Vreemder, verfijnder en spectaculairder

Death Stranding 2: On the Beach Review

Wereldse wandeling

Death Stranding 2: On the Beach

Met Death Stranding 2: On the Beach verfijnt Kojima Productions veel van de sterke basis die het intrigerende origineel had. Vechten voelt beter, de stealthgameplay is ijzersterk en met veel vrijheid je eigen plan maken bij iedere situatie verveelt nooit. Dat terwijl de managementelementen voordat je een tocht maakt door schitterende, diverse locaties soepeler werken. Grafisch gezien is dit misschien wel de mooiste game die je op de PlayStation 5 kunt vinden. Daarvan maakt Kojima optimaal gebruik om een uitstekend verhaal te vertellen, hoewel niet alle momenten even doeltreffend zijn en het herhalen van plotpunten wat minder had gemogen. Dat zijn echter kleine hobbels op de weg voor Death Stranding 2: On the Beach, een van de beste games van 2025.

Pluspunten

• Unieke mix van single- en multiplayer
• Indrukwekkend acteerwerk
• Schitterende graphics en muziek
• Verbeterde combat en progressiesystemen
• Spelwereld vol vrijheid

Minpunten

• Verhaal mist soms het doel
• Erg lange cutscenes

Getest

Death Stranding 2: On The Beach, PS5

Prijs bij publicatie: € 64,-

Vanaf € 54,80

Vergelijk prijzen

Alleen Hideo Kojima kan een game maken die zowel controversieel als profetisch is. Dat stempel zit op Death Stranding. Nog geen half jaar voordat covid-19 leidde tot wereldwijde lockdowns, was daar Kojima’s eerste game sinds hij vertrok bij Konami: een game waarin je als Sam Bridges, gespeeld door Norman Reedus, een dystopisch Verenigde Staten verbond aan het Chiral Network. In deze wereld zat de mensheid opgesloten in zijn eigen ondergrondse bunkers zonder interactie met de buitenwereld, tot Sam contact legde en Amerika langzaam weer met elkaar verbond.

Hoewel de opzet van Death Stranding schuurde door op het eerste gezicht oninteressante gameplay, maakt het knotsgekke verhaal de tongen nog steeds los. De gelijkenissen rondom isolement kort voordat het de realiteit werd, bleven aan het spel kleven. Dat spelers nog geen half jaar later zelf in isolatie thuis zaten, ging Kojima niet in de koude kleren zitten. De regisseur en schrijver schrapte zijn oorspronkelijke concept voor een vervolg. Bijna zes jaar na het origineel staat Death Stranding 2: On the Beach voor de deur. Daarin zijn veel ideeën verfijnd en verbeterd, maar soms ook vreemder en veiliger.

Sneller aan de wandel

Death Stranding 2 is in de basis opnieuw een ‘wandelsimulator’, waarin de uitdaging zit in hoe je je een weg baant door de open spelwereld. Waar en hoeveel pakketten je op Sams rug stapelt, is minstens zo belangrijk als hoe je door omgevingen loopt, klimt of sprint. De triggers gebruik je om Sams balans te bewaren terwijl hij door weilanden wandelt, bergen beklimt of rivieren trotseert. Omvallen, uitglijden of wegspoelen betekent het beschadigen van je vracht, met het falen van een missie als mogelijk gevolg.

Dat balanceren is iets vergeeflijker geworden. Als je bepakt en bezakt bent, dreig je sneller om te vallen, maar meestal is er genoeg ruimte om jezelf te herpakken. Ook is het makkelijker om je vracht optimaal te sorteren via een snelmenu op de d-pad. Zware spullen zitten onderop, waardoor de toren van spullen op Sams rug niet zo snel van links naar rechts zwaait bij de minste of geringste bewegingen.

Het managementelement bevindt zich meer op de achtergrond, waardoor je je veel sneller en vaker in de wereld bevindt. Je bent er nog steeds wel mee bezig, maar doordat je vroeg in het spel toegang krijgt tot voertuigen als de Tri-Cruiser en de Pickup Off-Roader, kun je hierin vaak al je spullen kwijt. Combineer het met de autosorteerfunctie en je bent minder tijd kwijt aan de Tetris-puzzel op Sams rug. Rondrijden maakt het doorkruisen van de schitterende omgevingen bovendien makkelijker, hoewel je vaak genoeg met de vraag zit hoe je met je volgeladen motor een overstroomde rivier moet trotseren.

Audiovisueel hoogstandje

Een dorre rotspartij, een stralende hemel en een vader met zijn zoontje die uitkijken over het indrukwekkende landschap: daarmee heet Kojima spelers opnieuw welkom in de wereld van Death Stranding. Beached Things (BT), de gevaarlijke zwevende entiteiten, slaan er als atoombommen in als zij levende wezens een bodemloze teerput in weten te trekken. Het is de wereld waarin je in het origineel met Sam 'Porter' Bridges een uit elkaar gevallen Amerika weer bij elkaar puzzelde.

Mexico en Australië

Dit keer doet Sam Mexico en Australië aan in opdracht van Fragile, gespeeld door Léa Seydoux, en haar nieuwe bedrijf Drawbridge. Het kale, dorre landschap is heel andere koek dan de groene heuvels waarvan je het gras bijna door de tv heen kunt ruiken. Nu moet Sam zandstormen en de brandende zon trotseren, terwijl Australië hem woestijnen en besneeuwde bergtoppen voorschotelt.

Death Stranding 2: On the Beach zit vol wonderschone omgevingen. Indrukwekkende vista’s wisselen elkaar in hoog tempo af, waarbij ik alleen al in de Performance Mode op PlayStation 5 Pro soms even de controller weglegde om te staren naar de schoonheid op het scherm. Daarin draait het spel netjes in 60 frames per seconde, terwijl de Graphics Mode op 30fps draait met visueel iets meer voordeel. In de praktijk merkte ik alleen dat pop-in van de plantengroei en het gras wat frequenter voorkomt in de Performance Mode.

Links Graphics Mode, rechts Performance Mode

Via de Decima-engine wordt een fotorealistische wereld neergezet, waarin je een spoor achterlaat zodra je door de woestijn rijdt en de sneeuw onder je voeten knispert. Het oogt en voelt levensecht. Een kiezelsteentje waar je per ongeluk tegenaan schopt, dondert daadwerkelijk de heuvel af en is net zo gewichtig als een grote rotspartij.

Dat de natuur terugvecht terwijl je pakketten bezorgt, levert dynamischere gameplay op. Naast de BT’s die een explosieve voidout kunnen veroorzaken of timefall - een soort regen die alles sneller laat verouderen of eroderen - die pakketten en infrastructuur beschadigt, zijn er gate quakes die het landschap licht veranderen. Deze aardbevingen breken rotspartijen op die je zo de weg versperren of veroorzaken een lawine waarvoor je op de vlucht moet. Misschien slaat de bliksem wel in, zet deze het bos in brand en moet je maken dat je wegkomt voordat je zelf verkoolt. Het dynamische weer maakt iedere missie onvoorspelbaar, waardoor elke bezorging zijn eigen avontuur is.

