In de penarie
Army of Two werd ooit door EA aangekondigd toen co-op in games weliswaar al bestond, maar eigenlijk nog in de kinderschoenen stond. Gears of War schotelde de speler al een spel voor waarin twee spelers constant samenwerkten en Army of Two moest het antwoord van Electronic Arts worden. Dat lukte ten dele. Inderdaad stond samenwerken hoog in het vaandel in Army of Two en om die reden leende het spel zich bij uitstek voor co-op, maar een gebrekkig uitgevoerde kunstmatige intelligentie en een grafisch niet al te hoog niveau kostten het spel de kop en zorgden ervoor dat Army of Two niet ver boven de middelmaat uit kwam.
Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360
Afwijkende versie: PlayStation Portable
Het kon dan ook twee kanten op met de serie. Hoewel EA uiteraard de kunst van het produceren van opvolgers verstaat, was Army of Two geen onverdeeld succes gebleken, dus hing het spel een stille dood boven het hoofd. Toch kondigde EA een opvolger aan: in Army of Two: The 40th Day keren Tyson Rios en Elliot Salem terug als gewapend duo. De heren bevinden zich voor een routinemissie in Sjanghai als er in de miljoenenstad ineens allerlei explosies plaatsvinden en in mum van tijd de diverse gebouwen in elkaar storten. Nog zonder te begrijpen wat er precies aan de hand is, is één ding duidelijk: Salem en Rios zitten in de penarie.
Eén avontuur
Daarmee is de setting voor 'The 40th Day' neergezet en blijkt meteen dat het spel toch anders is opgezet dan het eerste deel. Waar je in Army of Two nog vooral losse missies volbracht, is dit tweede spel meer een aaneenschakeling van gebeurtenissen waar Salem en Rios eigenlijk bij toeval ingerold zijn. Werd het eerste spel nog regelmatig onderbroken door momenten waarop het duo niet in een missie zat, daar moet het tweetal het in de opvolger zonder die adempauzes doen.
Uiteraard heeft dat gevolgen voor de perceptie van de gameplay. Army of Two: 'The 40th Day' voelt veel meer als één vloeiend avontuur aan en komt een stuk minder statisch over. Desondanks is de houding van Salem en Rios uit het eerste deel behouden: nog steeds heb je te maken met twee keiharde soldaten die, behalve dat ze willen overleven, vooral interesse hebben in het verdienen van geld. In hoeverre die voorliefde voor eigen gewin de overhand krijgt in de ethische kwesties die 'The 40th Day' soms opwerpt, hangt af van de speler: die kiest zelf in hoeverre hij de moraalridder wil uithangen of gewoon zoveel mogelijk geld wil verdienen.
Trial & error
Dat geld speelt uiteraard een belangrijke rol in de game. Salem en Rios blijven mercenaries en zijn dus ook op zichzelf aangewezen als het gaat om de wapenuitrusting. Op elk moment dat het tweetal niet in gevecht is, heb je toegang tot een interface waarin je nieuwe wapens kunt kopen, maar ook de wapens die je al hebt kunt aanpassen. Dit systeem gaat behoorlijk diep. Je kunt van iedere gun allerlei onderdelen los van elkaar vervangen, wat steeds lichte veranderingen teweegbrengt in de manier waarop dat wapen zich gedraagt en hoeveel schade het toebrengt. Hierbij valt op dat Army of Two lange tijd iets goed doet dat veel andere games verkeerd doen; je hebt namelijk lang niet genoeg geld om al te veel te kopen: je moet je wapens zorgvuldig kiezen en upgraden. Tegen het eind van het spel, als je met je opdrachten in één klap 40.000 dollar kunt verdienen en al snel een aardig vermogen opbouwt, valt die beperking weg.
/i/1260524369.jpeg?f=imagenormal)
Daar komt bij dat je slechts ten dele gemotiveerd wordt om veel verschillende wapens te kopen. Een sterk wapen voor afstandsschoten, een goed wapen voor het standaard knalwerk en een goed pistool voor stille kills en voor het schieten van achter een schild vandaan, en je bent er wel.
Steeds hetzelfde
De kunstmatige intelligentie is ten opzichte van het eerste spel behoorlijk verbeterd. De vijandelijke soldaten zoeken actief dekking, proberen te flanken, en gedragen zich ook naar het wapen dat ze hebben; zware soldaten met shotguns zullen naar je toe lopen, terwijl snipers zich verbergen en van afstand blijven schieten.
Daar staat echter tegenover dat de in-game situaties niet veranderen. Dat heeft de ontwikkelaar met opzet zo gedaan. Op de middelste en hoogste moeilijkheidsgraad is namelijk een zekere mate van samenwerking vereist. Dit zul je, zeker als je in co-op speelt, niet automatisch goed doen en dat leidt in diverse shootouts in eerste instantie tot de dood van het dynamische duo. Na een aantal pogingen heb je echter wel door waar de vijanden zitten en hoe je het ongeveer aan moet pakken: klassiek trial-and-error dus. Het is dus een bewuste keuze en voelt zodoende niet direct als een minpunt aan, maar het zorgt er wel voor dat je bepaalde shootouts erg systematisch te lijf zult gaan om uit te vinden wat 'de sleutel tot succes' is; inventief denken raakt zodoende een beetje op de achtergrond.
