n00b-alert
Tekken 8
Tekken 8 is een vechtspel op basis van Unreal Engine 5 en dat levert prachtige beelden op. Sommige omgevingen konden beter, maar de vechters zien er fantastisch uit. De game helpt minder ervaren vechtspelspelers op weg met een eenvoudig systeem om speciale aanvallen te kunnen doen, waardoor iedereen de spectaculairste aanvallen van Tekken 8 kan gebruiken. Voor veel gamers draait een vechtspel om losse potjes tegen elkaar, en dat kan uiteraard in Tekken 8, maar de game zet ook het verhaal rond de familie Mishima/Kazama voort. De game heeft daarnaast een goed werkende onlinemodus die spelers via een soort online arcadehal als hub aan elkaar verbindt. Tekken 8 is al met al dus een meer dan waardig volgend hoofdstuk in de langlopende serie.
Soms ben ik jaloers op mijn collega’s. Zij die schrijven over televisies, smartphones of videokaarten, krijgen doorgaans vergelijkbare producten in handen. De ene telefoon is de andere niet, maar ze beschikken allemaal over een scherm, een accu, een processor, antennes en ga zo maar door. Best overzichtelijk. De wereld van games lijkt meer op het palet van een schilder; er zijn talloze kleuren in diverse tinten. Je kent er wellicht een paar heel goed, een paar een beetje, maar de rest? Dat is precies het probleem met games. Wil je alle genres even diepgaand kennen, dan heb je meer dan 24 uur per dag nodig. Enfin, een hoop woorden om te zeggen: ik weet heel weinig van fightinggames.
Dat komt niet doordat ik ze nooit gespeeld heb. Sterker nog, mijn leven als gamer kent met onder meer de eerste Mortal Kombat-games en Street Fighter II: Champions Edition op de Mega Drive en Tekken 3 op de eerste PlayStation een aantal games die ik ongelooflijk veel gespeeld heb. Maar waar dat bij de ene gamer de basis is voor een nimmer aflatende passie voor vechtspellen, verloor ik door de jaren heen de interesse een beetje. Af en toe kwam er nog weleens een Mortal Kombat of Soul Calibur voorbij, maar een echte vechtspelspeler ben ik niet meer geworden. Het is voor mij daarom niet mogelijk om Tekken 8 als vechtspel op waarde te schatten ten opzichte van andere games in het genre.
Waarom is dat belangrijk? Nou, het is wel handig om te weten wat mijn perspectief is. Vechtspellen zijn games waarin hardcore spelers meestal één personage als ‘main’ hebben. Er gaan tientallen uren zitten in het uitpluizen en aanleren van de ins en outs van zo’n personage. We hebben het dan over een mate van controle die ik nog nooit gehad heb in een dergelijke game. Mijn niveau is meer dit: ik druk lukraak op knoppen, ontdek daarbij soms speciale moves of combo’s die handig blijken en die ik daarna gericht weet te gebruiken; daar stopt de diepgang. Een beetje gechargeerd natuurlijk, maar het gaat erom dat het vaak de subtielste details zijn die bepalen waar een fightinggame terechtkomt in de eeuwige ranglijst der vechtspellen. Die kleine details en fijnere nuances zie en voel ik niet. Wat ik je wel kan vertellen, is of dit spel ook nog een beetje te doen en leuk is voor minder begenadigde gamers, of voor gamers die, net als ik, geen zin of tijd hebben om zich in de movesets van de personages te verdiepen.
Heat, Rage en specials
De belangrijkste toevoeging aan de gameplay van Tekken 8 vergeleken met de vorige games in de serie is Heat. Aan het begin van elke ronde start je met een volle Heat-balk, die zich onder je gezondheidsbalk bevindt. Heat kun je eenmaal per ronde inzetten en dit geeft de 32 vechters in het spel extra kracht. Wat dat inhoudt en hoe je er het best gebruik van maakt, verschilt per personage, maar dat je meer schade kunt berokkenen als Heat actief is en het gevecht hierdoor dus naar je toe kunt trekken, is evident. Sommige personages kunnen de periode dat Heat actief is verlengen door bepaalde counters te gebruiken en zo zijn er meer trucs om de Heat optimaal in te zetten. Bij Heat hoort ook de nieuwe Heat Smash, die je eenmalig kunt inzetten tijdens Heat. Deze extra sterke aanval lijkt op de Rage Art, maar is iets minder vernietigend.
