Inleiding: 20x-zoom de norm
In deze roundup behandelen we vier zogeheten travelzoomcamera's. Deze toestellen worden gekenmerkt door een groot zoombereik en een compacte behuizing, een combinatie die vooral onder vakantiegangers populair is.
Onder meer door hevige concurrentie in het budgetsegment en de toenemende concurrentie van telefooncamera's, leggen camerafabrikanten zich toch al meer en meer toe op toestellen met een groter zoombereik. Met name het gebrek aan optische zoom bij smartphones is vaak de reden dat consumenten naar een compactcamera kijken.
Het gemiddelde zoombereik van travelzooms neemt de afgelopen tijd hand over hand toe. Twee jaar jaar geleden was een 12x-zoomlens gangbaar, vorig jaar was een 16x-lens al heel gewoon en inmiddels heeft een zichzelf respecterende compactcamera al een 20x-zoomlens. Ook de resolutie van de beeldsensors is de afgelopen jaren toegenomen, en uiteraard hebben we getest of de beeldkwaliteit gelijke tred met het grotere zoombereik houdt.
Voor deze roundup hebben we de keuze laten vallen op vier populaire modellen waarbij we in verband met vakantiegebruik gps-ondersteuning als eis gesteld hebben. De Panasonic Lumix TZ30 heeft een 20x-zoomlens en gps met ingebouwde kaarten, de PowerShot SX260 HS heeft hetzelfde zoombereik maar de gps levert alleen setjes coördinaten. De CoolPix S9300 van Nikon is de goedkoopste van het stel en heeft ook 'maar' een 18x-zoomlens, terwijl de Samsung WB850F met zijn 21x-zoomlens juist de duurste van de vier is, en ook dit toestel levert kaartmateriaal mee.

Specificaties
Merk en Productserie |
Panasonic Lumix |
Canon Powershot |
Nikon Coolpix |
Samsung |
Type |
DMC-TZ30 |
SX260 HS |
S9300 |
WB850F |
|
/i/1328001854.png?f=thumbmini) |
:fill(white)/i/1328630858.jpeg?f=thumbmini) |
/i/1328092203.png?f=thumbmini) |
:fill(black)/i/1326074525.jpeg?f=thumbmini) |
Prijs en waardering |
Prijs |
Onbekend (33 winkels) |
Onbekend (39 winkels) |
Onbekend (32 winkels) |
Onbekend (23 winkels) |
Eerste prijsvermelding |
zaterdag 17 maart 2012 |
vrijdag 24 februari 2012 |
dinsdag 14 februari 2012 |
dinsdag 27 maart 2012 |
Waardering |
4.5 van 5 sterren
|
4.5 van 5 sterren
|
|
3 van 5 sterren
|
Sensor |
Cameraresolutie |
14,1 megapixel |
12,1 megapixel |
16 megapixel |
16,2 megapixel |
Sensortype |
1/2,3"-'high sensitivity'-mos |
1/2,3"-bsi-cmos |
1/2,3"-bsi-cmos |
1/2,3"-bsi-cmos |
Beeldverhouding |
4:3 |
4:3 |
4:3 |
4:3 |
Videoresolutie |
1080/50p |
1080/24p |
1080/30p |
1080/30p |
Lens |
Optische zoom |
20x |
20x |
18x |
21x |
Zoom (wide) |
24mm |
25mm |
25mm |
23mm |
Zoom (tele) |
480mm |
500mm |
450mm |
483mm |
Diafragma (wide) |
3,3 |
3,5 |
3,5 |
2,8 |
Diafragma (tele) |
6,4 |
6,8 |
5,9 |
5,9 |
Stabilisatie |
optisch |
optisch |
optisch |
optisch |
Scherm |
Scherm |
3"-lcd, 460K subpixels, touch |
3"-lcd, 460K subpixels |
3"-lcd, 921K subpixels |
3"-oled, 614K subpixels (pentile) |
Opslag |
Geheugenkaarttype |
sd, sdhc, sdxc |
sd, sdhc, sdxc |
sd, sdhc, sdxc |
sd, sdhc, sdxc |
Afbeeldingformaten |
jpeg |
jpeg |
jpeg |
jpeg |
Aansluitingen |
mini-hdmi, usb 2.0 |
mini-hdmi, usb 2.0 |
mini-hdmi, usb 2.0, av-uitgang |
mini-hdmi, usb 2.0, av-uitgang, microfoon |
Wlan |
n.v.t. |
n.v.t. |
n.v.t. |
wifi-b/g/n |
Uiterlijk |
Kleuren |
zwart |
zwart |
zwart |
zwart |
Lengte |
58mm |
61mm |
