Herkenbaar en daardoor soms voorspelbaar
Mafia: The Old Country
Mafia: The Old Country is verre van perfect, maar slaagt er toch in voldoende vermakelijk en meeslepend te zijn om de game bijna in één ruk uit te spelen. Dat betekent echter ook dat dit geen al te lange game is. Met tien tot twaalf uur speeltijd ben je er al weer klaar mee. De een zal dat heerlijk vinden, de ander vindt het wellicht niet voldoende content voor de 40 tot 50 euro die je ervoor betaalt. De uren die er zijn, zijn echter van een goed niveau en hebben altijd invloed op het verhaal. Er is geen sprake van nutteloos grinden om daarna weer verder te gaan met het verhaal, en dat is fijn. Het verhaal zelf is goed, maar op momenten ook voorspelbaar. Enzo is daarnaast geen bijzonder interessant hoofdpersonage. De gameplay doet wat het moet doen, zonder opvallend origineel te zijn. Audiovisueel zorgt vooral het landschap voor mooie beelden, maar de game ziet er over de hele linie goed uit, zelfs al zijn er hier en daar haperingen. Die zul je op pc wellicht vaker tegenkomen dan op console, want de pc-versie kampt nog met lage prestaties. Al met al valt er dus best wat aan te merken op Mafia: The Old Country. Afrader dus? Nee, want de game slaagt er desondanks in je vast te pakken en je goed te vermaken. Dat maakt het vooral jammer dat de minpunten niet net wat beter uitgewerkt zijn, maar het verandert niets aan het feit dat Mafia: The Old Country zeker leuk is om te spelen.
Als je denkt aan de maffia, wat is dan het eerste dat in je opkomt? The Godfather? Goodfellas? De beruchte ‘vijf families’ van New York? De door Italiaanse families georganiseerde misdaad is in populaire cultuur vooral bekend geworden in de Verenigde Staten. Dat blijkt ook uit de Mafia-gameserie, waarvan de eerste drie delen zich allemaal afspeelden in de VS, met weliswaar een niet-Italiaans hoofdpersonage in het derde deel. De bakermat van de Italiaanse maffia ligt echter niet in New York of een andere Amerikaanse stad, maar in Sicilië. Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw waagden veel Italianen de oversteek naar Amerika, op zoek naar een beter leven. De georganiseerde misdaad verhuisde mee. Dat verhaal hebben we al vaker voorbij zien komen. De nieuwste Mafia-game richt zich echter op een tijdperk daarvoor en vertelt een verhaal dat zich volledig afspeelt in 'the old country', oftewel op Sicilië.
In de eerste Mafia-game speelde je als Thomas Angelo in de fictieve stad The City of Lost Heaven. De tweede game in de Mafia-serie speelde zich af in Empire Bay, oftewel New York. In die game was Vito Scaletta de hoofdpersoon. In het derde deel, dat zich afspeelt in New Bordeaux, oftewel New Orleans, speelde je als de half-Dominicaanse, half-Italiaanse Lincoln Clay, die in zijn verhaal ook met Vito te maken kreeg. De serie waagde zich tot dusver nauwelijks buiten de VS. Nauwelijks, want er was wel degelijk een stuk dat zich elders afspeelt. Mafia II opent namelijk met een scène waarin Vito, vechtend in het Amerikaanse leger, in het fictieve Siciliaanse dorpje San Celeste de strijd aangaat met de fascistische Italiaanse troepen die daar op dat moment de macht hebben. Mafia: The Old Country speelt zich, niet geheel toevallig, af in de regio rond datzelfde dorpje.
