Inleiding
Begin dit jaar kondigde Sharp op de CES 2010-beurs zijn nieuwe high-end tv-lijn aan, bestaande uit de Aquos LE920, LE820 en LE810. De laatste twee modellen verschenen enkele maanden na de aankondiging, maar de LE920 werd uiteindelijk tot september uitgesteld.
Het uitstel was nodig om een nieuwe 'hot-feature' aan het topmodel toe te voegen, namelijk 3d-functionaliteit. Waarschijnlijk was Sharp op de CES verrast door de vele aandacht voor 3d en door de concurrenten. Zo kwamen Samsung en Panasonic in maart, en Sony, Philips en LG wat later met 3d-tv's uit. Om de boot op 3d-gebied niet te missen en om zijn topmodel een concurrerende featureset mee te geven, besloot Sharp de LE920 uit te stellen en een nieuwe versie met 3d-functionaliteit uit te brengen.

Dit werd uiteindelijk de LE925E, met een E achteraan om aan te geven dat het model voor de Europese markt is bestemd. Net als de eerder gerecenseerde LE820E is de LE925E voorzien van Quattron-schermtechnologie. Bij deze technologie wordt het beeld opgebouwd uit rode, groene, blauwe én gele subpixels.
Volgens Sharp zouden de gele subpixels de weergave van onder meer goudkleuren en donkergeel verbeteren, kunnen de pixels sneller schakelen en zou de technologie energiezuiniger zijn dan schermen met alleen rood, groen en blauw als subpixelkleuren. De technologie is volgens Sharp met 3d in het achterhoofd ontworpen en zou crosstalk bij 3d-weergave elimineren.