62mm |
61,9mm |
Breedte |
104mm |
105mm |
108mm |
109,6mm |
Hoogte / Diepte |
28mm |
32mm |
30mm |
24,9mm (35,1mm) |
Gewicht (inclusief accu) |
206g |
231g |
215g |
311g |
Overig |
Eigenschappen |
gps met ingebouwd kaartmateriaal |
gps |
gps |
gps met ingebouwd kaartmateriaal |
Panasonic Lumix TZ30: uitstekende afwerking
Behuizing
Er zijn een aantal verschillen te zien tussen de nieuwe Lumix TZ30 en zijn voorganger Lumix TZ20. Zo heeft de TZ30 geen metalen, maar een rubberachtige grip aan de voorkant. De vorm is wel ongeveer hetzelfde. De nieuwe grip biedt iets meer houvast, maar het materiaal had van ons nog wel wat zachter en stroever mogen zijn. De stevige metalen body voelt verder lekker klein en licht aan.
Verder valt op dat de behuizing een klein bultje boven de lens heeft. Net als bij de TZ20 zit daar de stereomicrofoon. De gps-antenne is bij de TZ30 netjes weggewerkt; bij zijn voorganger leek het wel of die er op het laatste moment nog was opgeplakt. Een lampje geeft aan of de gps-functionaliteit actief is.

Van de vier geteste modellen zit de lens bij de TZ30 het meest aan de zijkant. Er is daardoor genoeg ruimte om de camera vast te houden en het toestel ligt dan ook lekker in de hand. Een nadeel is wel dat de ingebouwde flitser schuin boven de grip zit, en het wil nog wel eens voorkomen dat er daardoor een vinger in de weg zit.
:fill(white)/i/1341608931.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1341608934.jpeg?f=thumb)
De metalen toetsen hebben een duidelijke klik en zijn ondanks hun kleine formaat goed te bedienen. Ook over de indeling hebben we geen klachten. Op de d-pad zitten de functies voor belichtingscompensatie, de flitsinstellingen, de macrostand en de transportmodus, terwijl eronder knoppen voor de weergavestand en het snelmenu zitten.
De keuzeknop voor de opname- of afspeelstand is wel onhandig: je kunt de camera aanzetten om foto's te bekijken zonder dat de lens hoeft te worden uitgeschoven, maar als je de knop vergeet terug te zetten, kan er kostbare tijd verloren gaan als je wél een foto wil nemen.
Sensor en lens
De TZ30 en TZ20 hebben beide effectief 14,1 megapixels, maar bij de TZ30 wordt de nieuwe 'high sensitivity'-mos-sensor gebruikt. Waarschijnlijk gaat het om de vorig jaar mei aangekondigde MN34110. Dat het om een andere sensor gaat, is ook te zien aan het totaal aantal pixels: de TZ20-sensor telt 15,1 megapixels, de TZ30-sensor heeft 0,2 megapixels meer. De nieuwe sensor is verder een stop lichtsterker: de TZ30 gaat tot iso 3200, waar de TZ20 het met iso 1600 moest doen.
De optisch gestabiliseerde 20x-zoomlens van de TZ30 heeft een groothoekstand die begint bij een fullframe-equivalent van 24mm. Dat is iets wijder dan bij de Canon en de Nikon, maar weer minder wijd dan de Samsung-lens. In de groothoekstand is het grootste diafragma van f/3,3 ook iets beter dan de f/3,5 van de Canon en de Nikon.
Het grotere zoombereik van de TZ30 vergt net als bij de andere geteste camera's drie segmenten. De TZ20 had nog een 16x-lens met twee segmenten. De lens van de TZ30 schuift dan ook iets verder uit. Het in- en uitzoomen gaat redelijke soepel, maar ons testexemplaar liet bij het zoomen wel enig gekraak horen. Net als bij de Canon waren de zoomstapjes klein, zodat er redelijk snel en efficiënt gekaderd kon worden.
