Herkenbaarheid
Hoewel vrijwel iedereen voorstander is van het principe 'problemen moet je uitpraten', blijkt geweld maar al te vaak de ideale manier om te bepalen wie gelijk heeft. Het recht van de sterkste, zo u wilt. In het Wilde Westen betekende dit dat ruzie werd uitgevochten in een duel met pistolen, in het oude Japan namen Samurai-strijders het tegen elkaar op en bij ruzie in de kroeg wil een lekkere 'bar brawl' nog wel eens uitkomst bieden. Voor wie wat minder fysiek is ingesteld, is er nog een andere oplossing: vechtspelletjes.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3
2008 was geen slecht jaar voor het vechtspel-genre, met - onder meer - nieuwe titels in de series Soulcalibur en Mortal Kombat. Toch keken, toen die games verschenen, veel fans van het genre al uit naar een release die begin 2009 plaats zou vinden. Inmiddels weten we dat dat terecht was. Met Street Fighter IV keert de moeder aller vechtspellen terug, met de flair en het vermaak die we kennen van oude toppers als Super Street Fighter II Turbo voor de Super Nintendo en de Sega Megadrive.
Legendarische potjes
Daarmee halen we direct een belangrijk element aan. Zoals meer langlopende franchises, profiteert Street Fighter IV optimaal van de herkenbaarheid die de aanwezigheid van diverse bekende personages biedt. Menig inmiddels volwassen gamer zal zich de potjes van vroeger kunnen herinneren. Je vocht tegen vrienden, maar niet als jezelf; je was Ryu, Blanka of M. Bison. Iedereen die zich de legendarische knokpartijen kan herinneren tussen Ken en Ryu, Guile en Bison of Sagat en Chun Li, kan nu eigenlijk stoppen met lezen, en het spel direct in huis halen.
Verfrissende aanpak
Het is verfrissend dat Capcom bij Street Fighter IV voor een andere aanpak heeft gekozen dan bij de voorgangers. Vechtspellen neigen vaak naar een arcade-weergave zonder al te realistische graphics, en Street Fighter gaat daar volledig in mee. Al bij het introductiefilmpje word je verwelkomd in de typische Japanse stijl en het vechten wordt helemaal weergegeven in een originele cell-shaded grafische stijl. Het geheel is in 2D, met 3D-gerenderde modellen. Daar kun je fan van zijn of niet, feit is dat deze keuze de ontwikkelstudio in staat heeft gesteld om Street Fighter naar een hoger plan te tillen.
De grafische stijl leent zich bijvoorbeeld voor uitdrukkingen in de gezichten van de personages, zoals je ze wel kent uit stripboeken. Dit geeft de actie, en vooral het effect daarvan, een levendig karakter. De personages zijn geen boksballen, maar reageren geloofwaardig op de stoten die ze ontvangen. Daarbij komt dat verschillende vaardigheden van de vechtersbazen zich überhaupt niet lenen voor een realistische uitwerking; de uitrekbare ledematen en speciale aanvallen vliegen je al snel om de oren.
Geoefende spelers toveren diezelfde moves al snel zelf op het scherm. De opzet van het spel lijkt op die van Street Fighter II Turbo, wat vooraf ook een doel was van de makers. Toch kent de gameplay de nodige vernieuwingen, waarvan de 'Focus Attacks' het meest interessant zijn. Door de medium-kick en punch tegelijk in te drukken en een bepaalde houding aan te nemen, kan je vechtersbaas een aanval absorberen, om vervolgens vernietigend terug te slaan met een sterke counterattack. Dit geeft de gameplay nog meer diepgang.

Snel te leren
Over dat laatste had Street Fighter IV toch al niet te klagen. Veel mensen zullen bij vechtspellen de welbekende button-bash-tactiek toepassen, maar Street Fighter IV werkt - net als de meeste vechtspellen trouwens - beter als je wat rust en controle in je spel aanbrengt. Het kennen van de belangrijke moves en vooral weten wanneer je ze moet gebruiken, is in 'SF IV' de sleutel tot succes. Als een onervaren speler een paar uurtjes speelt, zal hij tegen spelers die dan net beginnen eenvoudig winnen. Heb je het systeem van speciale aanvallen en combo's eenmaal door, dan blijkt Street Fighter IV typisch 'easy to learn, impossible to master'.
