Inleiding
Samengevat
De Canon EOS M10 is een prima camera voor beginners. Door het minimalistische ontwerp met weinig knoppen is de camera vrij eenvoudig te bedienen. Een verkeerd knopje indrukken kan immers niet en hij oogt daardoor niet overweldigend. Het aanraakgevoelige scherm, dat 180 graden omhoog kan kantelen, komt de eenvoudige bediening verder ten goede. Tegelijk heb je het scherm door het gebrek aan knoppen al snel nodig. Voor amateurfotografen die graag met instellingen spelen, is de camera minder interessant. Andere potentiële afknappers zijn de matig lichtsterke lens, het ontbreken van een flitsvoet en het enkele draaiwieltje. Daar staat wel de beeldkwaliteit van een grote sensor tegenover, maar er zijn in dit prijssegment veel alternatieven.
Eindoordeel
Tijdens de Canon Expo, in oktober vorig jaar, kondigde Canon de EOS M10-systeemcamera aan. Na de introductie van de EOS M3 in juni datzelfde jaar, lijkt de M10 voort te borduren op de originele M en M2 met een simpel ontwerp, zonder al te veel knoppen. De M10 is zelfs nog minimalistischer.
De beeldsensor is gebaseerd op de 18-megapixelsensor van de EOS M2, met het hybride cmos II-autofocussysteem, dat contrast- en fasedetectie combineert. Het aantal fasedetectie-af-punten is wel toegenomen, van 31 naar 49. Verder is de M10 nu voorzien van de Digic 6-beeldprocessor, wat volgens Canon een iets betere beeldkwaliteit oplevert, vooral dankzij verbeterde algoritmen. Denk bijvoorbeeld aan ruisreductie.
/i/2000905017.jpeg?f=imagenormal)
Met de introductie van de M10 heeft Canon zijn productaanbod van systeemcamera's wat verduidelijkt. We hadden immers de originele EOS M uit 2012, gevolgd door de M2, die nooit officieel in Nederland en België is uitgebracht, en daarna de M3. Die laatste was echter meer op gevorderde amateurs gericht. De M10 is de opvolger van de wat eenvoudige EOS M en moet de onderkant van de markt bedienen, zoals mensen zonder al te veel foto-ervaring die een betaalbare systeemcamera met een grote sensor zoeken. Tegelijk moet de M3 de bovenkant van de markt bedienen. Als de nummermethodiek van de EOS-reeks wordt aangehouden, zou dit betekenen dat de M3 het topmodel is en dat daar, in deze reeks, geen modellen meer boven komen.
Toch heeft de EOS M10 een paar verbeteringen ten opzichte van de eerste twee generaties EOS M-camera's, al zijn niet alle onderdelen erop vooruitgegaan. Wij waren benieuwd of de verbeteringen, in combinatie met de relatief lage prijs, voldoende zijn om van de EOS M10 een interessante en goede camera te maken in het instapsegment.
Body en bediening
De body van de EOS M10 is minimalistisch. In lijn met de allereerste generatie EOS M-camera's is er slechts een beperkt aantal knoppen. Aan de bovenkant zit de aan-uitknop, met daaromheen een schuifje voor de twee fotostanden en de videomodus. De eerste fotostand betreft scene intelligent-auto, waarbij de camera geheel automatisch functioneert en zelf de desbetreffende scène schat. De tweede modus begint met de P-stand. Een PASM-draaiwieltje ontbreekt, dus als je wil overschakelen naar de Tv- of A-stand, moet je daarvoor het menu induiken. Het touchscreen maakt dat wel een stukje makkelijker, maar echt snel schakelen is er niet bij.
De camera is verder vrij compact en oogt strak. Dat is wel ten koste gegaan van de ergonomie, want hij laat zich beduidend minder prettig vasthouden dan zijn voorgangers en de M3. Een grip voor de vingers aan de voorzijde ontbreekt, waardoor je tegen het gladde plastic aanzit. Op de lens na voelt hij aan als een compactcamera.
Knoppenspel
Aan de achterkant is de EOS M10 wat knoppenspel betreft bijna gelijk aan de oorspronkelijke M. De dpad achterop bevat de belangrijkste instellingen, zoals belichtingscompensatie, zelfontspanner en burststand, lichtmeting en de prullenbak. Verder zijn er nog twee losse knoppen: de afspeel- en de menuknop. De infoknop, die de eerste M wel had, is afwezig. In een speciale videoknop is voorzien, maar deze zit aan de bovenkant, naast de ontspanknop, en dus niet meer op duimpositie aan de achterkant.