Enzo Favara en Don Torrisi
In Mafia: The Old Country maken we kennis met Enzo Favara, die aan het begin van de 20e eeuw werkzaam is in de levensgevaarlijke zwavelmijnen van Sicilië, omdat zijn vader hem als vijfjarig jochie heeft verkocht aan de eigenaren van de mijnen om zijn schulden af te betalen. Het leven in en rond de mijnen is geen pretje en wanneer Enzo ternauwernood ontsnapt aan de dood en het aan de stok krijgt met de eigenaren, vlucht hij. Enzo komt bij toeval terecht op het landgoed van Don Bernardo Torrisi, die hem onder zijn vleugel neemt. Vanaf daar krijgt Enzo de kans zich op te werken binnen de Torrisi-familie. Dat opwerken begint met kleine klusjes, zoals het verplaatsen van kratten, maar al snel nemen de hoger geplaatste soldaten van de familie Enzo mee bij belangrijker werk. Enzo blijkt aanleg te hebben voor de meer duistere kanten van de zaken die de Torrisi-familie erop nahoudt en zo wordt hij snel een geaccepteerd en gewaardeerd lid van de familie.
:strip_exif()/i/2007686492.jpeg?f=imagearticlefull)
Voorspelbaar
In de inhoud van het verhaal ligt meteen ook een kritiekpunt. Ben je bekend met films, games en boeken over de maffia, dan voelt Mafia: The Old Country als een warm bad. Je herkent veel en dat voelt prettig, maar het zorgt er ook voor dat het verhaal op diverse punten wat voorspelbaar is. Er zitten net iets te veel clichés in. Zo zagen we diverse, als verrassing bedoelde elementen in het verhaal van mijlenver aankomen, simpelweg omdat we dezelfde plottwist al eens hadden gezien in een film of een game. Dat kost het verder sterke verhaal wel iets van zijn glans, en dat is jammer. Het vermindert de impact van wendingen in het verhaal en daardoor ook de band die je opbouwt met de personages.
Enzo is daarnaast nogal een dertien-in-een-dozijn-maffiahoofdpersonage: arme jongen die zich opwerkt in een misdaadfamilie en uiteindelijk worstelt met vragen als: "Heeft dit leven wel toekomst?" We hebben het al zo vaak gezien. Zelfs de dynamiek tussen het slimme, bedachtzame hoofdpersonage en de luidere, onbezonnen vriend zien we hier terug. Enzo en Cesare lijken hierin veel op Vito en zijn beste vriend Joe. Het bord is anders, maar de schaakstukken en het verhaal dat ermee verteld wordt, voelen erg veilig en iets te vertrouwd.
Lineair en vrij kort
Mafia: The Old Country is op meerdere manieren een stap terug naar de basis van de Mafia-serie. In het derde deel werd de focus op de Italiaanse maffia deels losgelaten. Ook speelde die game heel anders dan zijn voorgangers. Lincoln Clay had meer vrijheid. Er was uiteraard een verhaal, maar daaromheen kon je als speler nog van alles doen. Dat maakte het ook een veel omvangrijkere game dan de Mafia-games daarvoor. Dat heeft als voordeel dat je er veel meer game-uren uithaalt, maar je beleeft het verhaal op een minder vloeiende manier. Mafia: The Old Country tapt weer uit het oude vaatje: je speelt het hoofdverhaal en niet meer dan dat.
Aan de korte kant, maar ...
Dat klinkt oneerbiedig, maar zo bedoelen we het niet helemaal. Deels wel, want als je na tien tot twaalf uur spelen het laatste hoofdstuk hebt afgerond, ben je klaar met de game. Er zijn geen andere spelmodi. Natuurlijk kun je de game nog eens spelen op een hoger niveau, maar wij doen dat eigenlijk nooit. Mafia: The Old Country kost minder dan wat tegenwoordig geldt als 'de volle mep', maar voor een game die tussen veertig en vijftig euro kost hoop je waarschijnlijk toch op meer vermaak dan tien tot twaalf uur. De makers hebben de betrekkelijk korte speelduur verdedigd door erop te wijzen dat de eerste Mafia-games ook ongeveer zo lang waren. Dat is uiteraard aan hen en elke gamer mag voor zichzelf bepalen of een game van tien à twaalf uur diens geld waard is.
