Inleiding: betaalbare fullframe
De op 13 september aangekondigde D600 is met een adviesprijs van 2149 euro ruimschoots de goedkoopste fullframe-dslr uit het assortiment van Nikon. Met het toestel biedt Nikon een fullframe-camera aan die ook voor gewone consumenten betaalbaar is; eerder had de fabrikant alleen dure, professionele dslr's met fullframe-sensors.
Een paar dagen na de aankondiging van Nikon heeft ook Canon, ook op de Photokina-beurs in Keulen, een goedkope fullframe-dslr geïntroduceerd. De EOS 6D wordt een directe concurrent voor de D600: dat toestel heeft een iets lagere adviesprijs, een body met het formaat en gewicht van een EOS 60D, een af-systeem met 11 af-punten en ingebouwde ondersteuning voor wifi en gps.
De D600 is een kruising tussen de D7000, een dslr met een aps-c-sensor, en de D800, een high-end dslr met een fullframe-sensor. De 24,3-megapixelsensor van de D600 is geheel nieuw, maar het ontwerp van de body komt in grote lijnen overeen met dat van de D7000. Er zijn ook eigenschappen van de D800 geleend, zoals de foto/video-selectieknop, de 3,2"-lcd en de mogelijkheid om video met 4:2:2-kleurcompressie op een extern opslagmedium op te slaan.
Tweakers.net bekeek of de belofte van een goedkope fullframe-dslr met de D600 wordt ingelost en welke verschillen er zijn met de D7000 en de D800.

Body: kleintje fullframe
De D600 is groter - met name hoger - en zwaarder dan de D7000, al voelt het toestel minder groot aan dan dat je op basis van de grotere sensor zou vermoeden. De nieuwe fullframe is echter beduidend kleiner dan de D800. De 6D van Canon is iets breder dan de D600, maar ook minder diep. Opmerkelijk genoeg weegt de 6D met 755g evenveel als de EOS 60D, een aps-c-toestel, en dat is een knappe prestatie van Canon.
Features | D7000 | D600 | D800 | EOS 6D |
breedte |
139mm |
141mm |
146mm |
145mm |
hoogte |
105mm |
113mm |
123mm |
111mm |
diepte |
77mm |
82mm |
82mm |
71mm |
gewicht |
780g |
850g |
990g |
755g |
:fill(white)/i/1348491424.jpeg?f=thumb)
Constructie
De D600-body lijkt op het eerste gezicht als twee druppels water op die van de D7000; de voornaamste verschillen lijken het iets grotere formaat en het iets grotere gewicht van de D600 te zijn. Net als bij de D7000 zijn de achter- en bovenkant van het chassis van een magnesiumlegering, terwijl de voorkant van stevig polycarbonaat is gemaakt. Het geheel is zeer stevig, al is de volledig van magnesium gemaakte D800 nog wat degelijker.

Volgens Nikon heeft de D600 dezelfde mate van weathersealing als de D800 en die is gewoon goed te noemen. Naast de afgedichte naden van de behuizing is ook het geheugen- en accucompartiment voorzien van dunne rubber strips, zodat daar niet snel vocht in kan komen.
Betere grip
De D600 ligt merkbaar prettiger in de hand dan de D7000. Dat komt niet alleen door de iets grotere body, maar vooral ook door de andere vorm en de andere materiaalkeuze voor de grip. De handgreep van de D7000 is vrijwel recht, die van de D600 heeft wat meer contouren en bovendien is deze van een wat stroever materiaal gemaakt. Aan de kant van de lensmount heeft de grip een uitsparing voor de vingertoppen, zodat je de camera daar als het ware aan kan laten bungelen. Daarin verschilt het toestel niet van de D7000 en de D800.
Aan de achterkant is het opstaande randje voor de duim iets hoger dan bij de D7000, terwijl het gripvlak voor de duim nu helemaal naar beneden doorloopt. Het resultaat van deze wijzigingen is dat je de D600 minder krampachtig vasthoudt.

