Wiseguys
Er zijn weinig games waar zo lang naar uit is gekeken als naar Mafia II. Het duurde dan wel korter dan de twaalf jaar die de fans van Starcraft hebben moeten wachten voor ze hun sequel kregen, maar om te zeggen dat 2K Czech zijn tijd heeft genomen voor Mafia II is een understatement. Ga het net op en je zult previews van het spel vinden die al bijna twee jaar oud zijn. Ook Tweakers.net heeft voor de review al ruimschoots de kans gehad Mafia II uit te proberen, met de preview van begin deze maand als meest recente voorbeeld. Elke preview sloot af met vrijwel dezelfde conclusie: we willen meer!
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3, pc
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Het afgelopen jaar heeft 2K Games het spel stukje bij beetje uit de doeken gedaan. De uitgever liet de media, en daarmee de fans, kennismaken met de hoofdpersonages, de stad en de vele mogelijkheden die die stad heeft te bieden. Zodoende wisten we, lang voordat we met de review aan de slag gingen, al vrijwel alles over Vito Scalleta, over zijn beste vriend Joe, en over de stad Empire Bay waarin beide boefjes zijn opgegroeid. Ook wisten we al dat Mafia II begint wanneer Vito terugkeert van de oorlog in Europa, doordat hij tijdens een missie een verwonding heeft opgelopen. Joe blijkt in de tussentijd een ingang te hebben gevonden in de wereld van de 'Wiseguys', de maffiosi die de baas spelen in Empire Bay. Het behoeft weinig uitleg dat Vito op deze manier ook dat wereldje inrolt.
Eerlijke baan
Toch komt Vito thuis met het voornemen een eerlijke baan te zoeken, net als zijn inmiddels overleden vader. Dat het uiteindelijk anders loopt, komt door een schuld die Vito's moeder en zus hebben overgehouden na de dood van Vito's vader. Onze Italiaan besluit dat de schuld van zijn vader snel moet worden afgelost en hij vraagt Joe of die geen manieren weet om snel aan geld te komen. Vanaf dat moment begint Mafia II pas echt, en komen Vito en Joe terecht in de raarste en gevaarlijkste situaties. Ze werken voor verschillende gangsters en voeren diverse klusjes uit, met de hoop uiteindelijk zelf in de 'familie' te worden opgenomen.
Sfeer en detail
In de ontmoetingen met die verschillende gangsters ligt direct het sterkste punt van Mafia II. Elk hoofdstuk is voorzien van een flinke portie tussenscènes en die zijn stuk voor stuk een lust voor het oog. De beelden zijn fraai, het geluid is overtuigend en de lipsynchronisatie prima. Dat alles zorgt ervoor dat Mafia II tijdens de tussenfilmpjes meer lijkt op een maffiafilm dan op een game, waardoor het spel als een interactieve maffiafilm aanvoelt: je bent de hoofdrolspeler in je eigen versie van The Godfather, A Bronx Tale, Goodfellas en The Soprano's.
/i/1282555798.jpeg?f=imagenormal)
Het helpt dat Mafia II op elk punt voldoet aan de stereotypen waarvoor die films en series de grondleggers zijn geweest. De mafiosi praten met het herkenbaar Italiaans-Amerikaanse accent en zelfs de karaktertrekjes van de verschillende personages komen overeen met types die je al kent uit films, series of games. De agressieve stommerik duikt bijvoorbeeld op, terwijl Vito ook de herkenbare mafia-opa tegenkomt. Juist deze herkenbaarheid zorgt ervoor dat Mafia II zo goed aanvoelt en zo meeslepend is. De personages kloppen, de gesprekjes over koetjes en kalfjes, zoals over het plaatselijke honkbalteam, kloppen en zorgen ervoor dat je je in no-time personificeert met Vito.
