Door Ron Vorstermans

Freelance redacteur

Een goddelijk vervolg

Hades II Review

07-10-2025 • 06:00

43

Multipage-opmaak

Meer dan meer van hetzelfde

Hades II

Het is moeilijk om niet in superlatieven te vervallen als het over Hades 2 gaat. De verhalende twists, de muziek, het kleurgebruik, de vele goden, de stijl, de wapens, de omgevingen, de dialoog, de upgrades: er is zoveel te doen, zoveel te zien, zoveel aan te passen − en het is allemaal uitmuntend. Hades 2 kan in het begin een beetje intimiderend zijn, maar uiteindelijk staat elk element van dit vervolg in dienst van jou, de speler. Iedere run is nuttig, elk gesprek heeft lading en elke upgrade is de moeite waard. Het is niet makkelijk om een game als Hades te overtreffen, maar ontwikkelaar Supergiant Games is daar met vlag en wimpel in geslaagd.

Getest

Hades II

Prijs bij publicatie: € 29,99

Bekijk product

De eerste Hades (2020) is een van de beste actiespellen van de afgelopen jaren. De roguelite, waarin je steeds nieuwe vaardigheden vrijspeelt die de progressie stuwen, blinkt immers in ieder departement uit. De actie is fenomenaal, de getekende artstyle is schitterend en het verhaal over Griekse goden is continu grijpend. In de eerste Hades speel je met Zagreus, de zoon van Hades. Als Zagreus probeer je te ontsnappen aan de klauwen van je vader in de hel, maar ga je tegelijkertijd op zoek naar je moeder, Persephone, die aan de oppervlakte leeft.

Terwijl hij aan zijn vader probeert te ontkomen, wordt Zagreus bijgestaan door allerlei Griekse titanen, goden en andere mythische wezens. Gaandeweg wordt Zagreus zo steeds sterker en weet hij vijanden steeds makkelijker te verslaan. Die formule, tekenend voor het roguelitegenre, wordt in Hades aangevuld met een prachtige stijl, aansprekende personages en een verrassend emotioneel verhaal. Die opzet viel zachtst gezegd in de smaak, zowel bij critici als spelers. Hades werd in 2020 negen keer genomineerd op de Game Awards en werd Game of the Year op gebruikersplatform Steam.

Goed, leuk en aardig al die lofzang, maar wat betekent dat nou voor dit vervolg? Na anderhalf jaar aan early access blijkt het antwoord tweeledig. Enerzijds is Hades II ‘gewoon’ meer Hades. De goden, de krachten, de snelheid, de stijl: je herkent het allemaal direct uit het eerste deel. Anderzijds is Hades II bepaald geen lui of makkelijk vervolg. Er is ontzettend veel nieuwe content, maar geen enkele toevoeging voelt overbodig of nutteloos. Ieder spelmechaniek voelt in dit vervolg op zijn plek.

Pacing op maat gemaakt

De pacing van Hades II voelt bovendien bijkans op maat gemaakt. Steeds als je het gevoel hebt dat je wordt afgeremd door moeilijke vijanden of listige sequenties, krijg je iets nieuws voorgeschoteld dat je helpt om voortgang te boeken. Het is bijna alsof de ontwikkelaar tijdens je speelsessies stiekem over je schouders meekijkt. Dat is ontzettend knap gedaan, zeker omdat Hades II op alle fronten completer is dan zijn voorganger, zonder in te leveren op wat het eerste deel zo goed maakte. Bovendien voelt Hades II ondanks alle gelijkenissen continu fris aan, zelfs na tientallen uren spelen.

