Normaal zouden we Seasons, Ultimate Team of de Career Mode in FIFA 17 bestempelen als hoofdmodus, maar dit jaar dus alle aandacht voor The Journey. Natuurlijk is het concept afgekeken van NBA 2K's My Player-modus, maar dat hoeft geen probleem te zijn. Daar werkt het immers al jarenlang prima. In die zin is The Journey niet helemaal een 'uitprobeerseltje'; EA weet dankzij 2K Games al langer dat gamers best zin hebben in het doorlopen van een carrière met een eigen speler, waarbij de wedstrijden af en toe afgewisseld worden met filmpjes waarin belangrijke gebeurtenissen in zo'n carrière voorbijkomen.
Jeugdvrienden
Waar het in de NBA bijvoorbeeld draait om de keuze voor een school en daarna de NBA Draft, daar gaat het in The Journey om de keuze voor een club, je rol binnen een team en al het andere dat bij het leven van een aanstormend toptalent hoort. Dat toptalent heet Alex Hunter. Inderdaad: gamers maken voor The Journey niet zelf een speler aan, maar spelen een vaststaande rol in het verhaal. Dat verhaal begint op een klein veldje in Engeland, waar jeugdvrienden Alex Hunter en Gareth Walker hun eerste stappen op weg naar een mooie voetbalcarrière zetten. Kort daarna worden beide vrienden aangetrokken door de club waar de speler voor gekozen heeft en kan het verhaal echt beginnen.
De speler kan voor elke Premier League-club kiezen. Dat is leuk, maar zorgt ook voor wat rariteiten in het verhaal. Het spel wijst de speler erop dat een keuze voor een kleiner team wellicht minder salaris oplevert, maar wel meer kans op speeltijd. Echter: de verhaallijn in The Journey ligt vast. Dat geldt ook voor een aantal gebeurtenissen in het verhaal. Zo wordt Hunter op een goed moment geconfronteerd met het feit dat zijn club een nieuwe speler aantrekt op zijn positie en dat hij wordt uitgeleend. Die speler - uit spoileroverwegingen noemen we de naam niet - is altijd dezelfde speler. Of beter gezegd: afhankelijk van de positie waarvoor je gekozen hebt, is het altijd dezelfde speler, en dat kunnen er dan vier zijn. Voor menige club in de competitie zijn dat eigenlijk te grote namen. Dat levert een rare werkelijkheid op. Iets meer flexibiliteit in de gebeurtenissen in The Journey, op basis van de club waar je voor hebt gekozen, zou leuker zijn geweest.
Verbeteren
Toch blijft de spelmodus behoorlijk goed overeind. Het is leuk om te merken dat Alex Hunter langzaam beter en populairder wordt. Waar je aanvankelijk nog wordt uitgelachen op social media, daar komen de sponsordeals al snel uit de lucht vallen als je meer en meer fans begint te krijgen. Die heb je te danken aan je steeds beter wordende prestaties en die drijven weer op je groeiende kwaliteit. Door goede wedstrijden te spelen en door goed te presteren in trainingen, groeit je niveau. Dat gaat gepaard met het verdienen van vaardigheidspunten, die je kunt inwisselen voor specifieke boosts op bepaalde eigenschappen. Op die manier kun je bijvoorbeeld je afstandsschot of sprintsnelheid flink verbeteren.
De verbeteringen leveren in de gameplay logischerwijs merkbare veranderingen op. Je wordt sneller, wint meer fysieke duels en scoort makkelijker. Spelers hebben trouwens de optie om alleen Hunter te besturen, of het hele team waar hij in speelt. Dat laatste valt aan te raden. Teams die door de kunstmatige intelligentie van FIFA 17 bestuurd worden, slagen er soms in de bal heel lang vast te houden. Als jouw medespelers de leren knikker dan wat al te makkelijk weer inleveren, werkt dat frustrerend. Zelf controle houden dus. Dan kun je jezelf natuurlijk ook wat meer kansen gunnen dan anders misschien het geval zou zijn geweest.
Waardevolle toevoeging
The Journey houdt je al met al wel een paar dagen bezig. Een waardevolle toevoeging aan FIFA? Wat ons betreft wel. Alleen al het 'het is weer eens wat anders'-effect doet al veel goed. Daarnaast weet de modus je echt wel te pakken, zelfs al gaan de trainingsvormen zich na een tijdje herhalen. The Journey is waarschijnlijk ook wel een blijvertje. Want hoewel het leuk is om te spelen, valt toch ook op hoeveel leuker het nog had kunnen zijn. Misschien meer variabele aspecten en eventueel ook wat andere competities volgend jaar? Er is in elk geval nog veel potentie.