Batman: Arkham City

Batman én Catwoman

In de herfst van 2009 lieten we ons verrassen door Batman: Arkham Asylum, dat uit het niets leek te verschenen en in de internationale media werd beloond met de ene topscore na de andere. Het spel liep over van sfeer en voegde daar zeer degelijke gameplay aan toe. Het voornaamste minpunt was dat we vooral méér wilden. Gezien het succes is het niet verwonderlijk dat Warner Bros. gehoor geeft aan die oproep, en dus is er nu Batman: Arkham City.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Launch-trailer waarin het verhaal wordt samengevat en de tegenstanders getoond worden

Arkham Asylum is inmiddels verleden tijd. Gotham City heeft nieuwe buren gekregen in de vorm van een hele stad vol gespuis, dat weliswaar keurig is ingedamd door zwaar beveiligde hekken, maar dan wel op de drempel van Gotham City. Vrijwel alle belangrijke vijanden die Batman door de jaren heen is tegengekomen, passeren de revue in Arkham City, met daarbij onder andere The Penguin, Two-Face en natuurlijk The Joker. Allen zijn neergezet met dezelfde prima stijl en uitwerking die we kennen van Batman: Arkham Asylum, en datzelfde geldt voor Batman en Catwoman.

Inderdaad, in Arkham City staat Batman er niet langer alleen voor. In Catwoman heeft onze favoriete vleermuis een verkapte handlanger, al houdt Catwoman er zeker een eigen agenda op na. Desondanks gaat de hoofdverhaallijn uiteindelijk ook haar aan, al is het wat verhaallijnen betreft misschien nog wel leuker om te zien hoe Catwoman op haar manier communiceert met de verschillende personen die ze tegenkomt in Arkham City. Dat ze één van de meest sexy vormgegeven game-personages ooit is, helpt mee.

Intrige

Batman en Catwoman komen in een verhaal terecht dat de speler vastgrijpt en niet meer loslaat. Niet dat Batman: Arkham City je het beste verhaal ooit vertelt, maar het feit dat de diverse 'inmates' in de omgeving constant praten over datgene wat jij onderzoekt, zorgt voor intrige. Leuke bijkomstigheid is dat, áls je oplet, je bepaalde hints kunt spotten die wijzen op enkele cruciale plottwists later in het spel. De doorsnee-gamer ziet ze niet, maar achteraf kunnen we zeggen dat ze er wél waren. Oplettende gamers die graag hun eigen mysteries ontrafelen, zitten dus goed met Batman: Arkham City.

Sneller voortbewegen

De aanwezigheid van Catwoman is er voor een deel debet aan dat de gameplay in Batman: Arkham City iets anders in elkaar steekt dan die in Batman: Arkham Asylum. Catwoman beschikt niet over een cape en kan dus ook niet 'gliden' zoals Batman dat doet. Wel heeft ze een equivalent van Batmans grappler, namelijk haar zweep, die ze kan gebruiken als wapen, maar ook als middel om zich sneller voort te bewegen. Door haar ranke postuur beweegt ze zich een stuk sneller voort dan de wat loggere, zwaardere Batman, en dat zorgt in Arkham City voor prima afwisseling. Die afwisseling heb je trouwens grotendeels zelf in de hand: je kunt de hoofdverhaallijn ook uitspelen door vrijwel uitsluitend als Batman te spelen. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat je in dat geval, na afloop van de hoofdverhaallijn, ineens alsnog alle hoofdstukken van Catwoman mag doorspelen, en dat voelt een beetje nutteloos aan.

Trucjes

In de twee jaar tussen Arkham Asylum en Arkham City heeft Batman een hoop nieuwe trucjes geleerd, en een aantal daarvan zijn er voornamelijk op gericht om Batman soepeler te laten navigeren door de stad. Arkham City is een groot, open gebied en Batman moet regelmatig van de ene naar de andere kant komen, dus dan is het wel zo handig als hij daarbij niet teveel wordt tegengewerkt door een onhandige manier van bewegen. Niet dat dat in Arkham Asylum slecht was, maar we durven de bewering wel aan dat Arkham City het een stapje beter doet.

