Inleiding
In deze round-up vergelijken we drie goedkope dslr's uit het instapsegment, bedoeld voor mensen die iets meer controle willen dan een eenvoudige camera biedt. Het is uiteindelijk de Nikon D3300 die als winnaar uit de strijd komt en zowel de EOS 1300D van Canon en de Sony A58 achter zich laat. De camera is verrassend compleet en biedt voor de beginner de meeste mogelijkheden om door te groeien naar een meer ervaren fotograaf.
Prijs bij publicatie: € 322,-
Nu verkrijgbaar vanaf: € 219,-
Hoewel veel mensen tegenwoordig hun smartphone inzetten als primaire camera, kan deze niet opboksen tegen de beeldkwaliteit, instelmogelijkheden en veelzijdigheid van een echte camera. Waar je vroeger flink wat geld moest neerleggen voor een camera met verwisselbare lenzen, is dat tegenwoordig wel anders. Voor relatief weinig geld koop je al een spiegelreflexcamera en het is dan ook geen verrassing dat dit type camera - en dan vooral de instapmodellen - nog steeds het vaakst over de toonbank gaat.
Systeemcamera's zijn weliswaar sterk in opmars, maar in relatieve zin zijn ze in het instapsegment vaak nog wat duurder en daar komt nog het psychologische effect bij dat veel kopers zich baseren op oude regels, waarbij een dslr gezien wordt als het equivalent van kwaliteit. Daarbij bieden dslr's in vergelijking met gelijk geprijsde systeemcamera's naast een lcd ook een zoeker en het lenzenaanbod voor dslr's is vele malen groter, al blijkt uit cijfers dat de meeste kopers de kitlens nooit ontgroeien.
/i/2001174401.jpeg?f=imagenormal)
Net als twee jaar geleden hebben we daarom een round-up gemaakt van instap-dslr's met kitlens, met een prijs van maximaal 450 euro. Bedoeld voor mensen die meer kwaliteit willen dan een telefoon of compactcamera kan bieden, of fotografie meer als hobby willen benaderen en behoefte hebben aan instelmogelijkheden en verwisselbare lenzen.
Om wederom vier recente instap-dslr's te vinden bleek een flinke uitdaging, vooral omdat camerafabrikanten de instapmodellen niet zo snel vernieuwen. En als dat wel het geval is, dan blijven de oude camera's nog een tijdje op de markt voor een beduidend lagere prijs, waardoor deze modellen logischerwijs nog lange tijd het meest populair blijven. Het zou natuurlijk wat vreemd zijn om nu nog te kiezen voor de Canon EOS 1200D in plaats van de 1300D, vooral omdat de eerstgenoemde niet meer geproduceerd wordt en de beschikbaarheid terugloopt.
Vier Drie modellen
We kozen dus voor de 1300D, die overigens maar op kleine punten van de 1200D verschilt. En voor de Nikon D3300, die twee jaar geleden net nieuw was en toen ook al meedeed in de round-up, maar waar op dit moment nog geen opvolger voor is uitgebracht. Verder vroegen we Sony om de A58, omdat de nieuwere A68 te duur is in vergelijking met de andere instappers. Sony Nederland kon deze camera echter niet leveren omdat de leveringen uit Japan zijn gestopt (mede vanwege de recente aardbeving in Kumamoto). Gelukkig was Tweaker henk1994 bereid om zijn exemplaar aan ons uit te lenen, waarvoor veel dank!
Tot slot zochten we nog naar een Pentax instap-dslr in dezelfde prijsklasse. Twee modellen kwamen in aanmerking, maar Pentax kon beiden - de K-S1 en K-50 - niet leveren. De K-S1 lijkt ook End-of-Life te zijn, want hij is praktisch nergens meer leverbaar. Zowel de K-S1 als K-50 worden op de Amerikaanse Pentax-site ook niet meer genoemd, maar op de Nederlandse nog wel. Omdat we niet van één fabrikant een veel duurder model in de vergelijking wilde opnemen, hebben we ons beperkt tot de drie overgebleven dslr-fabrikanten: Canon, Nikon en Sony. Inclusief kitlens kosten deze minder dan 450 euro.
Specificaties: onderlinge verschillen
Als we de specificaties van de drie instappers naast elkaar leggen dan vallen al snel een aantal zaken op. De Nikon D3300 is de oudste van het stel, maar was destijds een instapper met relatief veel vernieuwingen waardoor hij zelfs in vergelijking met nieuwe instappers op diverse fronten voorop loopt. Zo is de 24-megapixelsensor vrij nieuw en bovendien niet voorzien van een optical low-pass filter (olpf), waarmee hij met het juiste gereedschap iets scherpere plaatjes produceert. Dat zien we doorgaans alleen in het hogere segment. De 20 megapixel-sensor van de Sony A58 is wat ouder, maar kan nog goed meekomen. Die van de Canon 1300D dateert uit 2009 en is ondertussen echt bejaard aan het worden, hoewel het de vraag is in hoeverre een beginnende fotograaf daar last van heeft. De Canon 1300D is de nieuwste van de drie, hoewel hij voor een groot deel identiek is aan de 1200D van begin 2014. De 1300D is de enige camera die standaard is uitgerust met wifi.
