Red Dead Redemption

Zoals het moest zijn

Onderweg in een vliegtuig schrijven we de review van de Rockstar-game die het dit voorjaar moet gaan maken. Een grotere tegenstelling is eigenlijk niet denkbaar. Zouden John Marston en de zijnen echt hebben geleefd in de negentiende eeuw, dan zouden ze niet hebben kunnen bevroeden dat dik anderhalve eeuw later massa's mensen in mechanische monsters de oceanen over zouden vliegen. In het Amerikaanse Wilde Westen zou Marston niet beter weten dan dat zijn trouwe viervoeter toch echt de beste manier is om van A naar B te komen.

Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3

Red Dead Redemption

John Marston is een outlaw in ruste. Marston maakte ooit deel uit van een van de meest gevreesde roversbendes van het Westen, maar hij werd door zijn partners bedrogen en voor dood achtergelaten. Zijn rustige gezinsleventje wordt verstoord als hij van de sterke arm der wet de opracht krijgt om zijn voormalige bendelenden op te sporen, in ruil voor gratie. Deal or no deal? Voor iemand die moorden, gewapende overvallen en meer van dergelijke ongein op zijn kerfstok heeft staan en inmiddels vader is geworden, is dat geen vraag. Marston haalt dus zijn six-shooter uit het vet, hij zadelt zijn paard en begint zijn zoektocht. Die tocht lijkt voorspoedig te verlopen, maar een eerste ontmoeting met bendelid Bill Williamson eindigt in een bijna-doodervaring voor John. Eenmaal opgelapt door een toevallige passante kan hij weer opnieuw beginnen.

Red Dead Redemption is een westerngame in hart en nieren, maar dan wel op de goede manier. Denk 'Clint Eastwood' en niet 'Brokeback Mountain'. Denk 'harmonica' en niet 'banjo'. En denk 'Lucky Luke' en niet ehh... of eigenlijk ook wel: de oude zwart/wit cowboy-pocketstripboeken. Terwijl er rond vrijwel iedere oorlog bakken games zijn gemaakt , zijn er relatief weinig westernspellen. Misschien vinden mensen cowboys kinderachtig? Wij weten het niet, maar we zijn heel blij dat Rockstar lak aan die gedachte heeft en gewoon een westerngame heeft gemaakt. Die game komt niet helemaal uit het niets; eerder bracht Rockstar Red Dead Revolver al op de markt, voor de vorige generatie consoles. Die game werd destijds in een laat stadium overgenomen van Capcom en Rockstar kon er eigenlijk weinig meer aan veranderen. Red Dead Redemption is het spel geworden dat de makers destijds eigenlijk al voor ogen hadden.

Rage-engine

Red Dead Redemption doet denken aan Grand Theft Auto in het Wilde Westen. We schreven in een eerdere preview al dat de makers het nooit zo zullen zeggen, maar feit is dat Red Dead Redemption in veel opzichten op de iconische free-roaming serie lijkt. Open wereld die zich in delen opent? Check. Meerdere opdrachtgevers, waarbij je zelf je volgorde kiest? Jup. Meer zijmissies dan je eigenlijk zou willen uitvoeren, maar die je desgewenst wel links kunt laten liggen? Ook aanwezig. Daar komt nog bij dat de engine die voor Red Dead Redemption wordt gebruikt, een doorontwikkelde versie is van de Rage-engine waarmee ook Grand Theft Auto IV is gemaakt. De benaming 'GTA in het Wilde Westen' doet wat ons betreft dan ook zeker recht aan de game.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Cowboy-bezigheden

Net als in GTA is ook in Red Dead Redemption alle begin moeilijk, en John begint dan ook met simpele 'volg mij en schiet dit even voor me af'-missies. Hij leert als veredeld hulpje op de ranch van Bonnie MacFarlane en haar vader de fijne kneepjes van het 'cowboy zijn'. Via Bonnie word je vervolgens langzaam geïntroduceerd in het spel. Via de sheriff van het kleine dorpje Armadillo mag je de eerste echte missies uitvoeren op je weg om Bill Williamson op te sporen. De sheriff en zijn hulpjes willen je daar best bij helpen, maar alleen als jij hen eerst helpt. Die dynamiek blijft eigenlijk het hele spel door van toepassing. Keer op keer komt John mensen tegen die hem verder kunnen helpen, maar dat doen ze alleen als John hen eerst helpt. Daarmee is direct de missiestructuur van de hoofdverhaallijn uitgelegd.