Batman: Arkham City

Allereerst kan Batman nu op veel meer plaatsen zijn grappler gebruiken. Dat kon in de voorganger maar op een beperkte aantal door het spel aangegeven plaatsen, wat iets van de bewegingsvrijheid van de speler beperkte. Dat beperkende gevoel is niet langer aanwezig. Wat ook meespeelt, is dat Arkham Asylum veel meer lineair was van opzet, zowel in het verhaal als in de navigatie door de verschillende gebieden. Arkham City is een open stad en spelers zijn vrij om hun eigen route te zoeken. Des te belangrijker dus dat de grapple hook op veel plaatsen kan worden gebruikt.

Gemakkelijker van A naar B

Naast deze uitbreiding zijn er ook nieuwe elementen toegevoegd aan de manier waarop Batman door Arkham City reist. De belangrijkste vernieuwing is de manier waarom het gliden is uitgebreid. Door een duikvlucht te maken, kan Batman snelheid winnen, om zo op die manier weer een stuk verder te zweven. Daarnaast kan Batman de grapple hook nu versnellen, om bij de dakrand in de lucht te worden gelanceerd en vervolgens weer verder te kunnen gliden. Als je dit alles onder de knie hebt - het wordt je ook bijgeleerd door speciale side missions - kom je een stuk gemakkelijker van A naar B in Arkham City.

Knokken en jagen

Een open wereld en een manier van verplaatsen met meer vrijheid: klinkt prima, temeer omdat een van de kritiekpunten op Arkham Asylum is dat het verhaal te lineair was. Bovendien was de spelwereld wat onhandig in areas verdeeld, waartussen je steeds laadtijden had. Niet alleen zijn deze kritiekpunten verdwenen in Arkham City, de hele missiestructuur lijkt te zijn bijgeschaafd voor dit spel. Meer dan ooit heb je het idee één lang verhaal te spelen, in plaats van dat je opdracht voor opdracht en missie voor missie doorspeelt. Deze opbouw zat ook wel in het vorige spel, maar is nu nog sterker aanwezig.

Lang op dezelfde plek

Dat werkt voor ons gevoel positief, want het verhaal blijft soepel lopen en je hebt nooit het gevoel in een saai tussenstuk te zitten, maar het kan ook af en toe voor wat irritatie zorgen. Soms ben je namelijk lang bezig in en rond dezelfde omgeving, waarbij ontwikkelstudio Rocksteady ook niet vies is van van wat backtrack-werk. Zo duurde een stuk waarbij we op jacht waren naar de Penguin wel erg lang, en waren we al met al gevoelsmatig te lang bezig in en om dezelfde locatie, wat het tempo in het spel op dat moment wat onderuit haalde.

Batman: Arkham City

Nu we toch de schaarse kritiekpuntjes van Arkham City aan opsommen: wat ons betreft heeft Rocksteady de stukjes 'predator'-gameplay wat overdreven dit keer. Wie Arkham Asylum heeft gespeeld, kent ze wel: Batman komt een ruimte in waar een stuk of wat nietsvermoedende soldaten rondlopen, die Batman dan ongezien moet zien uit te schakelen. We zijn gaandeweg de tel kwijtgeraakt hoeveel van dit soort passages er in Arkham City zitten, maar het zullen er niet minder dan vijftien zijn geweest. Ja, het is leuk, en het was in Arkham Asylum een van de spannendste onderdelen, maar de kracht ervan gaat wat verloren doordat het nu simpelweg te vaak voorkomt.

Combo's

Op die manier wordt Arkham City, een beetje oneerbiedig gezegd, een aaneenschakeling van reizen van A naar B in de open wereld, met 'predator'-stukken, massale knokpartijen en baasgevechten, af en toe natuurlijk onderbroken door een tussenfilmpje her en der. De massale knokpartijen verschillen in opzet weinig met de gevechten in Arkham Asylum. Zolang je gebruikmaakt van dodgen, counteren en combo's, kun je in theorie een oneindige hoeveelheid vijanden aan. Lastig wordt het als je vijanden vuurwapens hebben, maar dan hebben Batman en Catwoman gadgets tot hun beschikking die hun vijanden kunnen ontwapenen of de wapens kunnen laten 'jammen'.

