Een full-frame mag best wat kosten. Als je geïnteresseerd bent in full-frame en dus beeldkwaliteit, zul je ook geïnteresseerd moeten zijn in een groot optisch zoombereik.
Juist niet. De beste beeldkwaliteit haal je meestal met een prime. Er zijn wel enkele zooms die vergelijkbaar scoren in scherpte en contrastweergave maar die hebben meestal juist geen groot zoombereik (3×, maximaal 4×, een uitzonderding daargelaten) en ook hebben zooms eigenlijk altijd vertekening, kussenvormig aan de groothoekkant en tonvormig aan de telekant.
Tonvormige en kussenvormige vertekening is digitaal gelukkig redelijk goed te corrigeren maar bij grote zoombereiken krijg je altijd een combinatie van beide (in het Duits wellenformig - golfvorm) genoemd en dat is vrijwel niet te corrigeren.
Afgezien van de aan de beeldhoek inherente perspectivistische vertekening bij groothoeken hebben primes normaliter geen of vrijwel geen vertekening, de bekende fish-eye-objectieven uiteraard uitgezonderd.
Nu kun je met primes natuurlijk niet zo snel van beeldhoek/brandpuntsafstand wisselen en dus als je beeldkwaliteit wilt en voorbereid zijn op onverwachte situaties dan hang je al snel twee bodies (met bij FF elk 1kg) rond je nek. Daarop kun je dan twee primes, een prime en een zoom of zelfs twee zooms zetten. Ik herinner me een column van Alexander Borell waarin hij een nieuwe Ricoh besprak en aanraadde gelijk twee bodies te kopen en twee lenzen, een 28-70 en een 70-210 en dan hoefde
je nie mehr wechselen. Pas een paar jaar later kwamen de eerste 28-200's maar die konden bij lange na niet tippen aan de combinatie van beide budgetzooms.
Een fullframe kopen om binnenshuis portretjes te schieten...dat is te verantwoorden als je een studio hebt, niet als consument.
Er zijn ook amateurs die (thuis) een studio hebben hoor, en waarom zou je
binnenshuis portretjes willen schieten, het zijn nog altijd geen typische studio-camera's maar bedoeld voor gebruik buitenshuis (in het veld en bij een reportage).
Kortom: je komt toch uit op een lens of twee, drie en dan zit je al zo over de €1.000 heen (en dan heb je nog niks speciaals).
In de beperking herken je de meester. Die kan ook met eenvoudige lenzen goede foto's maken. Als je geen kit- of andere budget-zooms koopt waarvan er miljoenen per type over de toonbank gaan, dan zit je inderdaad al snel boven de €1000 maar meestal begint men met een camera en één lens.
Als je dan een spiegelreflex koopt van <€1000, dan is de balans weg. Dat is net zo iets als een tweedehands Suzuki Alto kopen en daar dure Michelins onder zetten.
Dus volgens jou moet je onder een tweedehandsje banden zetten die kwalitatief onvoldoende zijn. De banden zijn voor de veiligheid waarschijnlijk wel het meest cruciale onderdeel van een auto, gevolgd door de remmen en schokbrekers.
Mijn mening blijft dat full-frame toch iets moeten blijven voor de enthousiastelingen. Een echte enthousiasteling die nog een paar dure ,vaste, lichtsterke lenzen heeft moet ook iets hebben wat daar bij past. En om dan een goedkope full-frame te maken is leuk, maar op een gegeven moment ga je ècht inboeten op belangrijke zaken zoals max burst, AF-systeem, kwaliteit EVF/zoeker.
De meeste mensen interesseert de max burst rate niet. Vertraging tussen het indrukken van de ontspanknop en het maken van de foto wel. Daarna bekijken de meeste mensen de foto op het scherm. Slechts een enkeling schiet een hele serie foto's achter elkaar, vaak inderdaad pro's en enthousiastelingen.
AF-systeem is volstrekt overbodig als je een goed matglas of een goede meetzoeker hebt. Gemakkelijk is het natuurlijk wel, voroal voor wie moeite heeft met handmatig. maar wederom hebben de meeste mensen niet zoveel haast, als het maar goed scherp is. Snel is wel comfortabel maar behalve bij bepaalde onderwerpen niet kritisch. In het donker komen veel goedkope AF-systemen wel tekort.
EVF wil ik voorlopig niet aan, juist doordat het al snel tekort komt in het donker, omdat het trager is als een optische zoeker. wil je dat een beetje kwaliteit dan kost het inderdaad wel wat.
Als je een goedkope full-frame gaat maken, dan is die alleen voor spec-f*ckers, niet voor enthousiastelingen.
De D700, de voorganger van de 36MP D800 had juist verhoudingsgewijs weinig megapixels: 12. Die was inderdaad niet bedoeld voor spec-adepten maar bedoeld voor echte beeldkwaliteit-enthousiastelingen.
De spec-adept gaat wel voor een 40megapixel Nokia pureview. Die snapt niet dat het verschil met een 40MP Pentax 645D, Mamiya-Leaf of Hasselblad wel in iets anders zit. Ook die toestellen scoren niet spectaculair op burst-rate oid. Daar heeft men zich geconcentreerd op wat er echt toe doet voor beeldkwaliteit en dat is heel wat anders als wat de doelgroep van de >€2000 Nikon/Canon-koper verlangt. Die zoekt namelijk een robuuste en snelle camera voor gebruik langs het voetbalveld, het F1-circuit en het zand van een operatie Desert Storm. Dan zijn zaken als AF-snelheid en burst rate belangrijk. Juist die>€2000 Canikon blinkt echter uit in veelzijdigheid waardoor hij voor de veelheid aan taken inzetbaar is die een pro tegen kan komen. De echte enthousiasteling heeft dat echter allemaal weer niet nodig. Die kijkt naad beeldkwaliteit en misschien naar robuustheid, bv als hij ermee in een schuilhutje op de hei wilt zitten.