Muzikale melancholie

Death Stranding wist een heerlijk ritme te bouwen dankzij de uitstekende muziek die als soundtrack van Sams leven het avontuur verrijkte. Een slopende route met scherpe hellingen trotseren terwijl melancholische klanken door de kamer galmen, maakte de 2019-game af en toe een spirituele ervaring. Het tweede deel zet deze trend voort met één toevoeging: een muziekspeler.

Vanuit een nieuw tabje in het menu kun je muziek die je verzamelt via het voltooien van missies in playlists zetten en beluisteren terwijl je op pad bent. Wanneer je wegen bouwt, nieuwe bruggen plaatst of onderhoud doet aan het monorailsysteem, is het lekker om een samengestelde soundtrack te beluisteren, al is het tijdens missies soms wat lastiger. De muziekspeler gaat automatisch uit als je in de buurt komt van BT’s of andere vijanden of wanneer je buiten het Chiral Network bent. Alleen tijdens hoofdmissies die het verhaal voortduwen worden nieuwe nummers geïntroduceerd, die je vervolgens als een van de missiebeloningen krijgt voor in de muziekspeler.

De teerman, pop en een gitaarzwaard

De verhaalvertelling van Death Stranding 2: On the Beach wijkt weinig af van die van zijn voorganger. Sam neemt missies aan bij terminals, waardoor veel interactie met andere personages via hologrammen gaat. Inwoners van een nederzetting of onderzoeksgebouw zie je eigenlijk niet. Hoogstens word je soms getrakteerd op meer dan één personage dat spreekt voor de locatie waar je bent. Hierdoor voel je je nog steeds vaak eenzaam tijdens Sams reis, wat het belang van zijn missie om te verbinden goed in de schijnwerpers zet.

Bekende gezichten

Uiteraard is er interactie met bekende gezichten. Een groot deel van de cast uit het origineel is terug, waaronder de eerdergenoemde Fragile, maar ook Deadman (gespeeld door Guillermo Del Toro) en Higgs (vertolkt door Troy Baker) zijn van de partij. Laatstgenoemde schittert als de schurk die dit keer met zijn lijkbleke masker, huiveringwekkende gelaat en laserschietende gitaarzwaard de show steelt. Het is knap hoe goed de acteerprestaties overkomen in de virtuele modellen. De gezichtsuitdrukkingen zijn ontzettend gedetailleerd, waardoor de nuances van het acteerwerk echt opvallen.

Ook aan nieuwe gezichten is geen gebrek. Hideo Kojima werkt graag samen met figuren die hem inspireren. Dit keer strikte hij filmregisseur George Miller als Tarman. De nieuwkomer bestuurt het nieuwe schip, de DHV Magellan, waarnaar je tijdens het avontuur vaak terugkeert als uitvalsbasis. Zoals zijn naam al doet vermoeden heeft de piloot een ongelukje gehad met teer, waardoor hij uitermate geschikt is om het schip dat door teer kan varen en vliegen te besturen. De namen liggen er dik bovenop en zijn misschien wat klunzig, maar het is ook wel charmant. Bovenal is het ontzettend Japans, net als het kenmerkende geluid dat je hoort als de DHV Magellan weer uit een teerbad omhoog komt.

Dan is er nog Dollman, een pratende pop met de gelijkenis van Fatih Akin, die aan Sams heup bungelt en een soortgelijke functie vervult als Mimir in de laatste twee God of War-games. Het is telkens een gekke gewaarwording wanneer Dollman beweegt en praat. In tegenstelling tot de rest van de personages, beweegt Dollman in stop-motion. Waarom? Goede vraag, maar binnen de wereld van de game krijg je er niet per se een goed antwoord op. Het neemt niet weg dat de bizarste concepten compleet logisch lijken en memorabele momenten zich snel opstapelen.

Specifiek valt een actiescène op met Elle Fannings personage Tomorrow, die je voor jezelf kunt spoilen door een recent uitgebrachte clip te bekijken. Kojima’s regie doet je de controller soms wegleggen om je compleet te focussen op het spektakel dat zich afspeelt op het scherm. Het betekent ook dat cutscenes soms erg lang duren, hoewel het soms ook lastig te zeggen is wanneer een cutscene voorbij is. Het spel oogt tijdens de gameplay zó spectaculair, dat je niet eens doorhebt dat je niet meer in een cutscene zit. Dat terwijl ik in de Performance Mode van PlayStation 5 Pro speelde.

Woordenwaterval

Wel zou Kojima er goed aan doen om kritischer te kijken naar zijn script. In de vroege uren van Death Stranding 2: On the Beach wordt veel oude materie herhaald: deels om het verhaal te vervolgen, maar veelal ook om de speler nog maar eens te herinneren aan wat er allemaal ook alweer gebeurde in het origineel. Binnen de context van het verhaal is het gek. Daar wordt soms gewoon gedaan alsof Sam zich de wereldschokkende gebeurtenissen van elf maanden geleden niet meer kan herinneren. Als speler zucht je soms ook diep, want na de twintigste keer horen dat je het Chiral Network moet uitbreiden, snap je wel wat de bedoeling is.

Ook landen sommige grote momenten in het verhaal niet helemaal lekker. Specifiek valt één plotpunt op dat als wereldschokkende realisering moet overkomen, maar voor mij landde het totaal niet. Het is echter een flinke spoiler om daarover veel meer in detail te treden. Wel is het goed om te zien dat, hoewel het verhaal gestoord en vreemd is, het ook persoonlijker is en zich meer richt op Sam. Hoe dat precies vorm krijgt, kun je zelf ontdekken.

Systemen in overvloed

Vechten had in Death Stranding nooit een grote focus. Baasgevechten waren er sporadisch, BT’s bestrijden was vaak optioneel en vijandelijke kampen waren vaker een vervelend probleem dan een leuke uitdaging. Iemand doden in Death Stranding was alsof je je eigen doodvonnis tekende. Telkens doken er BT’s en een zwembad aan teer op om je het leven zuur te maken, vaak met een voidout als gevolg. Met de staart tussen de benen wegrennen en een nieuwe bezorgroute uittekenen om BT’s of vijanden te vermijden was veelal prettiger dan de confrontatie opzoeken.

BT's beter bestrijden

BT’s kun je nu veel beter bestrijden met een lading nieuwe wapens die daadwerkelijk schade aanrichten. In het origineel moest Sam onder andere zijn eigen bloed gebruiken in granaatvorm om de wezens van de dood af te weren. Hopeloosheid en angst overheersen niet langer, wat zowel fijn als tegenstrijdig is. Aanvaringen met BT’s waren bij uitstek de momenten om met stealth een probleem te tackelen, wat nu niet langer nodig is. Dankzij nieuwe BT’s, zoals Watchers die als bloedhonden omgevingen afspeuren naar levende wezens, jaagt een gebied vol BT’s nog altijd angst aan, maar je staat wat steviger in je schoenen.

