De onderstaande foto's zijn met de Olympus 14-42mm-II-lens en de zelfontspanfunctie van de camera vanaf een statief genomen. Het diafragma stond ingesteld op f/8. De lens en de GF2 hebben beide geen beeldstabilisatie. Alle afbeeldingen zijn honderdprocentscrops en zijn zonder verscherping en met de maximale jpeg-kwaliteit opgeslagen. De ruisreductie in de GF2 staat aan en is in de middelste stand gezet. De witbalans is handmatig ingesteld en de belichting is zo gekozen dat er geen clipping optreedt.







De Lumix GF2 geeft tot en met iso 400 een uitstekend beeld, al is bij iso 400 in de donkere gebieden al wel een kleine korrel te zien, terwijl ook het koper van de spoel wat karteltjes vertoont. De kleuren zijn bij iso 400 echter nog in orde.
Bij iso 800 heeft de camera al wat meer moeite met de ruisreductie. Het dynamisch bereik neemt dan iets af, terwijl ook de scherpte wat minder wordt. Iso 1600 is voor de GF2 eigenlijk al te veel. Hoewel de kleurruis goed in bewang wordt gehouden, moet het ruisreductiesysteem moeite doen om het dynamisch bereik en de scherpte op peil te houden. De testfoto met iso 1600 ziet er echter vlekkerig uit en de detaillering heeft flink onder de ruisreductie te lijden.
Panasonic labelt iso 3200 en iso 6400 als 'echte' iso-waarden, maar misschien had het bedrijf er goed aan gedaan om deze standen, net als Olympus bij de E-PL2, als 'extended' aan te merken. De kwaliteit is niet om over naar huis te schrijven.
Raw-bewerking
We hebben een poging gedaan om de beeldkwaliteit te verbeteren door in Lightroom 3.3 met de raw-bestanden te stoeien. Eerst is gekeken naar mogelijke scherpteverbetering bij lage iso-waarden, in dit geval iso 100. Als objectief werd de scherpe Nikkor AF-S 60mm-macrolens gebruikt. Daarna werd de raw-bewerking van een iso 1600-testfoto vergeleken met wat de jpeg-engine van de camera presteert.


Door de kleurexponent van de ruisreductie op te schroeven, is de verkleuring van in de gebogen lijntjes links van het getal 20 wat weg te poetsen. Het jpeg-bestand ziet er op het eerste oog scherper uit, maar als je goed kijkt naar lichtere randjes om de letters en lijntjes zie je dat dit door de ingebouwde verscherping van de jpeg-bestanden komt. Standaard staat deze instelling op medium, dus dat effect kan nog wat worden verminderd.


De jpeg-engine van de GF2 is redelijk goed te noemen. Bij de twee bovenstaande testfoto's is te zien dat de raw-nabewerking niet echt een kwaliteitsvoordeel oplevert. Zo lijkt na de bewerking het dynamische bereik wat te zijn afgenomen en is iets meer ruis zichtbaar.
Af-systeem
De Lumix GF1 liep met scherpstelling voor op zijn concurrenten en de GF2 is net weer iets sneller, al scheelt het niet veel. De nieuwe Olympus E-PL2 stelt overigens nog net iets sneller scherp dan de GF2.
In de filmmodus gaat de scherpstelling gelijkmatiger, zodat de videoclip wat rustiger is om naar te kijken.
De GF2 heeft een 23punts af-systeem. De camera kan automatisch bepalen op welk punt er wordt gefocust, maar de gebruiker kan ook zelf een punt op het touchscreen aanwijzen dat scherp in beeld moet komen. Daarnaast heeft Panasonic een af-stand gebakken waarbij het onderwerp, na het half indrukken van de ontspanknop, wordt gevolgd. Net als bij de E-PL2 van Olympus werkt deze functionaliteit naar behoren. De camera is overigens ook uitgerust met gezichtsherkenning. Specifieke gezichten kunnen zelfs door de camera onthouden worden.
Kleurechtheid
We hebben de kleuren die de GF2 met de defaultinstellingen produceert, geanalyseerd met behulp van het programma Frame. Daaruit blijkt dat groentinten wat te veel gesatureerd zijn, terwijl de andere kleuren redelijk met de realiteit in overeenstemming zijn.
Onderstaande grafiek toont de kleurfouten in de Lab-kleurruimte. De zwarte punten zijn de referentieposities van de kleuren, terwijl de witte stippen de resultaten van de GF2 weergeven.
:fill(white)/i/1298295845.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1298295846.jpeg?f=thumb)