Uniek

Dat klinkt misschien wat fantasieloos, maar zo voelt het geen moment. De missies uit de hoofdverhaallijn bieden namelijk veel variatie. Het opjagen van kippen plunderende coyotes verandert al snel in het beschermen van konvooien, het vangen van wilde paarden, het helpen verkopen van 'wondermiddeltjes' van een kwakzalver, het stelen van ammunitie voor een zwaar wapen, en zelfs het aanvallen van een fort. Natuurlijk is de ene missie wat leuker dan de andere, maar wij wisten ons opvallend genoeg erg te vermaken met 'nietszeggende' missies waarin een roedel coyotes moest worden afgeschoten of wilde paarden moesten worden gevangen. Een fort belegeren en innemen is natuurlijk spectaculairder, maar zulke dingen hebben we in andere spellen al zo vaak gedaan. De cowboymissies, zoals het stuk waarbij je een kudde koeien van een weiland terug naar de ranch moet zien te drijven, maken Red Dead Redemption uniek.

Dat betekent uiteraard niet dat de andere missies niet leuk zijn; we willen vooral onderstrepen dat de 'cowboy-missies' erg goed uit de verf komen. Het geeft Marston een ander gezicht dan alleen maar dat van de keiharde killer die een bende outlaws opspoort. Daar komt bij dat met name de paarden in Red Dead Redemption prachtig zijn vormgegegeven. Je zult op de prairies veel verschillende rassen tegenkomen en al die vierbenigen kun je vangen. Je gooit eerst een lasso om de nek van het dier, waarna je snel op zijn rug klimt en het probeert te temmen. Het draagt werkelijk niets bij aan het verhaal, maar het is ongelooflijk leuk om te doen! Je oefening en lessen om een ranch te runnen blijken later in het spel trouwens niet helemaal voor niets... maar meer zeggen we daar niet over.

Memorabel plot

Het einde van Red Dead Redemption weggeven zou een doodzonde zijn. Dat geldt voor elke game, maar we hebben zelden een einde gezien als dat van Red Dead Redemption. Wat lange tijd een recht-toe, recht-aan verhaaltje lijkt te zien, onstpint zich in de eindfase tot een memorabel plot. De weg ernaartoe is vooral dankzij de gameplay leuk, al zul je ook hier af en toe wel gegrepen worden door het verhaal. Zo zul je in Mexico al snel inzien dat niet alles is wat het lijkt, en begint je persoonlijke betrokkenheid te spreken als blijkt dat een groepje bandieten een van de personages ontvoert voor wie je op dat moment een beetje een zwak hebt.

Red Dead Redemption

Die persoonlijke betrokkenheid komt voort uit ijzersterke personages. Een plot is één ding, maar als dat plot ingevuld wordt met lege hulzen als acteurs kom je nog niet ver. In Red Dead Redemption vliegen de memorabele personages je echter om de oren. Een kwakzalver is per definitie raar, maar hij komt in het spel niet eens in de top drie van vreemde figuren voor. We willen je vooral zelf kennis laten maken maken met de gestoorde individuen die het Wilde Westen bevolken, dus bij deze geven we je alleen drie namen, zonder verder op de karakters in te gaan: Seth, Irish en De Santo, die ons deed denken aan een negentiende eeuwse versie van Tony Montana.