De eerste EOS M had, net als de M3, een draaiwieltje rondom de dpad aan de achterkant. Bij de M10 is dit helaas gesneuveld. Je moet het dus met slechts één draaiwieltje rondom de ontspanknop doen, waarmee je, afhankelijk van de modus, de sluitertijd of het diafragma kunt aanpassen. Een enkel draaiwieltje vinden we voor een camera in deze prijsklasse eigenlijk niet meer van deze tijd. Twee is het minimum voor een prettige bediening, alleen al omdat je met een enkel draaiwieltje niet goed in de M-stand kunt werken. Je moet dan de sluitertijd voor het diafragma verruilen via het aanraakgevoelige scherm. De Canon PowerShot G5 X beschikt zelfs over drie draaiwieltjes en dat werkt een stuk prettiger. Voor wie voornamelijk in de automatische stand fotografeert, is het enkele draaiwieltje echter geen groot probleem.
Aanraakgevoelig en kantelbaar scherm
Net als de EOS M3 is de M10 voorzien van een kantelbaar scherm. Dit kan 180 graden omhoog worden gedraaid, waardoor je het kunt gebruiken voor seflies en vloggen. Het is helaas niet mogelijk om het scherm naar beneden te kantelen. Laag bij de grond fotograferen gaat dus prima, maar hoog boven je hoofd niet, tenzij je de camera op z'n kop vasthoudt.
Het touchscreen werkt in de praktijk prettig. Vooral wie veel cameraknoppen intimiderend vindt en gewend is aan de bediening van een smartphone zal de interface van het scherm fijn vinden. Foto's vergroten en verkleinen gaat op dezelfde manier als bij een smartphone en hetzelfde geldt voor het bladeren door je foto's. Ook als de camera op een statief staat, is de bediening via het kantelbare scherm prettig; je kunt dan nog steeds makkelijk bij alle (virtuele) knoppen en functies. Wel zijn de virtuele knoppen en de menu-items aan de kleine kant, waardoor je met grote vingers af en toe per ongeluk op de verkeerde knop drukt.
Het menu zelf is, in de tweede, meer uitgebreide fotostand, opgedeeld in drie delen: shoot, set-up en C.Fn, oftewel persoonlijke voorkeuren. In het eerste menu vind je alle basisonderdelen, in het tweede kun je de camera aan je voorkeuren aanpassen en zaken als wifi configureren, en in het derde menu kun je de zogenoemde custom-opties aanpassen, zoals het autofocushulplicht, het uitbreiden van de isowaarde en de werking van de knoppen. De drie hoofdmenu's zijn vervolgens ingedeeld in verschillende segmenten, die met cijfers worden weergegeven. Dat is wat minder overzichtelijk en die cijferknoppen zijn priegelig klein. Waar we ons verder aan stoorden, is het omschakelen naar een andere stand, bijvoorbeeld van P naar Av of van automatische video naar handmatig. Nadat je via het scherm de juiste stand hebt geselecteerd, moet je die om een of andere reden bevestigen via een kleine 'Ok'-knop.
Autofocus en snelheid
De EOS M10 gebruikt een aangepaste versie van het Hybrid CMOS AF II systeem, dat we eerder in de EOS M2 zagen. Het aantal fasedetectie-autofocuspunten is echter uitgebreid naar 49. Dat is meer dan bij eerdere camera's. Bij redelijk en goed licht reageert de camera vrij vlot als je op de ontspanknop drukt om een foto te maken. Bliksemsnel zouden we het niet noemen, maar het is snel genoeg voor de meeste situaties. Met de fabrieksinstellingen is er wel sprake van hinderlijke vertraging als je direct door wil fotograferen. De camera toont standaard de gemaakte foto en reageert dan niet acuut als je direct nog een foto wil maken. Gelukkig is dit uit te zetten. Bij matig licht duurt het scherpstellen merkbaar langer en heel af en toe lukt het zelfs niet.