:strip_exif()/i/2007686490.jpeg?f=imagearticlefull)
... ook geen nutteloze opvulgameplay
Die keuze heeft echter ook voordelen. Wat je veel ziet in games met een verhaal, maar een open wereld vol extra activiteiten daaromheen, is dat veel content gaat aanvoelen als opvulling. Met dergelijke opvulling had Mafia: The Old Country misschien wel twee keer zo lang kunnen duren. Hadden die extra uren, waarin Enzo allerlei klusjes had moeten doen die het verhaal op geen enkele manier vooruithelpen, het spel beter gemaakt? Daar kun je over discussiëren. Bovendien zijn veel AAA-games tegenwoordig toch al lang en daar zitten zeker niet alle spelers op te wachten. Een wat kortere game waarin het niveau steeds hoog blijft en het verhaal niet onnodig wordt vertraagd, is dan misschien helemaal niet zo onwenselijk als je zou denken wanneer je puur naar de totale speeltijd kijkt.
Voelt soms als sandboxgame, maar is het niet
Waar we wel vraagtekens bij hebben, is de filosofie achter de game. Mafia: The Old Country voelt namelijk in veel opzichten als een game die ooit bedoeld was als sandboxachtige openwereldgame. Zo heb je een kaart met het hele gebied waarin de game zich afspeelt, met enkele icoontjes van belangrijke plekken. Maar elke missie laat je naar een specifieke plek rijden en wanneer je klaar bent met je taak, ga je vanzelf naar een volgend hoofdstuk. Het voelt alsof de game je meeneemt in een lineaire proloog en dan verwacht je dat de game later 'opent' en je zelf je gang kan gaan. Dat moment komt niet. Waarom hebben we dan een kaart? Zoals hierboven uitgelegd: we vinden het niet erg dat die extra content er niet is. Maar Mafia: The Old Country voelt bij vlagen als een game die op een gegeven moment meer open wordt, maar dat gebeurt niet.
Rijden, sluipen, schieten en vechten
Je speelt dus een compleet lineair verhaal en werkt braaf de hoofdstukken door. Dat betekent echter niet dat de game niet leuk is of dat de gameplay niet gevarieerd is. In algemene zin ervaar je Mafia: The Old Country als je eigen interactieve film. Er is gameplay, maar die wordt regelmatig onderbroken door korte filmpjes. Dat is een logisch gevolg van het feit dat het verhaal in elk hoofdstuk verdergaat. In games met meer zijmissies en meer vrijheid speel je soms tientallen uren zonder echt verder te gaan in het verhaal. Dat is hier niet het geval, dus bereid je voor op veel pauzes in de gameplay. Dat is niet erg, want het niveau ligt hoog. Hoewel er wel wat clichés voorbijkomen, weten de personages de scènes over het algemeen prima te dragen. We hadden geen enkele moeite onze aandacht erbij te houden en dat is in games met veel tussenfilmpjes weleens anders geweest.
Verplicht wandelen
De filmpjes halen af en toe het tempo uit de game, maar hoofdschuldige daaraan zijn de stukken waar je verplicht moet wandelen. Mafia: The Old Country heeft vrij veel van dat soort stukjes. Je moet dan bijvoorbeeld met een bepaald personage meewandelen of je loopt ergens waar Enzo ineens niet mag rennen. Dat voelt nodeloos vertragend. We vinden het prima om even toe te kijken terwijl het verhaal zich voor onze ogen ontspint, maar verplicht wandelen terwijl we weten dat Enzo prima kan rennen, vinden we irritant. En ja, we weten dat dat soort dingen soms opzettelijk gedaan worden om het op de achtergrond inladen van volgende stukjes van de game mogelijk te maken, maar dat maakt het niet minder irritant.
:strip_exif()/i/2007686510.jpeg?f=imagearticlefull)
Gelukkig is 'irritant' een woord dat we verder zelden aan de gameplay van Mafia: The Old Country zouden verbinden. Die gameplay bestaat globaal uit drie onderdelen. In de eerste plaats moet Enzo zich vaak verplaatsen naar waar zijn volgende taak is. Dat gebeurt te paard of per auto. Een leuk detail is dat autogebruik gaandeweg meer geaccepteerd wordt. In het begin hoor je de personages nog laatdunkend praten over auto’s en geven ze de voorkeur aan paarden, maar enkele in-gamejaren later zie je er steeds meer rondrijden en kiezen de belangrijke personages in het verhaal ook steeds vaker voor een stalen ros. Dat stukje geschiedenis krijgt zo op een leuke manier aandacht in Mafia: The Old Country.