Gevechten tegen grote BT’s, zoals een verticaal gespleten schedel met zwarte tentakels die uit z’n mond dansen, kunnen overigens nog wel frustreren. Doordat deze monsters gepaard gaan met een teerput en ze het plakkerige goedje over je heen spuwen, is Sam soms wat log te besturen. Je ziet steeds aankomen dat je een vagevuur aan teer moet ontwijken, maar als je met je enkels in de prut staat lukt dat zelden.

Pieter Post met een shotgun

Ook zijn er grote stappen gezet die normale combat aantrekkelijk maken. Vroeg in het spel word je voorzien van een arsenaal waarmee je vijanden niet doodt maar uitschakelt. De Master Handgun is een oplaadbaar pistool met een elektrische lading om stilletjes vijanden uit te schakelen, maar ook met een Assault Rifle of Shotgun kun je uit de voeten. Als je faalt als stille killer kun je altijd nog Pieter Post met een shotgun zijn en iedereen overhoop schieten met niet-dodelijke kogels.

Combat is dan ook niet langer een bijzaak, maar juist een van de pijlers van plezier. Je voelt je telkens als John Wick wanneer je een bandiet of mysterieuze robot overhoop knalt en er een kort slowmotioneffect volgt. Schieten voelt goed, wapens zijn gevarieerd en bij het uittekenen van je bezorgroute denk je sneller na over de wapens die je ook meeneemt, voor als de pleuris uitbreekt.

Death Stranding 2: On the Beach moedigt ook beter aan om vijandelijke basissen uit te schakelen. Vaak vind je hier handige grondstoffen die je nodig hebt om bijvoorbeeld een wagen mee te maken. Daar komt bij dat vijandelijke uitvalsbasissen niet stilzitten, net zoals de wereld niet stilstaat. Alles leeft en een kamp dat je met rust laat, ontwikkelt zich tot een probleem voor later.

Metal Gear Stranding

Bij het tackelen van dit soort kampen worden de invloeden van Metal Gear Solid V: The Phantom Pain duidelijk zichtbaar. Vanuit uitkijktorens die je zelf kunt plaatsen scout je eerst een vijandelijke basis, waarna je vrij bent om te kiezen hoe je de strijd aangaat. Met wapengerei als de terugkerende Bola Gun of de nieuwe bloedboemerang is het aantrekkelijk om ongezien binnen te dringen en iedereen een voor een uit te schakelen.

Mocht je onverhoopt toch gezien worden, dan kun je altijd nog het zware geschut uit de kast trekken om af te rekenen met de rest van de bedreigingen. Vijanden zijn responsief, denken na over hoe ze je het beste kunnen neutraliseren en zijn bovenal agressief als ze je gezien hebben. Het is echter niet zo dat de game je benadeelt als je toch in een gevecht belandt.

Ontwikkeling en interactie

Combat is een van de vijf pijlers van de Porter Grades. Na iedere missie krijg je een beoordeling, waardoor Sam levelt afhankelijk van hoe je de bezorgroute aanpakt. Schiet je onderweg iedere vijand overhoop, dan stijgt je Combat-rang. Sluip je juist stilletjes langs gevaarlijke situaties, dan is het de Stealth-rang die stijgt. Hetzelfde geldt voor de rangen Porter, Servicemanship en Bridge Link.

Puzzelen

Naast de Porter Grades heb je ook APAS Enhancements, een vrij in te wisselen skilltree. Door bezorgingen te doen, zowel voor het hoofdverhaal als een van de vele zijmissies of standaardbezorgingen, komt er meer Memory vrij en speel je nieuwe opties in deze skilltree vrij. Zie dit als de valuta om vaardigheden aan te zetten, zoals de optie om sneller MULE-brievenbussen te hacken of een vaardigheid waardoor je MP-kogels beter worden.

Als je al je extra APAS Enhancements uitzet, komt Sams Memory weer vrij. Zo kun je een optimale set-up bij elkaar puzzelen, afhankelijk van de missie die je doet. Dit is allemaal boven op Sams fysieke statistieken die zich gaandeweg het spelen ontwikkelen. Hoe meer Sam op z’n rug draagt tijdens een bezorging, des te sneller zijn level hierin stijgt en hoe meer hij op zijn rug kan dragen. Er zijn veel van dit soort meters rondom het verkennen en vechten die gaandeweg meer aansluiten op jouw unieke speelstijl.

Sociale speeltuin

Dan is er nog het intrigerendste aspect aan Death Stranding: de sociale interactie. Net als in het origineel is dit een singleplayergame met een multiplayerjasje. Jij bent de enige die in de spelwereld rondloopt, maar je deel hem toch met een aantal andere spelers. Daardoor raap je soms pakketten op van anderen die jij dan weer kunt afleveren om zo de bezorgorder te volbrengen en beloond te worden.

Veel duidelijker is de interactie met anderen wanneer allerlei infrastructuur in de vorm van bruggen en wegen opduiken in jouw spelwereld, of een goed geplaatste oplaadpaal om je bezorgbus mee op te laden als de accu bijna leeg is. Zonder een andere ziel daadwerkelijk te zien of te spreken is er constant interactie met wat anderen voor je achterlaten.

Het klinkt niet speciaal, maar dat is het wel. Geen moment van mijn veertig uur durende avontuur zal langer in m’n geheugen gegrift staan dan de krakkemikkige Off-Roader die mijn missie gered heeft. Terwijl Sams stamina met rappe schreden daalde en ik me bevond in een mijnenveld vol BT’s, probeerde ik in een sneeuwstorm te vluchten. Met één been al in het graf leek de situatie hopeloos, maar iemand in mijn spelwereld had een bijna kapotte Off-Roader achtergelaten, precies waar ik deze nodig had om me te redden uit een uitzichtloze situatie. Zo’n moment kun je niet schrijven, maar het is precies dit sociale systeem dat Death Stranding 2: On the Beach in zijn beste momenten zo speciaal maakt. Daar heb je geen samoerai met een laserzwaard of gitaarzwaard voor nodig.

Conclusie

Met Death Stranding 2: On the Beach verfijnt Kojima Productions veel van de sterke basis die het intrigerende origineel had. Vechten voelt beter, de stealthgameplay is ijzersterk en met veel vrijheid je eigen plan maken bij iedere situatie verveelt nooit. Dat terwijl de managementelementen voordat je een tocht maakt door schitterende, diverse locaties soepeler werken. Grafisch gezien is dit misschien wel de mooiste game die je op de PlayStation 5 kunt vinden. Daarvan maakt Kojima optimaal gebruik om een uitstekend verhaal te vertellen, hoewel niet alle momenten even doeltreffend zijn en het herhalen van plotpunten wat minder had gemogen. Dat zijn echter kleine hobbels op de weg voor Death Stranding 2: On the Beach, een van de beste games van 2025.

_{Redactie: Luuc ten Velde, Jurian Ubachs Eindredactie: Marger Verschuur}

Pluspunten

• Unieke mix van single- en multiplayer
• Indrukwekkend acteerwerk
• Schitterende graphics en muziek
• Verbeterde combat en progressiesystemen
• Spelwereld vol vrijheid

Minpunten

• Verhaal mist soms het doel
• Erg lange cutscenes

Getest

Death Stranding 2: On The Beach, PS5

Prijs bij publicatie: € 64,-

Vanaf € 54,80

Vergelijk prijzen

Reacties (108)

[Dylan_R]

Is een lange cutscene echt een nadeel als een story game als dit? Ik heb juist liever dat ze lekker lang zijn dan speelt het als een film. Maar dit zou wel persoonlijk zijn.