Geen fitsvoet, wel een flits(je)
In tegenstelling tot alle eerdere EOS M-camera's heeft de M10 geen flitsvoet. Het is dus niet mogelijk om een externe Speedlite-flitser te gebruiken. Ter compensatie heeft de camera een kleine interne flitser aan de linkerkant zitten. Het licht dat van de flitser afkomt, is wat aan de zwakke kant, maar een kleine ruimte uitlichten moet lukken als die niet al te donker is. De oorspronkelijke EOS M had geen ingebouwde flitser, maar er werd wel een opzetflitser meegeleverd, die in verhouding tot de camera een beetje bulky was. Bij de onderstaande foto's is de flits gebruikt om de Tweakers-studio uit te lichten. Eerst via een reguliere flits, vervolgens door de flits met een vinger naar achteren te kantelen om indirect via het plafond te flitsen en ten slotte zonder flits om aan te geven hoe donker het daar was.
Flits, flits via het plafond, geen flits
Video
Er is een volledig automatische videomodus, waarbij je de belichting kunt vergrendelen op een licht of donker deel en ook handmatig belichtingscompensatie kunt toepassen van -3 tot +3 EV. Verder kun je aangeven of de scherpstelling via het aanraakgevoelige scherm geregeld moet worden, of dat de camera continu moet blijven scherpstellen: Servo AF. Er is een stand genaamd 'handmatige moviebelichting', waarbij je zelf de sluitertijd en/of het diafragma kunt wijzigen. Ook de isowaarde laat zich in dat geval handmatig aanpassen. Voor een instapcamera als deze is dat wel bijzonder, want dat is lang niet altijd mogelijk.
Wat dan weer jammer is, is dat het geluid van de ingebouwde microfoon mono is. De oorspronkelijke EOS M had een stereomicrofoon. Door de afwezigheid van een flitsvoet is er ook geen multi-interface hotshoe, waardoor het aansluiten van andere accessoires, zoals een externe microfoon, niet mogelijk is. Je kunt filmen in full hd met 30, 25 en 24fps. In 720p haalt hij 50 tot 60 fps. Daarnaast is er een miniatuureffectmodus van 6, 3 en 1fps.
En verder
Wat bijzonder is, is dat de M10 een klepje voor de sd-kaart aan de zijkant heeft. Bij camera's in dit segment zit dit meestal naast de accu aan de onderkant, wat als nadeel heeft dat je er niet bij kunt als de camera op een statief staat. Verder valt op dat de camera geen opladen via usb ondersteunt, wat tegenwoordig redelijk gangbaar is en het laden vergemakkelijkt, denk aan opladen in de auto of via een powerbank. De accuduur is, net als bij de M3, met circa 255 foto's aan de lage kant. Het is aan te raden om met vakantie een of meer reserveaccu's mee te nemen.
Waar we tijdens onze praktijktest ook tegenaan liepen, was het feit dat de camera geen melding geeft als de sd-kaart vol is. Alleen het kleine cijfer dat aangeeft hoeveel opnamen resteren, wordt rood, maar voor de rest verschijnt er geen melding. De camera stelt op dat moment niet meer scherp en maakt geen foto's. Als je het rode cijfer mist, is het compleet onduidelijk waarom hij het niet meer doet. We hopen dat dit een foutje is dat met een firmware-update zal worden aangepakt.
Nieuwe kitlens
Nieuw in de EOS M-reeks is een compactere kitlens. De 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM heeft een beeldhoek die overeenkomt met 24 tot 72mm in fullframe-equivalent. Ten opzichte van de standaard-18-55mm-kitlens is de telekant wat korter en past er aan de groothoekzijde meer in beeld. In plaats van 29mm krijg je nu een mooie groothoek van 24mm in 35mm-equivalent tot je beschikking, wat wij wel kunnen waarderen.
Wat dan weer jammer is, is dat de lens op 45mm-equivalent een lichtsterkte van slechts f/6.3 heeft. Deze lichtsterkte zien we wel vaker bij superzooms, maar tot nu toe nooit bij kitlenzen, met uitzondering van de Olympus ED 12-50mm f/3.5-6.3. Het scheelt maar een derde stop, maar toch betekent dit dat het nog lastiger is om met beperkte scherptediepte te spelen en de camera zal eerder hoge isostanden gebruiken. Voor zo'n matige lichtsterkte vinden we de adviesprijs van 320 euro wel erg fors.