Tweakers.net heeft de Aquos LE925 getest om uit te vinden of Sharp in deze opzet is geslaagd en om te zien wat de verschillen zijn met de Aquos LE820E. Ook bekijken we middels de CalMAN-software en de X-Rite Eye-One Pro-spectroradiometer of Sharp inmiddels zijn kleuren in lijn heeft gebracht met de hdtv-standaard, Rec.709. De LE925E is er in de formaten 46" en 60"; wij hebben de eerste op de testbank gezeuld.
Prijzen en specificaties
Merk en type |
Merk |
Sharp |
Productserie |
Aquos |
Type |
LC-46LE925E |
Eerste prijsvermelding |
Woensdag 22 september 2010 |
Beeld |
Televisietype |
Lcd |
Backlight |
Led: edge-lit |
Local dimming |
Nee |
Hd-specificatie |
Full hd
|
Schermdiagonaal |
46" |
Hertz |
100Hz |
Resolutie (tv) |
1920x1080 (full hd 1080p) |
Kijkhoek |
176° |
Beeldverhouding |
16:9 |
Reactietijd |
5ms |
Ontvangstnorm |
Ntsc, pal, secam |
3d-ondersteuning |
Ja |
Verbinding |
Video in |
Component video, composite, d-sub (vga), 4x hdmi, scart |
Tuner type |
Analoog, dvb-c, dvb-s, dvb-s2, dvb-t |
Common interface |
Ci+ |
Verbinding (audio) |
Audio, audio digitaal (s/pdif) |
Verbinding (wlan) |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
Verbinding (usb) |
Usb 2.0 |
Geluid |
Speakers |
Intern surround |
Speaker vermogen (rms) |
10W |
Uiterlijk |
Televisie kleur |
Zwart |
Kleureigenschap |
Glans |
Afmetingen |
Breedte |
1.127m |
Diepte |
340mm |
Hoogte |
785mm |
Gewicht |
45kg |
Energie |
Stroomverbruik |
95W |
Stroomverbruik (stand-by) |
0,2W |
Overig |
Teletekstpagina's in geheugen |
2000 |
Dlna |
Ja |
Beugelbevestiging |
Vesa 400mm |
Introductiejaar |
2010 |
Behuizing
Bij het uitpakken van de LE925E dachten we vanwege de gelijkenis even met een LE820E te maken te hebben, maar een Quattron 3D-plakkertje achter het Aquos-merk aan de voorkant en het label aan de achterkant bevestigden dat we toch echt met de 3d-tv van Sharp van doen hadden.
De LE925E heeft een aantrekkelijk vormgegeven behuizing met afgeronde hoeken, terwijl aan de voorkant een stevige glazen plaat is gemonteerd, met een donkere folie, zodat als de tv uit staat er haast geen bezels zichtbaar zijn. Ondanks de edge-lit led-backlight van de LE925E, is de tv met een dikte van 3,9cm wel iets dieper dan tv's van Samsung of LG, maar vergelijkbaar met die van bijvoorbeeld Philips.
Door het glas is de 3d-tv wel loodzwaar en zeker zwaarder dan concurrerende tv's met een vergelijkbaar beeldformaat. Het hoge gewicht zou niet zo'n probleem moeten zijn, maar we hebben wat bedenkingen bij de bevestigingsconstructie. Bij een licht tikje aan de bovenkant van de tv wordt de resulterende, schommelende beweging met tegenzin gedempt en zie je de behuizing aan de achterkant bij de bevestiging wat vervormen.
We zouden Sharp dan ook willen aanraden een lichtere of dunnere glassoort te gebruiken, de tv op dieet te doen of een steviger constructie te bedenken. Wel is de glazen voet met chroomkleurige hals groot genoeg om de tv in bedwang te houden. De achterkant van de tv is van metaal en loopt naar de randen taps toe. Aan de linkerkant van de achterzijde is een fysieke aan-uitknop verstopt.
:fill(white)/i/1290049397.jpeg?f=thumb)
Aansluitingen
De metalen achterschil van de LE925E-behuizing en de aansluitingen zijn nagenoeg gelijk aan die van de LE820E. Zo wijzen de belangrijkste connectors naar de zijkant, waaronder de vier hdmi 1.4-poorten, waarvan de eerste via arc audio langs de hdmi-kabel naar een compatible receiver kan terugleiden. Tot die belangrijke connectors behoren ook een voor Ziggo gecertificeerde CI+-slot, een vga- en ethernetconnector en een usb-poort. Ook zijn er een koptelefoonaansluiting, een analoge av-poort via een verloopkabeltje en een pc-audio-in-aansluiting.

De enige wijziging ten opzichte van de LE820E is de toevoeging van een satellietaansluiting en -tuner aan de onderkant van het aansluitingenkwadrant. Daar is ook de kabelingang te vinden, een rgb-aansluiting via een verloopkabel, een rs-232c-aansluiting en een optische s/pdif. De satellietconnector was overigens al wel te vinden op het LE824E-model, een variant van de LE820E.

Uit het label blijkt dat ons recensie-exemplaar, met de exacte typeaanduiding LC-46LE925E, in Japan is gemaakt en dat als energieverbruik 183W wordt opgegeven. Dat laatste is waarschijnlijk het maximaal opgenomen vermogen, aangezien de reële waarden voor het energieverbruik, zoals later zal blijken, veel lager liggen.

Afstandsbediening
Ook de remote van de LE925E is op een 3d-knop na identiek aan die van het LE820E-model. De 3d-knop linksboven de d-pad vervangt de Control-knop van de LE820E-remote, terwijl bovenaan een 'Net'-knopje is toegevoegd, waarmee de nieuwe onlineomgeving AquosNet+ is op te roepen. Op de volgende pagina gaan we dieper in op AquosNet+.