Mooie stad
De prima sfeer wordt versterkt door de twee onderdelen die eveneens ongelooflijk sterk zijn: de stad waarin Mafia II zich afspeelt en de soundtrack. Empire Bay is, zo schreven we al een paar keer, een mix tussen New York en Chicago, al haalden wij vooral New York eruit en Chicago heel wat minder. Little Italy, Chinatown, het Empire State Building en Yankee Stadium: allemaal zitten ze, al dan niet onder een net wat andere naam, in het spel. Ook hier geldt dus weer herkenbaarheid troef. De stad is verder prachtig vormgegeven en ook groot. Het is zeer de moeite waard eens een hoog punt op te zoeken en over de stad uit te kijken: misschien nog net niet adembenemend, maar het komt in de buurt. Een leuk detail is dat je vanuit de hoogte nog steeds bedrijvigheid op de grond ziet. Niet elke auto wordt weergegeven, maar je ziet nog steeds auto's rijden. Dat is noemenswaardiger dan het op het eerste gezicht lijkt; in de meeste games zie je, als je op een hoog gebouw staat, op de grond niets meer gebeuren.
/i/1270295767.jpeg?f=imagenormal)
Het hoge detailniveau is dan ook een ander sterk punt van Mafia II. Loop over straat en je waant je inderdaad in het New York van de jaren veertig en vijftig, met geloofwaardige reclame-uitingen en mensen die op straat bezig zijn met hun eigen leven. Het detailniveau wordt nog eens onderstreept als je de jaren vijftig bereikt in het spel en Empire Bay er ineens een stuk fleuriger uitziet. De reclame-uitingen zijn vrolijker, de kleding mooier en de auto's sneller en niet onbelangrijk: de muziek een stuk sneller, harder en vrolijker.
Maffiamuziek
We hebben zelden een sterkere soundtrack gehoord als in Mafia II. Het spel bevat ongeveer tweehonderd gelicenseerde nummers uit die tijd en de ene na de andere klassieker knalt door de krakende speakers van de auto's, die je trouwens ook kunt verzamelen. Frank Sinatra en Dean Martin worden afgewisseld met wat wij zouden omschrijven als 'typische maffiamuziek' als 'Ché La Luna' en meer van dat soort nummers. Ook leuk: het eerste deel van het spel speelt zich af tijdens de oorlogsjaren, wat op de radio tot uiting komt door nieuwsberichten over het oprukkende Geallieerde leger en nationalistische liederen van de ten strijde trekkende soldaten.
Veel schieten
Eigenlijk maakt alles dat je op de vorige pagina hebt gelezen Mafia II al de moeite waard. Op die punten kwalificeert Mafia II zich vooral als film, en nog niet echt als game - al is dat geen verwijt maar vooral een compliment op het gebied van graphics, geluid en sfeer. Mafia II is echter geen film, dus ligt Vito's lot in jouw handen. Dat houdt in dat je aan het begin van elke missie zelf de telefoon op moet nemen of naar een bepaalde plek moet rijden, voordat je informatie krijgt over de volgende opdracht. Vaak houdt dat in dat je naar Joe moet, of dat je je samen met Joe ergens moet melden, waarna een filmpje de volgende missie introduceert.
Gevarieerd
Die opdrachten zijn zeer gevarieerd. De ene keer ben je bezig een aanslag op een rivaliserende maffiabaas te beramen, de andere keer ben je op zoek naar documenten of breng je ze juist rond. De aard van de opdrachten verandert iets, naarmate Vito en Joe belangrijker worden binnen de organisatie. De belangen en de bedragen worden groter, de tegenstand heviger en de missies gevaarlijker. Het is dus zaak om te zorgen dat je altijd een aardig arsenaaltje wapens bij je hebt, al kun je wapens vaak ook wel tijdens missies oppikken van neergeschoten vijanden. Er komt namelijk nauwelijks een missie in Mafia II voorbij die niet in een vuurgevecht eindigt.