Goede band

Met de bijrollen zit het dus wel goed. Marston zelf is eigenlijk een beetje een mix van de 'lovable loser' en de bink die 'too cool for school' is. Marston laat zich kleineren door een Mexicaanse generaal en hij danst naar de pijpen van Amerikaanse speciale agenten, maar hij heeft tegelijkertijd een grote muil tegen een oude revolverheld. Hij brandt, trouw als hij is, zijn handen niet aan de vele dames van plezier in het spel, maar jaagt met het grootste gemak een kogel door het hoofd van heren die menen vrouwen aan te mogen vallen. Ook zijn rol in de bende van bendeleider Dutch van der Linde blijft wat vaag. Wat wordt beschouwd als iets dat ooit een keiharde bende moet zijn geweest, blijkt uit de verhalen van John meer een groep die het vooral had voorzien op de rijken, en de armen met rust liet. Marston mag dan een gunman zijn, hij heeft menselijke karaktertrekjes. Dat maakt dat gamers zich sneller met hem zullen identificeren, zodat ze een goede band met het hoofdpersonage krijgen.

Schieten en geld verdienen

De missie van Marston, zijn kwaliteiten als gunfighter en de agressie van de bandieten in het Wilde Westen vormen een mix die John vaak in de problemen brengt. Het zijn doorgaans problemen waar je alleen met behulp van een geweer of een pistool uitkomt. En inderdaad, er moet in Red Dead Redemption flink wat worden geschoten. Het schietsysteem lijkt erg op dat in GTA IV: met de linkertrigger kan John mikken, en als hij in de richting van een vijand mikt, doet de richtassistentie de rest. Het zorgt ervoor dat de actie soepel verloopt, zonder dat het al te te gemakkelijk wordt. We hebben het hier niet over auto-aim, maar over 'assisted' aim. Je zult de vijand moeten zien en daadwerkelijk in de buurt van zijn lichaam moeten mikken, voordat het spel je verder helpt.

Dead Eye

Met richten en schieten kom je een heel eind, maar John wordt meer dan eens omringd door meerdere vijanden tegelijk, en dan wordt het toch al snel penibel. In zulke situaties biedt het Dead Eye-richtsysteem uitkomst. Met een druk op de rechter-thumbstick vertraagt de tijd, zodat John voor al zijn kogels een doel kan uitzoeken. Een druk op de schietknop zorgt er vervolgens voor dat hij zijn vijanden in recordtempo doorzeeft. Hier kun je enorm geestige dingen mee doen. Wij waanden ons toch echt even Lucky Luke, toen we met Dead Eye het wapen uit de hand van een vijand knalden en met een tweede kogel zijn hoed van zijn hoofd schoten. Alleen het losschieten van een riem is nog niet gelukt!

Red Dead Redemption

De mogelijkheid om iemand neer te schieten zonder hem te doden is overigens belangrijk. In het hoofdverhaal kom je af en toe in een situatie waarin je iemand niet mag doden, en in de zijmissies kan dat flink wat extra geld opleveren. John kan de premiejager uithangen en op jacht gaan naar bandieten waar een prijs op staat. Een dode bandiet levert in dat geval een smak geld op, maar lever je hem levend af bij de marshall, dan krijg je het dubbele bedrag. Dat loont dus de moeite. De 'moeite' bestaat daarbij uit een rake lassoworp, waarna je de crimineel vastbindt, achterop je paard gooit en terug naar de bewoonde wereld rijdt. Tijdens dit proces zullen handlangers van de bandiet je nog opjagen, maar als je flink doorrijdt hoef je daar geen last van te hebben. Eenmaal afgeleverd levert een bandiet, zeker later in het spel, al snel een paar honderd dollar op.

Vals spelen

Geld verdienen kan in Red Dead Redemption op talloze manieren. We schreven al dat het spel in veel opzichten op GTA lijkt, maar op het gebied van zijmissies - alles wat je om de hoofdverhaallijn heen kunt doen - overstijgt het spel GTA. Het vangen van boeven is wellicht de lucratiefste optie, maar ook met de diverse gokspellen kun je flink cashen. We hebben menig tafeltje Texas Hold'Em-poker opgedoekt, en naar hartelust gelogen over de dobbelstenen die we onder onze beker hadden liggen. Red Dead Redemption geeft je de mogelijkheid een andere outfit aan te trekken, en een van de mogelijkheden die je hebt is een pak uit te kiezen waarmee je vals kunt spelen bij een potje poker.