Hoewel de Sharp-afstandsbediening redelijk goed in de hand ligt en de duim blindelings de 'golvende' knoppen voor de volumeaanpassing en de kanaalkeuze kan vinden, reageert de interface traag op input. Het is niet duidelijk of de remote of het menu van de tv daaraan debet is. De knoppen van de remote geven in ieder geval weinig feedback of ze ook echt zijn ingedrukt en voelen wat mushy aan.
AquosNet+ en video
AquosNet+
Voor een high-end tv was het ontbreken van een onlinemogelijkheid bij de LE820E een groot gemis. In plaats van een geheel eigen online-tv-platform te ontwikkelen, met alle kosten en complexiteit van dien, heeft Sharp een rigoureuze beslissing genomen door samen met Loewe mee te doen met het Net TV-platform van Philips. De drie fabrikanten maakten deze samenwerking op de IFA-elektronicabeurs begin september bekend.
Hoewel de content en de werking van de applicaties in AquosNet+ grotendeels gelijk zijn aan die van Net TV, heeft Sharp Net TV wel voorzien van een eigen schil en merknaam, AquosNet+. Alleen een 'Powered by Net TV'-logo rechtsonder aan het scherm verraadt de afkomst van het onlineplatform van Sharp.

AquosNet+ opent met vier icoontjes, met aan de rechterkant een groter vlak voor onder meer reclame-uitingen of aankondigingen. De eerste twee icoontjes zijn respectievelijk de App Gallery, waarmee Net TV-apps te downloaden zijn, en een interneticoon, waarmee de Opera-browser kan worden geopend. Ook staan er icoontjes van twee vooraf geïnstalleerde apps bij. Nieuw gedownloade applicaties worden er onder aan de lijst bij geplakt.
Dit is een iets andere indeling dan die Philips hanteert. Philips heeft bijvoorbeeld de browser wat meer in de rechterkolom verstopt. Ook maakt AquosNet+ geen expliciet onderscheid tussen gesponsorde, aanbevolen en zelf gedownloade apps. Door de overwegend blauwe achtergrond doet AquosNet+ ook denken aan Panasonics online-tv-platform.
Mediaspeler
Net als bij de LE820E heeft de LE925E uitgebreide ondersteuning voor het afspelen van video en is de tv compatibel met divx hd. De mediaspelerfunctionaliteit is netjes uitgewerkt. Als je er een externe usb-drive aan hangt, doorzoekt de software eerst de drive op video's en toont deze dan per directory. Helaas wordt er geen preview getoond van het geselecteerde item in de videolijst, maar dat vergeven we Sharp.
Prettig is ook dat je het menu kan oproepen terwijl je nog in de mediaspeler zit. Hoewel daarna het filmpje standaard weer aan het begin start, kun je verder gaan met waar je in de video was gebleven door op de R-knop te drukken, waarbij de R staat voor 'Resume jump'. Met de d-pad is in drie standen snel vooruit te spoelen en ook kunnen daarmee de filmpjes in de lijst sequentieel worden doorlopen.
Niet alle bestanden worden goed afgespeeld, maar heel veel wel, waaronder sommige mkv-, divx-, mov- en avi-bestanden. De tv zet bestanden met de uitgang .ts niet in de videolijst. Sommige mkv-bestanden als Friday the 13th speelt hij wel af, maar zonder geluid omdat de gebruikte audiocodec niet wordt ondersteund.
:fill(white)/i/1290008840.jpeg?f=thumb)
Ook het afspelen van filmpjes in het mp4-containerformaat is een kwestie van proberen. Zo werd een mp4-testbestand wel in de lijst weergegeven, maar kon het om onduidelijke redenen niet worden afgespeeld. Mp4-bestanden uit een andere map, in dit geval afkomstig van de Samsung NX10-camera, werden wel afgespeeld. Het hangt van de container-codeccombinatie af welke opties voor beeld en geluid bij een video actief zijn.
De aspectratioknop op de afstandsbediening is ook van nut bij het afspelen van video. Daarmee kan namelijk worden geschakeld tussen het oorspronkelijke formaat, gecentreerd in het midden van het scherm met daaromheen zwarte balken, en een autostand die het originele beeld naar full screen oprekt.
:fill(white)/i/1290008596.jpeg?f=thumb)
Een nadeel van de mediaspeler in de LE925E is dat de originele mappenstructuur niet behouden blijft. Zo worden geneste mappen 'plat' afgebeeld, waardoor ze, als ze dezelfde naam hebben, meer dan eens in de lijst voorkomen. Met bijvoorbeeld een vaste submenu-indeling is het zoeken naar de juiste foto dan erg lastig.
Menu-interface
We willen ook gelijk wat zeggen over de interface; die ziet er wat verouderd uit. Even afgezien van de esthetische kanten ervan, werkt het niet echt prettig en dan vooral bij het veranderen van beeldinstellingen. De menubalk wordt niet als doorkijkje over het beeld geplaatst, maar in plaats daarvan wordt het getoonde beeld verkleind om ruimte te maken aan de boven- en zijkant. Voor kalibratiedoeleinden is deze beeldaanpassing onwenselijk.