Rage Art
De Rage Art is ook nog aanwezig. Dit is een speciale aanval die alle personages kunnen inzetten zodra hun gezondheid een kritiek niveau bereikt. Deze aanval levert de tegenstander aardig wat schade op en kan daardoor laat in een potje nog voor een verandering in de verhoudingen zorgen. Het inzetten van de Rage Art gaat gepaard met prachtige visuele effecten, die het gevecht tijdelijk onderbreken. Eenmaal in gang gezet, kan de Rage Art ook niet meer worden geblokkeerd of ontweken. Dat laatste kan op het moment van inzetten overigens nog wel.
:strip_exif()/i/2006406722.jpeg?f=imagearticlefull)
De aanwezigheid van Heat Smashes en Rage Arts kun je op twee manieren bekijken. Aan de ene kant doet het afbreuk aan de ‘puurheid’ van een gevecht. In een duel waar tactiek, vaardigheid en inzicht bepalen wie het best overweg kan met de vuisten en benen van een van de vechters, voelt de Rage Art misschien wat overdreven. Maar het maakt potjes die bijna beslist leken soms ineens weer spannend maken. Ik voel zelf meer voor dat laatste argument. Rage Arts zaten trouwens ook al in Tekken 7 en zijn dus niet nieuw. Bij dat spel werd ook al gezegd dat de Rage-meter verliezende spelers te makkelijk liet terugkeren in gevechten. Als je het zo bekijkt, zul je dat in Tekken 8 dus ook ervaren.
De aanwezigheid van Heat en de Rage Art zorgt er in elk geval wel voor dat minder goede spelers een duidelijke manier hebben om wat sneller tot schade te komen. Tekken 8 heeft daarnaast ook een optionele, vereenvoudigde manier van besturen, waardoor je speciale aanvallen en combo’s op een veel eenvoudigere manier kunt uitvoeren. Daarbij is de basis voor elk personage vrij overzichtelijk. Wanneer je door hebt hoe je kunt blokken en ontwijken, wordt het makkelijker om de juiste momenten te vinden om je tegenstanders aan te vallen. Zeker vechtend tegen computergestuurde personages is dat al voldoende om Tekken 8 comfortabel door te spelen. Zelfs zonder je personage door en door te kennen, is het ritme van gevechten vrij goed te leren, waardoor je er beter in kunt worden.
Aanvallen wordt beloond
In dat ritme belooft Tekken 8 ook voor gevorderde spelers een duidelijke eigen stijl met zich mee te brengen. De game legt de nadruk op een aanvallende speelstijl. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de combo’s. Een geslaagde aanval opent de deur naar een reeks aanvallen en een potentiële beslissing in je potje. Dat betekent natuurlijk niet dat je altijd maar moet aanvallen, want slecht getimede aanvallen zijn een goede prooi voor counters, maar over het algemeen is een aanvallende instelling in Tekken 8 effectiever dan een afwachtende. Dat maakt de actie minder een schaakspel, zoals in sommige andere vechtgames, en meer een lekker actieve knokpartij.
Chaotisch verhaal
Hoe die knokpartij eruitziet, hangt natuurlijk voor een belangrijk deel af van de personages waarmee gevochten wordt. Tekken 8 telt bij release een roster van 32 vechters, waarop natuurlijk veel bekende namen uit de Tekken-franchise staan. Centraal staan Kazuya Mishima en zijn zoon Jin Kazama. Zij vormen de spil in de familievete waar de verhalen in de Tekken-games al decennia om draaien. Kazuya rekende in Tekken 7 af met zijn vader, Heihachi Mishima, de leider van Mishima Zaibatsu, een privaat militair bedrijf dat in oorlog is met G Corporation, geleid door Kazuya. Belangrijker nog: Kazuya en Jin beschikken beide over de zogeheten ‘Devil Gene’, die hen in staat stelt speciale demonische krachten te gebruiken en zelfs te veranderen in een demonisch alter ego. Terwijl Kazuya in Tekken 7 zijn Devil Gene nog geheim probeerde te houden, is hij na het wegvallen van Heihachi veel minder voorzichtig geworden. In de openingsscène van Tekken 8 legt hij, in zijn demonische vorm, een groot deel van New York in puin. Jin, die gezworen heeft Kazuya te stoppen, kampt ondertussen met visioenen en is niet in staat zijn demonische vorm onder controle te houden. De rest van het verhaal staat dan ook in het teken van Jins zoektocht naar zelfcontrole, terwijl Kazuya ondertussen een nieuw King of Iron Fist Tournament organiseert voor de beste vechters ter wereld, die op die manier kunnen voorkomen dat Kazuya hun landen zal aanvallen.