Tegen elkaar
Dat 'masteren' zul je nooit doen tegen de computer. Hoewel er niets kan worden aangemerkt op de moeilijkheidsgraad, en het spel op het hoogste niveau alleen geschikt is voor geoefende spelers, zul je je ware niveau pas ontdekken als je het tegen andere spelers op gaat nemen. De Versus-potjes zijn altijd al de spil van elke fighting game geweest en dat is in Street Fighter IV uiteraard niet anders.
Personages vrijspelen
Daarmee is echter niet gezegd dat de singleplayer-modus niet de moeite waard is. Street Fighter IV staat daarin zijn mannetje, met genoeg modi en vrij te spelen personages om je een aardige tijd bezig te houden. Zeker beginnende spelers doen er goed aan gewoon aan de gang te gaan in de Arcade- en Challenge modes, om zo het spel op Easy te leren. Dat niveau zorgt in het begin al voor genoeg tegenstand. In de Arcade-modus krijg je bovendien persoonlijke verhaaltjes van elk personage voorgeschoteld, voor zover dat je interesseert. Met elk personage waarmee je de Arcade-modus uitspeelt, speel je ook weer een nieuw personage vrij, wat daarna de Versus-modus natuurlijk weer leuker maakt.
Het aanbod aan personages is trouwens prima. Er zijn wel fighting games geweest met meer personages, maar Street Fighter IV beschikt over alle grote namen uit de Street Fighter-franchise. Zo zijn klassieke personages als Ryu, Cammy en M. Bison aanwezig, maar er zijn ook vijf nieuwe personages: de krachtpatser Abel, de snelle en elektrisch geladen Crimson Viper, de vadsige Rufus en de gemaskerde El Fuerte. Tot slot is er nog Seth, de vaste eindbaas in de Arcade-modus. Seth is extra interessant, omdat hij als speciale aanvallen de specials van andere vechters gebruikt, en daardoor onberekenbaar is.
Online beresterk
Het grote plezier biedt Street Fighter IV vooral bij de eerdergenoemde potjes samen met je vrienden op de bank. De tijd dat je de deur uit moest om samen te gamen ligt echter al lang achter ons en dat heeft Capcom goed begrepen. Street Fighter IV beschikt dan ook over een online modus en dat is misschien wel het sterkste punt van het spel. Niet dat het schokkend is dat het spel online speelbaar is, maar het werkt zo goed dat je nauwelijks last hebt van vertraging. Je kunt dus op dezelfde snelheid spelen in normale Versus-potjes, en dat is zeker noemenswaardig. Dat gegeven, samen met de belofte van Capcom om het spel te blijven ondersteunen met downloadable content waarmee onder meer een toernooi-modus aan het spel wordt toegevoegd, zou er zomaar voor kunnen zorgen dat Street Fighter IV het beste vechtspel van deze generatie zal worden.
Conclusie
Capcom neemt met Street Fighter IV een risico. De gekozen grafische stijl zal niet iedereen aanspreken. Het spel is prachtig, maar wel op een heel eigen manier. De 3D-personages in een 2D-setting zien er goed uit en het concept werkt voor het spel, dat dynamischer overkomt en meer arcade is dan ooit. Street Fighter IV is niet al te lastig onder de knie te krijgen, maar het biedt tegelijkertijd genoeg mogelijkheden om je constant te blijven verbeteren. Het systeem met specials en Focus Attacks is, als je ermee om leert gaan, overzichtelijk genoeg om ook door beginnende spelers te worden gebruikt. Daardoor zullen veel mensen vrij snel met Street Fighter IV uit de voeten kunnen, zodat het spel ideaal is voor avonden op de bank, of online.
Pluspunten
+ Mooie grafische stijl
+ Op en top arcade
+ Makkelijk te leren, maar blijft uitdagend
+ Ideaal tegen vrienden
+ Online geen lag-problemen
Minpunten
- Stijl kan een groep gamers afstoten
- 'Verhalen' Arcade-mode stellen weinig voor
Cijfer: 9,0
Titel |
Street Fighter IV
|
 |
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Capcom |
Uitgever |
Capcom |
Releasedatum |
20 februari 2009
|
:fill(black)/i/1234276532.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276531.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276530.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276529.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276528.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276527.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276526.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276525.jpeg?f=thumb)
:fill(black)/i/1234276524.jpeg?f=thumb)