:fill(white)/i/1341610210.jpeg?f=thumb)
Menu
De TZ30 heeft als enige van de geteste camera's een touchscreen. Niet iedereen zal dat waarderen, maar de touchfunctionaliteit kan ook worden uitgezet. Met het aanraakgevoelige scherm kan de gebruiker onder meer aanwijzen op welk punt scherpgesteld moet worden. Ook kan dan direct een foto genomen worden.
De touchfunctionaliteit kan ook gebruikt worden om in- en uit te zoomen. Er zijn twee zoomsnelheiden mogelijk, en er staan ook knoppen op het scherm om volledig in- of uit te zoomen.
Overigens gebruikt Panasonic resistieve touchscreens, en niet de bij smartphones gebruikelijke capacitieve schermen. Daardoor worden aanrakingen van het scherm minder precies geregistreerd, maar de camera kan bijvoorbeeld wel met handschoenen aan bediend worden.

We zijn nog steeds geen fan van Panasonics snelmenu. De icoontjes blinken niet uit in duidelijkheid en de relatief lage schermresolutie is soms storend zichtbaar. In het snelmenu kan gps aan- of uitgezet worden, kan het fotoformaat in megapixels gekozen worden, kan de videofunctionaliteit worden aangeslingerd en kunnen de iso-waarde, de af-modus en de burst-modus ingesteld worden.
:fill(white)/i/1341860316.jpeg?f=thumb)
In de hoogste stand van de burstmodus kunnen tot 40 foto's per seconde worden geschoten, maar dan is de resolutie wel lager. Op de maximale resolutie zijn met vergrendelde scherpstelling en belichting tien foto's per seconde te nemen; met continue autofocus zijn maximaal vijf beelden per seconde te schieten.
Het hoofdmenu kent dezelfde bezwaren als het snelmenu. Er zijn maar vier opties per pagina te zien en dat is onoverzichtelijk. Er is wel meer ruimte, maar die wordt ingenomen door de helpteksten.
Opmerkelijk genoeg werkt de touchfunctionaliteit niet in het menu, behalve als in het hoofdmenu moet worden gekozen tussen Opname, Bewegend Beeld, GPS en Setup.
Canon Powershot SX260 HS: allrounder
Behuizing
De nieuwe PowerShot SX260 HS heeft een iets ander ontwerp dan zijn voorganger, de SX220 HS. De hoeken aan de bovenkant zijn scherper, terwijl er aan de voorkant een klein verticaal richeltje is geplaatst om voor meer grip te zorgen.
De bovenkant van de camera is net als bij de SX220 HS enigszins hol. Helemaal rechts, naast de sluiterknop, zit de aan-uitknop. Deze is iets in de body verzonken en zal niet snel per ongeluk ingedrukt worden. Wel geeft hij veel te weinig feedback, zodat je niet goed kunt voelen of je de camera hebt aan- of uitgezet.
Aan de achterkant zien we dat het 16:9-scherm van de SX220 HS vervangen is door een 4:3-variant. Hierdoor is naast de vertikaal geplaatste modusknop iets meer ruimte voor de duim. De modusknop is overigens zeer stug; hij zal niet per ongeluk verspringen, maar hij moet wel met twee vingers bediend worden.

In vergelijking met zijn voorganger heeft de SX260 HS een iets overzichtelijker modusknop met 'slechts' twaalf voorkeuzestanden. De posities van de d-pad zijn bedrukt met de voorgedefinieerde functies: belichtingscompensatie, flitsinstelling, transportmodus en focus. De draairing rond de d-pad klikt trefzeker en prettig.
:fill(white)/i/1341580328.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1341580331.jpeg?f=thumb)
De ingebouwde flitser van de SX260 HS schuift recht omhoog, net als bij bijvoorbeeld de PowerShot S100. Omdat de flitser zo hoger komt dan met het kantelmechanisme van zijn voorganger, is er minder snel kans op rode ogen.
Net als bij de PowerShot S100 is er geen hardwareknop om de flitser te activeren: dat moet via de rechterknop op de d-pad worden gedaan. Dat is omslachtig. Daarbij onthoudt de camera deze instelling, waardoor de flitser soms omhoog komt als de camera wordt aangezet. Dat is niet in alle gevallen handig.