Acteur Brian Cox, bekend van Troy en Succession, vat het verhaal van Tekken 1 tot en met Tekken 7 samen.
Dat verhaal… tja. Laat ik het zo zeggen: het is nogal veel. Terwijl er op de grond een oorlog woedt, reizen allerlei vechters naar een plek om een toernooi uit te vechten, waarna diezelfde vechters later ook nog meedoen aan die oorlog. Ondertussen ontwaakt een oude demoon, Azazel, bekend uit vorige Tekken-games, en tussendoor vechten Jin en Kazuya hun familievete uit, waarbij er ook nog een onverwacht personage een woordje meespreekt. Enfin, dit alles zorgt voor een aardige rij gevechten in de verhaalmodus. Je vecht daarin het vaakst met Jin Kazama, maar krijgt ook de controle over tal van andere personages, waardoor de verhaalmodus tevens een leuke kennismaking is met het roster van Tekken 8.
Overige modi wisselvallig
Je kunt overigens met elk van de personages ook nog een aparte modus in. In deze Character Stories speel je steeds een serie van vijf gevechten en als je die winnend weet af te sluiten, krijg je een korte cutscene te zien waarmee een verhaaltje rond dat specifieke personage wordt getoond. Die filmpjes zijn best leuk, maar voegen niet veel toe en deze modus wordt dan ook al snel saai. Ook de overige modi, zoals de modus waarin je een soort strandvolleybal kunt spelen in Tekken-stijl, konden mij niet echt boeien. Leuker is de Arcade Quest, waarin je een eigen avatar aanmaakt en via een serie arcades de fijne kneepjes van Tekken 8 leert. Het is een originele insteek die ik op zich kon waarderen, maar die mij ook niet voldoende wist te boeien om er vaak bij terug te komen.
Unreal Engine 5 en rollback
Het vechtersroster zit prima in elkaar, met veel variatie tussen vechters, die er ook nog eens prachtig uitzien: kleurrijk, gevarieerd en origineel, en begeleid door allerlei spectaculaire en kleurrijke effecten. Niet alle personages zijn even geschikt voor een extravagante uitwerking, maar de look van Yoshimitsu, een van de oudste en bekendste personages uit de serie, is prachtig. Dat geldt voor de omstandigheden waarin hij en de andere personages elkaar te lijf gaan. De omgevingen zien er niet alleen goed uit, ze zorgen vaak ook voor interessante lichteffecten die het geheel nog spectaculairder maken. Verantwoordelijk voor al deze grafische pracht en praal is Unreal Engine 5. Daarmee heeft Tekken 8 al snel een streepje voor op zijn concurrenten, want het vorig jaar verschenen Mortal Kombat 1 werkte nog met UE4 en Street Fighter 6 werd gemaakt met Capcoms RE Engine, ooit ontwikkeld voor Resident Evil 7. Tekken 8 heeft daarmee de modernste technische basis van de huidige toonaangevende games in het genre.
Jack-7 in T-shape
Dat gezegd hebbende: helemaal schoon is het blazoen van Tekken 8 niet. Zo zijn er een aantal omgevingen die in negatieve zin schril afsteken bij de rest. De omgeving waarin je tijdens het verhaal moet vechten tegen hordes vijanden, met daarbij ook diverse Jack-7-units, ziet er saai en ongeïnspireerd uit. In diezelfde scène kwamen we een bug tegen waarbij de Jack-7's in een T-vorm springen en niets meer doen. Dit alles speelt zich af tijdens een missie genaamd 'Operation Rebellion', waarbij je in persoon van een aantal vechters meestrijdt op het slagveld. Dit had Bandai Namco achterwege mogen laten. De missie wordt binnen enkele seconden saai en repetitief en is ook nog eens goed voor de minst mooie omgeving van het hele spel en een opvallende bug.