/i/1282555801.jpeg?f=imagenormal)
Daarmee is ons voornaamste kritiekpunt genoemd. Het verloop van een hoofdstuk wordt na een aantal missies vrij voorspelbaar. Eerst wordt Vito gebeld, door Joe of door iemand anders, en vervolgens ga je op weg naar het beginpunt van het hoofdstuk. Daar krijg je een tussenfilmpje en een stukje verhaal voorgeschoteld, waarna je op weg gaat om de missie uit te voeren. Negen van de tien keer gebeurt er dan vroeg of laat iets waardoor het niet zo gaat zoals gehoopt, waarna de missies eindigt in een schietpartij waarbij je een klein legertje vijandelijke gangsters af moet schieten. Is dat eenmaal gelukt, dan breng je Joe naar huis en ga je slapen om zo aan het volgende hoofdstuk te kunnen beginnen.
Lekker
Niet dat het spelen van Mafia II hierdoor vervelend wordt, maar het is jammer dat een game die zo strak is en zo vol details zit, het laat liggen op dit punt. Met wat meer fantasie zou hier wat meer variatie in aangebracht kunnen worden en dat zou het spel zoveel sterker maken. Het scheelt dat het schietsysteem goed werkt, waardoor de vuurgevechten leuk zijn om te spelen. Het blijft ook na tien vuurgevechten nog lekker om een vijand van dichtbij te verrassen met een shotgun en vaak kun je van de omgeving gebruikmaken om je vijanden uit de weg te ruimen. Een welgemikt schot op de benzinetank maakt van een auto bijvoorbeeld een fikse bom. Best effectief!
/i/1282555797.jpeg?f=imagenormal)
Behalve schieten zul je in Mafia II ook veel bezig zijn met lopen, rennen en racen. Dat laatste is vooral een automatisme: we zijn het gewoon niet gewend om in games op de verkeersregeltjes te letten. Dat is in Mafia II dus wel de bedoeling. Rijd je door rood of ga je te hard, dan zullen andere personen in je auto hier opmerkingen over maken: "What, you got an aversion to red lights?" of "Hey, this is not the Indianapolis racetrack you know..." In het ergste geval merkt de politie je rijgedrag op en dat kost dan je wat omkoopgeld, al zul je agenten meestal vrij eenvoudig afschudden. De vastberadenheid waarmee de politie je achtervolgt is afhankelijk van wat je op je kerfstok hebt, en voor iemand die door rood rijdt zullen agenten hun leven niet snel riskeren.
Autocollectie
Dat ligt anders als je net een vuurgevecht hebt overleefd, of 'gewoon' iemand doodrijdt of een zelfs een agent neerschiet. Er wordt dan een opsporingsbevel voor je auto uitgevaardigd, en als de agenten je ook buiten de auto hebben gezien, word jijzelf ook gezocht. In zo'n geval is je probleem niet opgelost door alleen de nummerplaat van je auto te veranderen; je zult dan ook je eigen gedaante moeten aanpassen om aan opsporing te ontkomen. In het verlengde hiervan liggen de winkels waar je je auto kunt aanpassen en winkels waar je kleding kunt kopen. Het is immers leuk om er goed uit te zien en net zo leuk om een mooie auto te rijden. Dat laatste geldt in Mafia II des te meer omdat je hier je auto's houdt en schade niet automatisch verdwijnt. Elk deukje kost geld en aangezien het je eigen autocollectie is, wil je schade op de een of andere manier toch steeds repareren. Dan is het maar goed dat de speed limiter uit de vorige Mafia-game is vastgehouden.
Eigen film
Wat zonet over de missie-opbouw werd geschreven geldt overigens voor het hele spel: het is volstrekt lineair. Vito kan voor en na missies weliswaar vrij rondrijden in Empire Bay, maar overdreven veel zin heeft dat niet. Er zijn links en rechts wel wat dingen die Vito kan doen, zoals auto's jatten en afleveren, maar elke vergelijking met een game als GTA IV is uit de lucht gegrepen. Mafia II is geen sandbox-game, maar een action-adventure. Het maakt de ervaring er waarschijnlijk alleen maar sterker op, want zoals gezegd heb je al snel het gevoel in je eigen maffiafilm te zijn beland.