Sensor en lens
Net als de Lumix TZ30 heeft de Canon PowerShot SX260 HS een optisch gestabiliseerde 20x-zoomlens. De brandpuntsafstand van 4,5 tot 90mm maken deze lens equivalent aan een 25-500mm-lens in kleinbeeldformaat. De Panasonic heeft dus een millimetertje meer groothoekbereik, maar moet in het telebereik de Canon net voor laten gaan.
Met een grootste diafragma van f/3,5 in de groothoek- en f/6,8 in de telestand is de Canon-lens niet de lichtsterkste van het stel, maar alleen de lens van de Samsung is op dat punt significant beter.
De SX260 HS is van de vier het meest vloeiend met zoomen. Je hoort geen raar gekraak of andere onregelmatigheden. Ook zorgen de kleine zoomstapjes voor een goede fijnafstelling.
:fill(white)/i/1341581104.jpeg?f=thumb)
Menu
In het hoofdmenu van de SX260 HS hebben we eigenlijk niet zoveel tijd doorgebracht omdat de belangrijkste zaken goed met het snelmenu zijn in te stellen. Dat snelmenu wordt opgeroepen door op de 'Func set'-knop te drukken en verschijnt dan als een semi-transparante overlay in beeld. Mocht je toch in het hoofdmenu willen duiken, dan kan dat via de aparte 'Menu'-knop.
Bij het maken van testshots kwamen we er helaas achter dat het niet mogelijk is om zelf af-punten te selecteren. Fijn is weer wel dat de camera direct inschakelt als je de afspeelknop indrukt. De lens schuift hierbij nog niet uit, maar je kunt dus wel foto's bekijken zonder die irritante aan-uitknop te gebruiken.
Nikon Coolpix S9300: goedkoop en dun
Behuizing
De Nikon Coolpix S9300 is de goedkoopste van de vier geteste modellen. Dat is goed merkbaar, want de behuizing van de S9300 van plastic gemaakt en er is meer torsie mogelijk dan bij de andere drie toestellen. Ook kraakte ons testexemplaar als op de topplaat gedrukt werd.
Ten opzichte van zijn voorganger, de Coolpix S9100, is het nieuwe model iets minder hoekig. Kenmerkend voor beide Nikon-toestellen is de glooiende lensuitstulping. Nikon heeft de S9300 voorzien van een vertikaal richeltje aan de voorkant, maar het materiaal daarvan is niet echt zacht en zorgt niet voor veel houvast. De body is aan de voorkant verder vlak.
Aan de achterkant heeft Nikon de S9300 voorzien van een schuin, smal gripvlak van zacht materiaal. Hoewel ook de achterkant geheel vlak is, volgt het gripvlak aan de achterkant netjes de natuurlijke stand van de duim. Doordat Nikon de body aan voor- en achterkant vlak gehouden heeft, is de S9300 van de vier geteste toestellen het platst.

Waar de TZ30 de meeste ruimte voor de vingers biedt, is de sluiterknop van de Nikon het makkelijkst te bedienen, omdat die het meest naar het midden van het toestel is geplaatst. Minder handig is dat de statiefdraad niet recht onder de lens, maar helemaal aan de zijkant is geplaatst. Een voordeeltje is daarbij dan weer wel dat het accucompartiment hierdoor makkelijker benaderbaar is als de camera op een statief staat.
:fill(white)/i/1341540068.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1341540071.jpeg?f=thumb)
Vreemd genoeg heeft Nikon zijn beste travelzoom niet uitgerust met de standaard pasm-modes. Hoewel die bij dit type camera niet vaak gemist zullen worden, kunnen ze handig zijn. De drie concurrenten beschikken wel over pasm-standen.
Een groot verschil tussen de S9300 en zijn voorganger - en ook met de S9200, een goedkopere uitvoering van de S9300 - is de introductie van gps. In tegenstelling tot de TZ30 en de SX260 HS is de Coolpix S9300 niet voorzien van een lampje dat aangeeft of de gps-functionaliteit actief is. Hiervoor moet in het menu gedoken worden.
Met de d-pad kunnen de instellingen voor flitsen, belichtingscompensatie, macrostand en transportmodus geregeld worden. Verder treffen we op de achterkant nog een rode knop voor video, een afspeelknop, een menuknop en een deletetoets aan. Foto's kunnen niet zomaar worden bekeken door op de afspeelknop te drukken; daarvoor moet eerst de aan-uitknop ingedrukt worden.