Het is overigens wel mogelijk om te kiezen voor weergave van het volledige full hd-beeld met het menu als overlay, maar daarvoor moet op de Ok-knop worden gedrukt. Het nadeel van deze oplossing is dat om een andere optie in het beeldmenu te kiezen, terug moet worden gegaan in het menu, waarbij ook de stap (of horde) met de beeldverkleining moet worden genomen. Bij veelvuldige aanpassingen gaat dit uitermate tegenstaan. Een keuzeoptie waarbij kan worden gekozen tussen de interface als overlay of met beeldverkleining zou handig zijn.
Kalibratie
Paneel
Sharp ontwikkelt en produceert zijn eigen lcd's en levert onder meer ook aan Philips en Sony. Hoewel Quattron de benaming is voor de technologie met subpixels in vier kleuren, maakt Sharp voor de opbouw van de pixels gebruik van zijn u2va-pixeltechnologie. Hiernaast staat een macrofoto van het LE925E-paneel, waarop de extra, gele subpixel net van de groene is te onderscheiden.
Keuze beeldmodus
Voordat we met volledig kalibreren begonnen, keken we welke beeldmodus het geschiktst is als uitgangspositie. We maten van elke beeldmodus de kleurtemperatuur bij twee grijspatronen en de helderheid van de tv met de standaardinstellingen van de gekozen beeldmodus.
De Standard-modus is out-of-the-box niet echt prettig afgesteld. Dit komt vooral door de scherpte op +4. Het terugzetten naar 0, de standaardinstelling bij de Movie-, Game- en PC-modus, geeft het beste resultaat bij het Sharpness-patroon van onze patroongenerator.
Alle beeldmodi, behalve Movie, hebben een kleurtemperatuur boven de 10.000K. Alleen Movie blijft dus over, met een gemiddelde kleurtemperatuur van ongeveer 7200K. Dit is nog steeds een eindje verwijderd van de 6503K die de Rec.709-hdtv-standaard voorschrijft.
Ook schroefden we, voordat we aan de out-of-the-box-metingen van de grijswaarden en het kleurbereik begonnen, de maximale helderheid terug. Ten eerste hebben we voor de reproduceerbaarheid van de metingen de lichtsensor uitgeschakeld en de backlight van +16, het maximum, naar 0 teruggebracht. Omdat daarna de helderheid nog steeds 160cd/m2 bedroeg waar we mikten op een helderheid tussen de 120 en 140cd/m2, werd de contrastinstelling van +30 naar +26 teruggebracht. De helderheid mocht op 0 blijven staan.
Out-of-the-box
Om te kijken hoe de LE925E out-of-the-box in de Movie-modus presteert op het gebied van witbalans en kleurbereik, sloten we de X-Rite Eye-One Pro-spectroradiometer aan op de laptop en startten we de CalMAN-software. De reden om helderheid en contrast bij de tv in te stellen voordat we de out-of-box-metingen deden, is omdat deze twee parameters met behulp van vrij verkrijgbare kalibratie-dvd's eenvoudig door gebruikers kunnen worden ingesteld.
Hieronder zien we de reden voor de hogere kleurtemperatuur en het als gevolg daarvan wat 'wittere' wit. Blauw domineert in de kleurmix, terwijl rood en groen iets onder de beoogde waarden uitkomen. Wel zijn de lijnen van de afzonderlijke primaire kleuren redelijk strak te noemen.