/i/2001174089.jpeg?f=imagenormal)
Het aantal autofocuspunten loopt flink uiteen van 9 bij de Canon en 11 bij de Nikon tot en met 15 bij de Sony. De burstsnelheid loopt synchroon daaraan met respectievelijk 3, 5 en 8 foto's per seconde. Vooral de snelheid van de Canon loopt daarbij flink achterop. De videoresolutie is bij de drie camera's identiek, maar de grote verschillen zitten in de instellingsmogelijkheden tijdens het filmen: de Nikon D3300 is de enige die met 60fps kan opnemen, wat handig is voor een slow-motion-effect van actie.
Verder zijn er nog een aantal verschillen wat betreft de body. Zo heeft de Sony als enige een kantelbaar scherm. Dit is vrij bijzonder voor een instapper, want bij de andere merken moet je hiervoor een niveau hoger zijn. Zo'n kantelbaar scherm maakt het makkelijker om vanuit lastige hoeken te schieten, zoals laag bij de grond, en dat is erg handig voor de meer creatieve foto's.
De Nikon D3300 is de enige met een zogenaamde 'collapsible' lens. Dit fenomeen zien we vooral bij systeemcamera's en het is een slimme methode om een lens compacter te maken. De keerzijde is wel dat hij eerst uitgeschoven moet worden voordat je kunt fotograferen, al kan dat bij de D3300 met een druk op de knop. De Pentax K-S2 heeft overigens ook een dergelijke kitlens, maar verder zien we het nog niet vaak bij dslr's.
Een laatste verschil is het type zoeker. De Canon en Nikon hebben een optische zoeker, terwijl de A58 met een elektronische variant is uitgerust vanwege de vaste - translucent - spiegelconstructie.
Merk en type |
Canon EOS 1300D |
Nikon D3300 |
Sony A58 |
Mount |
Canon EF-S |
Nikon F |
Sony Alpha / Minolta AF |
Sensor |
Cameraresolutie |
18,7MP |
24,78MP |
20,4MP |
Sensortype |
CMOS |
CMOS |
Back-illuminated CMOS |
Sensorformaat |
APS-C |
APS-C |
APS-C |
Cropfactor |
1.6x |
1.5x |
1.5x |
Minimale ISO-gevoeligheid |
ISO 100 |
ISO 100 |
ISO 100 |
Maximale ISO-gevoeligheid |
ISO 6400 |
ISO 12800 |
ISO 16000 |
Beelden per seconde |
3fps |
5fps |
8fps |
Langste sluitertijd |
30s |
30s |
30s |
Kortste sluitertijd |
1/4000 sec. |
1/4000 sec. |
1/4000 sec. |
Focus |
Aantal autofocuspunten |
9 |
11 |
15 |
Focusmechanisme |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
Automatische Focus (motor in lens), Handmatige Focus |
Video |
Videoresolutie |
1920x1080 |
1920x1080 |
1920x1080 |
Video framerate |
24/25fps |
24/25/30/50/60fps |
25fps |
Bestandsformaat video |
MOV |
MOV |
MP4 |
Eigenschappen |
Schermdiagonaal |
3" |
3" |
2,7" |
Eigenschappen body |
Ingebouwde flitser, Live view |
Ingebouwde flitser, Live view |
Ingebouwde flitser, Live view, Stabilisatie |
Zoeker |
Optisch (OVF) |
Optisch (OVF) |
Electronisch (EVF) |
Zoeker vergroting |
0,8x |
0,85x |
0,88x |
GPS |
Nee (optioneel via wifi+smartphone) |
Nee |
Nee |
Opslag |
Geheugenkaart Type (Camera) |
SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
Memory Stick Pro Duo, Memory Stick Pro HG Duo , SD, SDHC, SDXC |
Verbindingen |
Verbinding (Extern) |
Composite, Mini-HDMI, USB 2.0 |
Mini-HDMI |
Micro-HDMI, Microfoon, USB 2.0 |
Verbinding (wlan) |
802.11 (onb. type) |
(optionele module) |
nee |
Aansluiting externe microfoon |
Nee |
Jackplug 3.5mm |
Jackplug 3.5mm |
Aansluitingen |
Overige draadloze verbindingen |
Near Field Communication (NFC) |
Nee |
Nee |
Afmetingen, gewicht en kleur |
Hoogte body |
101,3mm |
98mm |
95,5mm |
Breedte body |
129mm |
124mm |
128,6mm |
Diepte body |
77,6mm |
75,5mm |
77,7mm |
Gewicht body |
485g |
410g |
492g |
Kleur body |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Canon 1300D
Samengevat
De Canon EOS 1300D is op zich een prima instapper, maar biedt weinig extra's. De beeldkwaliteit van de sensor is prima, maar hij is vrij oud en loopt daardoor zichtbaar achter in vergelijking met nieuwere camera's. Mede door een beperkt aantal knoppen is de bediening voor een beginner relatief eenvoudig. Maar voor wie graag met de instelling speelt, is dat juist weer een beperking. De toevoeging van wifi is interessant, omdat je hem daarmee makkelijk met de smartphone kunt bedienen.