[RoamingZombie]

Metal Gear 4 heeft een cutscene van 71 minuten. Dat is gewoon te lang. Eventjes gamen is dan geen optie meer. Het is duidelijk dat Kojima hollywood aspiraties heeft (daar maakt hij ook geen geheim van) maar hij slaat door. Ben dan ook geen fan van zijn spellen.

[Bor]

Herstel, dat vind jij te lang. Ik heb er van genoten, net als de cutscene's in Death Stranding die nodig zijn om het verhaal goed te vertellen. Als je een Kojima game speelt kan je weten dat de cutscene's wat langer zijn dan in de meeste games. Zo lang ze het verhaal ondersteunen; prima wat mij betreft!

[phoenix2149]

Nou, 71 minuten? Dat is bijna een film joh, terwijl je een spelletje wilt spelen.

Kun je het je voorstellen, even een spelletje/missie doen in de avond en dan moet je een uur filmpje kijken voor je verder kan..

"Te lang" is natuurlijk heel persoonlijk inderdaad en erg afhankelijk van het type spel ook, maar 71 minuten?

[Bor]

Death Stranding is geen spel om "even" te spelen. Daar lenen dit soort games zich echt niet goed voor. Dat geldt voor meerdere games van Kojima. Langere en lange cutscene's horen daar bij.

De ervaring is veel minder wanneer je het spel opknipt in telkens (erg) korte sessies.

[Naawz]

Herstel, dat vindt jij te kort. Vaak heeft men veel minder tijd om te gamen naarmate er meer verantwoordelijkheden in je leven sluipen

[Reactie gewijzigd door Naawz op 24 juni 2025 15:18]

[Bor]

Dat klopt helemaal en heel veel games zijn dan prima speelbaar. Een epos als Death Stranding (of vrijwel elke andere modernere Kojima) niet zo geschikt voor je. Het spel is spel is echt niet gemaakt voor korte spelsessies. Zie bv de langere cutscene's en langere missies.

[menne]

Tegelijkertijd kan een developer het wel faciliteren voor de mensen die enkel in korte sessies kunnen gamen. Door QoL dingen te implementeren die dit beter maken. Zoals een waarschuwing bij een zeer lange cutscene en een save mogelijkheid, etc. Een film van 4 uur is ook niet voor iedereen weggelegd, en de “beste ervaring” zal vast zijn als je hem in één keer kijkt. Toch ben ik blij als ik zo’n film in 3 delen kan kijken door zelf te stoppen en weer te starten op elk gewenst moment.

Het neigt naar nogal een elitaire mening om te claimen dat die games dan maar niet voor je geschikt zijn, omdat dit nou maar eenmaal bij de “ervaring” hoort… een developer kan daar echt wel wat dingen voor implementeren.

[Reactie gewijzigd door menne op 24 juni 2025 17:50]

[Mutatie]

Daar zijn andere games dan voor. Kojima maakt filmische games. Wil je dat dan is er een wereld aan andere games. Je gaat ook geen Doom spelen en dan roepen dat het geen jrpg is. Wees blij dat het allemaal bestaat.

[emeralda]

Maar wat misschien wel handig is dat je kan saven af en toe tussen cutscenes.

[Mutatie]

Dat zou inderdaad een goede optie zijn

[menne]

Zou eigenlijk netjes zijn als er eerst een melding komt van “a long cutscene will start, do you want save now?” of zoiets. Dan kun je saven en besluiten het op een ander moment daar weer op te pakken als je tijd hebt.

[IlIlIllII]

Eigenlijk bizar dat dit gewoon niet is gedaan. Zonder voorkennis kun je onmogelijk weten wanneer zo'n lange cutscene begint. Denk je dat je het spel nog even rustig kunt spelen (omdat je bijv. een afspraak hebt staan die pas over een uur is), lijkt het gewoon een eindeloze cutscene te zijn. Hé shit, nu kom ik te laat voor mijn afspraak! Nou, spel net voor het eind afsluiten en morgen weer verder.

De volgende dag kom je erachter dat je twee opties hebt. Een groot deel van de cutscene opnieuw kijken, of de hele cutscene overslaan. Hervatten vanaf een specifiek tijdstip gaat simpelweg niet. Nu heb je gelukkig nog dingen zoals YouTube die soelaas bieden anno 2025 in zo'n situatie (je kunt de hele cutscene op je gemak kijken), maar in 2008 was dat een stuk moeilijker.

Lang verhaal kort: een waarschuwing had er absoluut moeten zijn bij een cutscene van deze lengte, alsook de optie om vooruit/achteruit te skippen in de video timeline.

[chrisboers]

Je kan bij een cutscene precies goed hoe lang deze nog duurt, als je hem pauzeert. Dan weet je of je de rest 'nog even' kijkt of niet. Ook zijn veel cutscenes in delen opgedeeld. Je kan dus delen overslaan, als je die al gezien hebt.

[Bor]

Als je cutscene's overslaat heb je geen mogelijkheid meer om dit eenvoudig terug te kijken en mis je een (vaak belangrijk) deel van het verhaal.

[chrisboers]

De game heeft een codex, waarin 'the story so far' constant bijgewerkt wordt. Je kan altijd nalezen welke scenes je gemist hebt en wat er gebeurt.

Ik zie het probleem niet.

[Bor]

Het verschil tussen het bekijken van de cutscene's en het lezen van een samenvatting in de codex is in mijn ogen wat betreft beleving enorm. Death Stranding is een immersive ervaring. Daar past het vertellen van het verhaal middels een codex echt een stuk minder goed bij. Daarbij vind ik het teruglezen zelf ook een stuk minder prettig te volgen.

[chrisboers]

De codex zorgt ervoor dat jet net 'een belangrijk stuk van het verhaal mist'. Natuurlijk is het leuker/beter om de hele cutscene te kijken.

[Jorrie]

Ja maar, je speelt MGS ook niet 'even'. Je weet waar je aan begint met dit soort games.

[corival]

In 71 minuten kon je Metal Gear op de MSX 100% uitspelen

[bamboe]

die 71 minuten sloeg op de cutscene van een andere game,
er staat nergends dat het bij deze game ook zo lang is.

[phoenix2149]

Dat was duidelijk. De comment ging ook niet over de (al dan niet) te lange cutscenes in DS2, maar over het relativeren van wat als lang beschouwd wordt.

[emeralda]

Death Stranding 1 had op het eind ook een hele lange cutscene. Ik vond het geweldig maar je moet er wel voor open staan.

[grimlock]

Wie zegt dat ik in een spel wil rondrennen als primaire goal? Misschien wil ik wel van een verhaal genieten, de graphics, de sociale aspecten en binnen dit geheel vrij bewegen en mijn keuzes maken. Spelen betekent niet actief op je knoppen rammen, maar in deze context een fictieve wereld een eigen invulling geven.