Wordt gekeken naar de luminantiegrafiek van de afzonderlijke kleuren, dan zien we dat de helderheid van blauw te snel oploopt, terwijl die van rood en groen al redelijk goed te noemen zijn. Hierdoor dipt de gammacurve, die van de luminantiegrafiek is afgeleid, rond het IRE90-grijswaardenpatroon.

Kijken we naar het kleurbereik, de gamut, dan zien we dat niet alleen de witbalans beter kan. Groen en geel zijn oververzadigd, terwjil rood wat te kort komt. Ook van cyaan is de saturatie te hoog, terwijl zowel cyaan als magenta iets meer naar blauw wordt getrokken. Dit moet dus veel beter kunnen.

Kalibratie
De grijswaardenkalibratie met de LE925 is zeer gemakkelijk, vanwege het feit dat de witbalansregelaars, rgb-gain (lo) en rgb-gain (hi), veel bandbreedte voor aanpassingen bieden. Een grijswaarden-sweep over het hele bereik levert een aanzienlijk mooier plaatje op dan rechtstreeks uit de doos, maar is niet perfect.

Zo dipt blauw opeens iets bij 50% grijs en loopt de helderheid bij 90% grijs plotseling sneller op dan de ideale lijn. Toch is de gamma met een gemiddelde waarde van 2,23 uitstekend te noemen.

Uiteindelijke instellingen witbalans:
rgb gain (lo): 0, -2, -9
rgb gain (hi): 0, +4, -13
Gezien onze ervaringen met de LE820E verwachtten we een harde dobber te hebben aan het minimaliseren van de kleurfouten van de primaire en secundaire kleuren. Dat bleek ook bij de LE920E zo te zijn.
Uiteindelijk was de gamut redelijk op orde te brengen, maar dat vergde wel het uiterste van de amplitudes van de cms-regelaars. Rood heeft na kalibratie nog te weinig saturatie, terwijl geel er met de saturatie helemaal teruggedraaid goed uitziet. Eigenlijk gaan alleen cyaan en groen de mist in. Wordt de zogeheten 'lightness'-parameter van de kleuren niet meegenomen (de mens is gevoeliger voor de tint en de saturatie van een kleur), dan is het eindresultaat zelfs netjes te noemen.