Rust voor de wijsvinger
Bij de D7000 was de overgang van de boven- naar de zijkant naast de sluiterknop redelijk scherp. Bij de D600 is die overgang een stuk vloeiender, wat een stuk comfortabeler voor de wijsvinger is, vooral als je de camera wat langer in de aanslag houdt.
Een ander verschil met de D7000, en een overeenkomst met de D800, is dat de start-stopknop voor video niet aan de achterkant zit, maar schuin achter de sluiterknop. Hoewel het een klein knopje is, is duidelijk te voelen wanneer hij is ingedrukt. Het is overigens ook mogelijk om deze functionaliteit aan de sluiterknop toe te wijzen, maar dan kan je tijdens het filmen geen foto's meer maken.
Rond de sluiterknop zitten verder nog het voorste instelwiel, bekleed met rubber voor meer grip, een knop voor het kiezen van de belichtingsmethode en een belichtingscompensatieknop. Deze knoppen zijn met de wijsvinger goed te bereiken.

Modusknop met vergrendeling
De draaiknop voor de programmakeuze en, daaronder, de ring voor de transportstanden lijken hetzelfde als bij de D7000. De modusknop van de D600 is echter voorzien van een vergrendeling. Die is wel wat klein uitgevoerd, maar werkt goed en voorkomt dat de programmakeuze per ongeluk wordt gewijzigd. De D600 biedt dezelfde opties als de D7000: de pasm-modes, twee automatische standen met en zonder flitser, de scènestand en twee custom-standen.
Ook de ring voor de transportstanden moet met een knopje ontgrendeld worden, zodat hij met de wijsvinger kan worden bediend. Uiteraard zien we hier de S-stand voor een enkele opname, en Cl en Ch voor langzaam en snel continu fotograferen, met maximaal 5,5 beelden per seconde. Verder is er een Q-stand - de Q staat voor quiet - waarbij de spiegel pas neerklapt als de ontspanknop wordt losgelaten, er is een stand voor de zelfontspanner, een stand voor bediening met een remote en een stand voor mirror-lockup, wat helpt bij het elimineren van ongewenste trillingen door het opklappen van de spiegel.
Helaas kan je nog steeds geen mirror-lockup in combinatie met de zelfontspanner gebruiken, maar gelukkig wel in combinatie met een afstandsbediening.

Af/mf-selectieknop
Ook de af/mf-selectieknop links onderaan de lensmount is hetzelfde als bij de D7000 en de D800. In combinatie met de twee instelwielen zijn hiermee de meeste af-instellingen zeer snel te wijzigen. Als dit knopje is ingedrukt, kan met het instelwiel aan de achterkant worden gekozen uit de AF-A-, AF-S- en AF-C-standen, terwijl met het voorste wieltje het aantal en de werking van de af-punten kan worden ingesteld. Zo kan onder meer gekozen worden voor alleen het middelste af-punt of een automatische af-stand.

Voor het volgen van bewegende onderwerpen zijn er de Dynamic Area-AF- en de 3D Focus Tracking-standen. Bij de eerste kan rondom een geselecteerd af-punt het aantal af-punten worden ingesteld dat bij continue autofocus mag worden gebruikt.
De 3D Focus Tracking-stand heeft het volledige aantal van 39 af-punten tot zijn beschikking, en maakt voor de selectie van een af-punt gebruik van zowel de afstands- als de kleurinformatie. Voor de kleurinformatie wordt de rgb-lichtsensor gebruikt waarmee ook de belichting bepaald wordt.
Body: groot zoekerbeeld
De top-display van de D7000 laat de configuratie van de af-punten zien, maar bij de lcd bovenop de D600 wordt alleen een algemeen symbool met wat tekstuele informatie getoond. Dat is een stuk minder overzichtelijk. Gelukkig worden de afzonderlijke af-punten wel met de Info-weergave op de lcd aan de achterkant getoond.