[phoenix2149]

Begrijp niet zo goed hoe je erbij komt dat ik het idee heb dat "even een missie doen" betekent dt ik wil knallen en knoppen rammen.

Ik begrijp heel goed hoe het spel in elkaar steekt, heb er al behoorlijk wat uur inzitten en nog nauwelijks de oppervlakte geraakt denk ik.

In dit spel kun je ook kiezen om een missie/delivery uit te voeren, misschien twee mocht tijd het toelaten. Als je dan ineens een cutscene krijgt van 71 minuten, hoe goed en belangrijk en wow het is, is echt heel lang als je maar even de tijd had.

[RoamingZombie]

Oh, kom op. Het is speelfilm lengte. Dat heeft niets meer met gamen te maken.

[Armselig]

Goeie deal toch, een game en je krijgt er nog een film bij ook!

[rubenkemp]

Dit gevoel had ik bij Cyberpunk. Alleen zijn daar de cutscenes interactief dus voelde het minder lang.

[Kheos]

Ja, zo kan ik het ook.

Dan breng ik wel een game uit met hyper-realistic graphics, dynamic weather patterns, realistic npc behavior... En steek ik enkel een kaartje voor een dagje Efteling in de doos

[Enigmus]

Je kijkt met conventionele ogen naar een spel dat duidelijk een specifiek doelgroep aanspreekt. Een game als filmische ervaring is geen taboe meer en van Kojima kan je verwachten dat de cutscenes lang duren, het is zijn trademark. Hij wijkt dus af van wat jij als normaal beschouwt en gezien er voldoende mensen zijn die zich willen laten meeslepen/verrijken door een complex en origineel verhaal, sociaal commentaar, emotie, en uiteindelijk een conclusie zitten bij hem goed.

[Obfzk8R]

Lange cutscene die ook niet te skippen is? In ieder geval voor mij een reden om niet aan het spel te beginnen. Ooit heb ik het bij Epic voor de PC gratis binnengehaald, maar nog niet aan begonnen. Telkens uitgesteld omdat ik er goed voor wilde gaan zitten, maar nu weet ik zeker dat ik er zeker niet aan ga beginnen. Ondanks de mooie graphics en animaties.

[bamboe]

Ik heb hem ook nog liggen om te spelen in de epic game store, vroeger gaven ze toch echt betere games weg dan nu. Maar om een spel niet te spelen om een cutscene is ook wel overdreven.
Google laat weten dat de langste cut scene 31 minuten is in deel 1, dat is wel lang en je hebt wel een punt, maar het is ook wel weer zo dat je bij deze game er in word gezogen alsof je in een film aan het spelen bent.
Ik ga hem wel een keer proberen maar eerst mijn pc upgraden want mijn 1650 4Gb is niet echt optimaal om er van te gaan genieten.

[juulian]

de lore uit die ellenlange cutscenes kan je ook gewoon gedurende gameplay prijsgeven. Dit geeft eerder het idee dat Kojima te beperkt is in zijn manier van verhalen vertellen.

[jellybrah]

Metal gear solid 1 tot en met 5 zijn geweldige games. In 2 en 4 zijn de cutscenes ook te lang(dradig) en hoort naar mijn inziens niet in games thuis. Waarom het toch games zijn die je moet spelen? Omdat ze de gameplay ook meebrengen; uitgebreid, diepgaand en gewoon keigoed uitgewerkt. Na Death stranding bij een vriend geprobeerd te hebben kun je, tsja- subjectief stellen dat de gameplay niet als een huis staat. Of dit bij deel 2 ook het geval is weet ik niet.

[Kwistnix]

Dat geldt voor mij ook. Ik focus mij voornamelijk op story-driven SP games en daar kan ik echt van genieten, maar ik kan echt helemaal niks met Kojima games. Ik heb alle lof waar de beste man mee overladen wordt eigenlijk ook nooit begrepen. Het is mij allemaal veel te absurd en zijn van die langgerekte, slecht vertelde verhalen. Het kan mij echt niet boeien. Cultuur dingetje ook misschien, ik trek Japanse media in algemene zin sowieso niet opperbest.

[Jay47]

Skippen is ook een optie.......

[Bulls]

En dan weer klagen dat ze er niets van snappen 🤣

[Jay47]

Ja idd het is ook nooit goed 😂

[juulian]

Hij zou natuurlijk ook een voorbeeld kunnen nemen aan Rockstar of aan Remedie. Ontzettend uitgebreide lore, die gewoon mooi in balans is met de gameplay.

[D.D.R]

Heb je uberhaupt MGS 1, 2 en 3 gespeeld? Zo niet, is het vrij zinloos wat je zegt. Sommige mensen willen domme spellen. Snel, inhoudloos, hersenloos en sommige mensen houden van filmische, verhalende spellen. Kwestie van (domme) smaak. tja.

[Sandor_Clegane]

Snel en hersenloos zijn niet gelinkt.

[RoamingZombie]

Ik heb 1 en 2 gespeeld. Maar wat heeft dat te maken met het feit dat ik sommige cutscenes te lang vind. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van gave cutscenes maar er zit toch echt wel een grens aan de acceptabele lengte.

[centr1no]

Je kunt van van filmische, verhalende spellen houden wat je wilt maar als de gameplay urenlang niet bepaald enerverend is, er amper een hint gegeven wordt waarom je dat uren lang moet doen en die cutscenes wel intrigerend zijn maar mij niet de motivatie geven om weer uren met pakketjes te klooien tot de volgende hint van een verhaal dan is dat niet simpelweg een kwestie van (domme) smaak.
Er zijn genoeg games die een verhaal langzaam ontrafelen en je aan de hand van missies o.i.d. steeds hints en informatie voeren naar het 'eindpunt' toe maar niemand daarvan zegt dat je 'vol moet houden', 'door het begin heen moet' en dat soort flauwekul.
Als een film, serie of game het om wat voor reden dan ook niet voor elkaar krijgt om de aandacht van mensen vast te houden dan slaat het de plank mis.
De Death Stranding games zitten daarmee in een niche die leuk is voor de fans en misschien een enkele doorbijter die niets beters te doen heeft.
De uren die ik schijnbaar in (voor mij) niet interessante gameplay moet steken om uit te vinden wat Kojima verzonnen heeft zijn dat mij niet waard.

[Raem]

Haha get off your high horse. Een game met lange cutscenes staat niet gelijk een een intelligent spel met moeilijke filosofische boodschappen. En een game zonder cutscenes staat niet gelijk aan een dom inhoudloos spel.

Ik kan natuurlijk ook gewoon zeggen dat sommige mensen slecht zijn in gamen, een slecht reactievermogen hebben en daarom games willen met lange cutscenes, simpele gameplay en een lage learning curve. Kwestie van (domme) smaak.

[Reactie gewijzigd door Raem op 24 juni 2025 09:22]

[RVervuurt]

Holy shit, gatekeeping much? Er is echt wel een mooie balans te vinden tussen 71 minuten cutscene en 0 minuten cutscene, dat maakt niet meteen dat een persoon een domme smaak heeft...

Doe ff normaal zeg.