Het zoombereik van 15 tot en met 45mm
Collapsible lensontwerp
Canon gebruikt voor de 15-45mm voor het eerst een collapsible lensontwerp, waarbij de lenselementen in de uitstand op elkaar worden gedrukt. Concurrenten gebruiken deze techniek al vele jaren. Het voordeel is dat de lens een stuk compacter wordt, en daardoor minder ruimte in beslag neemt en makkelijker mee te nemen is. Een nadeel is dat de camera niet functioneert als de lens in de uitstand staat. De lens moet eerst worden uitgeschoven via een kleine schakelaar aan de zijkant. Vervolgens wordt hij aanzienlijk langer, ook in de groothoekstand.
/i/2000905024.jpeg?f=imagenormal)
De manier waarop Canon dit uitgevoerd heeft, lijkt sterk op de methode die Olympus gebruikte bij zijn Pen-camera’s, waarvan de eerste al in 2009 op de markt kwam. Enerzijds is dit een welkome verbetering, want de oorspronkelijke EF-M 18-55mm-kitlens was nog volgens traditioneel recept gebouwd en daardoor vrij groot ten opzichte van de body.
Tegenwoordig is er alweer nieuwere lenstechniek, waardoor lenzen nog compacter kunnen worden en tegelijk praktischer. Zo bieden Panasonic, Olympus, Sony en Nikon allemaal zogenoemde powerzooms aan, die haast zo compact zijn als een pancakelens. Bij dat type lens schuiven de lenselementen automatisch uit zodra de camera aangaat. Dat werkt sneller en prettiger, al zijn dergelijke lenzen vaak wat duurder dan de klassieke kitlenzen.
Ook mechanisch zijn er betere alternatieven dan het schuifje dat Canon op de nieuwe kitlens gebruikt. Zo bevat de Nikon 1-serie lenzen met een grote knop in plaats van een schakelaar. Dat werkt prettiger en sneller dan zo'n schuifje; je drukt de knop in en kunt de lens dan uit- of inschuiven en vervolgens gaat de camera automatisch aan. In die zin is het dus jammer dat Canon nog steeds wat achter de feiten aanloopt. Hoewel deze compacte kitlens zeker van toegevoegde waarde is, had de uitwerking wat ons betreft beter gekund.
De nieuwe 15-45mm-kitlens in vergelijking met andere kitllenzen.
Op de laatste foto zie je rechts de 15-45mm-kitlens, links de originele 18-55mm-kitlens en in het midden de 11-22mm-lens.
Lenzenaanbod
Een ander punt van kritiek is ondertussen een vast inkoppertje; het lenzenaanbod van de EOS M-camera is nog steeds zeer, zéér beperkt. De 15-45mm f/3.5-5.6 IS STM-kitlens is de vijfde EF-M-lens, naast de al bestaande 22mm f/2 STM, 11-22mm f/4-5.6 IS STM, 18-55mm f/3.5-5.6 IS STM en 55-200mm f/4.5-6.3 IS STM. Er zijn nu dus twee kitlenzen en drie reguliere lenzen. Met de 11-22mm en de 55-200mm is het zoombereik op zich wel goed afgedekt, maar het ontbreekt nog aan lichtsterke en creatievere lenzen. De 22mm-f/2 is de enige lichtsterke lens in het portfolio en tegelijk de compactste lens in de serie.
Voor de doelgroep van de M10 is het beperkte aanbod misschien voldoende, maar vooral voor de meer gevorderde M3 is het spijtig dat er bijvoorbeeld nog steeds geen macrolens is, noch een 50mm-f/1.8 of een lichtsterke zoomlens. Bij andere camerafabrikanten is daar inmiddels wel in voorzien, al blijft daar ook nog steeds ruimte voor verbetering. Met effectief vier lenzen gaat Canon het op de lange termijn niet redden in systeemcameraland. Omdat het lenzenaanbod voor de beoogde doelgroep van de M10 minder storend is dan bij de M3, rekenen we dit punt minder zwaar mee in de beoordeling.
Natuurlijk is er nog altijd de EF-EF-M-adapter, waarmee je EF-lenzen op een M-camera kunt monteren, iets wat Canon actief promoot, maar dat is geen echte oplossing. Je hebt dan wel een compacte camera, maar geen compacte lens en dan zou een camera als de EOS 100D in praktische zin meer voor de hand liggen.