/i/1280929638.jpeg?f=imagenormal)
Die 'film' duurt natuurlijk langer dan een normale film, al heeft Mafia II een beperkte speeltijd. Wij deden ongeveer tien uur over ons avontuur, maar kenden verschillende missies al uit previews en wandelen daarom misschien net wat sneller door het spel dan zou moeten. Veel langer dan twaalf uur zul je echter niet bezig zijn, voordat je de credits over je scherm ziet rollen. Op dat moment heb je trouwens net een van de vaagste 'eindes' ooit in een game meegemaakt. Hij is niet per se slecht, maar wel tamelijk onverwacht en abrupt, en dat doet vermoeden dat 2K extra hoofdstukken aan het spel zal toevoegen middels downloadable content.
Playboy
Tot die content er is, blijft Mafia II een game die eigenlijk niet uitnodigt om vaker gespeeld te worden. De sterke sfeer zal je wellicht kunnen verleiden dat toch te doen, of wellicht ben je een verzamelfreak en wil je alle Playboy-art die in het spel is verstopt - plaatjes van oude Playboy-playmates - vinden. We zouden verder geen redenen kunnen verzinnen om Mafia II nogmaals te spelen, en dat is ergens wel jammer, want de eerste Mafia-game werd door veel mensen vaak opnieuw gespeeld.
/i/1282555796.jpeg?f=imagenormal)
Rest ons nog te oordelen over het verhaal van de film annex game. Hierin voelen we wat verdeeldheid. Aan de ene kant is Mafia II een prima maffiaverhaal, met alles wat je ervan zou verwachten. De hardheid, maar ook de in films bestaande charme van de maffia komt sterk naar voren. Dat gedeelte is sterk door zijn herkenbaarheid, maar ergens ook zwak door zijn uitgekauwdheid. Laten we eerlijk zijn: de ene gangster belazert de ander, weer een ander blijkt een informant van de FBI te zijn: we hebben dat soort dingen al talloze keren gezien. Aan de andere kant komt Mafia II af en toe met sterke plotwendingen, die leiden tot een aantal zeer memorabele hoofdstukken. Het verhaal van Mafia II is daardoor de moeite waard, maar niet hoogstaand.
Conclusie
Als wij ons werk goed hebben gedaan, proef je in deze review wat twijfel. Mafia II is een game waar we met zijn allen lang naar uit hebben gekeken, en vaak werkt het dan zo dat je heel erg hoopt dat de game alles is wat je ervan verwacht. In het geval van Mafia II is dat voor het grootste deel gelukt. Vooral de uitmuntende sfeer maakt indruk. De gameplay doet verder prima zijn werk en het verhaal is weliswaar niet geniaal, maar goed genoeg om geen struikelblok te zijn. Tien tot twaalf uur speeltijd is wat kort, maar vooruit: wij zien liever een ijzersterke game die kort is dan een saai spel dat ons vijfentwintig uur bezig moet houden. Toch knaagt er iets. Het is een prima product, maar er had meer ingezeten. Het einde is wat raar, waardoor het verhaal 'niet af' voelt. Daarbij komt dat de missies, doordat ze negen van de tien keer in massale vuurgevechten eindigen, wat fantasieloos overkomen. Dat maakt dat Mafia II voor ons net een treedje lager terechtkomt dan waar we het spel graag hadden gezien. Mafia II blijft een prima game, maar zo'n klassieker als de eerste Mafia is het niet.
Pluspunten
+ Sfeervol
+ Soundtrack
+ Mooie stad
+ Schieten werkt prima
+ Herkenbaar
Minpunten
- Te vaak eindigt een missie in een schietpartij
- Verhaal baart geen opzien
- Vrij kort
Cijfer: 8,5
Titel |
Mafia II
|
 |
Platform |
pc, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
2K Czech
|
Uitgever |
2K Games
|
Releasedatum |
27 augustus 2010
|