[MornixRS]

Eens. Ik ervaar dit eigenlijk ook nooit als een probleem.

[Jaldea]

Ik kon me er in de laatste COD 7? Die ik heb gespeeld er wel aan ergeren, maar dat kwam door de 20 min speeltijd en vervolgens 5 min clubscene die erna volgde om 't verhaal uit te leggen, vervolgens weer met een compleet nieuw personage en uitrusting in een ander deel van de wereld een random missie te doen.

Ik begrijp dat het interessant is voor het verhaal, maar de korte missies die tot een groter plaatje leiden. Ik stoorde me enorm aan en heb dan liever dat ik wat langer in een deel van het verhaal hetzelfde personage speel om er een band mee op te bouwen en gevoel krijg dat ik ergens progressie in behaal.

In een spel als deze zou ik me goed kunnen indenken dat een cutscenes van 10 -15 min te hebben die het verhaal toelicht, de gameplay tussen scenes zal hier dan ook minsten een aantal uur zijn.

[Kees]

Ik vond het op een gegeven moment wel een minpuntje bij de vorige game. Vooral als er een cutscene begon als je eigenlijk net klaar was met een missie en de game wilde afsluiten. En overslaan is ook niet perse een optie, want dan mis je het hele verhaal. En dan moet je wachten tot de cutscene over is voordat je kan saven.

Overigens vond ik dat ook vervelend bij overgangen. Op een gegeven moment had je wel gezien hoe hij voor de 100'ste keer met een lift afdaalde in een bunker [skip], ging slapen [skip], wakker werd [skip], bloed doneerde [skip] en rechtop ging zitten [skip] alleen omdat je even snel naar het menu wilde. En omdat je het niet in 1 keer alles kon overslaan begon het best irritant te worden.

[LuucTV]

Het is inderdaad een subjectief iets. Zelf heb ik er niet heel snel problemen mee, maar in deze game valt het mede op door de structuur van het spel, dat is opgedeeld in Hoofdstukken. Sommige hoofdstukken voelen daardoor soms wat uit balans doordat het meer cutscenes zijn dan gameplay, waardoor je bij bepaalde cutscenes wel eens meer dan 10 minuten naar een scene zit te kijken. Het origineel had hetzelfde af en toe.

[The Zep Man]

Is een lange cutscene echt een nadeel als een story game als dit?

Dit is een spel van Kojima. Met "lang" bedoelt @LuucTV waarschijnlijk echt lang.

Zelfs voor spellen die meer leunen op verhaal dan op gameplay is er een omslagmoment waarbij je beter gewoon een film of serie kan opzetten. En dat kan dan ook binnenkort voor Death Stranding.

[HADES2001]

bij sommige games is het juist een mooie pauze. Speel momenteel Zenless Zone Zero, de combat is best snelle button mashing dus dan is 5-10 minuten cutscenes een mooie pauze voor je vingers. een spel als dit wat om het verhaal draait totaal ok denk ik. (zelf nog niet gespeeld en wil geen spoilers nog)

[killergrave]

MGS4 - Guns of the Patriots stijl Cutscenes en verhaal..... Een spel van dat kaliber gaan we niet snel meer zien Jammer.

[Reactie gewijzigd door killergrave op 23 juni 2025 15:13]

[Finraziel]

Bij deel 1 vond ik het vooral vervelend dat het wat slecht verdeeld leek. In het begin had ik het idee dat ik een serie zat te kijken in plaats van een game te spelen, later snakte ik naar verhaal progressie en kwam er maar niks. Zou ook kunnen dat ik me misschien te veel af had laten leiden door side content (maar ben nooit meer teruggekeerd bij de game). Verder zou het ook minder een issue zijn als je kunt pauzeren en saven in cutscenes en liefst ook terug kijken als je iets gemist hebt, maar vaak kunnen dat soort dingen niet. Pauzeren kon wel geloof ik in deel 1, maar is in games in het algemeen nog wel eens een issue... Krijg je een filmpje terwijl je irl gestoord wordt en dan is het gokken... Zou escape me een pauze menu geven... Of skip ik het hele filmpje en ben ik fucked omdat ik verhaal niet meer snap?

[Reactie gewijzigd door Finraziel op 23 juni 2025 15:16]

[Zoijar]

Is een lange cutscene echt een nadeel als een story game als dit? Ik heb juist liever dat ze lekker lang zijn dan speelt het als een film. Maar dit zou wel persoonlijk zijn.

Ik ben deel 1 gestopt mede vanwege de (lengte van de)cut scenes. Wat andere hier ook zeggen, vaak moest je verplicht een half uur "tv kijken" zonder te weten op welk moment. Ook aan het begin was het dramatisch: volstrekt onduidelijk waar het over ging, of wat je uberhaupt moest doen als gameplay, maar kijk eerst even deze vreemde fever-dream film van 1.5 uur...

[Yonix]

Ik heb dit kritiekpuntje op de cutscenes in DS ook nooit begrepen. Voor mij was het juist een belangrijk onderdeel van het spel en voegde het heel veel toe, juist omdat het zo goed was uitgewerkt.

Ik kijk, in ieder geval, met veel plezier uit naar DS2.

[bie100]

Ik hou persoonlijk niet van een lange cutscene vooral als je het niet weg kan drukken verschrikkelijk

[SkylgerNL]

Ik heb genoten van deel 1 qua gameplay. Het verhaal was niks voor mij. zeker het einde trok ik totaal niet. Ik overweeg serieus bij deel 2 elke cut scene te skippen.

[Bender]

Ik wil liever helemaal geen cutscenes.

Ik wil het spel spelen, het verhaal spelen. Ik ga juist geen film kijken maar gamen om de film te beleven door het te spelen.

[Jittikmieger]

Ik heb een hekel aan cutscenes. Wat mij betreft schrijf je dat met een K. Ik speel een game om te spelen, niet om te kijken! Als cutscenes langer dan een paar minuten zijn, haak ik af en speel ik de game niet meer (of ik probeer het daarna nog een paar keer en haak dan af).

Ik heb de eerste Death Stranding gratis gekregen op Epic en geprobeerd te spelen, maar vanwege de cutscenes ben ik afgehaakt. Deze game zal ik dan ook niet spelen.

[WouterL]

Helaas? Een review is per definitie subjectief. Anders heet het een beschouwing.

[TheProst]

Game ziet er grafisch heel goed uit. Alleen het deel "Death Stranding 2 is in de basis opnieuw een ‘wandelsimulator’," Schikt mij wel behoorlijk af. Toch maar wachten op gameplay of naar eerste deel kijken op YT. (Nooit wat van mee gekregen of van gehoort)

[The Zep Man]

Toch maar wachten op gameplay of naar eerste deel kijken op YT. (Nooit wat van mee gekregen of van gehoort)

Als je twijfelt dan kan je het eerste deel regelmatig in de aanbieding vinden. Het is niet voor iedereen. Ik ben erdoorheen geslenterd, grotendeels op een Steam Deck. Het was OK, maar een beetje overhyped. Als ik deel 2 ooit ga spelen dan wacht ik eerst wel even op een goede aanbieding. Overigens is deel 2 nog niet eens uit voor PC.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 23 juni 2025 14:35]

[TheProst]

Oke dankjewel. Voor wat zou je hem aanraden. PC of PS5?