Beeldkwaliteit
De beeldkwaliteit van de EOS M10 is goed, maar niet bijzonder. De camera bouwt voort op de al in 2009 geïntroduceerde 18-megapixelsensor en deze is, los van wat extra fasedetectiediodes, gelijk aan die van de originele EOS M in 2012. De beeldkwaliteit is dus ook nagenoeg identiek, ware het niet dat de M10 is uitgerust met de relatief nieuwe Digic 6-processor. Volgens Canon is de beeldkwaliteit op hoge iso's flink verbeterd, dankzij de effectievere ruisreductietechnologie van de processor. Dat geldt overigens alleen als je in jpeg fotografeert en niet in raw. De sensor begint bij 100 en gaat tot 12.800 iso, al kun je dat na het activeren van een onderdeel in het C.Fn-menu nog opvoeren tot 25.600 iso. Heel veel zin heeft dat overigens niet, want de foto's zijn boven de 6400 iso eigenlijk niet meer bruikbaar.
/i/2000905072.png?f=imagenormal)
Een 100-procentuitsnede van onze testkaart op 800, 1600, 3200 en 6400 iso
De M10 produceert kleurrijke, scherpe beelden tot en met 3200 iso. Daarna neemt de kwaliteit zichtbaar af. Correct belichte foto's op 6400 iso zijn nog wel bruikbaar, maar je moet dan wel genoegen nemen met minder details. Op dat niveau is er ook erg weinig ruimte om bijvoorbeeld schaduwen op te lichten via beeldbewerking. Fotograferen op 12.800 en 25.600 iso zouden we niet aanraden (zie hieronder).
/i/2000905073.png?f=imagenormal)
Raw (beneden) versus jpeg (boven) op 12.800 en 25.600 iso
De ruisniveaus zijn op 12.800 en de maximale stand van 25.600 iso erg hoog. Bij jpegs leidt dat tot het verlies van scherpte en zichtbare ruispatronen. Bij de raws is sprake van een sterke afname van de kleurverzadiging en zichtbare luminantieruis. De ruis is wel weg te werken, maar net als bij jpeg leidt dat weer tot een verlies van details.
Hoe dat er in de praktijk uitziet, kun je zien aan de bovenstaande foto, gemaakt op 6400 iso. De eerste versie betreft een door ons bewerkte foto op basis van het raw-bestand, de tweede de onbewerkte raw en de laatste de jpeg.
De nieuwe kitlens biedt voldoende kwaliteit. Wide open, zowel met f/3.5 op 15mm als met f/6.3 op 45mm, is hij voldoende scherp in het midden. De hoeken zijn wat soft, maar de lens een stopje dichtdraaien verhelpt dat. In de groothoekstand is er wide open wel wat chromatische aberratie te zien, maar als je in jpeg fotografeert, wordt dat automatisch gecorrigeerd. Dat geldt ook voor de vertekening, die in zowel de groothoek- als de telestand zichtbaar is. In de onbewerkte foto's is tonvormige vertekening te zien, oftewel de horizon loopt al snel een beetje krom. Dit komt overigens bij de meeste kitlenzen voor.
In de uiterste groothoekstand is tonvormige vertekening te zien. Zie de horizon.
Praktijkfoto's
Op deze pagina vind je diverse praktijkfoto's die met de EOS M10 zijn gemaakt. We hebben hiervoor op diverse dagen, op verschillende momenten van de dag, binnen en buiten foto's gemaakt. Alle foto's zijn bewerkt, op de tweede reeks na, waarbij we bewust de jpegs en bewerkte raws naast elkaar hebben gezet. De instellingen van de foto zijn linksonderin vermeld.
Onbewerkt, bewerkt
Net als op de vorige pagina hebben we de jpegs en onbewerkte raws vergeleken, en daar een zelfbewerkte foto op basis van raw naast gezet. Deze foto's tonen we apart, omdat hierbij zowel de belichting als de compositie is aangepast. Ook zijn de schaduwen opgelicht. Hierdoor krijg je een idee van de potentie van de camera inclusief bewerking. De linkerfoto is onbewerkt, de rechter bewerkt.