Pluspunten
-
Prijs
-
Eenvoudige bediening
-
Wifi
-
Groot aanbod van accessoires
Minpunten
-
Verouderde sensor
-
Lage burstrate (3 fps)
-
Beperkte videomogelijkheden
-
Onhandige plaatsing sd-kaart
Eindoordeel
De recent aangekondigde Canon EOS 1300D bouwt voort op de 1200D uit begin 2014. De verschillen met zijn voorganger zijn beperkt: de belangrijkste vernieuwing is de toevoeging van wifi en nfc, waarmee je je foto's makkelijk kunt doorsturen naar je smartphone. Het is ook mogelijk om je camera op afstand met een smartphone of tablet te bedienen, met de Canon Connect-app. Ook kun je locatiegegevens automatisch toevoegen als je de camera met je smartphone koppelt. Omdat dit via wifi gaat, verbruiken beide apparaten dan wel meer energie.
Verder is de 1300D nu voorzien van de Digic IV+-processor. Deze chip werd in 2014 geïntroduceerd voor de goedkopere klasse camera's van Canon. Hij bouwt voort op de Digic IV uit 2008, maar is 60 procent sneller. Ten opzichte van zijn voorganger is verder de resolutie van het lcd-scherm verhoogd naar 640x480 pixels. De sensor is nog steeds dezelfde oude 18-megapixelchip die al in 2009 geïntroduceerd werd. Voor een instapmodel is die keuze niet onlogisch, maar het chipontwerp is in digitale zin ondertussen wel bejaard.
In die zin slaat Canon al jaren echt een andere koers in dan Nikon, dat wat minder beknibbelt op diens instapcamera's wat betreft componenten. De sensor is namelijk niet het enige onderdeel dat achterhaald is. Ook de kitlens betreft een ouder exemplaar, zonder stille stm- of usm-motor. Als gevolg daarvan klinkt hij een beetje als een koffiemolen, zeker ten opzichte van de fluisterstille Nikon en Sony kitlenzen.
Afhankelijk van de versie die je aanschaft - Canon verkoopt namelijk verschillende kits met verschillende kitlenzen - is er nog een manco: het gebrek aan optische beeldstabilisatie. Waar we het knerpende geluid van de focusmotor nog wel voor lief willen nemen, vinden we dat het ontbreken van beeldstabilisatie anno 2016 echt niet meer kan. Dat is wat ons betreft geen luxe functie, maar - zeker voor beginners - een handig hulpmiddel dat in veel gevallen bewegingsonscherpte kan voorkomen. Dit zit ondertussen ook in de meeste high end smartphones, dus zou in een echte camera niet mogen ontbreken.
Ben je dus in de markt voor een EOS 1300D-kit, let er dan op dat je de versie met EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 IS II koopt en niet die met de EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 DC III.
Autofocus, sensor en knoppen
De beeldkwaliteit van de 1300D is in de basis prima, maar de concurrenten gebruiken moderne Sony-sensoren en die streven de oude Canon op alle fronten voorbij - van scherpte en ruis tot en met dynamisch bereik. Het betreft bovendien een sensor zonder geïntegreerde autofocusdiodes, dus is hij behoorlijk traag als je via het lcd werkt en eigenlijk onwerkbaar tijdens een video-opname, tenzij het onderwerp niet beweegt. Met negen autofocuspunten, waarvan slechts één kruislingsgevoelig, loopt hij eveneens achterop ten opzichte van de concurrentie, al is dit voor eenvoudige foto's geen groot probleem.
Voor wie van plan is af en toe wat actiefotografie te beoefenen is de burstrate van drie foto's per seconde een bottleneck, te meer omdat concurrenten in die tijd vijf tot acht foto's wegwerken. Als je in raw fotografeert zit de buffer na twee seconden of zes foto's al vol, maar in jpeg kun je vrijwel oneindig doorgaan. De 1300D kan volgens Canon 1110 foto's achter elkaar maken - de 1200D kwam niet verder dan 69 jpeg's, mede door de oudere processor. De zoeker van de 1300D is echt aan de kleine kant en ook wat donker.
Het aantal knoppen op de body is beperkt, maar ze zijn wel groot en de camera laat zich eenvoudig bedienen. Het knoppenspel aan de achterkant lijkt erg op de indeling die Canon ook bij zijn compactcamera's gebruikt en zal dus voor mensen die upgraden vertrouwd zijn. Via de knoppen naast de lcd zijn de autofocus, witbalans, belichtingscompensatie, iso-waarde en doorvoersnelheid makkelijk in te stellen. Wie de iso-knop heel vaak gebruikt kan de flitsknop bovenop ook als zodanig instellen - veel andere EOS-camera's hebben op die positie ook een iso-knop.
Het sd-slot is aan de onderzijde verstopt bij de batterij. Dat is wat minder handig als de camera op een statief staat, al kun je je foto's natuurlijk ook gewoon draadloos doorsturen naar je computer. De locatie van de aan-uitknop is wel prettig omdat hij bereikbaar is met je duim als je de camera aan wilt zetten.