Helse avonturen

Waar je in de eerste game speelde met Zagreus, de zoon van Hades, speel je in dit vervolg met zijn dochter, Melinoë. Zij verschilt aanzienlijk van haar broer. Zagreus leeft samen met zijn vader in de onderwereld. Hij is in het eerste deel op zoek naar zijn moeder Persephone, van wie hij niet eens weet hoe ze eruitziet. Om bij haar te komen moet Zagreus zich iedere dag (run) een weg vanuit de hel naar de oppervlakte banen. Melinoës verhaal is heel anders. Ze weet dat ze de dochter is van Hades en Persephone, maar kan zich weinig herinneren van haar tijd in de onderwereld. Om onvoorziene redenen werd Melinoë als baby door haar vader ‘weggegeven’.

De wraak van Chronos

Chronos, de jongste Titaan en de heerser over tijd, is de spil van al die ellende. Chronos is de vader van Hades en heeft in dit vervolg een appeltje te schillen met zijn kroost. Samen met zijn broers Poseidon en Zeus heeft Hades zijn vader in stukken gesneden en over het landschap verspreid. Chronos was daar niet erg van onder de indruk en heeft in dit vervolg wraak genomen op Hades en zijn gezin. Tenminste, dat denkt iedereen aan de oppervlakte, want niemand krijgt nog contact met de onderwereld. Het enige wat iedereen zeker weet, is dat Chronos moet worden uitgeschakeld.

Hades II

Zie daar het nut van hoofdpersonage Melinoë. Zij is van kinds af aan opgevoed door haar mentor, de heks Hecate, om het op te nemen tegen Chronos. Ze legt daarom iedere dag de tegenovergestelde route af als Zagreus: ze reist van de oppervlakte naar de onderwereld om daar Chronos te verslaan. Net als Zagreus wordt ze tijdens haar tocht bijgestaan door de Griekse goden, die haar na iedere confrontatie de keuze geven uit drie speciale krachten. Al die goddelijke krachten en omgevingen zijn volledig nieuw ten opzichte van het eerste deel.

Geweldig vertolkt

De Griekse mythologie telt zowel romantische als afschuwwekkende mythen en sagen. Waar veel games en media die duistere kant van het Griekse pantheon belichten, gooit Hades II het over een andere, luchtigere boeg. Niet de gruwelijkheden van de goden staan centraal, maar hun persoonlijkheden. Zo’n beetje iedere karaktereigenschap wordt enorm uitvergroot. Zo is Zeus een ware leider die strijdt voor de stervelingen, terwijl Hades een zorgzame maar onbekwame vader is. Je zou deze goden soms bijna verwarren met normale mensen.

Tegelijkertijd is er genoeg ruimte voor humor. Dionysus, de god van wijn, zet het bijvoorbeeld iedere dag op een zuipen terwijl de berg Olympus gestaag afbrokkelt. Narcissus is vooral verliefd op zichzelf. Tijdens je gesprekken met al deze goden en antihelden komt het hele spectrum aan menselijke emoties langs. Je leert ze zo steeds beter kennen − en soms zelfs een beetje begrijpen. Dat komt ook door het geweldige stemmenwerk. Zeker Melinoë, die wordt vertolkt door Judy Alice Lee, komt uitstekend uit de verf. Ze is kil maar fel, want haar doel – het omleggen van Chronos – is de enige realiteit die ze kent. Ze weet niet beter. Tegelijkertijd kan ze ontzettend warm en grappig zijn, zeker als ze in gesprek gaat met andere goden. Deze goden hebben een soort onderling respect voor elkaar dat zich maar moeilijk uit laat leggen, maar het is heerlijk om naar te luisteren. Ook enkele onverwachte nieuwe goden, die ik niet zal verklappen, veroverden direct mijn hart. Het is bovendien bijzonder hoeveel gesproken dialoog er in dit vervolg zit. Ik heb inmiddels tientallen runs gedaan, maar beland nog steeds in kersverse gesprekken met vrienden en vijanden.