Eenmaal ter plaatse begint het vaak met wat onderzoek en rondsluipen. Enzo begeeft zich vaak op plaatsen waar hij eigenlijk niet mag komen, dus ongezien blijven is dan handig. Enzo kan vijanden geruisloos uitschakelen door ze van achteren te benaderen en een takedown uit te voeren. Hij kan daarna de lichamen verstoppen, zodat ze niet gevonden worden. Vijanden dragen ook ammo, geld en andere handige voorwerpen bij zich, dus ze uitschakelen en beroven is sowieso een goed idee. Het sneaken werkt zoals in veel thirdpersongames. Je kunt dekking zoeken, je hebt een speciale modus waardoor je vijanden door muren heen kunt opmerken en je krijgt een indicator in beeld als een vijand dreigt je op te merken. Het is niet erg origineel, maar het werkt prima.
:strip_exif()/i/2007686508.jpeg?f=imagearticlefull)
Word je gezien tijdens het sneaken, dan kan dat soms leiden tot game over, want in sommige missies mag je beslist niet gesnapt worden. Soms mag dat, maar dan volgt er wel een vuurgevecht. Die vuurgevechten kom je hoe dan ook tegen, dus of het er dan een of twee meer of minder zijn, maakt niet echt uit. Je kunt in de instellingen kiezen in hoeverre je geholpen wilt worden bij het mikken. 'Snap to target' werkt prettig, zonder dat het je meteen een soort auto-aim geeft, maar mocht je helemaal vrij en zonder hulp willen mikken, dan mag dat ook. Waarschijnlijk werkt dat op pc beter dan op console, want we vonden het mikken met een PS5-controller niet zo fantastisch dat we de 'snap' zouden uitzetten. Enzo heeft voor deze gevechten vaak de keuze uit meerdere wapens, die je van gevallen vijanden kunt overnemen of zelf kunt meenemen door ze vrij te spelen en uit te kiezen aan het begin van een missie. Per missie verschilt welk wapen het handigst is, al kregen we al snel een voorkeur voor de shotguns, omdat die in Mafia: The Old Country meer bereik hebben dan je zou verwachten, zonder daarbij in te leveren op damage. Dat is een fijne combinatie.
Messentrekkers
Van tijd tot tijd belandt Enzo ook in gevechten met andere maffiosi en daarbij worden standaard messen getrokken. Dit werkt vrij eenvoudig. Enzo kan slaan, steken, ontwijken en pareren, en op het juiste moment de juiste actie gebruiken leidt tot succes. Deze gevechten vormen steeds hoogtepunten in de verschillende hoofdstukken, want dit is hoe je het gros van de belangrijke vijanden in de game uiteindelijk verslaat. We hebben niets tegen het systeem, maar na de vierde keer wordt het wat fantasieloos. Zeker later in de game is het jammer dat hierin niet meer variatie zit.
Siciliaans landschap steelt de show
Met het inruilen van Amerikaanse steden voor het Siciliaanse platteland schetst Mafia: The Old Country zeker een heel ander beeld dan de vorige games in de serie. Die overstap bevalt mij in elk geval prima. De ontwikkelaars zijn er uitstekend in geslaagd de charme van Sicilië rond de vorige eeuwwisseling neer te zetten in het spel. Al vroeg in de game loop je rond bij een villa en zie je allerlei typisch Italiaanse plaatjes. Je kunt in-game ook een artbook bekijken waarin de makers een en ander vertellen over hun visie op het neerzetten van de omgeving waarin Mafia: The Old Country zich afspeelt. Zij omschrijven de omgeving daarbij als 'een personage op zich' en dat is precies wat het is. Het leeft, het verandert, het brengt sfeer. Het is veel meer dan alleen een achtergrond voor de vertelling van een verhaal; het is onderdeel ervan.