Nikon D3300
Samengevat
De Nikon D3300 is uitgerust met een moderne 24-megapixelsensor zonder olpf. Hij levert haarscherpe beelden af en presteert hij ook goed bij slecht licht en scoort op dat vlak beter dan de concurrentie. Doordat de instellingsmogelijkheden vrij uitgebreid zijn, kun je behoorlijk meegroeien met de camera, ook als je meer bedreven raakt in fotografie en video. Tegelijkertijd is hij ook vrij eenvoudig te bedienen. Inclusief kitlens is hij relatief compact en licht, waardoor hij makkelijker in een tas past. De lens is bovendien vrij snel en stil met scherpstellen, wat prettig is tijdens het opnemen van video.
Pluspunten
-
Prijs
-
Goede beeldkwaliteit
-
Eenvoudige bediening
-
Uitgebreide videomogelijkheden
-
Uitbreidbaar met wifi
Minpunten
-
Aanzetten vergt twee handelingen
-
Geen dedicated iso-knop
-
Trage autofocus tijdens video
Eindoordeel
Toen de D3300 net uitkwam werd hij geleverd met de AF-S 18-55mm f/3.5-5.6G VR II - een compacte intrekbare kitlens met stabilisatie. Tegenwoordig levert Nikon de camera standaard met een AF-P-lens, hoewel de AF-S versie ook nog wordt verkocht. Deze AF-P-versie heeft een stappenmotor voor autofocus in plaats van een silent wave motor; daardoor is de autofocus sneller en stiller. Dat is vooral van belang voor video, want anders hoor je de scherpstellende autofocusmotor door de opname heen. In vergelijking met de oorspronkelijk kitlens wijkt de AF-P-versie ook af doordat de schakelaars voor de autofocus en de stabilisatie verdwenen zijn. Het aan- en uitzetten van vr en handmatige autofocus moet nu via het cameramenu.
Het inschuifbare ontwerp van de kitlens heeft wel een nadeel. Het vereist twee handelingen: aanzetten van de camera via de aan-uitknop en het ontgrendelen van de lens. Bij de Nikon 1-systeemcamera's, waar de trend van intrekbare lenzen vandaan komt, gaat de camera vanzelf aan zodra je de lens ontgrendelt. Bij de D3300 is dat helaas niet het geval.
Zoals eerder benoemd is de D3300 in relatieve zin een van de oudere instappers, maar heeft Nikon wel een compleet andere weg ingeslagen dan de rest. Waar Canon en Sony hun instappers vaak met oudere technologie uitrusten, heeft Nikon meer innovatie gebruikt, zoals de eerder benoemde inschuifbare kitlens, maar ook een sensor zonder optical low pass filter. Dit is dezelfde sensor als in de duurdere D5300 en D5500 te vinden is. Dankzij de resolutie van 24 megapixels en het weglaten van de olpf is het detail dat de camera produceert hoger dan bij de concurrenten in hetzelfde prijssegment. Ook de beeldprocessor is vrij nieuw, waardoor de camera vlot is en ook 60fps in de videomodus haalt. Al deze zaken zijn ongebruikelijk voor een instapper.
Autofocus
De autofocus van de camera is met elf af-punten in orde, maar vormt wel een groot verschil met andere Nikon-camera's, die over 39 af-punten beschikken. De D3300 kan vijf foto's per seconde maken, wat ruim voldoende is voor een instapper. In raw is de buffer na 11 foto's vol en in jpeg na 100. Optioneel is de camera uit te breiden met wifi, via de WU-1a-module die voor een paar tientjes te koop is. Filmen is ook mogelijk met de D3300, maar de autofocus werkt dan erg traag.
Body en knoppen
De body is licht, compact en ligt goed in de hand. Het scherm heeft een hoge resolutie en kijkt erg prettig. De (automatische) instellingen, zoals sluitertijd, diafragma en iso-waarde, worden helder weergegeven, zodat beginnende gebruikers er nog wat van kunnen leren. Voor die doelgroep zit er trouwens ook een zogenoemde Guide-stand op het draaiwieltje.
Gevorderde gebruikers zullen wellicht een iso-knop missen, die wel op alle andere instappers zit. Gelukkig is de Fn-knop aan de voorzijde van de body programmeerbaar en staat deze standaard ingesteld als iso-knop. Hij zit alleen op een minder handige plek. De auto-iso-stand van de D3300 wijkt overigens af van de andere camera's en kost wat meer instelwerk, maar je hebt daardoor wel extra controle over het resultaat. Zo kun je een minimale en maximale iso-waarde kiezen, evenals een minimale sluitertijd. De camera kiest dan in principe altijd de minimale iso-waarde, tenzij er te weinig licht is om de gekozen sluitertijd te halen.
Sony Alpha 58
Samengevat
De Sony Alpha 58 is een complete instapper, met een moderne sensor, kantelbaar scherm, snelle autofocus en een burstrate van 8bps. Hij is daardoor zeer veelzijdig en ook geschikt voor bijvoorbeeld actiefotografie, hoewel dat wel goede timing vereist. De autofocus werkt bovendien zeer vlot tijdens een video-opname en dankzij de evf kun je dan gewoon door de zoeker blijven kijken. Dat gezegd hebbende, is de zoeker wel aan de donkere kant en is de beeldkwaliteit onder lastige condities wat lager dan bijvoorbeeld de Nikon D3300.