Als de flitsstand actief is, schuift de links geplaatste flitser vanzelf naar boven als de lichtomstandigheden dat vereisen. Bij het afsluiten van de camera wordt de flitser echter niet automatisch weer ingetrokken: hij moet handmatig naar beneden gedrukt worden. Bij het uitzetten van de camera wordt de flitsstand wel onthouden.
Sensor en lens
Een andere grote verandering ten opzichte van de S9100 is de sensor. De conventionele cmos-beeldsensor met 12,1 megapixels van de S9100 is vervangen door een bsi-cmos-sensor met 16 megapixels. Ondanks het gebruik van nieuwe sensortechnologie bedraagt de maximale iso-waarde nog steeds iso 3200.
De S9300 heeft van de vier geteste modellen het kleinste zoombereik. De 18x-zoomlens is waarschijnlijk identiek aan die van de S9100. Het groothoekstand is vergelijkbaar met die van de PowerShot SX260 HS, maar het telebereik is kleiner dan dat van de andere drie modellen.
Net als bij de PowerShot SX260 HS is de lens van de S9300, met een grootste diafragma van f/3,5, niet de lichtsterkste van de vier travelzooms. Door het kleinere telebereik is het grootste diafragma bij maximaal inzoomen nog een redelijke f/5,9, evenveel als bij de WB850F.
:fill(white)/i/1341540074.jpeg?f=thumb)
Interface
Frappant is dat de S9300 geen snelmenu heeft. Aangezien het Shooting Menu slechts zes opties telt, lijkt dit erger dan dat het in de praktijk is. In het Shooting Menu kunnen de beeldgrootte, de witbalans, de belichtingsmeting, de iso-waarde, de af-veldstand en de autofocusmodus ingesteld worden.
Voor het aan- en uitzetten van bijvoorbeeld de optische beeldstabilisatie of het af-hulplicht moet echter in het uitgebreidere Setup Menu gedoken worden. Daar zien we ook dat het toestel Eye-Fi-wifi/geheugenkaartjes ondersteunt.
:fill(white)/i/1341863020.jpeg?f=thumb)
De S9300 biedt helaas geen realtime histogram, maar wel een digitaal kompas. Daarmee kan de camera de gps-informatie van foto's uitbreiden met richtingsinformatie, en bovendien wordt het kompas ook realtime op de display weergegeven.

Samsung WB850F: als een tank
Behuizing
De WB850F is het topmodel van Samsung en dat is aan de bouwkwaliteit en de hoeveelheid features te merken. De camera heeft een stevige, metalen constructie. De verticale grip aan de voorkant heeft een aangename welving, terwijl ook het materiaal van de grip prettig aanvoelt. Bij de voorganger, de WB750, maakte Samsung nog gebruik van afgeschuinde grip.
Samsung heeft de WB850F voorzien van een amoled-scherm met vga-resolutie; de display telt 614K subpixels in een pentile-configuratie. Het voordeel van dit scherm is dat de kleuren er mooi gesatureerd uitzien en dat het contrast hoog is. Ook is het scherm ook in de volle zon nog goed af te lezen. Net als bij de NX20-systeemcamera zit er weinig ruimte tussen de toplaag en de display, waardoor reflecties minimaal zijn.
De WB850F heeft als enige van de vier modellen een mechanisch bediende flitser. Ongeacht of de camera aan of uit staat: de flitser schuift omhoog als het schuifje ernaast bediend wordt. Zo gaat geen tijd verloren met het rommelen in menu's. Ook schuift de flitser hoger uit dan bij de overige modellen in deze test, waardoor het rode ogen-effect minder sterk is.

Met de d-pad worden de displayweergave, de transportstand, de gps en het digitale kompas ingesteld. Helaas zijn die laatste twee knoppen niet programmeerbaar. Verder zit er om de rode videoknop achterop een draairing waarmee de framerate van de video eenvoudig ingesteld kan worden. De maximale framerate bedraagt liefst 480fps, maar de resolutie bedraagt dan slechts 176 bij 128 pixels. Bijzonder is de Dual Capture-functie, waarmee tot zes 10-megapixelfoto's kunnen worden genomen zonder de full-hd-opnames te onderbreken.