Bescheiden zoekerbult
Een van de redenen om voor een fullframe-camera te kiezen, is dat het zoekerbeeld veel groter is dan bij een spiegelreflex met aps-c-sensor. Het zoekerbeeld van de D600 is helder en er is goed handmatig mee scherp te stellen. Wel zal je als brildrager je oog moeten verschuiven om alle hoeken van het zoekerbeeld te kunnen zien.
De zoeker biedt een beelddekking van zowat honderd procent, maar toch is de zoekerbult relatief klein uitgevallen, zeker in vergelijking met de zoeker van de D800. Nikon zegt dat het pentaprisma in volledig nieuw is ontwikkeld om dit mogelijk te maken. Uiteraard is de zoeker van de D7000 nog weer een stuk kleiner.
Net als bij de andere fullframe-dslr's van Nikon is het mogelijk om lenzen voor aps-c-sensors te gebruiken. Als een dergelijke DX-lens wordt gebruikt, kan in de zoeker automatisch de beelduitsnede van het gebruikte objectief worden getoond. Ook bij fullframe FX-objectieven kan DX-weergave en -opname worden gebruikt. Vooral bij video kan dat nuttig extra bereik opleveren; bij foto's is het makkelijker om naderhand een deel van het beeld weg te snijden.

De D600 heeft dezelfde rechthoekige, zachtrubberen oogschelp als de D7000. De zoeker van de D600 is niet met een intern sluitergordijn af te sluiten; er moet een schuifje voor het oculair worden geschoven om deze te verduisteren en een accurate belichtingsmeting te krijgen. Dat is wederom een duidelijk teken dat deze camera eerder voor consumenten dan voor professionals is ontwikkeld.
In de lcd-balk onder het zoekerbeeld worden een aantal instellingen getoond. We zien hier onder meer de focusbevestiging, de belichtingsmethode, de sluitertijd, het diafragma, de iso-waarde plus een indicator die aangeeft of deze waarde automatisch gekozen is, de resterende capaciteit van de geheugenkaart en, indien nodig, een waarschuwingslichtje voor de flits. De indicator voor de belichtingscorrectie kan ook gebruikt worden als virtuele waterpas, maar de camera kan zo alleen de zijwaartse kanteling tonen.
Grotere lcd
Voor de achterzijde is wat meer naar de D800 gekeken. Het meest in het oog springend is de 3,2"-lcd. Deze heeft net als de 3"-lcd van de D7000 een vga-resolutie, maar de iets lagere pixeldichtheid is niet storend. Omdat zowel de lcd als de body bij de D600 iets groter zijn dan bij de D7000, is de onderlinge verhouding bijna hetzelfde gebleven.
De helderheid van de display leek ons afdoende, al hebben we geen metingen die dat kunnen staven. De camera kan de helderheid van het scherm automatisch aan het omgevingslicht aanpassen, maar het is ook mogelijk om deze zelf in te stellen. De groene tint waarover bij de D800 werd geklaagd, is ons bij de D600 niet opgevallen.
De toplaag van de lcd loopt bijna naadloos over in de body en dat ziet er een stuk strakker uit dan bij de lcd van de D7000. Ook heeft Nikon bij de D600 een lcd met smallere zwarte randen gebruikt. We hebben geen macrofoto's van de pixels gemaakt, maar gezien de goede kijkhoeken is waarschijnlijk een ips-scherm gemonteerd.
Achterzijde
De achterzijde is een mengeling van bedieningselementen van de D7000 en de D800. Ten opzichte van de D7000 heeft de D600 links van het scherm een extra knop gekregen. De knoppen voor het in- en uitzoomen zijn bij de D600 omgedraaid, waardoor ook de 'iso'- en de 'quality'-functie verwisseld zijn. Doordat de iso-knop nu helemaal linksonder zit, is deze beter op de tast te vinden dan bij de D7000, maar je moet nog steeds de lens loslaten om de iso-waarde te veranderen.
Nikon heeft een knop toegevoegd die directe toegang tot het Picture Control-menu biedt bij het nemen van foto's, terwijl deze het Retoucheer-menu oproept bij het bekijken van de foto's.
De d-pad is bij de D600 kleiner uitgevoerd dan bij de D7000 en heeft net als bij de D800 een buitenring waarmee het geselecteerde af-punt kan worden vergrendeld. Bij de D7000 was dat nog een hendeltje onder de d-pad, maar dat wordt bij de D600 gebruikt om tussen de foto- en videostand van live view te schakelen. Met het knopje in het midden van dit hendeltje wordt de live view-modus geactiveerd.