Geen run is hetzelfde

Hoewel de vormgeving van de goden steeds hetzelfde blijft, worden ze met prachtige prenten weergegeven. Die getekende huisstijl zie je ook terug in de schilderachtige vergezichten en kleurrijke levels. De felle contrasten spatten van het scherm. Bovendien draait Hades II technisch geweldig, zowel op de pc als op de Nintendo Switch. De optimalisatie is oerdegelijk en de actie verloopt altijd zonder stotteren of plotse framedrops. Dat is niet heel verrassend na het zeer gepolijste eerste deel, maar je hoeft op dat front dus geen rare fratsen te verwachten.

De keuze is reuze

Die vloeiende ervaring is geen overbodige luxe, want Hades II wordt op een hoog tempo gespeeld. Je rent en dasht op hoge snelheid door de vele arena’s, terwijl je haastig op zoek bent naar vijanden om aan je wapens te rijgen. De keuze is daarbij reuze. Hades II introduceert zes nieuwe wapens die ieder talloze upgrades hebben en die upgrades staan nog los van de krachten die je krijgt van de goden zelf. Tel dat allemaal bij elkaar op en je begrijpt dat geen enkel potje in Hades II hetzelfde is. De builds in deze game lijken schier oneindig.

Hades II

Een dash van Poseidon die als een golf door kamers klotst, vijanden die worden bedolven onder de vallende zwaarden van Ares, een spreuk die vijanden in schapen verandert: je kunt het zo gek niet bedenken of het is te upgraden. Het is bijvoorbeeld mogelijk om vooral schade te doen met je dash, waardoor bewegen belangrijker wordt dan slaan. Ook kun je jezelf toeleggen op de krachten van Zeus, waardoor het continu bliksemschichten regent, of je kiest voor een combinatie van die twee. De keuze is nogmaals helemaal aan jou, al heb je even nodig om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is.

Geen dubbele dash meer

Hoe dan ook is de flow van de actie eventjes wennen, zeker ten opzichte van de eerste Hades. Zo beschik je niet langer over een dubbele dash, waarmee je in het eerste deel moeiteloos door aanvallen van tegenstanders kon bewegen. Hades II heeft maar één dash, die wordt opgevolgd door een sprint. Het is fijn dat je kunt sprinten, want zo raas je alsnog door vijandelijke arena’s, maar die dubbele dash wordt gemist, zeker omdat de dash trager is geworden. Het duurt ongeveer een seconde voordat hij weer is opgeladen. Dat is geen toeval: Hades II wil dat je nadenkt over hoe je je dash inzet.

Ook de toevoeging van enkele nieuwe aanvallen is aanvankelijk eventjes wennen. Omdat Melinoë een heks is, beschikt ze over Magick, een soort mana of magie. Daarmee kan ze normale aanvallen versterken. Dat doe je als speler door de knop van een aanval iets langer in te houden. Houd je bijvoorbeeld de Y-knop in als je met de staf speelt, dan tovert Melinoë een soort spoor aan zwaarden uit de grond. Ieder wapen heeft zijn eigen Magick-moves, die natuurlijk ook weer allemaal zijn aan te passen tijdens je runs. Nogmaals, dat is even wennen, maar ook Magick geeft de actie een nieuw tactisch laagje.

Hades II

Overdaad

Het moge duidelijk zijn dat Hades II geen hersenloze actiegame wil zijn. Met zijn nieuwe mechanieken dwingt dit vervolg je om systematisch te werk te gaan. Dat merk je ook bij de keuzes tussen upgrades en krachten. Zo kon de grote bijl, het derde wapen dat je vrijspeelt, mij in het begin totaal niet bekoren, maar ineens, na poging zeven, klikte er iets. Ik speelde nieuwe tijdelijke krachten vrij waardoor die bijl bijna drie keer zo snel sloeg en alles rondom de bijl ontplofte. Daarvoor moest ik wel afscheid nemen van mijn Magick, maar die afweging bleek het waard. Opeens had ik door hoe ik de bijl in mijn speelstijl kon integreren.

