Mafia: The Old Country, PS5

De eerste Mafia-game wordt nog steeds gezien als een van de beste uit de serie, en zelf deel ik deze mening ook. Mafia II en III vond ik ook niet verkeerd, maar deel één was voor mijn gevoel inderdaad de beste van de drie. Hangar 13, de maker van de Mafia-serie, besloot om met hun vierde game helemaal terug te gaan naar het begin van de tijdlijn, naar de oorsprong van de maffiafamilie. Is dit een goede keuze geweest? Dat vertel ik jullie graag in deze review!

Ik kan misschien al meteen verklappen dat ik enorm heb genoten van deze Mafia-game. Met twaalf uur speeltijd was hij misschien wat aan de korte kant, maar de prijs was daardoor ook een stuk lager. Gelukkig bevat de game alle belangrijke elementen die de vorige delen zo succesvol hebben gemaakt. Maar er komt natuurlijk meer bij kijken dan alleen de gameplay, dus laat ik daarom beginnen met het verhaal, want dat is een van de belangrijkste onderdelen van deze game.






Het verhaal volgt Enzo Favara, een jonge man die in de zwavelmijnen van Sicilië werkt. Hij werd door zijn vader aan de leider van de mijn verkocht om zo de schulden van zijn familie af te lossen. Na een tragisch ongeluk en een confrontatie met de meedogenloze Spadaro-misdaadfamilie, wordt Enzo gered en opgenomen door hun rivalen, de machtige Torrisi-familie.

Enzo begint zijn opmars in de criminele hiërarchie, waarbij hij het vertrouwen wint van de Don, Bernardo Torrisi. Hij sluit vriendschap met onder anderen de onderbaas Luca, het neefje van de Don, Cesare Massaro, en de dochter van de Don, Isabella. Terwijl Enzo hogerop klimt, raakt hij verwikkeld in een web van intriges en conflicten, waaronder de bloedige vendetta tussen de families Torrisi en Spadaro.

Het verhaal verkent thema's als loyaliteit, verraad en de harde realiteit van het leven in de maffia. Enzo wordt verscheurd tussen zijn verlangen naar een beter leven, zijn loyaliteit aan de Torrisi-familie en een verboden relatie met Isabella, die droomt van een leven ver weg van de misdaad. De druk op hun liefde wordt nog groter op het moment dat Isabella bekendmaakt dat ze zwanger is. Het verhaal eindigt met Enzo die geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn keuzes en de meedogenloze waarheid dat 'familie offers vraagt'. Dit is in het kort hoe het verhaal in elkaar zit; gelukkig gaat het nog een stuk dieper in de game.






De gameplay is helemaal prima en voldoet aan mijn verwachtingen. Er zit genoeg afwisseling in, waardoor de gameplay niet snel eentonig aanvoelt. Dit doen ze door je bijvoorbeeld te laten kiezen of je met een paard of auto wilt reizen. Er zitten ook weer races in de game, die afwisselen tussen een auto- en een paardenrace. Het mooie van de races is dat ze, in tegenstelling tot die beruchte race in deel één, veel beter te doen zijn.

De mesgevechten zijn erg leuk gedaan, maar dit was wel iets waar ik in het begin even aan moest wennen. Als je het systeem eenmaal doorhebt, is het goed te doen. Ook het schieten was iets waaraan ik moest wennen, wat voornamelijk komt doordat ze oudere wapens gebruiken, die natuurlijk minder perfect zijn dan modernere wapens. Gelukkig kun je zelf je wapens kiezen, want je kunt in totaal drie verschillende soorten wapens meedragen: verschillende soorten messen, handwapens en grote wapens. Bij de grote wapens heb je de keuze uit een geweer of een shotgun. Elk wapen heeft zijn plus- en minpunten, dus het is verstandig om te kijken welk wapen het beste bij je past.

Je moet er wel op letten dat je mes in goede conditie blijft. Zodra je het mes gebruikt om een vijand neer te steken of een slot open te breken, verliest het aan kracht. Door een slijpsteen te gebruiken, kun je het mes weer versterken. Je kunt helaas maar één slijpsteen meedragen, maar door de zakken van uitgeschakelde vijanden te controleren, vind je soms een nieuwe. Naast een slijpsteen kun je ook geld, kogels, handgranaten en verband vinden. Je kunt maximaal drie granaten en twee rollen verband tegelijk meedragen. Met verband kun je jezelf oplappen als je gewond bent, en de handgranaten komen vaak goed van pas bij het uitschakelen van vijanden.



De game oogt vaak alsof je een openwereldgame aan het spelen bent, maar het is toch echt een game waarin je een bepaalde route volgt. Gelukkig zijn er wel momenten waarop je lekker vrij kunt verkennen, maar dat is niet altijd het geval. Mocht je te ver van het object afwijken, dan geeft de game dit aan met een countdown. Iets waar ik pas laat in de game achter kwam, was dat bepaalde collector’s items al op de kaart werden aangegeven. Doordat ik daar later achter kwam, heb ik natuurlijk wel wat items gemist. Dit is wel iets wat ik voor mijn volgende speelsessie in de gaten ga houden.