Schitterende omgeving
De omgeving maakte dan ook indruk op me. Zeker vroeg in de game heb je nog alle tijd om rustig om je heen te kijken. Terwijl je te paard langs wijnvelden en olijfbomen komt en terwijl de zon in de verte langzaam in de zee verdwijnt, is het moeilijk om niet te verlangen naar een Zuid-Italiaanse vakantie. Rondrijden in Mafia: The Old Country is wat dat betreft ook een tikkie jaloersmakend. Dat de omgeving punten scoort, ligt ook aan hoe die in beeld wordt gebracht. Zo valt op dat er dichtbij de speler nauwelijks sprake is van texturepop-in. Wat verder weg zie je wel objecten verschijnen of scherper worden als je erop let, maar alles op korte of middellange afstand ziet er scherp en rustig uit. Dat hoeft niet verrassend te zijn: dit is een onderdeel waarop Unreal Engine 5 sterk is. Het is de eerste Mafia-game die niet met een eigen engine is gemaakt en dat heeft voordelen.
:strip_exif()/i/2007686502.jpeg?f=imagearticlefull)
Die voordelen zien we waarschijnlijk ook terug in de lichteffecten. Mafia: The Old Country wordt bij vlagen op prachtige wijze belicht. De zon speelt daarin een belangrijke rol, maar er zijn vaak ook meerdere lichtbronnen die personages of objecten op verschillende manieren belichten. Een mooi voorbeeld is hoe een personage soms net wel of net niet de zonnestralen vangt met zijn gezicht, door iets naar voren te leunen en soms juist niet.
Over het uiterlijk van de personages zijn we ook positief, maar iets gematigder. Ze zien er meestal prima uit en zeker in de filmpjes zijn ze sterk. Je kunt emoties van gezichten aflezen. Voor de filmpjes is ook motion capturing gebruikt, dus de bewegingen zien er ook prima uit. Buiten de filmpjes vonden we de prestaties op dit vlak wel wat minder. Rondlopend zie je allerlei personen die er wat simpel uitzien. Dat zijn vaak naamloze npc's, maar ook de hoofdpersonages ogen in het voorbijgaan een stuk minder overtuigend dan in de filmpjes. Het is zeker niet ondermaats, maar het verschil valt wel op.
Quality versus Performance
Op de PlayStation 5 heb je de keuze om de game in de Quality Mode of in de Performance Mode te spelen. De Performance Mode mikt op een framerate van 60 frames per seconde, waarbij de game in een lagere resolutie wordt gerenderd. In Quality Mode rendert de game in een hogere variabele resolutie tot 4k, maar dat gaat ten koste van de framerate, die in de gameplay vastligt op 30 frames per seconde. In de filmpjes gaat de framerate overigens wel omhoog naar 60fps. Heb je een PS5 Pro, dan kun je gebruikmaken van de ondersteuning voor 120Hz en vrr. De Quality Mode draait dan in 40fps en die tussenweg bevalt goed. Voor het basismodel PS5 komt het aan op eigen voorkeur. We kiezen meestal voor Performance, maar we genoten in Mafia: The Old Country zo van de omgeving en het mooie licht dat we deze game vooral in de Quality Mode zijn blijven spelen.
Base PlayStation 5 Quality Mode (links) en Performance Mode
Op de PlayStation 5 draait Mafia: The Old Country stabiel. We hebben één crash meegemaakt, wat gezien de korte speelduur van de game al snel voelt als veel, maar het is te overzien, zeker ook omdat de game je regelmatig checkpoints geeft en je dus nooit veel opnieuw hoeft te doen. Afgezien van enkele kleine haperingen in de framerate en soms wat opvallende pop-ineffecten tijdens filmpjes, hebben we op console op dit gebied weinig negatiefs gezien.