Overweldigend

In die zin legt Hades II veel regie bij de speler zelf neer. Voor nieuwe spelers kan dat een beetje overweldigend zijn. Er zijn veel variabelen om rekening mee te houden. Naast nieuwe wapens, vaardigheden en goden zijn er ook nieuwe valuta en grondstoffen. Toch valt de game je niet per se lastig met het verzamelen van zulke spullen. Sterker nog, de game wil dat je ‘gewoon’ gaat spelen en her en der verzamelt wat er te verzamelen valt. Het sprokkelen van items is nooit een doel op zich. Dat is misschien maar goed ook, want zo blijft dat aspect van de game behapbaar.

Tegelijkertijd is Hades II absoluut niet behapbaar: dit vervolg is véél groter dan zijn voorganger. Ook die hoeveelheid content kan een beetje intimiderend zijn. Ik blijf bewust vaag, maar Hades II is niet alleen een tocht naar de onderwereld. Het vervolg verrast na een paar uurtjes spelen met nieuwe gebieden, die ieder zijn gevuld met nieuwe goden en nieuwe krachten. Die extra content komt niet uit het niets, maar voelt alsnog als pure overdaad. Net als je denkt dat je alles gezien hebt, tovert Hades II opeens nog meer videogame uit de hoge hoed.

Hades II

Die overdaad geldt ook voor de muziek. Er zitten zoveel mooie of onverwachte liedjes in deze game. Van bombastische eindbaasmuziek tot innige duetten waaraan het hoofdpersonage zelf kan deelnemen: componist Darren Korb haalt zijn voet zelden van het gaspedaal.

Haastige conclusies

Overigens betekent dat niet dat Hades II een perfecte videogame is. Hoewel dit vervolg niet moeilijk is, zeker niet na genoeg permanente upgrades, begint de game veel lastiger dan zijn voorganger. Dat komt doordat de vijanden in het begingebied vrij agressief zijn. Je wordt gedwongen hun patronen te leren. Wie daar weinig zin in heeft, kan terecht bij de inventieve God Mode. Hades II wordt dan iedere keer een klein beetje makkelijker als je doodgaat. Dat is een heel effectieve manier om spelers tegemoet te komen in hun kennis als ze worstelen met uitdagende spelmechanieken.

Dan is er nog het einde van Hades II, waarop ik allicht niet uitgebreid kan ingaan. Het einde is niet slecht; het komt alleen een beetje onverwacht. Tenminste, je weet wel dat het einde eraan zit te komen, maar bepaalde ontwikkelingen worden zó snel afgerond, dat ze niet helemaal verdiend voelen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er op dat front meer in het vat had gezeten, maar het is bijna onmogelijk om dat uit te leggen zonder in spoilers te vervallen. Bovendien heeft het einde alsnog zijn charmes – je moet alleen genoegen nemen met wat haastige conclusies.

Conclusie

De muziek, de stijl, de actie, de personages, het verhaal, het stemmenwerk: het is in Hades 2 allemaal van uitzonderlijk hoog niveau. Werkelijk ieder facet van deze videogame is met zichtbare zorg samengesteld. Als gevolg daarvan is Hades 2 niet alleen ontzettend goed, maar ook ontzettend compleet. Na tientallen uren spelen beland je nog steeds in nieuwe situaties of ontdek je nieuwe vaardigheden die de actie verrijken. Steeds wanneer je denkt alles gezien te hebben, weet Hades 2 te verrassen. Daarmee is dit vervolg van zeer zeldzame kwaliteit. Daaraan kun je als recensent veel woorden vuil maken, maar uiteindelijk is Hades 2 simpelweg een game die je gespeeld moet hebben – zelfs in dit bomvolle gamejaar.