Dat de D600 gericht is op consumenten en minder op professionele fotografen, blijkt ook weer uit het feit dat de camera, in tegenstelling tot de D800, geen AF-On-knop heeft. Wel kan de AE-L/AF-L-knop die functie vervullen, maar dan moet het vastzetten van de belichting weer op een andere manier geregeld worden. De D800 heeft verder nog een andere manier om de pasm-modes in te stellen. In plaats van de modusknop heeft die camera een knop om de witbalans, de beeldkwaliteit, de iso-waarde en bracketing-opties in te stellen.
Aansluitingen en video
De aansluitingen zitten op een na allemaal aan de linkerzijde, achter drie rubberen klepjes. Achter het bovenste klepje gaan een microfooningang en een koptelefoonuitgang schuil. Voor de serieuze videoliefhebber is dat koppel van grote waarde. Nikon heeft er ook voor gezorgd dat de audiolevels bij video-opnames bekeken en aangepast kunnen worden.
Het klepje daaronder huisvest een usb 2.0-aansluiting en een hdmi-poort. Niet alleen kan de camera daarmee aangesloten worden op bijvoorbeeld een tv, maar het is ook mogelijk om 1080p-video zonder overlay en met 4:2:2-kleurcompressie uit te sturen, terwijl gelijktijdig het beeld op de lcd van de D600 getoond wordt. De hdmi-output kan dan bijvoorbeeld op een externe recorder als de Atomos Ninja opgenomen worden. Dat apparaat maakt bijvoorbeeld ook focus peaking en zebra stripes mogelijk, twee veelgebruikte technieken in de filmwereld voor het beoordelen van respectievelijk scherpte en belichting.
De gps-aansluiting heeft een eigen klepje gekregen. De gps-ontvanger zal naar alle waarschijnlijkheid niet vaak verwijderd worden en dan is het natuurlijk niet handig als de andere connectors langdurig aan weersinvloeden worden blootgesteld.
De laatste connector is die om de externe batterijgreep op aan te sluiten. Net als bij de D7000 en de D800 is de MB-D14-grip een plat model, dus er hoeft geen uitstekend deel in het accucompartiment van de camera gestoken te worden. De MB-D14 is net als de D600 deels van magnesium gemaakt, en stof- en spatwaterdicht. De grip kan zowel een EN-EL15-accu, voor een verdubbeling van de accucapaciteit als zes AA-batterijen huisvesten.
Twee sd-slots
Net als de D7000 is de D600 uitgerust met twee sd-slots. De extra sd-kaart kan worden gebruikt voor extra capaciteit of als realtime-backup, maar het is ook mogelijk om naar de twee sd-kaarten respectievelijk een jpeg- en een raw-bestand weg te schrijven.
Het is ook mogelijk om foto's op de ene sd-kaart te zetten en video naar de andere weg te schrijven. Onhandig genoeg zijn de instellingen daarvoor echter verstopt bij de Filminstellingen van het Opnamemenu.