Pc-versie onder vuur
Helaas is dat verhaal op de pc minder rooskleurig, want de game lijkt high-end hardware niet zo goed te benutten. Op de komende pagina's gaan we er dieper op in, maar in het kort komt het bij de pc-versie van Mafia: The Old Country neer op veel lagere framerates dan je gewend bent van de meeste andere pc-games.
Het feit dat Mafia op de pc niet zomaar op hoge framerates draait, lijken de ontwikkelaars zelf ook goed door te hebben. Bij de verschillende beschikbare grafische presets wordt upscaling namelijk standaard ingeschakeld, behalve bij Epic, de hoogste preset. Het feit dat upscaling nodig is om een fatsoenlijke framerate te behalen, is eigenlijk best wel sneu, want deze feature zou wat ons betreft eerder een extra toevoeging dan een noodzakelijk onderdeel moeten zijn. Ja, Mafia is een zware game, maar dan nog voelt het alsof er iets niet helemaal in balans is tussen de grafische pracht en praal en de vereiste rekenkracht om dit consistent vloeiend op je beeld te presenteren. Dat is overigens niet uniek voor dit spel, want andere games die draaien op de Unreal Engine 5 hebben hier in meer of mindere mate ook last van.
Systeemvereisten
De systeemvereisten van Mafia: The Old Country zijn door de ontwikkelaar opgedeeld in drie categorieën: Minimum, Aanbevolen en Epic. Op 1080p met de Medium-preset moet een Ryzen 7 2700X of Core i7-9700K als cpu genoeg zijn, in combinatie met een RX 5700 XT of RTX 2070. Daarbij gaat Hangar 13 ervan uit dat gebruikers de upscaling in Balanced-modus gaan gebruiken.
Bij de aanbevolen hardware komen we de veel snellere Ryzen 7 5800X en Core i7-12700K als cpu's tegen. Ook de RX 6950 XT en RTX 3080 Ti zijn fors sneller dan de eerdergenoemde instappers. Met de genoemde '2k' als renderresolutie is onduidelijk waar de ontwikkelaar op doelt, maar als exacte resolutie wordt 2560x1440 pixels genoemd. Daarvoor is 12GB vram nodig.
Bij de vereisten voor de Epic-preset zijn de Ryzen 7 9700X en Core i7-14700K als cpu's geen bijzondere items, maar de RX 9070 en RTX 4070 Ti zijn wellicht niet de eerste kaarten waar je aan denkt bij 4k-gaming. Opnieuw is 12GB vram onderdeel van de lijst en ook hier dient upscaling in de Quality-modus gebruikt te worden.
/i/2007696500.png?f=imagenormal)
Testmethode
De pc-versie van Mafia: The Old Country is getest met de tweede publieke patch die op 20 augustus is uitgebracht. We gebruikten de nieuwste gpu-drivers die beschikbaar waren op het moment van testen. Voor GeForce-kaarten is dat 581.08, voor Radeon-kaarten Adrenalin 25.8.1 en voor de Intel Arc-driver 101.6989. Al deze drivers hebben volgens de fabrikanten ondersteuning en optimalisaties ingebouwd voor het spel. De benchmarks op de volgende pagina's zijn zonder actieve upscalingtechnieken gedraaid, tenzij anders is aangegeven.
Mafia: The Old Country heeft geen ingebouwde benchmark. Onze test bestaat uit een zestig seconden durende benchmark vroeg in het tweede hoofdstuk (Palio di San Celeste), waar je samen met Luca te paard bij het dorpsfeest aankomt. Dit stuk is als benchmark gekozen omdat het een stuk open landschap combineert met stedelijk gebied waar veel objecten moeten worden ingeladen. De belasting voor zowel de cpu als de gpu is hier aanzienlijk.
De prestaties op de komende pagina's zijn opgedeeld in twee stukken. Eerst bespreken we de gemiddelde framerates en het 99e percentiel van de frametimes, omgerekend naar fps. Voor een uitgebreidere analyse is er vervolgens een percentielgrafiek die een overzicht geeft van de consistentie van deze frametimes.