Uiteindelijke cms-instellingen:
hue:
r:+21, y:4, g:2, c:-0, b:-18, m:1
saturation:
r:14, y:-30, g:21, c:5, b:-2, m:15
value:
r:-2, y: -9, g:30, c:30, b: -6, m: 9
Bovenstaande instellingen leverden bij ons recensie-exemplaar met sd- en hd-content mooie beelden op, maar vanwege exemplarische variatie wil dit niet zeggen dat deze waarden bij elke LE925E-tv de juiste set-up zullen zijn.
Beeldeigenschappen
Uniformiteit
Het beoordelen van de uniformiteit van het scherm van de LE925E valt in twee delen uiteen. Zo bekeken we of de backlight bleeding bij de weergave van een geheel zwart patroon over het hele scherm gelijk is en maten we de helderheid van het scherm op vijftien punten bij de weergave van een geheel wit patroon.
We zijn zeer te spreken over de geringe backlight bleeding van het Sharp-paneel. Bij een volledig zwart patroon wordt een helderheid van 0,04cd/m2 gemeten en dat is voor een lcd zeer goed; het benadert de zwartwaarden van een plasma-tv. De uniformiteit is bij volledig zwart zeer goed, met alleen een iets lichtere plek linksboven, die bij normale content nagenoeg onzichtbaar zal zijn.
Hieronder staan twee foto's. De eerste geeft een indruk van de waargenomen zwartuniformiteit, terwijl de tweede met een langere sluitertijd is genomen om de lichtere plekken van de backlight te accentueren.
:fill(white)/i/1290032328.jpeg?f=thumb)
Bij de weergave van een volledig wit patroon is het scherm op het eerste gezicht redelijk uniform, maar als de helderheid echt wordt opgemeten, blijkt dat deze in het midden van het scherm het hoogst is en naar de randen toe afneemt. We hebben de resultaten van de metingen, drie rijen met in elke rij vijf meetpunten, hieronder in tabelvorm neergezet.
79,9 |
104,9 |
115,9 |
108,7 |
82,4 |
88,3 |
110,6 |
120 |
112,7 |
89,4 |
80 |
105 |
114,1 |
111,1 |
80,2 |
Kijkhoek
De kijkhoek van het paneel in de LE925 kan beter. De lichtopbrengst van de tv als onder een hoek wordt gekeken is dik in orde, maar er treedt wel al snel kleurverschuiving op. Zo ziet het licht van de gevel recht van voren bekeken er blauw/groen uit, terwijl de groene tint al snel verdwijnt als de tv wordt gedraaid.
:fill(white)/i/1290034762.jpeg?f=thumb)
Energieverbruik
We hebben de LE925 tijdens het testen op een VoltCraft-voltmeter aangesloten om het energieverbruik te meten. Om een idee te geven van het verbruik bij een scene met gemiddelde helderheid hebben we de Earth-blu-ray laten draaien. We kwamen uit op een gemiddeld verbruik van 111W. Omdat de LE925E geen local dimming-mogelijkheid heeft en de backlight altijd aan staat, zal ook bij scenes met grote contrastverschillen het verbruik niet veel van de 111W afwijken.
Ook hebben we het energieverbruik gemeten bij de weergave van een 3d-blu-ray-film. Het verbruik hangt dan af van de optie die bij het menu-item 3D Brightness Boost is geselecteerd. Wordt de hoogste stand gekozen, dan stijgt het verbruik naar een flinke 147,3W, terwijl dit in de middelste stand ongeveer 115,7W is. De Low-stand is goed voor een energieverbruik van gemiddeld 91W. Hoewel het beeld naar onze smaak dan wel te donker is, is dit verbruik wel een van de laagste die we bij een 3d-tv van dit formaat hebben gemeten.
HQV-tests
HQV-tests
Om de beeldverwerkingsalgoritmes van de tv te testen, maakten we gebruik van versie 2.0 van de HQV-testsuite.
Ruisfilter
Bij content met veel random noise is het aan te raden om DNR op High te zetten. Dan wordt namelijk de meeste ruis uit de wolken en het zeil gehaald. Ook is dan de onscherpe achtergrond van de bloemenscene het rustigst.

Ook bij het onderdeel compressieartefacten is High te prefereren. Het deel dat je inboet aan scherpte levert je een rustiger, prettiger beeld op. Overigens lijkt het erop dat ook met DNR compressieruis wordt onderdrukt, gezien het resultaat bij Off.
Tekstoverlay
De HQV-disk bevat ook een test voor de correcte weergave van ondertiteling, die vaak een andere framerate heeft dan het originele filmmateriaal. Hierbij kan shredding optreden. Als gevolg van verkeerde de-interlacing worden de letters dan 'uit elkaar getrokken'.

Off is de enige Film Mode-stand die deze test goed aflegt. Bij de andere, Standard, Advanced (Low) en Advanced (High) zijn haperingen zichtbaar, waardoor het niet prettig kijkt. Voor verticaal scrollende tekst geldt in principe hetzelfde, maar daarvoor zou ook Standard kunnen worden gekozen. Scanning backlight aan- of uitzetten heeft geen effect, evenmin als Quad Pixel Plus.
Film resolution loss-test
Bij de 'Film resolution loss'-test wordt gekeken hoe goed de tv 1080/24p-filmmateriaal uit een 1080/60i-signaal kan reconstrueren. Die laatste signaalsoort wordt veel door kabelbedrijven gebruikt. Deze reconstructie van 24Hz-materiaal staat ook wel bekend als 'inverse telecine'.
De 2:2-cadans wordt niet herkend, terwijl de 3:2-cadans pulsgewijs de fout in gaat. Je ziet dan kort wat moiré verschijnen in de tribunes van het stadion. Vreemd is de uitkomst van de Response time-test. Bij deze test draait een wit wereldbolletje rond, waarbij de rechterhelft van de loopbaan gebruikmaakt van de 3:2-cadans en de linkerhelft van de 2:2-cadans. In tegenstelling tot de Film resolution loss-test wordt bij deze test de 2:2-cadans wel goed herkend.