Intern: 24,3-megapixelsensor
De beelden worden verwerkt door de Expeed 3-beeldprocessor, die voor het eerst werd toegepast in de Nikon 1-serie. De nieuwe cmos-beeldsensor telt 24,3 megapixels. Het in de camera in te stellen iso-bereik loopt van iso 100 tot en met iso 6400, met uitbreidingen naar equivalenten van iso 50, iso 12.800 en iso 25.600. De Canon 6D doet het op papier beter met een maximale lichtgevoeligheid van iso 25.600 en een maximale uitbreiding naar het equivalent van iso 102.400.
Door het fullframe-formaat van de sensor hoeft geen rekening te worden gehouden met de 1,5x-crop van aps-c-beeldsensors. De meeste interessante objectieven worden voor dit FX-formaat uitgebracht en ook lenzen die voor kleinbeeldfilmcamera's zijn ontworpen, kunnen met de oorspronkelijke beeldhoek gebruikt worden.
Net als de sensor van de D800 wordt die van de D600 vermoedelijk gemaakt door Sony. Mogelijk gebruikt Sony de sensor zelf ook in de RX1, een compactcamera met fullframesensor en een lichtsterke 35mm-lens. Een aangepaste versie zou in de Alpha A99 kunnen zitten: die heeft een 24-megapixelsensor met geïntegreerde af-punten.
DxOMark heeft de D600 inmiddels getest en de D600 zou uitblinken in dynamisch bereik, kleurdiepte en low-light iso-prestaties. Het toestel zou alleen door de D800 en de D800E worden overtroffen.
Autofocus
Nikon heeft de D600 voorzien van een af-module met 39 autofocuspunten, waarvan er negen kruisgevoelig zijn. De Multi-CAM4800-af-module lijkt hiermee identiek aan die van de D7000, maar Nikon heeft de af-module op één punt verbeterd: het is mogelijk om met een diafragma van f/8 automatisch scherp te stellen. Daar zijn zeven van de 39 af-punten voor geschikt: die kunnen dus bijvoorbeeld nog gebruikt worden voor een 2x-teleconverter in combinatie met een f/4-lens. Van de 39 af-punten zijn er 33 geschikt voor lenzen met een grootste diafragma van f/5,6 tot f/8, de resterende zes af-punten hebben een lichtsterkere lens nodig.

Een belangrijk nadeel is dat de Multi-CAM4800 is ontworpen voor DX-sensors; de af-punten zitten dus in het centrum van het beeld, met veel lege ruimte eromheen. De focus-and-recompose-techniek zal dus nog regelmatig van pas komen.
De scherpstelling is snel en trefzeker, maar presteert minder goed bij weinig licht, zelfs als het hulplicht op de camera wordt gebruikt. De de af-module moet bij een lichtopbrengst van minder dan -1EV afhaken; de af-module van de D800 - die ook nog eens beter gespreide focuspunten heeft - kan bij -2EV nog scherpstellen.
Canon spant de kroon met de af-module van de 6D, die aan -3EV al genoeg licht zou hebben. Volgens Canon is dat goed genoeg om bij maanlicht te fotograferen. De 6D heeft echter slechts elf af-punten en daarvan is alleen de middelste kruisgevoelig.
Sluiterunit
Nikon claimt dat de sluitermodule van de D600 minimaal 150.000 sluiterbewegingen kan maken. Dit is hetzelfde aantal als de D7000, maar minder dan de levensduur van de D800-sluiter, die 200.000 foto's meegaat. Ook de sluiter van de Alpha A99 is getest tot 200.000 bewegingen, maar die maakt gebruik van een elektronische eerste sluitergordijn waardoor die mogelijk minder zwaar belast wordt. De EOS 6D-sluiter moet minimaal 100.000 sluiterbewegingen meegaan.

Bediening: kleine verbeteringen
Het menu is bij de D600 niet veel veranderd ten opzichte van de D7000 en het is er niet overzichtelijker op geworden. Nog steeds hangen de meeste opties in lange lijsten onder het tabblad Opnamemenu, en wij snappen bijvoorbeeld niet dat Nikon de filminstellingen geen eigen tabblad geeft. Dat is des te meer een indicatie dat Nikon met de D600 mikt op de gevorderde fotograaf en niet zozeer op filmers.
De kleurstelling van het menu is wel licht aangepast. Er zijn minder grijze vlakken dan bij de D7000; in plaats daarvan is de achtergrond in de meeste gevallen simpelweg zwart. Ook de witte achtergrond van het helpmenu van de D7000 is nu donker, en dat leest een stuk prettiger.

