Is Dark Souls zoals vroeger?

Bediening

Mede door de technische beperkingen was ook de bediening van games vroeger een heel stuk eenvoudiger. De controller van de SNES had een richtingsknop, vier knoppen bovenop en twee bumpers. Spelcomputer van voor die tijd zelfs nog minder. In een klassiek spel als Super Marioland heb je deze knoppen niet eens allemaal nodig. En daarom kon iedereen het spelen; jong, oud, beginner en gevorderde. Druk op A en je kunt springen… een kind kan de was doen. Uitspelen was uiteraard een ander verhaal, daarvoor moest je toch wel echt je best doen en de nodige uren investeren. Maar ook als je het spel voor het eerst in je handen had, was je binnen vijf minuten hooked. Moderne spellen als Splinter Cell zijn wat bediening betreft een stuk ingewikkelder dan vroeger. Een moderne controller heeft al snel drie bedieningssticks en tien bedieningsknoppen, die je vaak allemaal nodig hebt en dan heb ik het nog niet eens over combo’s.

Voor iemand die niet of nauwelijks uren doorbrengt met een spelcomputer is dat alles behalve eenvoudig. Lopen en camera bedienen tegelijkertijd? Stel je voor dat je dat vroeger in Contra moest doen… Om ervoor te zorgen dat het allemaal nog te behappen is, is de algemene moeilijkheidsgraad van het spel verlaagd of zelf aan passen, zodat je gemakkelijk voortgang kunt boeken. Ook is het spel heel erg vergefelijk als je doodgaat. Je laadt een savegame of begint opnieuw aan het begin van het level. Misschien dat ik daarom ook wel niks meer uitspeel tegenwoordig. Games zijn niet zo zeer gemakkelijk, ze zijn gewoon vaak erg voorspelbaar en niet uitdagend genoeg. Vroeger had je drie levens en als deze op waren, kon je helemaal opnieuw beginnen. Niks savegames, health packs of respawnen aan het begin van het level. Game Over.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Hard to learn, even harder to master

Om te stellen dat Demon’s Souls (en Dark Souls) lekker ‘ouderwets’ moeilijk zijn, gaat niet helemaal op. Beide games zijn op en top moderne games en zoals ik hierboven aangeef zijn er heel veel factoren die meespelen bij de bestempeling van een game als makkelijk of moeilijk. Wel is het zo dat deze spellen iets van je vragen dat je al lang niet meer nodig hebt gehad; je gezonde verstand. Laten we wel wezen, in een tijd dat veel mensen zich op Facebook een ongeluk zitten te klikken in de gameplay-arme Crapville-klonen en de mogelijkheid tot het kopen van extra zadeltassen voor je paard in een online mmog gezien wordt als een ‘feature’, zijn we natuurlijk wel een tikje lui geworden. Ja, ik ook. Vroeger zat ik weken, zo niet maanden aan de dezelfde games gekluisterd. Tegenwoordig is dat ondenkbaar. Als je vast zit in een spel, zoek je online naar oplossingen of cheats en als je er dan nog steeds niet uitkomt, download je gewoon weer een nieuwe game op Steam. Het past ook niet meer in ons leven, snelle kleine hapklare brokken aan informatie die via meer dan tien verschillende kanalen je leven binnenkomen… killing voor je concentratievermogen.

Net als vroeger

Dark Souls en Demon’s Souls vragen engagement. Uiteindelijk bieden ze net als alle andere games vermaak, maar de nadruk ligt op de ontwikkeling van jezelf, en niet zozeer de ontwikkeling van het personage of het verzamelen van een nóg groter en sterker wapen. Als je dood bent, dan was dat je eigen schuld en kun je daar niemand voor verantwoordelijk houden. Toen ik me zelf voor het eerst waagde aan Demon’s Souls, had ik een vinger al als voorzorg op de Eject-knop liggen. Maar niets is minder waar. Een uitgaging is leuk en na zes jaar World of Warcraft, wist ik na Demon’s Souls weer waarom ik al bijna dertig jaar games speel; de uitdaging. Kat in de mand, vriendin naar bed, gordijnen dicht en spelen maar totdat het buiten weer licht wordt. En dat is dan wel weer net als vroeger.

Titel	Dark Souls
Platform	Xbox 360, Playstation 3
Ontwikkelaar	From Games
Uitgever	Namco Bandai Partners
Releasedatum	7 oktober 2011

Reacties (5)

[Phusebox]

Grappig om te zien dat er veel overeenkomt in wat ik zelf heb geschreven in mijn review. Ik mis alleen wel informatie over Dark Souls; het is nu meer een algemeen betoog over games toen en nu.

[michel2506]

Het is volgens mij ook meer een opiniestuk met Dark Souls als voorbeeld.

Er is ook geen cijfer toegekend zoals normaal bij reviews. Misschien dat er nog een review komt?

[Jan Laros]

De review volgt inderdaad nog. Hij is klaar, de opmaak is gedaan en hij ligt op de stapel bij de eindredactie. Volgens mij is de planning om hem zondag te publiceren. Even geduld nog dus .

[Eagle Creek]

Ik kan me eerlijk gezegd weinig vinden in de review.

- Ik heb vele games nooit uitgespeeld, maar wel diens opvolgers gekocht.
- Spellen als Sonic en M@rio irriteerde mij wel degelijk, vanwege het feit dat je telkens helemaal bij 0 kon beginnen. Die legde ik pas echt snel aan de kant.
- De conclusie dat sommige oude games nauwelijks speelbaar zijn: hoezo? Wat is er dan nauwelijks speelbaar aan? Natuurlijk, tegenwoordig kun je veel meer en is het veel meer free roam, maar zo waren die games nu eenmaal.

Verder gaat er heel veel van de review over games in het algemeen. Wat Dark Souls nu zo speciaal maakt (en met speciaal bedoel ik: moeilijk en uitdagend voor hardcore gamers) is mij nog geheel onduidelijk, zelfs na het lezen van de gehele review. Een paar keer lijkt het topic daar weer over te gaan, het schaaft het oppervlak en zakt dan weer weg in een ander onderwerp. Zoals dat als je dood gaat het alleen jouw schuld is. Dat is toch altijd zo, bugs daargelaten?

Ben ik de enige met dit gevoel of?

Wel een mooie phrase vind ik de volgende:
[quote]Het past ook niet meer in ons leven, snelle kleine hapklare brokken aan informatie die via meer dan tien verschillende kanalen je leven binnenkomen\u2026 killing voor je concentratievermogen.[/quote]

[Collaborator]

Absoluut niks voor mij dit soort spellen. Ik hou van games, speel ze al heel lang, en op alle platformen, maar als het te moeilijk is _{(3x dood op een zelfde stukje)} dan kan het spel mooi opflikkeren.

Ik speel meestal op easy of normal (soms vind ik dat al frusterend) Ik speel voor de belevenis, de sfeer en de voldoening om 1 voor 1 de vijanden als lappenpoppen aan de kant te smijten en niet om tot het uiterste getergd te worden. Achja zal ook verklaren waarom sport of competitie in al hun vormen mij niks doen.