Redactie: Ron Vorstermans • Eindredactie: Marger Verschuur

Getest

Hades II

Prijs bij publicatie: € 29,99

Bekijk product

Reacties (43)

Sorteer op:

Weergave:

Ik heb de game onlangs twee uurtjes geprobeerd en gerefund. De hades games zijn gewoon niet iets voor mij..
De artstyle is prachtig, de voice acting sterk, sfeertje tof maar het is de gameplay die mij niet aanstaat. Het is meer een roguelite, lite. Vele andere roguelikes en lites zijn gewoon veel uitgebreider, hebben extremere effecten & stacks waarbij je de game zowat kan "breken" door de zogenaamde god-run die je af en toe hebt. Dat had ik bij deel 1 nooit, het was een geregisseerd pad met wat "powerups". Deel 2 lijkt in dat opzicht exact hetzelfde. Ook de opzet met rooms vind ik persoonlijk erg saai.

[Reactie gewijzigd door jellybrah op 7 oktober 2025 13:26]

Niet met je eens. Er zijn in Hades 1 ook zeker god runs waarbij je bijna onverslaanbaar wordt. Toegegeven, het voelt nooit als "broken", dat je echt met een blinddoek om overal doorheen raust, maar er zijn echt talloze builds die het je erg makkelijk maken en waarmee je Hades echt wegsmelt.

Hier een hele lijst: https://www.leereamsnyder.com/hades-build-guide

Waarom je de game verder niet leuk vindt is natuurlijk persoonlijk!

[Reactie gewijzigd door Sluuz op 7 oktober 2025 11:28]

Idd. je moet gewoon leren welke boons en upgrades (en keepsakes en weapon-aspects, en...) synergie geven, dat neemt wat tijd (lees; meerdere runs), én wat geluk hebben met RNG, en voor je't weet heb je een top-build waarmee je zo door de levels wandelt.

[Reactie gewijzigd door PinusRigida op 7 oktober 2025 10:40]

Het is een bepaald type rogue-lite die inderdaad niet iedereen aanstaat. Dat is helemaal prima. Maar dat dit spel geen extreme effecten heeft klopt niet. Ga maar eens kijken naar goede spelers op Youtube, zoals Haelian. En ik zelf als zeer matig gamer heb af en toe ook echt gekke runs voor elkaar gekregen, erg spectaculair. De boons van de goden kunnen op heel interessante manieren gecombineerd worden; er zit een stuk meer diepgang in dan in eerste instantie zichtbaar is. Zeker als je de Duo en Legendary boons weet te vinden. Dus daar zit het probleem niet.

Natuurlijk kun je de opzet met de kamers en dergelijke minder vinden; helemaal prima. Mooi dat er een optie is voor retour binnen 2 uren; dat zouden alle platformen moeten doen.
Helemaal mee eens. Het kostte mij ook zeker wat uren voordat ik run na run erdoor heen begon te knallen. Je moet eerst gewoon op het punt komen dat je en de sterke en zwakke kanten van je wapen begrijpt, en hoe specifieke boons hier het beste op aansluiten, dat kost nou eenmaal tijd. Maar juist door het feit dat Hades zo'n sterk verhalen karakter heeft waarin doodgaan praktisch beloond wordt had ik hier totaal geen problemen mee.
Ik heb een run gehad waarbij ik voor het eerst de eindbaas (met een T) tegen kwam en ik heb die run gewonnen. Zo absurd goed was die run.

Ik weet ook dat er minimaal 1 wapen is wat met de juiste aspect en de juiste boon zo hard gaat dat de game bijna komisch makkelijk lijkt.

Ik heb screenshots gezien van mensen die 1 of meer boons op level 50+ hebben gekregen en bosses zo snel lieten smelten dat je niet echt begrijpt wat er gebeurt.

Laat wel dat het een tijdje spelen kost om alles te unlocken om dat mogelijk te maken, maar dat maakt het ook echt een roguelite ;).