Benchmarks - 1080p
Op onze instapgame-pc testen we op 1080p-resolutie, waarvoor we zowel de GeForce RTX 2070 als de Radeon RX 5700 gebruiken. Dit draaien we in combinatie met een Ryzen 5 3600X en 16GB DDR4-3200-geheugen.
Op de Epic-preset zonder upscaling presteren de RTX 2070 en RX 5700 hetzelfde. Allebei komen ze niet boven de 30fps uit en halen ze een 99p-frametime die zelfs onder de 20fps ligt. Mafia draait dus allesbehalve soepel op deze hardware en instellingen. Met upscaling wint de RTX 2070 nog iets meer terrein dan de RX 5700, maar voor enigszins speelbare framerates moet je terugschakelen naar de Medium-preset als we upscaling niet gebruiken. Dan loopt de RX 5700 juist weer iets voor. Wel hebben we het dan alsnog over slechts 45fps, wat voor een actiegame zoals Mafia erg laag is voor pc-gamers. De cpu-belasting bedraagt zo'n 60 procent op elk van de zes cores. De zwaarst belaste cpu-core komt tijdens de benchmark op maximaal 85 procent uit.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Frametimes
In de frametimegrafiek komen we vervolgens geen verrassingen tegen, beide kaarten hebben een voorspelbaar verloop naar de hogere percentielen. Nvidia is met upscaling wat sneller, terwijl AMD op Medium-instellingen juist een wat vlakkere lijn heeft.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Benchmarks - 1440p
Op onze midrangegame-pc testen we op 1440p-resolutie, waarvoor we de GeForce RTX 3070, Radeon RX 6750 XT en Arc A770 gebruiken. Dit draaien we in combinatie met een Ryzen 7 5700X en 16GB DDR4-3600-geheugen.
Ook op dit systeem komen we behoorlijk lage framerates tegen, zelfs met upscaling ingeschakeld. Op Epic komt de RX 6750 XT als enige nog in de buurt van een gemiddelde van 30fps. De RTX 3070 heeft op deze instellingen erg veel last van zijn beperkte 8GB-geheugenbuffer, wat voor een 99p van 15fps zorgt en ook de gemiddelde framerate omlaagtrekt. Dit probleem blijft aanwezig als we upscaling inschakelen en pas op Medium-settings verdwijnt het naar de achtergrond. Intels Arc A770 blijft in alle gevallen hangen op flink lagere prestaties dan zijn tegenhangers. Ondanks de snellere cpu komen we op Medium-settings dezelfde maximale framerates tegen als bij het 1080p-systeem, wat erg laag is voor dit type game. De cpu-belasting bedraagt dan meestal zo'n 55 procent per core, met enkele uitschieters naar 75 procent voor de zwaarst belaste cpu-core.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Frametimes
In onderstaande grafieken is goed te zien hoe de RTX 3070 op de verschillende settings wisselend presteert. Met de Epic-preset liggen de frametimes eigenlijk altijd hoger dan op de RX 6750 XT en met upscaling ingeschakeld gaat het bij ongeveer 60 procent van de frames wel goed. In de hogere percentielen loopt de RTX 3070 dan wel erg snel op, en is de Radeon-kaart duidelijk sneller en consistenter in het renderen van opvolgende frames. De Arc A770 is tot op zekere hoogte ook consistent in de rendertijd van zijn frames, alleen liggen die dus flink hoger dan bij de concurrentie.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Benchmarks - 4k
Op onze high-end game-pc testen we op 4k-resolutie, waarvoor we de GeForce RTX 5070 Ti, RTX 4080 Super, Radeon RX 9070 XT en RX 7900 XTX gebruiken. Dit draaien we in combinatie met een AMD Ryzen 9800X3D met 32GB DDR5-6000-geheugen.
Gemiddelde framerates bij presets
De vier geteste videokaarten op dit systeem presteren nagenoeg gelijk op de Epic-preset; stuk voor stuk noteren we rond de 37fps. Normaal zou dit kunnen duiden op een cpu-bottleneck, maar een blik op onze logs laat zien dat de hoogst belaste core tijdens de test niet verder dan 50 procent komt. De gpu-belasting is constant 99 procent. De beperkende factor lijkt in dit geval dus niet de cpu te zijn. Met upscaling ingeschakeld is de RTX 4080 Super bijna in staat om de 60fps aan te tikken, maar zelfs op de High- en Medium-presets komen we niet op framerates van 60 of meer.
