Een grotere sensor klinkt misschien niet als een revolutie, maar eigenlijk is het dat wel. Een grotere sensor betekent meer licht, meer details en een beter vermogen om tegelijk donkere en lichte delen vast te leggen. Dit zogenaamde dynamisch bereik is volgens DJI goed voor 11,6 stops en dat is veel. De sensor van de Phantom 4 Pro is ruim vier keer zo groot als de 1/2,3"-sensor van de Phantom 4 en Mavic Pro, en dat is echt een kleine revolutie, alleen al omdat je dergelijke sensoren tot nu toe alleen in professionele quadcopters van vele duizenden euro's zag. Denk bijvoorbeeld aan de Inspire 2 in combinatie met de Zenmuse X4S. Deze module kost los zo'n 700 euro, terwijl de adviesprijs van de Phantom 4 Pro met 1699 euro 'slechts' 100 euro hoger is dan die van de Phantom 4 destijds.
Met deze stap zet DJI een nieuwe maatstaf voor kwaliteit neer en vergroot het tegelijk de afstand tot de concurrentie. In het prijssegment tot en met tweeduizend euro vind je geen vergelijkbare 'vliegende camera'. Hoewel er quadcopters bestaan met nog grotere sensoren of een ophangsysteem voor losse camera's, is het voor het eerst dat een deze professionele specificaties in het consumentensegment verschijnen.
/i/2001457547.jpeg?f=imagenormal)
Het bijzondere aan de cameramodule en lens van de Phantom 4 Pro is dat ze niet of nauwelijks groter zijn dan die van zijn voorganger, terwijl een grotere sensor in de regel ook een grotere lens nodig heeft. Een vergelijkbare ontwikkeling zien we overigens ook in de premium-compactcameramarkt, waarbij compacte camera's met grotere sensoren en betere optiek worden uitgerust. De lichtsterkte van de lens is overigens met f/2.8 hetzelfde gebleven, wat eveneens een knappe prestatie is zonder de lens fysiek te vergroten. De Phantom 4 had ook een lichtsterkte van f/2.8 en de Mavic Pro f/2.2, maar die hebben veel kleinere sensoren. Wel is de beeldhoek iets kleiner geworden. De Phantom 4 had nog een field-of-view van 94 graden, wat neerkomt op 20mm in fullframe-equivalent, maar de Phantom 4 Pro legt 84 graden vast, gelijk aan een beeldhoek van 24mm. De Mavic Pro heeft een nog iets kleinere hoek van 78,8 graden, oftewel 28mm.
De aspect ratio van de sensor is veranderd van 4:3 naar 3:2, wat bij 1"-sensoren gangbaarder is, net als bij aps-c en fullframe. Voor video wordt daar weer een 16:9-uitsnede van gebruikt. In de fotomodus kun je ook kiezen voor 4:3 of 16:9. De volle resolutie van 20 megapixel komt neer op 5472 × 3648 pixels. In 4:3 en 16:9 zijn dat respectievelijk 4864×3648 en 5472×3078 pixels. Het is ook mogelijk om te filmen met 4096 pixels breed in Cinema 4k, zodat er wat meer ruimte is om achteraf te croppen.
Als je de sluitertijden en diafragmawaarden door de camera laat bepalen, kiest hij daar automatisch een lichtgevoeligheid van 100 tot en met 3200 iso bij. Die waarde kun je desgewenst ook handmatig instellen tot en met 6400 iso in de video- en 12.800 iso in de fotomodus. De mechanische sluiter heeft een limiet van 1/2000e seconde, maar elektronisch loopt dat op tot 1/8000e.
Hoewel een grotere sensor in principe ook leidt tot meer verschil in scherptediepte, is de speelruimte in dit geval beperkt. Met een reguliere camera kun je op enkele centimeters van het onderwerp gaan zitten, maar met een quadcopter niet, zeker niet als de object-avoidancesensoren zijn geactiveerd. Vanaf een meter is alles scherp en omdat er in de praktijk vaak een grote afstand zit tussen de camera en de grond, is spelen met beperkte scherptediepte niet echt aan de orde.
/i/2001454503.png?f=imagenormal)
De vraag is natuurlijk of al die mooie theoretische specificaties omtrent de grotere sensor in de praktijk tot waarneembare verschillen leiden. Daarop gaan we verderop in deze review in. Op de volgende pagina bespreken we andere verbeteringen van de Phantom 4 Pro, zoals het verstelbare diafragma, de 60fps in 4k, het ingebouwde scherm en de sensoren rondom.
:fill(white):strip_exif()/i/2001305923.jpeg?f=thumbmedium)