:strip_exif()/i/2006406762.jpeg?f=imagearticlefull)
Het over het algemeen goed geslaagde uiterlijk van de personages kun je verregaand aanpassen met allerlei verschillende kledingstukken en voorwerpen die je kunt vrijspelen en kopen met in-gamegeld. Je kunt de vechters zo allerlei looks aanmeten. Ik heb daar niet veel mee, maar als je vaak tegen andere mensen vecht, is het grappig als je jouw favoriete personages een eigen stijl kunt geven.
Vechten tegen anderen kan natuurlijk ouderwets naast elkaar op de bank, maar Tekken 8 heeft ook een robuuste onlinemodus. Dat begint al met een grappige hub waar gamers met avatars rondlopen in een soort arcadehal. Dit klinkt heel gaar en corny, maar werkt in de praktijk goed. Het is gemakkelijk om een potje te starten en de hal straalt een lekkere arcadevibe uit, dus deze opzet is geslaagd. Natuurlijk is het belangrijker dat de online potjes een beetje lekker spelen en ook dat gaat gelukkig goed. De potjes verlopen vrijwel altijd zonder merkbare lag. De game geeft tijdens het spelen ook continu aan hoeveel rollback frames er gebruikt zijn.
Rollback
Rollback is een alternatief systeem voor meer traditionele delay-based netcode, die doorgaans beter werkt voor vechtspellen. Het komt erop neer dat de game frames serveert op basis van de verwachte input in plaats van af te wachten wat de input is van de speler aan de andere kant. Als dat niet klopt, kan er een rollback gedaan worden om de frames weer te laten kloppen met de input van de gebruiker. Het visuele effect daarvan is dat je soms dan net de eerste paar frames van een beweging mist. Belangrijker nog: het zorgt ervoor dat de game voelt alsof je offline speelt, zonder vertraging. Rollback is niet nieuw, maar als iemand die niet vaak vechtspellen speelt, had ik de techniek nooit op deze manier ervaren en ik moet zeggen dat het resultaat zeer prettig is.
:strip_exif()/i/2006406754.jpeg?f=imagearticlefull)
Vind je het idee van directe competitie te spannend, dan biedt Tekken 8 nog een leuke tussenoplossing: Super Ghost Battle. In deze modus kun je het opnemen tegen ghosts van je vrienden. Je vecht tegen vechters van het Tekken 8-roster, maar met een stijl die geleerd is op basis van ‘trainingen’ door andere spelers. Uiteraard kun je dit zelf ook doen. Door tegen je eigen ghost te vechten, zal deze steeds meer jouw ritmes en gewoonten overnemen en dus meer als jij gaan vechten. Andere gamers kunnen jou op die manier indirect uitdagen en kijken of ze kunnen winnen van jouw ghost.
Conclusie
Ik heb me uitstekend vermaakt met Tekken 8. Dat is een prestatie op zich, want als gamer die niet vaak fightinggames speelt, is succes lang niet gegarandeerd. Tekken 8 zet zich bovengemiddeld in voor toegankelijkheid en speelbaarheid, wat ervoor zorgt dat iedereen zonder al te veel moeite spectaculaire dingen kan doen in gevechten. Zij doen dat in het kader van een chaotisch, maar op zich grappig verhaaltje en diverse spelmodi, waarvan vooral de stabiele onlinemodus een vermelding verdient. De overige modi bieden helaas minder meerwaarde, hoewel de Super Ghost Battle nog wel aardig is. Tekken 8 kan verder leunen op Unreal Engine 5 en beschikt dan ook over prima graphics, waardoor de game zich voorlopig de mooiste fightinggame mag noemen. Voor wie eerder Tekken-games heeft gespeeld, is Tekken 8 een feest der herkenning met veel bekende personages en zelfs de optie om soundtracks van voorgaande games te gebruiken. Dat alles bij elkaar maakt Tekken 8 een erg goede game, hoewel ik een slag om de arm houd als het gaat om hoe de game zich staande houdt op het gebied van de balans tussen personages wanneer je de game op een hoger niveau speelt. Daar mogen kenners met meer ervaring in Tekken- en andere vechtgames over oordelen.