Ook hebben we de Response time-test bij de verschillende Film Mode-standen getest. Met de Film Mode-stand op Standard weet de tv de oorspronkelijke filmcadans goed te reconstrueren uit het 1080i-signaal, maar in die stand zie je nog duidelijk blur vanwege de relatief trage verversing van de pixels. Advanced (Low) geeft het strakste beeld zonder artefacten. Advanced (High) geeft dezelfde bewegingsresolutie, maar met iets meer artefacten. Andere cadansen worden niet ondersteund.
Jaggies
Bij deze test wordt bekeken hoe goed het diagonaalfilter van de tv werkt. Jaggies worden uitstekend in de hand gehouden. Er is een rimpeling rond de horizontaal zichtbaar, iets meer dan bijvoorbeeld bij de LX9500.

De 3e en 4e waaier links laten wat rimpeling zien rond de horizontaal, evenals de 2e, 3e en 4e, donkerdere waaierbladen aan de rechterkant. De tweede lijkt wel een lagere resolutie te hebben door de onderbrekingen van de lijn in het midden. Gek genoeg heeft het aan- of uitzetten van de Quad Pixel Plus-beeldoptie, die volgens Sharp is bedoeld voor een betere anti-aliasing van schuine lijnen, geen zichtbaar effect.

Sd-kwaliteit
Ook hebben we de pal-versie van de HQV-benchmark in de PS3 gestopt om te kijken hoe goed de tv met sd-beeldmateriaal omgaat. Kartelige randen bij de ronddraaiende balk zijn meer zichtbaar, terwijl het testpatroon met drie bewegende balkjes een wat 'rimpelige' onderste balk laat zien. Dit resultaat is goed, maar niet uitstekend.

Bij de test met de wapperende vlag is soms een donkere rand aan de bovenkant rond de vlag zichtbaar, maar er worden geen jaggies vertoond. Ook is het detail van de bakstenen muur achter de vlag meer dan voldoende. Het ruisfilter van Off naar Low zetten heeft bij sd-materiaal meer effect dan bij hd-content, maar de High-stand van het ruisfilter geeft ook hier weer het rustigste resultaat. Het detailverlies in de High-stand is verrassend klein.