/i/1260524365.jpeg?f=imagenormal)
Dat laatste is ook zelden echt nodig in Army of Two: The 40th Day. Zeker als je vaker shooters hebt gespeeld, wijst alles zich vanzelf. Zo kom je af en toe wat 'tussenbazen' tegen, die zwaar bepantserd zijn en zodoende nauwelijks neergeschoten kunnen worden. De knalrode tanks die zij met zich meedragen, verklappen echter de oplossing al snel. Zo lang je Army of Two: The 40th Day speelt zoals het bedoeld is, wordt het zelden een al te moeilijk spel. Het belangrijkste element daarbij is het trekken van 'aggro'. Door zelf veel op vijanden te schieten, zullen ze zich vooral op jou richten, wat je partner de kans biedt nagenoeg ongezien om ze heen te lopen. Vervolgens herhaalt hij jouw kunstje, waardoor je zelf weer iets op kunt schuiven, en zo wandel je in teamverband vrij rap door het spel heen.
Kort
'Vrij rap' kun je in dit geval letterlijk nemen. Army of Two: The 40th Day sluit zich aan in een groeiende reeks games die de speler een kort singleplayer-avontuur bieden. De game laat zich in ongeveer zes uur tijd uitspelen, waarbij de hoogste moeilijksgraad je waarschijnlijk een uurtje langer kost. Dat is niet lang, zeker niet voor een spel dat voor de volle mep in de winkels ligt. Wel biedt EA een downloadable contentpakket aan, dat voor spelers die het spel pre-ordered hebben, direct te downloaden is. Een maand na de release zal het Extraction-pakket voor iedereen beschikbaar zijn. Deze dlc biedt een extra spelmodus, gericht op het in co-op zo lang mogelijk overleven tegen hordes vijanden.
Multiplayer en graphics
Daarmee is de stap gemaakt naar datgene waar Army of Two: The 40th Day om draait: spelen met anderen. Het spel is prima speelbaar in je eentje; de kunstmatige intelligentie luistert goed naar je opdrachten en de duo-stukjes werken prima. Toch komt Army of Two: The 40th Day pas echt tot zijn recht als je het spel in co-op speelt. Dat maakt de game, tenzij je werkelijk goed overlegt, in eerste instantie niet makkelijker. Je AI-compaan luistert in de regel beter dan een ander persoon, maar dat is natuurlijk ook een deel van de charme.
Tegen elkaar
Behalve samenwerken met andere spelers, biedt Army of Two: The 40th Day ook de mogelijkheid om tegen andere spelers te vechten. Helaas hebben we hier bar weinig plezier aan beleefd. Onze online spelervaring werd geplaagd door technische problemen, die leidden tot lag tijdens het spelen. Desondanks zijn we wat dit onderdeel betreft wat terughoudend in ons oordeel; we beoordelen dit spel op basis van een speciale review-versie, en die versies willen zeker wat betreft ondersteuning voor online nog wel eens verschillen van de winkelversie. Daar komt bij dat er tijdens onze sessies, voor de release, nauwelijks spelers online waren, zodat we de multiplayer slechts heel beperkt hebben kunnen testen.
/i/1260524363.jpeg?f=imagenormal)
Wat wel representatief voor het eindproduct zou moeten zijn is het audiovisuele gedeelte. 'The 40th Day' is niet een van de mooiste games die je momenteel op een console kunt spelen. De personages zien er prima uit, maar de omgevingen zijn weinig gedetailleerd en vaak ronduit lelijk. Het geheel oogt daardoor wat gedateerd, wat ook terugkomt in de manier waarop de gebouwen instorten; de brokken waar de gebouwen naar de grond gaan, heeft meer weg van een instortende puzzels dan van een gebouw dat met de grond gelijk wordt gemaakt. Daar staat tegenover dat het geluid netjes gedaan is. Salem en Rios klinken overtuigend en ook de dictator achter 'The 40th Day Initiative' weet te overtuigen, wat ervoor zorgt dat je betrokken wordt bij het verhaal.
Comic-stijl
Hoewel we over de graphics niet erg enthousiast zijn, verdient de manier waarop delen van het verhaal zijn uitgewerkt toch een speciale vermelding. Elke keer dat Salem en Rios een keuze maken, krijg je als speler te zien wat voor gevolgen deze keuze had. Dit wordt weergegeven in een mooie, comic-achtige stijl, die ons zelfs deed afvragen hoe de game er uit zou zien als die helemaal deze in stijl was opgezet. Het is prima eye candy en geeft de beslissingen die je onderweg neemt een extra lading: je wordt geconfronteerd met de gevolgen van je besluiten.
Conclusie
Hoewel Army of Two: The 40th Day beter dan zijn voorganger is, blijft de game op dezelfde plek staan. Het spel is eigenlijk min of meer met zijn tijd meegegroeid, maar is ten opzichte van de eveneens meegegroeide concurrentie niet veel beter geworden. Het spel doet veel goed en biedt sterke co-op actie, maar laat, evenals het eerste deel, te veel steekjes vallen om een topgame genoemd te mogen worden: de graphics zijn matig, de soms wel erg op trial & error gebaseerde gameplay ondermijnt het spelplezier af en toe en de multiplayer heeft weinig om het lijf.
'The 40th Day' is dan ook zeker geen game die je niet mag missen, maar zal spelers die een aantal vaste game-maatjes hebben om in co-op te kunnen spelen, toch goed kunnen bekoren.
Pluspunten
+ Co-op blijft leuk
+ Morele keuzes
+ Voelt als één avontuur
+ Koop- en upgradesysteem voor wapens
Minpunten
- Grafisch matig
- Te veel trial & error
- Korte singleplayer
- Multiplayer stelt weinig voor
Cijfer: 7,5
Titel |
Army of Two: The 40th Day |
|
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3 (afwijkend: PSP)
|
Ontwikkelaar |
EA Montreal
|
Uitgever |
Electronic Arts |
Releasedatum |
14 januari 2010
|
:fill(white)/i/1260524370.jpeg?f=thumb)