Tenslotte wil ik het nog even hebben over het upgradesysteem, want dat is ook beperkt aanwezig. Je hebt een ketting om je nek hangen waar je een soort van hangertjes aan kunt hangen. Deze hangertjes geven je een extra skill die op de lange termijn handig kan zijn. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen dat het gooien van je mes een stuk effectiever is. Over messen gooien gesproken: doordat sluipen ook in de game aanwezig is en je vijanden stil kunt uitschakelen, heb je ook de mogelijkheid om ze af te leiden door bijvoorbeeld met een munt te gooien. Naast het gooien van een munt, vind je vaak ook flessen die je kunt gebruiken om vijanden af te leiden.

De gameplay zit goed in elkaar en ik heb genoten van deze game. Hoewel ik heel positief ben, zijn er twee dingen die ik kort wil noemen die me wel stoorden. Als een vijand een handgranaat gooide, kon ik deze bijvoorbeeld niet teruggooien, tenminste, dat is mij niet gelukt. Een ding wat ik ook jammer vond, is dat als je in een vuurgevecht zit en een vijand dicht bij je staat, je hem niet kunt neerslaan. Het zijn geen echte minpunten, maar wel dingen die ik even genoemd wil hebben.






Grafisch gezien is de game dik in orde, en vond ik het er goed uitzien. Ja, grafisch had er misschien meer in gezeten, maar aan de andere kant loopt de game wel vloeiend. Wel moet ik bekennen dat er één moment in de game was dat het spel heel even stotterde, en dat was toevallig in een filmpje. Buiten dat ene moment heb ik nergens in de game iets van framedrops of wat dan ook gemerkt.

De omgeving oogt heel mooi en ze hebben goed hun best gedaan om het oude Sicilië mooi in beeld te brengen. Ook de voertuigen zagen er goed uit; hierop heb ik dan ook geen opmerkingen. Als ik dan kijk naar de personages en de paarden, had daar voor mijn gevoel iets meer aandacht aan besteed mogen worden. Je merkte soms een beetje alsof het paard niet leeft, het was emotieloos. Bij de personages had ik dit idee soms ook, maar dat valt gelukkig niet heel erg op. Bij de filmpjes was dit gelukkig niet het geval, en dat scheelt natuurlijk wel.

Als ik dan nog even kijk naar het acteerwerk, dan zit dat goed in elkaar. Of je de game nu in het Engels of Italiaans speelt, de game klinkt gewoon goed. Je merkt echt dat ze de juiste acteurs voor de rol hebben gekozen, want elk personage brengt de rol voor mijn gevoel heel goed naar voren. Of je het nu over Enzo, de Don of Isabella hebt, ze brengen allemaal het verhaal goed tot leven.






De muziek vond ik persoonlijk best goed en paste ook erg goed bij de stijl van deze game. Het was een mooie combinatie van maffia en de Italiaanse stijl, en hoewel ik de muziek nog niet op Spotify luister, is dit wel muziek waarvan ik bepaalde nummers in mijn playlist wil gaan zetten. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een van de liedjes met jullie.





Ik heb de game fysiek gekocht voor de PlayStation 5, en hiervan heb ik een korte unboxingsvideo gemaakt. In een tijd waarin games minder vaak op schijf uitkomen of gekocht worden, vind ik het leuk om daar toch een soort van unboxing van te maken en deze te delen met mensen die dit leuk vinden. Daarom deel ik deze graag met jullie in deze review.





De laatste tijd stream ik steeds minder, mede doordat ik vaak kortere gamesessies heb. Toch heb ik van Mafia: The Old Country twee keer gestreamd, en een van deze streams wil ik graag delen in deze review. Ik heb gekozen voor het eerste uur van het spel om mensen een beetje een idee te geven van hoe het spel eruitziet. LET OP: hoewel dit het eerste uur is en het beste van het spel veel later komt, kunnen er toch spoilers aanwezig zijn.





Dan de leukste vraag van elke review: heeft de game een replaywaarde voor mij? Ik denk niet dat ik deze vraag nog hoef te beantwoorden, want het is een dikke ja. Ik heb enorm genoten van deze game, en hij voelt op alle punten aan als een echte Mafia-game. Hoewel het niet de beste is, is het wel een hele goede game. Ik vond het vooral mooi om zo’n game eens buiten Amerika te spelen, en dat maakt deze game voor mij dan ook een stuk leuker dan bijvoorbeeld deel drie, een game die ik persoonlijk ook niet verkeerd vond.






Mafia: The Old Country is de vierde game in de Mafia-serie en een hele mooie aanvulling op een geweldige gamereeks van Hangar 13. Mocht je de oude games niet gespeeld hebben, dan is dat helemaal niet erg. Zoals de titel van het spel al beschrijft, speelt deze game zich af in het oude Sicilië. Dit maakt de game dus een voorganger die zich helemaal aan het begin van de tijdlijn afspeelt. De game speelt lekker weg, heeft een sterk verhaal en houdt de spanning er goed in. De game is echter wel kort en het is geen openwereldgame. Nu vind ik het persoonlijk niet erg dat deze game geen open wereld is, want hierdoor is er meer focus gelegd op het verhaal. Er zijn zeker momenten waarop je toch vrij kunt verkennen, dus een soort van open wereld is het misschien dan toch wel? Ik heb, zoals ik misschien al vaker in de review heb gezegd, enorm genoten van deze game, en het is een dikke aanrader.