Praktijktest en conclusie
Bewegingscompensatie
De bewegingscompensatie bij de Sharp is flink in orde. Zelfs bij Film Mode op Advanced (High) is de halo rond de hoofden van de pinguïns bij de Happy Feet-blu-ray maar een klein beetje zichtbaar. Wel oogt Sharps interpolatietechnologie minder vloeiend dan bijvoorbeeld die van Samsung en andere concurrenten.
:fill(white)/i/1290042500.jpeg?f=thumb)
Ook zonder scanning backlight en bewegingscompensatie is het fijn kijken naar Earth, zonder al te veel schokkerigheid bij het pannen van de camera. Het beeld is zonder frame-interpolatie zelfs iets rustiger dan bij andere tv's met interpolatie uitgezet. Zo wordt de Waterval-scene in Earth ook zonder bewegingscompensatie schokvrij vertoond. Advanced-modi en Scan zorgen ervoor dat alles vloeiender verloopt, zonder al te veel artefacten. Alleen is bij deze modi een lichte halo rond de rotsen van de waterval zichtbaar.
We hebben een Japanse test-blu-ray met een groot aantal kleurige, full hd-beelden erop in de PS3 gestopt om visueel de kleurechtheid van beelden op de LE925E te controleren. Daar kwamen geen grote verrassingen uit. Het beeld ziet er gewoon goed en rustig uit, hoewel de kleurechtheid voor sommige kleuren volgens de meter niet helemaal klopt.
:fill(white)/i/1290043564.jpeg?f=thumb)
3d
Ondanks claims van Sharp dat de Quattron-technologie crosstalk zou elimineren, blijkt dat niet helemaal het geval te zijn. De crosstalk is minder sterk aanwezig dan bij sommige concurrenten, maar is wel zichtbaar, zoals onderstaande fotoparen laten zien. We moeten ook niet vergeten dat het paneel eigenlijk schakelt met 100Hz. Met backlight scanning wordt dat opgehoogd naar het equivalent van 200Hz. Onder meer Samsung beweert dat een rasecht 200Hz-paneel nodig is voor crosstalk-vrije 3d.
:fill(white)/i/1290045172.jpeg?f=thumb)
Helaas is het met de Eye-One Pro, een zogeheten contactmeter, niet mogelijk om metingen door de 3d-bril te doen, dus over de kleurechtheid en de witbalans valt niet veel te zeggen. Op de LE925E ziet 3d er naar onze mening goed uit, met mooie kleuren, met alleen hier en daar crosstalk, zodat eerder vermoeidheid kan optreden bij het bekijken van 3d-content.
De 3d-bril zou goed kunnen zitten, ware het niet dat de neusvleugeltjes (twee varianten worden meegeleverd) niet goed op hun plaats blijven. Dit komt omdat deze van te zacht plastic zijn en niet goed in het montuur 'vastgrijpen'. Alleen door de neusvleugeltjes vast te lijmen, blijven ze zitten. Dat vinden wij zonde van het verder goede ontwerp.
:fill(white)/i/1290046496.jpeg?f=thumb)
Zo oogt de 3d-bril redelijk modern en zijn de uiteinden van de pootjes van flexibel rubber gemaakt, zodat deze niet snel in je oor zullen snijden. Grappig is dat een koordje wordt meegeleverd waarmee je de bril op je hoofd kan vastsnoeren. De ir-transmitter, die de 3d-bril vertelt welk glas hij donker moet maken, is overigens in de tv ingebouwd.
Conclusie
De LE925E is een zeer mooie 3d-tv en heeft relatief weinig last van crosstalk bij de weergave van 3d-beelden. Behalve de 3d-toevoeging en het AquosNet+-platform, is de LE925E bijna identiek aan de LE820E.
Helaas betekent dat ook dat Sharp met de Quattron-technologie, met de gele subpixel, nog steeds niet in staat is gebleken om met een beeldmodus op de proppen te komen die zich meer aan de specificaties van de Rec.709-hdtv-standaard houdt. Zo is de Movie-modus standaard wat te 'koud' afgesteld, en is het erg lastig gebleken om met het cms de kleuren groen, geel en rood in het gareel te krijgen.
Ook zetten we nog steeds vraagtekens bij de stevigheid van de aanhechting van de voet aan het schermgedeelte en is de prijs aan de stevige kant. De straatprijs van ongeveer 2299 euro voor de LE925E betekent een toeslag van ongeveer 520 euro ten opzichte van het vergelijkbare LE824E-toestel, zonder 3d-ondersteuning, maar met satellietontvanger.
Vergelijkbare toestellen van bijvoorbeeld LG en Sony kosten rond de 1900 euro, terwijl de 8605 van Philips en de C7700 van Samsung om en nabij de 2000 euro opbrengen. De prijs van de LE925E zit echter meer op het niveau van de C8700 van Samsung. Die laatste heeft echter een grofmazige local dimming.
Is de tv eenmaal goed ingesteld, dan is de LE925E een bijzondere tv met veel mogelijkheden en een mooie beeldkwaliteit.
Eindoordeel