The Saboteur

Ierse anti-held

Wie aan de Tweede Wereldoorlog denkt, ziet waarschijnlijk beelden van duizenden soldaten die een strand bestormen, grootschalige bombardementen en massa's Duitse soldaten in uniformen met hakenkruizen. De eerste gedachte zal niet snel uitgaan naar de individuen die met betrekkelijk kleine acties grote schade toebrachten aan de Duitse Wehrmacht. Deze verzetsstrijders, die een belangrijke rol speelden in de strijd tegen Nazi-Duitsland, werkten vaak samen met de Geallieerden.

Verschijnt op: Xbox 360, PlayStation 3, pc

The Saboteur

Het door Pandemic ontwikkelde spel The Saboteur draait om Sean Devlin, die de rol uit de titel van de game op zich neemt. Zijn personage is niet uit de lucht gegrepen, maar gebaseerd op een oorlogsheld die echt heeft bestaan. William Grover-Williams was een coureur die voor de oorlog rondreed in een klasse die kan worden beschouwd als de Formule 1 van die tijd. Toen de oorlog uitbrak stationeerden de Engelsen Grover-Williams in Frankrijk, om er de Duitsers van achter de linies tegen te werken. De keuze voor Grover-Williams was niet onlogisch; dankzij zijn racecarrière sprak hij behalve Engels ook vloeiend Frans.

Geen stereotype held

Sean Devlin is dus losjes gebaseerd op William Grover-Williams, al is hij geen volledig evenbeeld. In eerste instantie negeert Sean de oorlog namelijk; hij raakt er pas bij betrokken als de Duitsers bij een race een goede vriend van hem om het leven brengen. De Ierse anti-held zint op wraak en dat is voor hem de enige reden om in actie te komen. Devlin is namelijk zeker geen stereotype held. De man is vooral een 'prima donna' die voornamelijk voor zichzelf leeft.

The Saboteur speelt zich, enkele missies uitgezonderd, voornamelijk af in het bezette Parijs. De metropool is niet op schaal nagebouwd, maar er wel op gebaseerd. Er zijn verschillende herkenbare elementen in verwerkt, waarvan sommige wat overdreven worden weergegeven. Zo is de stad een beetje een karikatuur van het Parijs uit de Tweede Wereldoorlog. Devlins thuisbasis is bijvoorbeeld een zeer uitbundig vormgegeven cabaret-club annex bordeel. Meer realistisch is dat Sean overal op kan klimmen. Als een element in de omgeving eruit ziet alsof je er op kunt klimmen, dan kan het ook. Wil je in een hoog gebouw klauteren om overzicht te krijgen, dan kan dat dus.

Gevarieerd saboteren

Aan de in-game opbouw van Parijs valt vooral op dat er zowel kleurrijke gebieden zijn als gebieden die in zwart-wit worden weergegeven. Weergave in zwart-wit duidt op gebieden die bezet zijn door de Duitsers, en die staan tegenover de kleurrijke gebieden die zijn 'bevrijd' door acties van de saboteur. De kleurstelling is een manier om de voortgang in het spel weer te geven. Bovendien werkt de tegenstelling van beide kleuren erg goed in het spel; de kleurverschillen staan voor de 'Will to Fight'. In de lichte gebieden zullen de bewoners niet meer onderdrukt zijn en jou helpen bij je missies, mocht je daar ineens op Duitse soldaten stuiten. Die hulp zul je in de bezette gebieden niet krijgen.

Zachtjes naar binnen, knallend naar buiten

Het is niet verwonderlijk dat veel actie plaats zal vinden in de zwart-witte gebieden. Devlin zal verschillende soorten missies uit moeten voeren, die allemaal zijn gericht op het ontwrichten van de Duitse oorlogsmachine. Daarbij is vaak sprake van het 'quiet in, loud out'-idee. Sean beschikt over de nodige vaardigheden als het gaat om rondsneaken en de speler heeft de beschikking over een minimap waarop alle vijanden zichtbaar zijn. Dat maakt het voor Sean iets gemakkelijker om zich door de wereld te bewegen.

Het sneaking-gedeelte beslaat slechts één aspect van de gameplay, want zoals gezegd eindigt het sneaken vaak in 'loud out'. Als de vijand eenmaal op de hoogte is van de aanwezigheid van Sean, komt een meer actievol gedeelte van de gameplay om de hoek kijken. In de live demo die wij hebben bijgewoond, zagen we een grote shoot-out waarbij Sean onder meer een dertigtal vijanden van zich af schoot, terwijl hij af en toe werd belaagd door een zeppelin. Bij de shoot-outs speelt het dekkingsysteem een belangrijke rol. The Saboteur beschikt over een automatische variant daarvan, waarbij hij vanzelf gebruik maakt van muurtjes of andere elementen die in de buurt zijn.

Afwisseling

Zo ontstaat al snel een overzichtelijk beeld van wat voor game The Saboteur wordt. Toch zullen er niet alleen standaardmissies in het spel zitten. Afwisseling is er bijvoorbeeld in de vorm van gedeelten waarin moet worden geraced. Zo zal Devlin het in een race opnemen tegen zijn concurrent, die rijdt voor een groot - op Mercedes gebaseerd - Duits merk, en zal hij zijn vaardigheden als coureur nodig hebben als hij in een auto probeert te ontsnappen aan de Duitsers. In dat soort missies is het aardig dat de speler vrij is om zijn eigen route te bepalen. De spelwereld is vrij begaanbaar, je bent dus nooit gebonden aan een eenduidige manier om van A naar B te komen.

Ook in de missiestructuur zit een beperkte vrijheid. Hoewel The Saboteur verder een lineair spel is, kan Sean op eigen houtje een aantal secundaire missies uitvoeren. Dit kan als effect hebben dat hij een nieuw wapen verdient, of dat de 'Will to Fight' in een bepaald gebied wordt verhoogd, wat soms van pas kan komen. De missies lopen uiteen van het opblazen van een communicatietoren, tot het ingrijpen wanneer je toevallig een groepje burgers tegenkomt dat wordt lastiggevallen door Duitse soldaten.

Grafisch goed

Inhoudelijk lijkt The Saboteur dus een gevarieerde, spannende game te worden. Niet zo gek, want Pandemic ontwikkelde eerder Mercenaries, dat een zeer vermakelijk spel was. Mercenaries scoorde echter niet al te hoog op het gebied van graphics. Op dat vlak zou Pandemic met The Saboteur wel eens beter uit de hoek kunnen komen. De tegenstelling in het kleurgebruik in de spelwereld is mooi uitgevoerd en het algemene niveau van de graphics ligt vrij hoog. Vooral de animatie van Sean Devlin ziet er goed uit.

Voorlopige conclusie

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat The Saboteur werd aangekondigd op de E3 gamesconventie. Als een spel zo lang in ontwikkeling is zonder dat je er al teveel van ziet, is er reden om je zorgen te maken over de ontwikkeling ervan. Pandemic lijkt echter prima op weg te zijn met The Saboteur. Het spel ziet er goed uit en wat we van de gameplay hebben gezien sprak ons erg aan. Bovendien heeft de studio nog tot eind dit jaar de tijd om de game verder te verbeteren. Met een aansprekende anti-held, een interessante spelwereld, een goede missiestructuur en prima graphics lijken nu echter al alle ingrediënten aanwezig om van The Saboteur een succes te maken.