Pluspunten
-
Prijs
-
Kantelbaar lcd-scherm
-
Snelle autofocus tijdens video en live view
Minpunten
-
Overmatige ruisreductie in jpeg
-
Beperkte buffer
-
Iets mindere videokwaliteit
Eindoordeel
De A58 - of voluit Alpha 58 - dateert van 2013 en gaat alweer wat jaartjes mee. Begin dit jaar kwam de A68 op de markt, maar dit is de opvolger van de A65 en hij is circa 200 euro duurder dan de instappers in deze round-up. De A58 is momenteel nog ruim op voorraad bij winkels, maar is het onduidelijk of er het komende jaar nog een opvolger komt, mede omdat het wat stil is rondom de A-mount. Het SLT-ontwerp met semi-transparante spiegel was destijds revolutionair, maar de ontwikkelingen lijken een beetje stil te staan. Sony Nederland had zelf geen testexemplaren van de A58 beschikbaar, maar dankzij Tweaker henk1994, die bereid was zijn camera uit te lenen, konden we hem alsnog opnemen in deze vergelijking.
De Sony Alpha 58 is de enige instap-dslr met een kantelbaar scherm, een groot pluspunt voor de meer creatieve fotograaf. Als je het scherm omhoog kantelt kun je laag bij de grond fotograferen zonder dat je zelf op de grond moet gaan liggen om goed op de lcd te kunnen kijken. En je kunt ook veel makkelijk boven je hoofd fotograferen, bijvoorbeeld boven een hek, terwijl je zicht op het scherm houdt. Er zijn meer dslr's met een kantelbaar scherm, zoals de Canon 750D en Nikon D5500, maar die zijn een klasse duurder.
Body
De Sony A58 ligt goed in de hand en voelt solide aan. Hij is wel de zwaarste van de drie en net als de 1300D relatief groot. De camera heeft een aparte iso-knop bovenop de body, die je blindelings kunt bedienen. Dankzij een oogsensor wisselt de camera automatisch van de evf naar de lcd en andersom, maar er is ook een knop om dat handmatig te doen. De aansluitingen op de body zijn zeer compleet, met onder andere een aansluiting voor een microfoon.
Ook is de A58 bijzonder vlot. Hij kan acht foto's per seconde schieten, waarbij we dan wel de kanttekening moeten maken dat de buffer al na een seconde vol zit - goede timing is dus cruciaal bij actiefotografie. Wat betreft autofocus zit het wel goed: met vijftien af-punten, waarvan drie kruislingsgevoelig, stelt hij snel scherp. Dankzij de halfdoorlatende spiegel werkt de autofocus ook vlot tijdens filmen en het gebruik van live view, waardoor hij op dat vlak aanmerkelijk sneller is dan de concurrentie.
/i/1404380694.jpeg?f=imagenormal)
Doordat de spiegel semitransparant is, kun je de sensor erachter zien zitten
Elektronische zoeker
Door de eerder genoemde SLT-constructie is de zoeker van de A58 wat anders opgebouwd dan andere spiegelreflexcamera's. In plaats van een optische zoeker, gebruikt Sony een elektronische variant - een evf. Het voordeel hiervan is dat er zeer snel kan worden scherpgesteld tijdens video en live view, wat in feite de primaire modus van de camera is. Ook zie je door de zoeker van tevoren exact hoe de foto eruit zal komen te zien. Dat geldt ook voor de videomodus, waarbij de A58 de enige camera in deze round-up is waarbij je dan nog door de zoeker kunt kijken; bij andere dslr's ben je verplicht het lcd-scherm te gebruiken.
Deze methode is slim bedacht, maar niet iedereen zal een elektronische zoeker fijn vinden. Je kijkt immers naar een klein schermpje en niet door de lens. Dit kost stroom, in tegenstelling tot een optische zoeker, en dat betekent ook dat je vooral niet moet vergeten de camera na gebruik weer uit te schakelen. Daar komt nog bij dat de evf van de A58 kwalitatief gezien wat minder is dan de oled-zoekers in duurdere modellen. Hij is beduidend minder helder dan de zoekers van de andere camera's en het contrast is ook nogal laag en aan de donkere kant. Ook de resolutie is met 1440k subpixels vrij laag. De SLT-constructie met semitransparante spiegel heeft bovendien als nadeel dat er circa een derde van het licht verloren gaat, waardoor de camera eerder hogere lichtgevoeligheden zal gebruiken.
Verschillen in de praktijk
Van de drie instappers is de Nikon D3300 het lichtst en meest compact. Dat verschil is ook merkbaar in de praktijk. Ondanks dat houdt de body prettig vast en zit het draaiwieltje aan de achterkant exact op duimpositie, wat hem prettig bedienbaar maakt. De grip van de Sony A58 vinden we het prettigst, al is het draaiwieltje wat minder prettig gepositioneerd zodat je je vinger van de ontspanknop moet houden. Dat geldt overigens ook voor de 1300D, al is die afstand wat korter. De body van de 1300D is overigens het grootst. Hij ligt daardoor vrij goed in de hand, maar mensen met kleine handen kunnen daar anders over denken.