[Reactie gewijzigd door coptician op 7 oktober 2025 10:19]

Na 2 uur spelen wist je al dat het spel niet uitgebreid genoeg was :+
Even goed lezen, deel 1 heb ik gewoon uitgespeeld. Ik weet wat te verwachten.
Dat kan zo zijn, maar dat in niet gelijk aan Hades 2 niet uitgebreid genoeg noemen zoals in je initiële reactie stond. Je hebt de game geen eerlijke kans gegeven en dat is prima, dat kan ook niet binnen twee uur. Daarvoor is het te uitgebreid.
Klinkt alsof je niet heel lang gespeeld hebt. Alles wordt met de loop van de tijd geüpgraded, van de boons tot de cards etc.
Deel 1 dus wel.

Ik zie dat er zojuist een game wél in mijn straatje is uitgekomen; Absolum.
Dat ziet er uit als (gameplay) innovatie binnen het roguelike/lite genre.
Leuke review, zeker een game die ik ooit een keer ga spelen. Moest bij deel 1 even aan het idee wennen, vooral omdat je telkens opnieuw moest beginnen, maar uiteindelijk is het een hele leuke uitdagende game.
Dat is juist het principe van een roguelike/roguelite ;) :)

Steeds opnieuw beginnen en een beetje beter worden.
Had al jaren niet meer z'n game gespeeld, en ik had het moeten weten toen ik eraan begon, maar om een of andere reden was ik het vergeten, dus kwam het voor mij even als een verrassing.
Hades 1 was fantastisch, zeker van dat hades 2 de scores ook verdient, maar... En toch heb ik een voorliefde voor Bastion en Transistor :)
Stom genoeg grepen die 2 me niet zo als Hades. En heb ik beide niet uitgespeeld. Tips om er alsnog in te komen? Of waar is je voorliefde voor die 2 op gebaseerd?
Ik denk dat het ook een stuk nostalgie is. De verteller in Bastion vond ik leuk gedaan (en cowboy sfeer), en de presentatie en polish van Transistor.

Je kan het nog een kans geven, maar als je er toen niet in kwam zal dat nu niet anders zijn denk ik.
De minuut dat Silksong uit is begin ik hier aan :P Hades 1 was absoluut GOTY voor mij, zelfs al ben ik traditioneel geen fan van het genre. Maar de setting, personages, muziek, verhaal,.. Het is gewoon allemaal af.
Hier hetzelfde. Hades was ook absoluut mijn GOTY maar ja, eerst die Silksong nog 'even' afronden.
Heb deze bewust niet tijdens early access gespeeld, maar bewaard tot het volledige pakketje er was. Oh oh wat is het toch weer heerlijk om overal doorheen te dashen en alles om je heen te laten exploderen!

Het is dat Hades alweer een tijdje geleden was, dus wellicht herinner ik me het verkeerd... maar ik heb het idee dat Hades 2 toch wat makkelijker is. In de zin dat ik veel minder potjes nodig had om de eindbaas voor de eerste keer te verslaan. Gelukkig zit er meer content in, dus ben er nog wel wat uurtjes zoet mee.
Of je bent 'beter' geworden omdat je Hades 1 gespeeld hebt? Ik denk dat het moeilijk te vergelijken is. Een eerlijke vergelijking zou 'kunnen' zijn dat je spelers zonder Hades 1 ervaring in 2 controlegroepen doet om het objectief vast te stellen...

Maar ja, de andere kant. Ik zou altijd mensen aanraden om Hades 1 ook te spelen natuurlijk..
Wat ik zo leuk vond aan de eerste Hades, was de herspeelbaarheid. Ook al legde je in grote lijnen tijdens je hellevaart steeds dezelfde weg af, weliswaar met telkens wisselende vijanden en andere volgorde van dungeons, toch wou je door de hoge moeilijkheidsgraad steeds beter doen wat het een verslavende uitdaging maakte.

Ook de humor in de ruzies dus Zagreus en Hades vond ik goed en het upgradesysteem met de boons was heel goed gevonden.