Als gokken je niet aanspreekt en je liever de barmhartige samaritaan wilt uithangen, kun je in verschillende dorpjes de plaatselijke sheriff helpen door een nachtje de wacht te houden. Je kunt je melden bij verschillende ranches om je kunsten als paardenvanger te tonen, en je komt overal in de wereld vreemdelingen tegen die hulp nodig hebben bij het een of ander. Daarbij komt dat je tijdens het reizen vaak situaties tegenkomt waarin je je kunt mengen. Pas alleen wel op als je een dame ziet naast een koets met pech; achter die koets kunnen zich wel eens vier bandieten verschuilen die jou graag wat dollars afhandig maken.

Lange ritjes

Het reizen van John is overigens op zich ook wel noemenswaardig. Het paardrijden is namelijk erg leuk. Het spelen met de A-knop, waarmee je je paard de sporen geeft, wordt nooit vervelend. Zeker in races komt het paardrijden goed tot zijn recht - waarbij we trouwens meteen weer een extra bezigheid noemen. Toch gaan de lange stukken die je af en toen moet afleggen een tikje vervelen. Dit lost het spel deels op met koetsen, die je van A naar B brengen, en deels door de mogelijkheid een kamp op te zetten. Marston kan, als hij niet in de buurt van een koets is, een kamp maken. Hier kan de speler het spel opslaan zonder eerst naar een hutje te moeten rijden, of een locatie kiezen om direct naartoe te reizen. Dit voorkomt irritatie, maar toch worden enkele reisjes die je niet kunt skippen, bijvoorbeeld als je achter een AI-personage aan moet rijden, wat saai.

Kleine bugs

Dit soort ritten wordt in Red Dead Redemption voornamelijk gebruikt om wat achtergonden te bespreken. Zo vragen mensen die met John op pad zijn vaak naar zijn verleden, terwijl John op zijn beurt het fijne wil weten over de situatie waarin hij is beland. Onze aandacht vestigde zich op dit soort momenten vaak op de omgeving. Red Dead Redemption biedt namelijk schitterende omgevingen, die bovendien genoeg variatie bieden. Heuvels, begroeide prairies, de kenmerkende rotspartijen in de woestijn: ze zijn allemaal aanwezig. Wel heeft het spel 'last' van een aantal van de grafische minpuntjes die ook bij GTA IV speelden, zoals te traag ladende textures waardoor je een groot, grijs vlak ziet alvorens een treinwagon er echt als een wagon uitziet.

Red Dead Redemption

Red Dead Redemption is ook niet helemaal vrij van bugs. Volgens Rockstar was de versie waarop wij onze review mochten baseren nog net niet honderd procent 'finished'. Het kan dus zo zijn dat een aantal bugs niet meer voorkomt in de definitieve winkelversie, maar daar gaan wij uiteraard niet blind van uit. Wij weten niet beter dan dat je kans hebt in een bakje bij een mijn te klimmen waar je vervolgens nauwelijks meer uitkomt, omdat het spel even niet herkent dat het bakje laag is en je er dus gemakkelijk uit zou moeten kunnen. Ook raapten we een geknevelde bandiet op, waarbij de bandiet op de grond bleef liggen. Marston liep er echter wel bij alsof hij iets droeg, maar hij had niets op zijn schouder. Dat 'niets' konden we echter niet meer neerleggen. Ook het opstijgen op een paard bleek niet meer mogelijk. We moesten ons in deze situatie af laten schieten voordat we weer verder konden in het verhaal. Zulke bugs zijn eventjes vervelend, maar hebben verder weinig invloed. Het is echter wel jammer dat ze in zo'n grote productie voorkomen.

Oorverdovend

Toch geven we Red Dead Redemption op technisch gebied het voordeel van de twijfel. De prachtige graphics, waarbij vooral de animaties heel sterk zijn, worden namelijk ook nog ondersteund door prima geluid. Je lange ritten door de prairie worden begeleid door harmonicaklanken die nog het meest doen denken aan de bekende deuntjes van Ennio Morricone, terwijl de diverse personages stuk voor stuk zijn voorzien van overtuigend klinkende stemmen. De geluidseffecten werken ten slotte ook naar behoren. Vooral het oorverdovende geluid van een groep galopperende ruiters verraste ons in positieve zin.