Als we naar de kitlenzen kijken dan is de van Nikon duidelijk het kleinst, wat ook geen wonder is vanwege het collapsible ontwerp. De combinatie van camera en lens is daardoor in uitgeschakelde vorm dan ook het meest compact, waardoor deze combinatie wat makkelijker in een tas zal passen. In uitgeschoven positie op de maximale brandpuntsafstand is dat een ander verhaal; dat is de lens juist het grootst. Die van Sony is dan het meest compact.
In uitgeschakelde vorm is de kitlens van de Nikon het meest compact, maar ingeschakeld juist het langst
Video
De Nikon D3300 heeft wat video betreft een streepje voor dankzij de ondersteuning van 60p. Dat heb je lang niet altijd nodig, maar je hebt dan in ieder geval een optie om slow motion beelden te maken. De beelden ogen ook vrij scherp, waarschijnlijk te danken aan het ontbreken van de olpf.
De beelden die de Canon 1300D produceert zien er over het algemeen ook goed uit, maar de videomogelijkheden zijn helaas wel vrij beperkt. Je kunt alleen filmen via de videostand op het pasm-wiel en dat gaat volautomatisch. Alleen belichtingscompensatie is mogelijk, maar verder niets. Je kunt dus niet spelen met de sluitertijd of de scherptediepte.
Bij de Sony is dat min of meer ook het geval. Je kunt wel een waarde instellen, maar afhankelijk van de omstandigheden wordt dit overruled. Wel is de Sony A58 bijzonder gebruiksvriendelijk voor video. Enerzijds omdat het scherm kantelbaar is en anderzijds doordat je tijdens het filmen gewoon de zoeker kunt gebruiken. Je ziet daardoor makkelijker of het beeld scherp is en kunt je bovendien afsluiten van de omgeving. Ook met fel zonlicht is dit erg prettig. Sony gebruikt wel een grotere uitsnede van de sensor, waardoor je weliswaar wat tele wint maar behoorlijk wat groothoek mist, wat erg jammer is. Ook de kwaliteit van de videobeelden is zichtbaar minder goed dan dat van de andere twee camera's.
De Sony A58 en de Nikon D3300 hebben een ingang voor een microfoon, wat een grote plus is voor de meer veeleisende filmer. Bij de Canon 1300D ontbreekt dit.
En verder
Verder valt op dat het opklappen van de spiegel bij de Canon 1300D erg luid is. Als fotograaf val je daardoor in negatieve zin op, zeker in een omgeving waar het relatief stil is, zoals een kerk. Het geluid is niet alleen storend, maar klinkt ook wat goedkoop. De spiegel van de Nikon D3300 is juist vrij discreet en heeft ook de klank van een meer professionele camera. Hoewel de spiegel van de Sony A58 niet opklapt, is de sluiter behoorlijk luidruchtig.
De zoeker van de Canon 1300D is aan de kleine kant. Voor wie geen dslr gewend is zal dit niet erg storend zijn, maar de zoeker is nu net wat zo'n camera interessant maakt. De zoeker van de D3300 is beduidend groter en kijkt daardoor prettiger. De zoeker van de A58 is ook groter, maar dit voordeel wordt zoals eerder genoemd gecompenseerd door de lage helderheid en matige resolutie. Het kantelbare scherm van de A58 en de snelle autofocus in alle omstandigheden zijn de grootste pluspunten van deze camera.
Beeldkwaliteit
Wat beeldkwaliteit betreft zijn de onderlinge verschillen relatief klein, zeker vanuit het perspectief van een beginnende fotograaf zonder al te grote eisen of ambities om onder lastige omstandigheden te fotograferen en filmen. Zeker bij goed licht, zoals buiten fotograferen met mooi weer, zijn de verschillen vrij klein. Het grootste verschil is dan de resolutie, waarbij de Nikon D3300 zichtbaar wat meer scherpte en detail biedt. Hij toont in jpeg wel wat oververzadigde kleuren en de foto's zijn in de automatische stand iets donkerder dan bij de Canon en de Sony. Op lage iso's toont deze camera ook de minste ruis. Bij de A58 begint dat al op te spelen vanaf iso 800. Hoewel iso 6400 nog best redelijk bruikbaar is op alle drie de camera's, is vooral bij de Canon 1300D redelijk wat kleurruis te zien - zowel in jpeg als raw.
/i/2001180109.png?f=imagenormal)
V.l.n.r. Sony, Canon, Nikon - jpeg - iso 6400
Sony past veel softwarematige verscherping en ruisonderdrukking toe als je in jpeg fotografeert. Dat probleem zien we vaker gezien bij Sony-camera's en dat is pas sinds de introductie van de A6300 goed aangepakt. Door de softwarematige ruisonderdrukking lijken foto’s in donkere omstandigheden minder ruis te vertonen, maar dat gaat ten koste van de scherpte en de zichtbare details. In raw is veel kleurruis te zien, maar dat wordt in jpeg flink onderdrukt. Ook de Canon 1300D vertoont op hoge iso's, zoals iso 6400 en 12.800, relatief veel kleurruis. Dat is niet heel gek als je bedenkt dat deze sensor nu al zeven jaar meegaat. Ook bij de Sony A58 is kleurruis te zien op de hoge iso's, wat waarschijnlijk mede veroorzaakt wordt door het lichtverlies van de translucent spiegel.