Sensor en lens

Samsung maakte bij de WB750 al gebruik van een bsi-cmos-beeldsensor, maar bij de WB850F heeft het bedrijf de resolutie verhoogd van 12,5 megapixels naar 16,2 megapixels. Samsung heeft de maximale instelbare iso-waarde echter op iso 3200 gehouden.
De lens van de WB850F maakt goede sier met een 21x-zoombereik. De groothoekstand heeft een kleinbeeldequivalent van 23mm met een maximaal diafragma van f/2,8. De andere toestellen in deze test beginnen bij een equivalent van 24mm of 25mm. Ook ingezoomd onderscheidt de Samsung-lens zich met een grootste diafragma van f/5,9.
We zijn wel op wat problemen bij ons testexemplaar gestuit. Zo trok de camera de lens niet in vlak voordat de accu leegraakte, waardoor we de camera met de lens in de kwetsbare, uitgeschoven positie moesten vervoeren. Ook leek de lens continu scherp te stellen en konden we geen 'single focus'-stand ontdekken. Daarnaast zal je met de WB850F eerder de macrostand moeten gebruiken omdat de minimale scherpstelafstand groter is dan bij de andere toestellen.
Interface
Net NX20-systeemcamera, van dezelfde fabrikant, heeft de WB850F als enige uit deze test ingebouwde wifi-ondersteuning. Daarmee kunnen foto's en video's rechtstreeks op sociale netwerken als Facebook, Picasa en YouTube geplaatst worden, en desgewenst kunnen de foto's ook bij de SkyDrive-clouddienst van Microsoft worden opgeslagen. Via wifi-direct kunnen foto's en video's naar een smartphone, tablet of pc worden gestuurd.
We zijn zeer te spreken over het toegankelijke menu. Vooral het snelmenu biedt veel mogelijkheden. Met de d-pad en de ring eromheen kan een functie worden gekozen, die vervolgens met de zoomring rond de sluiterknop kan worden ingesteld.

Ook het normale menu is overzichtelijk vormgegeven. De instellingen zijn met duidelijke iconen in tabs ondergebracht, zodat er niet gescrold hoeft te worden.
Net als de Lumix TZ30 heeft de WB850F de mogelijkheid om de huidige lokatie en de fotolokaties op een plattegrond te tonen. Hiervoor moet wel eerst de kaartinformatie op een sd-kaart gezet worden. Met de Coolpix S9300 heeft de WB850F een ingebouwd kompas gemeen. Zowel gps- als kompasgegevens kunnen op de kaart worden weergegeven.
Tot slot heeft de WB850F nog een panoramafunctie aan boord.
Beeldkwaliteit: iso-prestaties
Beeldkwaliteit: in de praktijk
In de praktijk
Uiteraard hebben we ook uit het raam gehangen om een paar overzichtsfoto's te maken. Daarmee willen we meer inzicht geven in hoe hoe de combinaties van lens, sensor, ruisreductie en verscherping in de praktijk uitpakken.


We zien dat de Panasonic een goede beeldkwaliteit biedt met weinig verscherping, terwijl de Canon standaard wat meer verscherping gebruikt. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de dunne witte lijntjes rond de letters op het oranje gebouw.
De S9300 van Nikon en de WB850F van Samsung hebben de hoogste resoluties, maar weten deze niet uit te buiten. Vooral de Samsung kan wel wat extra scherpte gebruiken. Verder heeft de foto uit de S9300 ook nu weer een groenige waas, terwijl de plaat van de WB850F juist naar magenta neigt.
Macro
Om de close-up-prestaties te beoordelen, hebben we met de macrostand foto's van een gedrukte afbeelding gemaakt. We hebben de foto's steeds gemaakt op de minimale afstand waarop nog automatische scherpstelling mogelijk is.


De Panasonic TZ30 biedt de sterkste vergroting, maar het beeld ziet er onscherp uit en is er veel tonvormige vertekening te zien. De S9300 is een goede tweede en laat scherpe details zien.
De SX260 HS kan het onderwerp weliswaar niet zo groot in beeld brengen, maar het beeld lijkt scherper dan bij de S9300. De foto van de Samsung-camera ziet er weer veel te soft uit.