Multiplayer

Met de singleplayer van Red Dead Redemption kun je tussen de vijftien en vijftig uur zoet zijn, afhankelijk van de hoeveelheid extra missies die je uitvoert en van de mate van belang die je aan de challenges hangt. Via deze challenges kun je je ontwikkelen als Jager of als Scherpschutter, door bijvoorbeeld vijf konijnen neer te schieten, waarna je steeds wat lastiger opdrachten krijgt. Kies je er echter voor om dit soort zaken links te laten liggen en het spel zo snel mogelijk uit te spelen, dan ben je nog lang niet van Red Dead Redemption af. Het spel, dat met alleen singleplayer al voldoende bestaansrecht zou hebben, biedt namelijk ook nog een multiplayer-modus... en wat voor een.

Samenvatting

Omdat we de multiplayermodus al uitgebreid hebben besproken in een eerdere preview en weinig hebben toe te voegen aan hetgeen we daarin hebben geschreven, raden we je vooral aan dit artikel nog eens door te lezen. Voor de luie lezer toch nog even een samenvatting van wat eigenlijk een spel op zich is. Red Dead Redemption draait in de multiplayer om posses. Je kunt met je vrienden een posse vormen, en daarmee kun je van alles doen. Het is mogelijk om met je posse de wijde wereld in te trekken om missies tegen de AI uit te voeren, in co-op dus. Hiervoor brengt Rockstar in juni nog een gratis downloadable contentpakket uit, waarmee vijf specifieke co-opmissies aan het spel worden toegevoegd.

Red Dead Redemption

Heb je eenmaal wat spelers online verzameld, dan biedt Red Dead Redemption legio spelmogelijkheden. Daarbij horen standaard-spelmodi als deathmatch en team deathmatch, maar interessanter vonden we de spelmodi die meer bij het thema aansluiten. Zo is er een speloptie waarbij twee teams een dorpje als basis hebben waarin zij hun goud hebben liggen. U raadt het reeds: steel het goud van de andere partij en wie het eerste drie zakken goud heeft gejat, wint. Een dergelijk spel kan ook op individuele basis worden gespeeld. Daarbij liggen in een stadje wat zakken goud die spelers naar schatkisten moeten brengen. Het is dus zaak om die zakken te verzamelen, maar je kunt natuurlijk ook gewoon in de buurt van zo'n kist wachten tot iemand aan komt lopen met wat goud.

Hoop geknal

Aan alles merk je dat Rockstar de online modus serieus neemt. Open wereld, de mogelijkheid tot diverse spellen, leaderboards, ga zo maar door. Toch is er nog iets heel anders in het spel verwerkt dat ons nog meer bijblijft. Elk spel dat gestart wordt, begint namelijk met een shoot-out met alle spelers. Daarbij is het soms ieder voor zich, en soms gaat het om welk team uiteindelijk nog iemand in leven heeft. Deze shoot-outs vertegenwoordigen alles waar een goede westerngame voor moet staan: cowboys, spanning, revolvers en een hoop geknal!

Conclusie

We hebben, toen we deze review schreven, even met onze ogen geknipperd. Is Red Dead Redemption echt zo goed? Het antwoord is simpelweg 'ja'. De westerngame van Rockstar overtuigt van begin tot eind. Natuurlijk kun je, zoals altijd, zaken vinden waar je iets op aan kunt merken. Nee, het schietsysteem is niet echt vernieuwend. Ja, de lange stukken paardrijden worden soms best vervelend. Uiteraard, Rockstar had ervoor moeten zorgen dat het spel helemaal bugvrij was. Maar wat maakt het uiteindelijk uit? De authentieke westernsfeer die het spel je meegeeft is ongekend. De missies bieden veel variatie, en daar omheen kun je ongelooflijk veel doen, zonder zelfs maar naar het verhaal te kijken. Dat verhaal is op zijn beurt ook nog eens sterk, met name naar het einde toe. Deze, en vele andere elementen zorgen ervoor dat Red Dead Redemption je vastpakt en niet meer loslaat. Dit is een game die je gewoon gespeeld moet hebben, al was het maar om de online shoot-outs mee te maken. Cowboytje spelen is weer cool!