/i/2001180111.png?f=imagenormal)
V.l.n.r. Sony, Canon, Nikon - raw - iso 6400
Hoe ziet dat er uit in de praktijk? Los van de praktijkfoto's op de volgende pagina hebben we onder lastige omstandigheden een avondfoto gemaakt met zeer beperkt licht. Op iso 12.800 krijg je dan grote verschillen te zien tussen de camera's onderling, vooral als je de actieve ruisreductie weglaat door de onbewerkte raw-versie te gebruiken. Geen van de camera's produceert overigens nog mooie beelden op dit niveau.
De onbewerkte raw-foto's van dezelfde avondfoto op iso 12.800
Ook met de kitlenzen kun je prima met scherptediepte te spelen door met volle lensopening op de voorgrond scherp te stellen
De kitlenzen gaan heel verschillend om met een kleine lensopening en felle lichtbron
Video
De videoverschillen zijn op de vorige pagina al besproken, waarbij het duidelijk was dat de Sony vooral prettig in gebruik is dankzij de elektronische zoeker en snelle scherpstelling. Bij de Nikon is de autofocus tijdens video matig en bij de Canon zelfs geheel afwezig tenzij je op de ontspanknop drukt - maar dan gaat het uitermate sloom. Voor de casual filmer is de Sony A58 dus het prettigst in gebruik, maar daar staat tegenover dat de beeldkwaliteit het minst is. Zo zien we in situaties met veel details vreemde ruispatronen en ontbreekt het aan scherpte. Bij de Canon 1300D zien we dat in de scene met de zee ook een klein beetje, al is de algemene kwaliteit van de beelden verder in orde. Het is wel erg jammer dat je niets kunt instellen en dat de autofocus onbruikbaar is. Voor wie meer wil met video biedt de D3300 de meeste mogelijkheden en instellingen en ook de beste kwaliteit.
Praktijkfoto's
De Nikon D3300 toont over het algemeen meer detail dan de andere camera's. Op klein formaat, zoals op een foto voor op Facebook, is dat niet te zien, maar als we de beelden van de drie camera's van zeer dichtbij bekijken is het duidelijk zichtbaar. Dit is te danken aan de hogere resolutie en wellicht ook het weglaten van het olpf.
/i/2001180009.png?f=imagenormal)
V.l.n.r. Nikon D3300, Canon 1300D, Sony A58 - een uitsnede van de onderstaande foto's
De volgende foto's tonen het verschil aan tussen de groothoekstand van de kitlens en de uiterste zoomstand. Het resultaat is onderling bijzonder vergelijkbaar. De Canon biedt een fractie minder groothoek door de 1,6x-cropfactor van de sensor, die bij de Sony en Nikon 1,5x is.
Zoals altijd is er een kleurafwijking te zien tussen de camera's, zeker in jpeg. Camera's hebben allemaal wat andere variabelen als het gaat om de kleurverzadiging en de witbalans. Dit is allemaal op smaak aan te passen via de instellingen van de camera. Wie in raw fotografeert kan dit alles nog heel makkelijk achteraf finetunen. Een afwijking wat betreft kleur of de witbalans is dan vrij eenvoudig te corrigeren
Overige foto's
Op klein formaat valt op dat de foto's van de Nikon wat donker zijn in de automatische stand, terwijl die van de Canon een fractie te licht zijn - iets dat contrast overigens wel ten goede komt, maar de kans op overbelichte delen vergroot.
Alternatieven
De drie geteste instappers in deze round-up vormen de primaire instapmodellen van de dslr-fabrikanten. Daar zijn legio alternatieven voor als je ook wat oudere camera's meeneemt waarvoor inmiddels opvolgers zijn aangekondigd of een klasse hoger kijkt dan het absolute instapsegment. Vooral de oudere camera's liggen vaak op een vergelijkbaar prijsniveau dan de nieuwe instappers.
In dit overzicht zie je geen systeemcamera's. Enerzijds om de vergelijking zuiver te houden en anderzijds omdat het aantal producten dan veel te groot zou worden. Om er toch een paar kort te noemen, in hetzelfde prijssegment met kitlens: Sony A5000, Canon EOS M10, Panasonic Lumix GF7, Nikon 1 J5, etc.
Wat betreft alternatieve dslr's zijn dit de beste alternatieven in vergelijking met de geteste instappers:
De 1200D is nagenoeg identiek aan de 1300D, Het grootste verschil is dat hij geen wifi heeft en dat je hem dus niet kunt koppelen met je smartphone. Verder heeft hij een iets tragere processor en heeft het scherm een lagere resolutie. Daar staat tegenover dat hij een stuk goedkoper is
4 van 5 sterren
(3 reviews)
De Canon 700D dateert al van 2013 en is vorig jaar opgevolgd door de 750D, maar hij is nog steeds op de markt. Dit model is een klasse hoger dan de 1300D en onderscheidt zich dan ook met een aantal punten. Zo bevat de sensor fasedetectiediodes, zodat de camera sneller kan scherpstellen tijdens live view en video. Ook is het scherm uitklapbaar, kantelbaar en aanraakgevoelig. Tevens wordt de camera met een stm-kitlens geleverd, die stiller en sneller scherpstelt en over beeldstabilisatie beschikt.