Specificaties en fotogalerij
| |
Canon EOS M10 |
| Type |
Systeemcamera |
| Serie |
EOS M |
| Product |
Canon EOS M10 |
| Uitvoering |
+ EF-M 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM Wit |
| Laagste prijs |
€ 507,39 Vergelijk prijzen |
| Mount |
Canon EF-M |
| Cameraresolutie |
18Mp |
| Sensortype |
CMOS |
| Sensorformaat |
APS-C (cropfactor 1.6) |
| Cropfactor |
1,6x |
| Minimale ISO-gevoeligheid |
ISO 100 |
| Maximale ISO-gevoeligheid |
ISO 12.800 (25.600) |
| Beelden per seconde |
4,6fps |
| Videoresolutie |
1920x1080 |
| Videoframerate |
30fps |
| Videocodec |
h264 |
| Bestandsformaat video |
MPEG-4 |
| Aantal autofocuspunten |
49 |
| Focusmechanisme |
Automatische focus (motor in body), handmatige focus |
| Eigenschappen body |
Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view |
| Langste sluitertijd |
30s |
| Kortste sluitertijd |
1/4000 sec. |
| GPS |
Nee |
| Schermdiagonaal |
3" |
| Touchscreentechniek |
Capacitief |
| Gewicht body |
301g |
| Kleur body |
Wit, zwart, zilver |
| Geheugenkaarttype (camera) |
SD, SDHC, SDXC |
| Verbinding (extern) |
Mini-HDMI, USB 2.0 |
| Verbinding (wlan) |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
| Naam kitlens |
Canon EF-M 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM |
| Zoom (wide) kitlens |
15mm |
| Zoom (tele) kitlens |
45mm |
| Diafragma (wide) kitlens |
3,5 |
| Diafragma (tele) kitlens |
6,3 |
| Stabilisatie |
Ja (IS) |
| Filtermaat kitlens |
49mm |
| Gewicht kitlens |
130g |
| Specs van fabrikant |
Productinformatie van de fabrikant |
| Meer informatie |
|
Alternatieven
Ook in het instapprijssegment zijn er legio alternatieven te vinden. Allereerst bij Canon zelf, met de M3 aan de bovenkant en de oorspronkelijke EOS M aan de onderkant, al achten we die laatste intussen te gedateerd om als serieus alternatief te dienen. Er zijn natuurlijk meer dan vijf alternatieven te noemen, maar deze selectie vormt wat ons betreft de meest voor de hand liggende keus.
Systeemcamera's:fill(white)/i/2000580476.jpeg?f=thumbmedium)
Wie de EOS M10 te simpel vindt, maar wel geïnteresseerd is in een Canon-systeemcamera, kan de EOS M3 overwegen. Deze heeft beduidend meer knoppen en draaiwielen, waaronder een voor PASM- en belichtingscompensatie, en ligt beter in de hand. Hij is wel een stukje groter en dat geldt ook voor de standaard-18-55mm-kitlens. Het beperkte lenzenaanbod kan een dealbreaker zijn.
4.5 van 5 sterren
(0 reviews)
review
Systeemcamera's:fill(white)/i/2000584391.jpeg?f=thumbmedium)
Als je een zeer compacte systeemcamera zoekt, is de GF7 van Panasonic ook interessant. Deze is nog een stukje compacter dan de EOS M10 en dat geldt al helemaal voor de 12-32mm-kitlens. Hij stelt razendsnel scherp, en is voorzien van een PASM-wieltje en een kantelbaar scherm. Hij is ook nog eens netjes geprijsd, waardoor dit een goed, zo niet beter, alternatief is.
4 van 5 sterren
(0 reviews)review
Systeemcamera's:fill(white)/i/1393947136.jpeg?f=thumbmedium)
De E-M10 - what's in a name - van Olympus vormt eveneens een alternatief voor de M10 van Canon. Dit is een camera uit een hoger segment die wordt uitgefaseerd en daardoor voordelig te krijgen is. Hij is voorzien van een goede ingebouwde evf, zodat je ook via de zoeker kunt fotograferen. Verder heeft hij alle mogelijke knoppen en draaiwieltjes, en is de kitlens zeer compact, zoals je op pagina 3 kunt zien.
4.5 van 5 sterren
(3 reviews)Systeemcamera's met evf onder de 1000 euro
Systeemcamera's:fill(white)/i/2000538170.jpeg?f=thumbmedium)
De Sony A5100 zit in een vergelijkbare prijsklasse, maar biedt een betere beeldkwaliteit en een snellere autofocus. Hij is, zeker met de 16-50mm-kitlens, vrij compact, maar toch voorzien van meer knoppen en draaiwielen, en een kantelbaar scherm.