Snelmenu
Voor het snelmenu had Nikon ook beter naar de concurrentie moeten kijken. Eén keer op de Info-knop drukken geeft een lichtblauw overzichtje van de belangrijkste instellingen; na een tweede klik wordt het snelmenu getoond.
Dit bestaat uit twee rijen iconen. Op de eerste rij zien we achtereenvolgens de video-instellingen, de high-iso-ruisreductie, de Active D-Lighting-functie, de vignetteringscorrectie en de functie-instelling van de voorbeeldknop. De tweede rij bevat iconen voor de functie van de geheugenkaart in het tweede slot, de ruisreductie voor lange opnames, het remote-menu en het toewijzen van de functies voor de AE-L/AF-L- en Fn-knoppen.
Helaas kan je, als je een icoon selecteert, niet direct een waarde aanpassen: het snelmenu stuurt je eerst door naar het desbetreffende submenu. Vervolgens keer je ook weer niet direct terug naar het snelmenu - daarvoor moet je weer twee keer de Info-knop indrukken. Dat is omslachtig en onnodig.

Weergave
De D600 heeft verschillende weergavestanden voor live view die, op een na, hetzelfde zijn voor foto en video. Zo kan het beeld zonder symbolen op het scherm getoond worden, kan boven in beeld extra informatie over de instellingen worden getoond, kan een tweeassige waterpas aan het beeld worden toegevoegd en kan een 4x4-grid getoond worden. In een balk onderin beeld staan permanent de lichtmetingsmethode, de sluitertijd, het diafragma en de iso-waarde.
In de live view-stand kan je direct de iso-waarde, de af-stand, de witbalans en de beeldkwaliteit wijzigen. De videomodus heeft nog een extra weergavestand waarbij onder meer de audiometers in beeld getoond worden. Erg handig is dat hier ook het opnameniveau continu gewijzigd kan worden.

Bij het afspelen van foto's is vooral de thumbnail-weergave handig; daarbij zie je de foto links in het klein, daaronder een aantal instellingen, en rechts rgb- en en luminantiehistogrammen. Bij het inzoomen worden alleen de histogrammen van de beelduitsnede getoond. Handig is dat per kleurkanaal de overbelichte delen in beeld kunnen worden getoond. Zo kan je zien welk kanaal het eerste verzadigd is.
Met het achterste instelwiel kan naar de vorige of volgende foto worden gesprongen, maar dat werkt niet als je in de histogramweergave niet inzoomt: dan moeten de linker- en rechterpositie van de d-pad worden gebruikt. Dat lijkt ons niet te kloppen.
Ook zagen we een raar interferentiepatroon bij live view met autofocus. Het beeld op de lcd gaf valse kleuren en toonde een lageresolutiebeeld. Een slagje met de focusring op de lens zorgde ervoor dat het beeld opeens scherp werd en de vreemde kleuren verdwenen.
Handige bediening