Mafia: The Old Country is een veel te zware game om eenvoudig op de voor ons gebruikelijke resoluties te spelen. Een combinatie van snelle hardware met een lagere schermresolutie geeft wel iets meer ruimte. Als extra test hebben we de RX 9070 XT op dit systeem ook even getest op 1080p met FSR Quality en FSR Performance ingeschakeld. Dan halen we respectievelijk gemiddelden van 95 en 104fps met 99p's van 79 en 84fps. De hoogst belaste cpu-core van de 9800X3D komt daarbij uit op maximaal 78 procent, de andere cpu-cores schommelen dan tussen de 40 en 60 procent.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Frametimes
De prestaties van de vier geteste kaarten liggen dermate dicht bij elkaar dat de frametimegrafieken nagenoeg kopieën van elkaar zouden kunnen zijn.
- Epic
- Epic (upscaling)
- High
- Medium
Conclusie
Ergens op Reddit lazen we de comment 'een maffiafilm die je zelf speelt' en die omschrijving stelen we even schaamteloos voor deze conclusie, want dat is exact wat Mafia: The Old Country is. Hoewel de game de indruk wekt dat je op een gegeven moment een grote, open wereld mag gaan ontdekken, is dit 'gewoon' een lineair verhaal. Dat is geen kritiek, maar een constatering, en daarbij constateren we meteen dat dit uitstekend werkt voor Mafia: The Old Country. De game sleept je mee, zit vol spanning en laat je verliefd worden op het prachtige Siciliaanse landschap. In het verhaal zitten veel elementen die je kunt herkennen uit andere maffiaverhalen, wat sommige wendingen voorspelbaar maakt. Ook voelden we niet veel binding met Enzo als hoofdpersonage en hebben we bij enkele elementen in de gameplay onze bedenkingen. Maar weet wel: we kwamen op een vrijdagavond thuis van vakantie, hadden de game al gedownload nog voor we überhaupt hadden uitgepakt, en zondag rolden de credits over ons televisiescherm. Zelfs met zijn mankementjes is Mafia: The Old Country een goede maffiagame. Als je ook maar enige affiniteit hebt met dit soort verhalen, is dit spel een aanbod dat je eigenlijk niet kunt weigeren. Tenminste, zolang je op console speelt, want op de pc zijn de matige framerates, zelfs bij vlotte hardware, op dit moment nog wel iets om op te letten.
Redactie: Jurian Ubachs, Reinoud Dik Eindredactie: Monique van den Boomen
:fill(white):strip_exif()/i/2007698388.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2007686486.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007686488.jpeg?f=imagegallery)
/i/2007696500.png?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2007698388.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2007460110.png?f=fpa)
/i/2007462242.avif?f=fpa)
:strip_exif()/i/2007392650.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2000629641.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
/u/452542/crop57b8a2dd1446b_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/333229/Logo%2520RFixIT%2520Tweakers.jpg?f=community){kind=small}
/u/132085/crop5852b17316040_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/549794/crop63cec24d2908d_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/472627/crop5c83fe498b36e_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/152928/crop5f2a6769d94ac.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/357379/220.jpg?f=community){kind=small}
.
:strip_icc():strip_exif()/u/21712/crop668d500bcc980_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/265780/beaker.jpg?f=community){kind=small}
/u/581763/crop671d464e1d270_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/112469/crop5dc0192471ec2.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/190324/crop679cb4f5dc413_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1343480/crop5e4fca074c6be.jpeg?f=community){kind=small}
/u/58877/larrymenu-free.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/164703/images2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/29168/ovide.jpg?f=community){kind=small}
/u/2167782/crop6717af3b689d5.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/53522/crop583d477015a24.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/528540/crop659695f6c5eae_cropped.jpg?f=community){kind=small}