Minder licht
Tot slot hebben we bij wat mindere lichtomstandigheden een aantal foto's met automatische belichting gemaakt. De foto's zijn uit de hand genomen en de beeldstabilisatie stond steevast aan. De brandpuntsafstand lag tussen de 65mm en 70mm, dus op zeg maar driekwart van het telebereik.


De Panasonic en de Canon zijn van de vier het scherpst. Bij de Canon zie je dat iets meer verscherping gebruikt is, terwijl met iso 1600 ook een hogere lichtsterkte is gekozen om de sluitertijd kort te houden. De TZ30 heeft iso 640 gebruikt en met een sluitertijd van 1/13s levert dat een iets waziger beeld op, maar nog met genoeg details.
De S9300 en de WB850F hebben beiden voor iso 400 gekozen. Bij de Nikon levert dat, ondanks de relatief lange sluitertijd van 1/6s, nog een toonbaar beeld op, maar de Samsung-foto is duidelijk te soft. Dat zou door de ruisreductie kunnen komen, maar het kan ook zijn dat de foto vanwege de sluitertijd van 1/15s bewogen is.
Snelheid
De opstartsnelheid van de vier modellen is vergelijkbaar. De SX260 HS is met 1,7s het snelst klaar, terwijl de TZ30 met 2,9s de meeste tijd nodig heeft. Ook bij het in- en uitzoomen is de TZ30 het langzaamst met 3s van de groothoek- naar de telestand, terwijl de S9300 en SX260 HS hier maar 2,1s voor nodig hebben.
De Canon en de Panasonic lijken het snelst scherp te stellen; de Nikon en de Samsung hebben hier duidelijk meer problemen mee. De Nikon geeft soms al een groen vierkantje weer terwijl het beeld niet scherp is, terwijl de Samsung af en toe helemaal weigert om scherp te stellen. Dit kwam aan het licht toen we probeerden om enkele luchtballonnen in de verte probeerden te fotograferen: de WB850F er niet in om een luchtballon scherp in beeld te krijgen en dus kon er ook niet afgedrukt worden. Met de andere drie camera's konden we wel foto's nemen.
Conclusie
Wat ons betreft is de beeldkwaliteit van deze vier travelzooms het belangrijkste criterium. In tweede instantie baseren we ons oordeel op de bediening en de hoeveelheid features, waarbij de grotendeels vergelijkbare zoombereiken geen rol van betekenis spelen.
Wat betreft de beeldkwaliteit steken de TZ30 en de SX260 HS met kop en schouders boven de andere twee uit. De TZ30 past standaard wat minder verscherping toe, waardoor de jpeg's wat meer geschikt zijn voor nabewerking. Ondanks de wat agressievere verscherping biedt de SX260 HS echter ook veel detail. De S9300 en vooral de WB850F laten een wat zachter beeld zien.
De SX260 HS biedt duidelijk de beste iso-prestaties. Zelfs bij iso 800 zijn de rode lijntjes op het moederbord nog te onderscheiden, terwijl dat bij de andere camera's niet meer het geval is. De Canon kan zo ook kortere sluitertijden gebruiken, zodat er minder bewegingsonscherpte te zien is. De ruisreductie van de Samsung is een camera van dit kaliber en van deze prijs onwaardig. De S9300 past standaard te veel ruisreductie toe.
Bij minder licht en kunstlicht presteert de Samsung, samen met de Canon, het best. De beelden van de TZ30 en de S9300 zijn dan te warm, en bovendien zorgt de automatische witbalans van de S9300 voor een lichte groenzweem.
Al met al is de Canon PowerShot SX260 HS de duidelijke winnaar, al wordt het toestel op de voet gevolgd door de Lumix TZ30 van Panasonic. De beeldkwaliteit van de Canon-camera is uitstekend, maar de TZ30 biedt wat aardige extra's als het gebruik van kaartenmateriaal.
De Nikon moet het vooral hebben van zijn lage prijs. Het zoombereik is kleiner dan bij de overige drie camera's, en bovendien heeft deze camera beduidend minder features dan de andere drie. Van de WB850F hadden we meer verwacht. Deze Samsung stijgt boven de andere toestellen uit als het om features en bediening gaat, maar de beeldkwaliteit laat flink wat te wensen over.