De D600 heeft enkele handige bedieningsmogelijkheden van de D800 gekregen. De interessantste daarvan is de mogelijkheid om auto iso aan of uit te zetten door de Iso-knop ingedrukt te houden en aan het voorste instelwiel te draaien. Dit is niet mogelijk bij de D7000. Ook is bij de D600 in live view een langere sluitertijd mogelijk dan 1/30s, wat bij de D7000 de limiet is.
Wat we in een consumenten-dslr nog niet eerder tegenkwamen, is de mogelijkheid om bij auto iso de minimale sluitertijd automatisch te laten berekenen aan de hand van de brandspuntsafstand van de lens. Daardoor hoef je niet meer in het menu te duiken om deze waarde aan de gebruikte lens aan te passen.
:fill(white)/i/1349343785.jpeg?f=thumb)
Verder heeft de D600 uitgebreide mogelijkheden voor time-lapse fotografie en kunnen meervoudig belichte foto's worden gemaakt. Voor de ingebouwde hdr-functie blijft de spiegel opgeklapt terwijl er snel twee foto's met verschillende belichting worden gemaakt, die vervolgens tot één foto worden gecombineerd.
Foto's en video's kunnen al in de camera bewerkt worden. Voor foto's is met name de raw-bewerking handig, al zijn de mogelijkheden vrij beperkt. Ook kunnen speciale effecten op foto's worden losgelaten, zoals 'selectieve kleur', 'schets' en perspectiefcorrectie. Bij video kunnen markeringspunten worden gebruikt om de filmpjes te bewerken.
:fill(white)/i/1349319532.jpeg?f=thumb)
Jammer
Helaas heeft Nikon ook een aantal opties bij de D600 weggelaten of gehandicapt. Zo is er een bracketing-functie beschikbaar, maar daarmee zijn maximaal drie opnames achter elkaar te maken, in plaats van de negen stuks die de D800 en de D4 aankunnen.
Het is niet mogelijk om bij het bekijken van foto's direct een een-op-eenweergave van de foto op te roepen, bijvoorbeeld om de scherpte te controleren. Daarnaast hadden we graag een optie gehad om de belichting met de AE-L/AF-L-knop te vergrendelen gebruikmakend van spotmeting. Onder meer Olympus heeft camera's met deze functie uitgerust.
Ook missen we live histogrammen, zoals de D800 die, zij het enigszins omslachtig, wel ondersteunt. Dat is vreemd; bijna elke camerafabrikant, waaronder Canon, Sony en Panasonic, kunnen deze informatie realtime tonen. Daarnaast is het vervelend dat je tijdens het opnemen van video het diafragma niet kan aanpassen.
Prestaties: zeer goed
De onderstaande foto's zijn gemaakt vanaf een stevig statief en met de zelfontspanfunctie van de camera. Helaas hadden we niet de beschikking over een afstandsbediening, dus moesten we afzien van mirror lockup. We voorzagen ons testexemplaar van een Nikkor 35mm f/2-primelens, die werd afgestopt naar f/8.
Op de eerste foto na zijn alle uitsnedes honderdprocents-crops, die zonder verscherping en met de maximale jpeg-kwaliteit zijn opgeslagen. Voor de ruisreductie is in eerste instantie de standaardwaarde, 'normal', gekozen, maar we laten ook de verschillen zien met de 'off'-, ' low'-, en 'high'-standen.