Batman: Arkham City

Ondanks dat de gevechten niet per definitie vernieuwend zijn, blijken ze erg vermakelijk. Hele grote groepen slechteriken in elkaar slaan als Batman blijft erg vermakelijk. De sleutel tot succes hier, is het bekende 'easy to learn, hard to master', wat ironisch genoeg door velen verzonnen wordt, maar best moeilijk goed in een game is te verwerken. Je hebt het neermeppen van 'baddies' snel onder de knie, maar het combosysteem daagt je uit om het steeds beter en steeds perfecter te doen. Een cruciaal element voor het spelplezier.

Bossfights

Nadat je hordes naamloze vijanden hebt uitgeschakeld, kom je van tijd tot tijd een wat bekendere naam en dus een bossfight tegen. We gaan natuurlijk niet spoilen wie er zoal tegenover je komen te staan, maar de meeste bekende Batman-bad guys zijn in volle glorie aanwezig. De baasgevechten zijn uitdagend, maar niet onmogelijk. De game geeft nooit helemaal weg hoe een vijand uitgeschakeld dient te worden, maar probeert met subtiele hints in te spelen op het logisch denkwerk van de speler, en dat werkt perfect. Op deze manier geeft elk baasgevecht voldoening, en wordt het vechten met de toonaangevende figuren in Arkham City nooit saai.

Extra's en graphics

De hoofdverhaallijn loopt na ongeveer acht á negen uur spelen op zijn eind, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad. Daarna daagt het spel je uit de game nog eens te spelen, maar nu met alle gadgets tot je beschikking die je al verzameld had. Daar staat tegenover dat de vijanden lastiger zijn en dat je ook op bepaalde plekken andere - moeilijkere - vijanden zult vinden. Daarnaast kun je aan de gang met de Riddler Challenges, die gericht zijn op combat tegen grote groepen vijanden en het ongezien uitschakelen van een bepaald aantal vijanden. In Combat draait het om combo's en punten en in Predator gaat het om tijd, waarbij je scores natuurlijk in online leaderboards worden geplaatst.

Batman: Arkham City

Ondanks deze extra spelmodi zal Arkham City nooit een game worden die het van zijn herspeelwaarde moet hebben. Rocksteady zal zich daar geen zorgen over maken, want de andere onderdelen zijn stuk voor stuk ijzersterk. Dat geldt zeker ook voor de presentatie van het geheel. Net als in Arkham Asylum zijn de animaties van hoog niveau, zowel die van Batman en Catwoman als die van de verschillende vijanden die je tegenkomt.

Audiovisueel hoogtepunt

Ook de omgevingen zijn dik in orde, en datzelfde geldt voor het kleurgebruik. De spelwereld heeft de 'gritty' look die je verwacht van een Batman-game, met her en der contrast in de vorm van felle kleuren, zoals in de 'lair' van Poison Ivy. Net als het vorige spel beleeft Batman: Arkham City zijn audiovisuele hoogtepunten in de tussenfilmpjes, die wederom van hoog niveau zijn. De audiovisuele presentatie van het spel kan dus moeiteloos mee met het hoge niveau van de gameplay.

Conclusie

Batman: Arkham City profiteert niet van van het verrassingseffect dat Arkham Asylum had, maar heeft dat ook niet nodig. Rocksteady bewijst met dit spel dat Arkham Asylum geen toevalstreffer was, maar het fundament voor een succesvolle franchise. We zijn er zeker niet van overtuigd dat het verhaal eindigt met Batman: Arkham City. Als eventuele volgende games beschikken over een gelijkwaardige gameplay, afwisseling en audiovisuele presentatie, dan stellen we voor dat Rocksteady nu alvast begint, want net als Arkham Asylum is Batman: Arkham City een pareltje.

Pluspunten

+ Alle minpunten uit vorige deel aangepakt
+ Knokken voelt heel goed
+ Audiovisueel sterk
+ Variatie in gameplay
+ Catwoman is sexy!
+ Bossfights

Minpunten

- Te veel stukken 'predator'-gameplay
- Soms erg lang rondlopen in en rond zelfde locatie

Cijfer: 9

Titel	Batman: Arkham City
Platform	PC, Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Rocksteady Studios
Uitgever	Warner Bros.
Releasedatum	21 oktober 2011