Door Jeroen Horlings

Redacteur

Panasonic Lumix GF7 Review

Stille kleine rakker

07-05-2015 • 06:00

46

Singlepage-opmaak

Inleiding

Samengevat

De Panasonic Lumix GF7 is interessant voor wie een kleine camera zoekt met een hogere beeldkwaliteit dan een standaardcompactcamera. De 12-32mm-pancakekitlens houdt de camera bijzonder klein en je hebt ook nog eens de mogelijkheid om lenzen te wisselen. De GF7 is prima geschikt voor beginners, maar kan ook gevorderde fotografen aanspreken, met zijn PASM-draaiwiel en snelle autofocussysteem. Dankzij de stille stand met elektronische sluiter wordt de camera fluisterstil en kun je zonder piepjes en mechanische sluiter je gang gaan. Opvallen doe je toch al niet met de GF7, want hij is zo klein dat hij voor een compactcamera kan doorgaan.

Het heeft even geduurd voordat de opvolger van de in april 2013 aangekondigde GF6 het levenslicht zag. De voornaamste reden is dat de GF6 eigenlijk een prima camera is, met een moderne sensor, wifi, nfc en een kantelbaar en aanraakgevoelig scherm. Wat eveneens meespeelt is dat Panasonic in de tussentijd heeft nagedacht over de GF-lijn en een iets afwijkende koers heeft ingezet.

GF7 hand

De GF-lijn was altijd een meer compacte en eenvoudige uitvoering van de G-serie, maar wat techniek en mogelijkheden betreft groeiden ze steeds meer naar elkaar toe. Tegelijkertijd boekte Panasonic succes met de nieuwe GM-serie, die zich kenmerkt door een bijzonder compacte vormgeving. Kleiner kan eigenlijk niet voor een m4/3-camera. Panasonic heeft die lijn nu doorgetrokken naar de GF-serie. De GF7 lijkt dus meer een opvolger voor de GM1 en een goedkoper alternatief voor de eind vorig jaar geïntroduceerde GM5 met evf.

Panasonic GF6

Ter vergelijking: zijn voorganger, de GF6

In combinatie met de platte 12-32mm-kitlens werd de GF7 op de redactieburelen door menigeen aangezien voor een compactcamera. De m4/3-sensor is echter significant groter dan een standaard-compactcamerasensor van 1/2,3" en zelfs groter dan de relatief grote sensors van de Sony RX100-serie en Panasonics eigen LX100, die niet het hele sensoroppervlak gebruikt. Dat betekent in theorie een hogere beeldkwaliteit, meer dynamisch bereik en meer ruimte om met scherptediepte te spelen. Tel daar bij op dat de GF7 nu hetzelfde snelle autofocussysteem gebruikt als de GH4 en LX100, en ook nog eens relatief betaalbaar is, en de nieuwe Lumix is op papier een winnaar. Hoe presteert hij in de praktijk?