4 van 5 sterren
(1 reviews)
Spiegelreflexcamera's:fill(white)/i/1363957246.jpeg?f=thumbmedium)
Als je een compacte camera prettig vindt, maar niet gebonden wil zijn aan effectief vier lenzen om uit te kiezen en niet overtuigd bent van de nadere systeemcamera's, dan kun je eventueel naar de Canon 100D kijken. Dit is een vrij compacte spiegelreflexcamera waarop alle EF-lenzen passen. Deze is voorzien van meer knoppen, een flitsvoet en een aanraakgevoelig, maar niet kantelbaar, scherm. De combinatie van camera en 18-55mm-kitlens is wel een stuk groter.
4.5 van 5 sterren
(7 reviews)
Conclusie
Als het Canons doel was om een nieuwe, betaalbare instapcamera toe te voegen aan de groeiende markt van systeemcamera's, dan is het daarin geslaagd. De EOS M10 is met een bodyprijs van zo'n 380 euro en iets meer dan 500 euro voor de combinatie met de nieuwe 15-45mm-kitlens relatief betaalbaar. Hij is daardoor een interessante optie voor mensen die een camera met goede beeldkwaliteit zoeken, maar weinig waarde hechten aan semihandmatige instellingen en de beschikbaarheid van een divers lenzenaanbod.
De grotere beeldhoek van de nieuwe kitlens vinden we een plus, maar de matige lichtsterkte van f/6.3 op 45mm is dan weer wel jammer. Het is positief dat de nieuwe kitlens dankzij het collapsible lensontwerp compacter is geworden, maar in vergelijking met kitlenzen van de concurrentie is hij nog steeds vrij fors. En voor de onhandige schakelaar om de lens te ontgrendelen voor gebruik, zijn intussen veel betere oplossingen beschikbaar.
De beeldkwaliteit is prima, al betreft het hier een variant van de veelgebruikte 18-megapixelsensor die voor het eerst verscheen in de 7D in 2009. Die sensor kan nog steeds meekomen, maar er zijn in de afgelopen jaren toch wel de nodige verbeteringen de revue gepasseerd in sensorland. Desondanks is de keus voor een dergelijk instapmodel niet onlogisch en is de kwaliteitssprong ten opzichte van een compactcamera of smartphone duidelijk merkbaar.
Verwacht niet veel moderne snufjes op de M10. Hij heeft weliswaar een aanraakgevoelige en kantelbare lcd, maar verdere 'poespas' is achterwege gelaten. Denk aan een flitsvoet, microfoonaansluting en PASM-wieltje. Doordat de camera slechts met één draaiwieltje is uitgerust, zul je regelmatig een beroep moeten doen op het aanraakgevoelige scherm voor het wijzigingen van instellingen. Dat zal niet iedereen even prettig vinden. Het lenzenaanbod is erg beperkt ten opzichte van andere systeemcamera's, al weegt dat voor de beoogde doelgroep waarschijnlijk minder zwaar.
Al met al vinden we het positief dat Canon nu in ieder geval twee systeemcamera's aanbiedt, zodat de consument meer keus heeft. Bijvoorbeeld de M3 voor de meer gevorderde amateurfotograaf en de M10 voor de minder veeleisende consument, die een compacte camera met grote sensor zoekt, zonder al te veel poespas. Hoewel zijn er in dit prijssegment legio alternatieven zijn.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2000972481.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white)/i/2000905017.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905023.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905021.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905022.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905020.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905083.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905084.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905085.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905080.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905081.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905082.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000904639.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000904638.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000904637.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905078.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905079.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905077.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/2000905431.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905438.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905436.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905437.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905439.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905427.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905430.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905429.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905428.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905431.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905432.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905433.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905434.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905435.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905446.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905449.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905451.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000908153.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905450.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905447.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905030.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905042.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905031.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905032.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905033.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905034.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905035.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905036.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905037.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905038.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905039.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905040.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905041.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000905043.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2000793393.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/u/41755/avau2TW.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/2177/avatar.gif?f=community){kind=avatar}
/u/113709/galactic_empire_60pix.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/215031/crop5db1d4fe1001f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/663554/eclips.jpg?f=community){kind=small}
/u/81251/smurflogo.JPG?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/16970/crop57cd1ef1eb0d0.gif?f=community){kind=small}
/u/256438/crop5dbb270939de4.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/16764/jh-avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
