder moment over te schakelen naar bediening via de DJI Go 4-app of de controller.

Hoe nuttig zijn die handgebaren nu echt? Eerlijk gezegd hebben we onze twijfels. Het uit de hand opstijgen en landen is zonder meer praktisch, maar de overige gebaren zijn dat niet echt. Je kunt er de show mee stelen tijdens een feestje of met een demonstratie op vakantie, maar met uitzondering van een snelle selfie zien we er niet veel in. Dat komt ook doordat de communicatie tussen je hand en de Spark niet altijd even betrouwbaar is. Vaak pikt hij een gebaar gewoon niet op, waardoor je het meer dan eens moet herhalen. Zo viel ons achteraf op dat sommige selfieshots niet te vinden waren op het micro-sd-kaartje: toch jammer. Bovendien is het vele malen effectiever om de Spark op de juiste positie te manoeuvreren met behulp van de app of controller. Je kunt dan veel makkelijker de hoogte en afstand bepalen, evenals de hoek van de camera. Bovendien zie je dan concreet hoe een foto of video eruit komt te zien, waardoor je eventueel de compositie nog kunt aanpassen.

De controllers van de Spark (links) en de Mavic

Bediening

De standaardversie van de Spark wordt zonder controller geleverd, waardoor je voor de bediening bent aangewezen op de DJI Go 4-app. Daarmee is hij in principe prima te gebruiken, maar je hebt dan wel te maken met beperkingen. De twee belangrijkste zijn de bediening en de afstand die je kunt overbruggen. Aan het eerste kun je wennen, hoewel fysieke joysticks altijd prettiger zijn. Die geven feedback en daardoor kun je veel nauwkeuriger sturen en de snelheid bepalen. Zonder controller is het bovendien moeilijk om op het scherm tegelijk de twee joysticks te bedienen én de camera verticaal te besturen, en dat levert nu juist de mooiste shots op.

De tweede beperking is ernstiger. Zonder controller kan de Spark tot circa vijftig meter hoog klimmen en een afstand van circa honderd meter overbruggen. Die hoogte is in de meeste gevallen wel voldoende om mooie shots te kunnen maken, maar honderd meter is niet ver. Het is ver genoeg voor het maken van selfies of videos in je directe nabijheid, of om over een object heen te kijken en een stukje te vliegen. Even een meertje oversteken of over een groot object vliegen is er echter niet bij. Daar komt bij dat het wifisignaal storingsgevoelig is. Tijdens het launch-event van DJI, maar ook tijdens onze praktijktests, hebben we meer dan eens ervaren dat het signaal wegviel. Het beste wat je dan kunt doen, is in de richting van de drone lopen in de hoop dat het signaal weer wordt opgepikt, maar dat kan niet altijd.

In dat geval wacht de Spark een seconde of twintig om vervolgens terug te vliegen naar het startpunt. Dat werkt best goed, maar toch is dit altijd een risico. Bovendien moet je dan opnieuw beginnen met koppelen en vliegen, en dat is simpelweg irritant. In veel gevallen wil je een spontane return-to-home voorkomen, want dan heb je de controle niet meer in eigen hand. In veel gevallen gaat het terugvliegen goed, mede dankzij de sensoren die objecten aan de voor- en onderkant detecteren, maar het zou niet de eerste keer zijn dat een drone in de takken van een boom verstrikt raakt. Die ziet hij namelijk lang niet altijd.

Voorgeprogrammeerde modi

Net als bij andere recente DJI-drones kun je via de app kiezen uit voorgeprogrammeerde modi als Quickshot, Tapfly en Activetrack. Dat zijn handige modi, omdat je daarbij de besturing uit handen kunt geven door gebruik te maken van processorkracht en slimme algoritmen in de software. Met iets als Activetrack is het bijvoorbeeld mogelijk om automatisch een onderwerp te volgen, al dan niet door er in cirkels omheen te draaien. En met Tapfly kun je op een locatie op het scherm tappen, waarbij de drone er zelf naartoe vliegt zonder dat je zelf hoeft te sturen. Bij Tripod dient de drone als vliegend statief, waarbij hij zo soepel mogelijk beweegt. DJI heeft er nog vier aan toegevoegd, die momenteel exclusief voor de Spark zijn: Rocket, Dronie, Circle en Helix.

Ook is er een uitgebreide panoramamodus, die nog niet te vinden is op andere DJI-drones. Hierbij beweegt de camera niet alleen van links naar rechts, maar ook omhoog en naar beneden, waardoor je een samengestelde foto met een zeer grote hoek krijgt. Verder kun je via een app met een druk op de knop een compilatie laten maken met de leukste tien seconden uit recente clips, die je via je smartphone direct kunt delen. Ten slotte is er een modus waarbij je kunstmatige scherptediepte kunt toevoegen, zodat een foto een professionelere uitstraling krijgt, iets wat we ook steeds vaker bij smartphones zien. Deze toevoegingen moeten drempels voor beginners wegnemen, waarbij je eenvoudiger mooie vliegbeelden krijgt en de resultaten snel kunt delen.

• Volgende pagina 4. Praktijk