4.5 van 5 sterren
(7 reviews)
De Canon 100D is boven de 1300D gepositioneerd, maar verschilt wat prijs betreft niet veel. Het voornaamste verschil is dat de camera een stuk kleiner en lichter is dan de 1300D, wat vooral fijn is als je kleine handen hebt of graag een zo compact mogelijke camera meeneemt. Verder heeft hij een iets aangepaste sensor met hybride autofocus en een aanraakgevoelig scherm.
4.5 van 5 sterren
(7 reviews)
De Nikon D5300 is net als de D5500 een klasse hoger gepositioneerd. Hij is uitgerust met dezelfde sensor, maar het autofocussysteem is met 39 punten een stuk uitgebreider. Ook is de D5300 uitgerust met wifi en een uitklapbaar en kantelbaar lcd-scherm. Voor wie dat mist op de D3300 is dit een goed alternatief.
4.5 van 5 sterren
(8 reviews)
De Nikon D5500 is grotendeels identiek aan de D5300, maar vooral de body is veranderd: hij is kleiner en lichter geworden. Hij is uitgerust met dezelfde sensor als de D5300 en D3300 en is ook uitgerust met wifi en een uitklapbaar en kantelbaar lcd-scherm dat in tegenstelling tot de D5300 nu ook aanraakgevoelig is. De autofocus is identiek aan de D5300, behalve dat scherpstellen via live view en video een stuk sneller is.
4.5 van 5 sterren
(2 reviews)
review
De Sony A68 is recent op de markt gekomen. Het is de opvolger van de A65 en ten opzichte van de A58 is hij een niveau hoger gepositioneerd. Vooral het autofocussysteem is een stuk geavanceerder, met 79 fasedetectie-focuspunten waarvan de middelste 15 kruislingsgevoelig zijn. De evf en het lcd-scherm zijn verder redelijk identiek aan die van de A58. De camera is een stukje groter en bevat een monochroom lcd-scherm aan de bovenkant.
4.5 van 5 sterren
(2 reviews)
Zoals benoemd aan het begin heeft Pentax momenteel feitelijk geen instapcamera en dus is de K-S2 het meest recente instapmodel. De prijs daarvan is echter een stuk hoger dan de andere instappers. Maar de camera is dan ook behoorlijk compleet met een stof- en waterbestendige behuizing, wifi, een kantelbaar en uitklapbaar scherm en veel functies. De kitlens is net als die van recente Nikon dslr's inschuifbaar en dus behoorlijk compact.
4 van 5 sterren
(1 reviews)
Conclusie
/i/2001179887.jpeg?f=imagenormal)
Van de drie vergeleken camera's heeft ieder z'n voor- en nadelen. De Canon 1300D biedt niet al te veel mogelijkheden, maar laat zich wel prima bedienen. Wifi is bovendien een interessante toevoeging in dit smartphone-tijdperk en dat is een voordeel ten opzichte van de andere camera's. De beeldkwaliteit is prima, maar niet meer dan dat.
De creatieve fotograaf zal het kantelbare scherm van de Sony A58 kunnen waarderen, waarmee je makkelijk vanuit originele standpunten kunt werken. En de evf en de snelle autofocus zijn erg prettig als je filmen ook belangrijk vindt. De sensor kan nog prima meekomen, maar de softwarematige bewerkingen zijn wat agressief en door de semi-transparante spiegel verlies je wat licht. Dat is in de meeste gevallen overigens niet erg, tenzij er weinig omgevingslicht is.
Over de Nikon D3300 zijn we het meest te spreken, vooral omdat Nikon veel minder bezuinigd heeft op componenten en instellingsmogelijkheden. De camera is daardoor verrassend compleet en biedt voor de beginner de meeste mogelijkheden om door te groeien naar een meer ervaren amateurfotograaf. Ook de beeldkwaliteit van de camera is het beste van de drie. Hij mag dan al wat langer op de markt zijn, in onze ogen is de Nikon D3300 nog steeds de beste instap-dslr.
Deze round-up toont duidelijk aan dat dit deel van de cameramarkt niet echt in beweging is. Het is twee jaar sinds we een dergelijk artikel maakten en we zien bekende namen wederom voorbijkomen. Heel erg vinden we dat niet, want een camera als de D3300 weet nog steeds indruk te maken, zeker voor de prijs die je betaalt. Als potentiële koper kan het echter geen kwaad om ook eens iets oudere generatie camera's te bekijken die op hetzelfde prijsniveau zitten, maar toch meer mogelijkheden bieden. Lees dus vooral de pagina met de alternatieven. Wij gaan ondertussen aan de slag met round-ups in andere segmenten, in de hoop daar wat meer vernieuwing te vinden.
Scorekaarten zijn geen exacte wetenschap. De verschillende subonderdelen in de tabel zijn in relatie tot elkaar beoordeeld en zijn niet allemaal even zwaar meegewogen voor het eindoordeel.