Deze ga ik binnenkort zeker ook kopen.

[Reactie gewijzigd door Vigenère op 7 oktober 2025 08:13]

Zeker doen! Weinig games die zo zonder na te denken je geld waard zijn, maar Hades 2 is er 1 van.


En ik volg je in je beoordeling van Hades, het mag dan wel de eerste van de 2 zijn, ik leg het zéker nog niet neer.

Zeker nu ik Hades 2 begonnen ben, vind ik de "simpelheid" van Hades (1) toch wel weer een leuke afwisseling.

En idd. (maar dat zal je met Hades 2 ook snel hebben, ik beloof het! :Y) ) de herspeelbaarheid, maar ook de soms onvoorspelbaarheid van niet alleen encounters, maar ook je eigen keuzes en hoe je dacht dat ze gingen uitdraaien tegenover hoe ze écht uitdraaien, maken het ZO verslavend.

Hoe vaak dat ik met Hades (1) gewoon keuzes maakte, niet op basis van hoe ik m'n build wou, maar op basis van de melding naast de boon dat het een 'profecy' was en ik dacht "ok dan, dan hebben we die ook weer achter de rug"... maar ik dan zo'n totaal onverwacht smakelijke en voldoeninggevende build had, waarbij ik besefte van: "had ik die of die boon niet gekozen omdat het een profecy was, had ik dit ook nooit ontdekt"... dàt is waarom ik steeds naar Hades (1) zal blijven terugkomen.

En, hoewel het wat anders werkt met de [ik ga niet spoilen] enzo, vind je dit bij Hades 2 ook terug. (en dan ben ik nog maar net begonnen! :D )
Enige nadeel is dat ik teveel Early Access heb gespeeld. Hierdoor ging ik te hard door het verhaal in 1.0 (omdat ik simpelweg de vijanden kende) waardoor ik het verhaal enigszins afsneed. Heel jammer, want het is echt een topgame!
Die fout heb ik -niet bewust weliswaar- niet gemaakt... ik had het ook in early access maar dat was toen ik nog elke avond volop met No Mans Sky bezig was, en eens ik dat wat beu was, besliste ik eerst om Hades (1) maar 's door te spelen... waardoor Hades 2 nu nog vrij nieuw is voor me. (ik had het 1x opgestart om al 's te kijken)
Mooie game, zeker strak,

Moet zeggen dat ik het origineel wel strakker vindt, iets makkelijker te lezen en dergelijke, en verhaal greep me persoonlijk wat meer,

Maar de game is 100% de projs waard en ik heb er al vele uren in zitten (wat me niet meer vaak overkomt)
Hades op Xbox Series X wist mij ontzettend te verrassen en heb ik inmiddels volledig uitgespeeld. En zelfs daarna kom ik nog steeds nieuwe gesproken teksten tegen. Ik zit inmiddels op zo’n 100+ uur.

Hades 2 heb ik dan ook in EA gekocht op Steam en ook al vele uren in zitten. Ik kan mij helemaal vinden met de review. Echt goed geschreven.

Als de game op Xbox ooit uitkomt, zal ik hem ook daar zeker aanschaffen, zodat ik op het grote scherm kan genieten van alle pracht en praal.
Ik ben erg blij dat ik gewacht heb en niet in EA gespeeld heb. Hades 1 in EA gekocht en toen 1.0 eigenlijk niet meer gespeeld.

Hades 2 is geweldig, de breadcrumb story telling, geweldig script, goede voice acting. En de gameplay-loop waar je steeds stukkie verder komt gecombineerd met een stukkie meer verhaal wanneer je verder komt. Heb sinds de launch al een paar keer m'n switch 2 aangeslingerd met het idee: ik ga 1 run doen en dan wat anders doen, en het is 4 uur later. Ik kan deze game aan iedereen aanraden.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.