[The Zep Man]

Ik speel zelf alleen op PC (Deck en spel-PC), dus ik denk niet dat ik een volledig neutrale mening kan geven.

Zelf zou ik kiezen voor PC met een controller (of een Deck). De prijs is lager. Zo is deel 1 nu in de aanbieding op Steam. Al heb je problemen met draaien en je hebt het spel gekocht via Steam, dan kan je het bij minder dan twee uur gespeeld te hebben retourneren en het volledige aankoopbedrag terugkrijgen. Het technisch risico is daarmee aardig afgedekt.

Gameplay bestaat met name uit het bezorgen van pakketjes. Eerst doe je dat te voet. Later krijg je wat voertuigen en krijg je ook de mogelijkheid om kabelbanen te gebruiken. Infrastructuur (vaste wegen en dynamische kabelbanen) leggen spelers zelf aan. Gebouwde zaken van andere spelers kunnen voorkomen in jouw wereld, waar je het beste gebruik van kan maken omdat je eigen bouwmiddelen beperkt zijn. Andersom kunnen jouw bouwsels in de wereld van anderen voorkomen.

Er zijn wel wat gevaren onderweg. Zo moet je oppassen waar je loopt (je kan uitglijden, struikelen, etc.). Ook zijn er andere mensen die je wel tijdelijk kan uitschakelen maar die je niet wilt vermoorden. In-game wordt uitgelegd waarom dat zo is. Het schieten in het spel is redelijk brak, maar dat hoef je gelukkig niet vaak te doen. Ook is het spel best wel vergevingsgezind qua timing.

Je begint het spel in een eerste gebied. Dit is een tutorial waarbij (ik schat) je zo'n 4-6 uur mee bezig zal zijn. Daarna kom je in het tweede gebied aan en opent de wereld. Je kan terugkeren naar het eerste gebied wanneer gewenst, dus wees niet bang dat je wat mist. Als je serieus het spel wilt spelen, probeer dan het tweede gebied te bereiken en dan pas te beoordelen of je er nog zin in hebt.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 23 juni 2025 19:43]

[PeaceNlove]

Je kan ze wel vermoorden in deel 1, je moet ze dan alleen wel netjes een lijkzakje inschuiven en vervolgens naar het crematorium brengen, dan heeft het niet de nadelige effecten die het anders wel zou hebben. Voordeel is dan ook dat die basis voor langere tijd leeg blijft en je er rustig je route doorheen kan laten lopen zonder weer een gevecht te moeten aangaan.

[The Zep Man]

Ik had het over "willen" vermoorden, niet "kunnen". In mijn ervaring is het vlotter om ze tijdelijk uit te schakelen dan om om de zoveel bezoeken een rit naar het crematorium te maken.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 24 juni 2025 06:00]

[IlIlIllII]

Om iets meer in te gaan op het technische aspect: Death Stranding 1 draait als een zonnetje op de meeste hardware. Niveautje RTX 2070 is al genoeg voor een goeie ervaring die bijna vergelijkbaar is met PS5 (1800p 60fps in performance mode). Het spel heeft geen last van stuttering of andere afleidende mankementen. Tevens ondersteunt het netjes FSR, XeSS en DLSS, waarbij dat laatste uiteraard een pré is t.o.v. PS5.

[phoenix2149]

Ligt er denk ik aan waar je hem het goedkoopste kunt krijgen misschien om even te proberen. Op PS5 zit hij nu in PSN+ extra of je kunt hem kopen voor 38 euro. Op steam is hij nu 15 euro.

Ik kan me herinneren dat ik het echt wel een leuke game vond, maar nadat ik andere games speelde, zoals TLOU2 en Dead Space, ben ik er weer volledig uit en moet ik eigenlijk opnieuw beginnen. Gezien tijdsdruk vind ik dit nu nog te veel moeite.

[VySio]

Als je een PS5 hebt: deel 1 zit in het Extra-abonnement. Vond ik fijn, want na ~6 uur spelen en de zoveelste lange wandeling was ik er eigenlijk wel klaar mee. Jammer, want het verhaal sprak me aan, maar de gameplay vond ik grotendeels tergend saai.

[TheProst]

Ow top, ik heb het extra abbonement. hartelijk dank hiervoor!

[Pepperoni]

Het is zeker niet voor iedereen en je hoofd moet staan naar het type spel, ik ben een keer afgehaakt in Act 1 en toen een paar jaar later in een ruk uitgespeeld en ik heb het nu wel hoog in m'n persoonlijke lijstje met top spellen staan. Als je er in zit en ik mee gaat is het echt een bijzondere ervaring. Dus wat jij zei, lekker deel 1 kopen in een aanbieding en proberen.

[sdziscool]

Dit voelt als klagen dat de nieuwe FIFA weer een voetbalsimulator is. Death stranding als gameseries is gewoon gebaseerd op rondwandelen dus beetje vreemd dat het je verrast.

[TheProst]

of naar eerste deel kijken op YT.(Nooit wat van mee gekregen of van gehoort)

Hiermee bedoelde ik al te zeggen dat ik deel 1 niet kende vandaar dat ik ook zei maar eerst even op YT kijken naar deel 1. tevens heb ik nergens gezegd dat dit mij verrast. Alleen dat als ik hoor dat het een wandelsimulator lijkt dat dat mij afschikt.

[chrisboers]

'Wandelsimulator' is ook wel flink overtrokken. Ja, je trekt regelmatig van punt a naar b en dan naar c, maar je moet wel degelijk je route goed bepalen, bergenbeklimmen, infrastructuur aanleggen (een netwerk van ziplines aanleggen of wegen herstellen), ondode monsters vermijden of vijandig gebied doorkruisen.
Het is echt wel wat meer dan wat vaak onder een walking sim bedacht wordt.
DS2 doet dit overigens wel veel beter. je krijgt al heel snel de beschikking over voertuigen, wegen aanleggen gaat sneller (zeker in het begin) en er is meer combat.
Ik begrijp dat het makkelijk bekt om 'walking sim' te roepen, maar dat doet de game (en zeker dit tweede deel) veel te kort.

[TheProst]

Oke,VySio gaf al aan dat deel 1 op PS5 extra gratis is. ga die eerst proberen. Als die niet bevalt dan hoef ik deel 2 ook niet te proberen. Jouw uitleg klinkt in ieder geval al beter dan het een Wandelsimulator te noemen.

[Armselig]

Je zegt het al, je kan gewoon gameplay van het eerste deel op youtube bekijken en dan weet je grotendeels wat je kan verwachten. En kunnen we Alstublieft ophouden met de game een walking sim noemen? Als het je vooral om de graphics gaat is er vast veel ander leuks. Voel je vooral niet verplicht om een game te kopen waarvan je al bijna zeker weet dat het niks voor jou is maar die je enkel wil hebben omdat het er mooi uitziet.

[TheProst]

Alstublieft ophouden met de game een walking sim noemen?