iso 100, ruisreductie: normal
iso 200, ruisreductie: normal
iso 400, ruisreductie: normal
iso 800, ruisreductie: normal
iso 1600, ruisreductie: normal
iso 3200, ruisreductie: normal
iso 6400, ruisreductie: normal
iso 12.800 (equivalent), ruisreductie: normal
iso 25.600 (equivalent), ruisreductie: normal
Tot en met iso 800 is er haast geen verschil tussen de testfoto's. Pas bij iso 1600 zie je een zeer lichte afname van de scherpte en het contrast als gevolg van de ruisreductie. Ook zie je in schaduwgebieden wat luminantieruis.
Bij iso 3200 is er nog steeds genoeg detail beschikbaar, maar de kleuren zijn al iets fletser en ook is de luminantieruis toegenomen. De jpeg's uit de camera zijn echter nog wel bruikbaar.
Iso 6400 is de hoogste native iso-waarde en het is duidelijk waarom: we zien niet alleen nog meer luminantieruis, maar ook verkleuringen als gevolg van kleurruis. Toch levert de iso 6400-stand bij voldoende licht en met enig nabewerken nog bruikbare resultaten.
De standen equivalent aan iso 12.800 en 25.600 kunnen we maar beter vergeten.
Ruisreductiestanden
De D600 kent vier standen voor de ruisreductie: off, low, normal en high. We hebben bij iso 3200 gekeken wat die verschillende standen doen met de beeldkwaliteit.
iso 3200, ruisreductie: off
iso 3200, ruisreductie: low
iso 3200, ruisreductie: normal
iso 3200, ruisreductie: high
De verschillen tussen de diverse ruisreductiestanden zijn zeer subtiel. De overgang van off naar low is het grootst; in de high-stand worden wat te veel details gladgestreken.
Dynamisch bereik raw-nabewerking
Net voor publicatie van deze review verscheen versie 4.2 van Lightroom, inclusief ondersteuning voor de NEF-bestanden van de D600. We hebben geprobeerd om daarmee details in onderbelichte en overbelichte beelden op te halen en de D600 blijkt bij slecht belichte foto's erg vergevingsgezind te zijn. Zelfs met een forse belichtingscompensatie is in schaduwen bijvoorbeeld vrijwel geen kleurruis of banding te zien.
:fill(white)/i/1349346681.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1349346683.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1349348335.jpeg?f=thumb)
Fotogalerij
Specificaties
Merk en Type |
Merk |
Nikon |
Type |
D600 |
Specificatie body |
Cameraresolutie |
24,3 megapixel |
Type body |
Spiegelreflex |
Sensortype |
cmos |
Sensorformaat |
35mm (fullframe) |
Cropfactor |
1,0x |
Minimale iso-gevoeligheid (native) |
iso 50 (iso 100) |
Maximale iso-gevoeligheid (native) |
iso 25600 (iso 6400) |
Beelden per seconde |
5,5fps |
Eigenschappen body |
ingebouwde flitser, live view, video-opname |
Lcd |
3,2", 921K subpixels |
Videoresolutie |
1920x1080 |
Video-framerate |
30fps |
Mount |
Nikon F |
Aantal autofocuspunten |
39 (9 kruisgevoelig) |
Focusmechanisme |
automatische focus (motor in body), automatische focus (motor in lens), handmatige focus |
Geheugenkaarttype |
2x Secure Digital, 2x Secure Digital eXtended Capacity, 2x Secure Digital High Capacity |
Verbinding |
audio, hdmi, microfoon, usb 2.0, koptelefoon |
Gewicht body (incl. accu) |
760g (850g) |
Kleur body |
zwart |
Specificatie overig |
Verkoopstatus |
body |
Conclusie
Het was Sony dat in 2009 voor het eerst een fullframe-dslr met een adviesprijs van net geen 2000 euro uitbracht. Deze Alpha A850 was een licht aangepaste variant van de Alpha A900, maar om diverse redenen liep de consument niet warm voor dit uitgeklede pro-model. Dit jaar wordt door Nikon, Canon en ook weer door Sony opnieuw een poging gedaan om een fullframe-dslr uit te brengen voor de gevorderde amateur die niet op het gewicht of de prijs van een pro-body zit te wachten.
Nikon heeft voor het ontwerp van de D600 zwaar geleund op dat van de D7000 en de D600 lijkt dan ook een iets grotere en zwaardere uitvoering daarvan. Diverse bedieningselementen zijn rechtstreeks van deze aps-c-camera afkomstig, maar Nikon heeft ook een aantal handige features van de veel duurdere D800 geleend.
De D600 is voorzien van een zoeker met een beelddekking van 100 procent, een sluiter die 5,5 keer per seconde kan afdrukken en een af-module met 39 af-punten. Prettig is dat die ook nog met f/8-lenzen automatisch kan scherpstellen, maar de af-punten zitten in een redelijk krap gebied in het midden van het fullframebeeld.
Vooral voor eigenaren van een D7000 of een D90 is de D600 een interessante upgrade. Bezitters van de D300s zullen mogelijk echter wachten op een aps-c-opvolger van hun camera vanwege het grotere formaat, de steviger constructie en de professionele bediening. De komst van een D400 is echter nog niet zeker.
Of de aps-c-fotografen nu massaal zullen overstappen, is echter nog maar de vraag en dat heeft alles te maken met de prijs. Met een adviesprijs van 2149 euro - wat voorlopig een straatprijs van een kleine 2000 euro betekent - is de D600 dan wel een relatief goedkope fullframe-dslr, maar het apparaat kost nog steeds een veelvoud van wat de D7000 moet opbrengen. Ben je echter op zoek naar een relatief goedkope fullframe-dslr met de nieuwste snufjes, dan heb je weinig keus: de EOS 6D van Canon ligt voorlopig nog niet in de winkels.
Eindoordeel
Met dank aan moderator Orion84 van het Shopping Forum.