Lijkt mij inderdaad ook slim. Voor mensen zoals ik die de game niet kennen kan dit al meteen afschikken terwijl voor wat ik gezien heb tot nu toe en best goede game is. Voor de Graphics van 2 zien er abnormaal goed uit.

[Bor]

En kunnen we Alstublieft ophouden met de game een walking sim noemen?

Iedereen die dat doet heeft het spel relatief kort gespeeld en is waarschijnlijk niet tot de voertuigen en andere manieren van transport gekomen.

[ruftman]

Deel 1 heb ik geprobeerd, maar door het erg veel en saaie wandelen heb ik er op een gegeven moment de brui aan gegeven. Hoe mooi het spel ook was. Gelukkig had ik hem gratis via de Epic Gamestore,

[Bender]

Ik heb deel 1 gekocht en gespeeld, maar het was in ieder geval niet mijn game.

Teveel herhalend vond eigenlijk gewoon vrij weinig aan het wandel aspect.

[sdziscool]

Haha mooie review!
Had zelf grappig genoeg liever meer impactvolle management gezien en meer lopen en minder vechten/encounters.
Ik denk niet dat mijn wensen het goed zouden doen bij het algemene publiek maar toch was dat juist wat DS1 voor mij zo speciaal maakte. Mijn favo elementen in DS1 waren dan ook de pizza missies, niet omdat ze grappig waren, maar omdat je echt een impactvolle diegetic/emergent gameplay mechanic had: de game hield bij of je pizza wel rechtop bleef dus je moest super creatief worden met je routes.
In DS1 vond ik de toevoeging van de motors etc beetje jammer, IPV lopen werd het gewoon kijken hoe makkelijk je met de motor ergens doorheen kon rammen.

[Nyarlathotep]

Het is ook wel realistisch dat Sam wat ouder en wijzer is geworden, en zodoende wat beter om kan gaan met zijn leveringen en de omgeving.
En twee keer exact dezelfde game is ook niet iets waar je veel punten mee scoort.

De motorvoertuigen waren natuurlijk ook optioneel, net als b.v. de speed skeleton. De game liet je vrij in de uitvoering van je missies. Dat zal in deel twee niet veel anders zijn denk ik.

[sdziscool]

Haha, ik zou niet DS1 nog een keer willen, ik zou veel meer management willen zien, zoals het niet kunnen stapelen van bepaalde pakettjes, of items die elkaar eigenlijk niet mogen aanraken, pakketjes die niet te warm of koud mogen worden, of in de buurt komen van een electricsch veld oid, en daarnaast een verdiepend kampeersysteem erbij zodat je onderweg ook nog een geschikte plaats moet vinden om je energie te recoveren.
Ik denk dat dit had gekund maarja, daar zitten weinig anderen op te wachten.

[chrisboers]

Er zijn nog steeds (of juist meer) prioriteitsmissies. Tijd, kwaliteit ed zijn daarbij nog steeds van belang. Je krijgt er zelfs speciale beloningen voor als je die met een 'S' completeert.

[meneerdeuil]

Kojima blijft de enige die een wandelsimulator met vrachtbeheer kan verkopen als diepzinnige sci-fi. DS2 lijkt vooral: méér, mooier en nóg langer. Combat is beter, maar cutscenes ook weer ellenlang. Geweldige techshow op PS5, maar of je het leuk vindt, hangt er vooral vanaf of je zin hebt in pakketjes rondbrengen met een hoop drama.

[Abletonlive]

Het is ok als je geen interactie aan kan gaan met diepzinnige sci-fi, betekent niet dat je je best hoeft te doen om het voor andere te verpesten

[Bor]

Zo veel zin in! Death Stranding heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Ik heb er heel wat uren in zitten. Hyped!

[Verderf]

Ik had toendertijd DS1 gekocht, de collectors edition zelfs.
2 uur gespeeld en toen dacht ik "wat is dit" en weg gelegd.

2 jaar later een keer tijdens een sale gekocht op de pc, doorgezet en echt binnen no time was het 1 van mijn favorite game die ik ooit gespeeld had.

DS1 had gewoon wat tijd nodig om echt te klikken bij mensen heb ik het idee.

Zoveel zin in!

[Reactie gewijzigd door Verderf op 23 juni 2025 16:17]

[yannienl]

Erg lange cutscenes, kom op tweakers...
Ik heb me super vermaakt met deel 1, ik was vroeger ook gek op Pieter Post dus tsja...
Maar heilige balzak, 80 euro is wel weer flink, 90 euro voor de digital edition met eerder toegang...

Maar ja, Kojima, knip gaat maar weer open...

[418O2]

Triple A games zijn 80 euro en ik zie dat niet snel minder worden, dus wen d'r maar aan

[Enterprise1701]

Had me zo veel verheugd op dit spel, maar toen zag ik het, het is een PS5 exclusive, erg jammer, dan maar 1 jaar wachten.

[paulbenard]

Gelukkig komt het in ieder geval nog uit op PC. Zelf net pas toegekomen aan DS1 dus ik kan nog wel even wachten. Deel 1 spelen is het in ieder geval al dubbel en dwars waard

[Enterprise1701]

Oh groot gelijk hoor, deel 1 is geweldig.

[slijkie]

Lijkt mij een leuke game, enige minpunt voor mij is dat het niet op de Xbox (voorlopig) uitkomt.

De originele Death Stranding kwam na 5 jaar wel eindelijk naar Xbox, maar dat is wel erg lang.

Maargoed, er is dus wel hoop.

[Hulleman]

Zal wel weer even duren.

[XO101]

Wat ik vooral met dit soort releases heb, je weet dat er over +/- 1,5 jaar weer een soort ultimate versie komt, directors cut etc. Daardoor zou ik de game nu niet willen hebben, onafhankelijk van de prijs.

Deel 1 was wel bijzonder, en dit zijn in mijn ogen wel van die games voor op een groot scherm en 0 afleiding. Anders kan ik mij voorstellen dat je er niet door gegrepen wordt.

[uchiha tijntje]

Ik heb vorig jaar deel 1 gespeeld en heb me daar uiteindelijk erg mee vermaakt. Die game had volgens mij echter voor heel veel mensen wat verschillends te bieden.

Voor mij was het bouwen van een goed infrastructuur systeem en het bezorgen van pakketjes de catch die me vele uren plezier had bezorgd. Wat me in de game echter tegenstond was het combat systeem. Dat had van mij compleet weggelaten kunnen worden. Ook de "grote bossbattles" vond ik eerder irritant dan dat het voor mij wat toevoegde. Ook het verhaal kon me na een intrigerend begin met geweldige setpieces en muziek uiteindelijk totaal niet meer boeien. Het was Kojima's in het kwadraat, waardoor ik in MGS4 uiteindelijk ook ben afgehaakt. Ik heb uiteindelijk gekozen om toch alle cutscenes te kijken om te zien of het me toch kon pakken, maar dat was helaas niet gelukt. Ik vermoed dat deel 2 niet anders zal zijn.

Echter kom ik gamers tegen die het compleet tegenover gestelde hebben ervaren. Ik denk niet dat er veel games zijn die zo verschillend beleefd kunnen worden door gamers.