The Jackal moet dood
Listig is het, een gameserie overnemen van de oorspronkelijke ontwikkelaar. Toch is dat wat Ubisoft heeft gedaan met Far Cry. De uitgever nam de rechten op de vooruitstrevende shooter over van het Duitse Crytek, om er in een eigen studio een tweede deel van te maken. Als dat maar goed gaat...
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar op: Playstation 3, pc
Over die geschiedenis hebben we het al genoeg gehad, in onze preview van het spel. Far Cry 2 is inmiddels af en we zijn benieuwd of het spel aan onze hoge verwachtingen voldoet. Wie het heeft gemaakt doet er even niet zoveel meer toe. Om met de deur in huis te vallen: Far Cry 2 is rauw, en dat is precies wat er goed aan is. Het spel begint met een vrij lange introductie en een nog langere tutorial. Desondanks maakt het meteen vanaf het begin een heftige indruk. Je start achterin een jeep die dienst doet als taxi. Een naamloze Afrikaan rijdt je van het vliegveld naar een hotel in een klein stadje, een paar kilometer verder. Hij vertelt hoe zijn al even naamloze land ervoor staat. 'Slecht', is de boodschap en hij laat niet na dat tijdens de rit te tonen. Uitgebrande auto's liggen langs de onverharde wegen en gewapende tieners lopen door de bouwvallige huttendorpjes die je onderweg passeert. Tijdens de rit kun je niets anders doen dan om je heen kijken. Ook niet als de jeep wordt aangehouden door een klein legertje huurlingen.

Omkooppraktijken
De taxichauffeur weet zijn auto langs te controlepost te praten door de mannen bier te beloven. Meteen daarna legt hij uit dat er twee gewapende groeperingen actief zijn in de streek. De opgelaaide strijd tussen de partijen heeft ervoor gezorgd dat iedereen die het zich kan veroorloven op het vliegtuig is gestapt, zodat alleen de arme sloebers nog over zijn. De rit, en daarmee de uitleg, duurt lang, maar vlak voordat de verveling toeslaat en je bijna bij het hotel bent, word je onwel. Als je bij bewustzijn komt, blijk je malaria te hebben en in een hotelkamer te liggen. Aan de andere kant van de kamer rommelt iemand in je koffer, hij leest wat papieren door en pakt een pistool en een machete. De man blijkt niemand minder dan The Jackal, de wapenhandelaar die je geacht wordt te doden. Hij is je overduidelijk te snel af, jij ligt ziek in bed terwijl hij je met je eigen wapens bedreigt. De jakhals voorziet de strijdende partijen van wapens en is daarmee verantwoordelijk voor het opgelaaide geweld. Dit is bovendien niet het eerste conflict dat hij op zo'n manier in gang wist te zetten. De Jackal is zo zelfverzekerd dat hij je in leven laat en zelfs je wapens teruggeeft. Zo kun je, doodziek maar met machete en pistool, op zoek naar medicijnen om je van de malaria af te helpen.
Sluipen en schieten
Dan begint het spel pas echt en krijg je controle over de hoofdpersoon. Wie dat is kun je zelf kiezen. Er zijn negen huurlingen, die allemaal een rol spelen in het verhaal. Welke van die negen je kiest maak je zelf uit. Dit geeft een onverwacht rpg-tintje aan het spel. Stel, je kiest ervoor om als de 24-jarige Xianyong Bai door het leven te gaan, dan zal hij uit het verhaal worden genomen. Mocht je echter voor de 45-jarige Albanees Josip Idomeno kiezen, dan verdwijnt die uit het verhaal, maar zul je Bai ongetwijfeld ergens tegen het lijf lopen. Waar dat is, staat vooraf nog niet vast. Welke van de negen huurlingen je kiest bepaalt waar je start als je de controle over je personage krijgt. Daarmee staat de volgorde waarin je missies aangeboden krijgt vooraf nog niet vast. Maar voor je je met de twee strijdende partijen bezig kunt houden en op zoek kunt naar The Jackal, zul je eerst op zoek moeten naar medicijnen. Die kun je krijgen bij de derde partij in het spel, de ongrijpbare Underground. Ook de Underground heeft zo zijn plannen. De pillen die je nodig hebt worden door hem alleen geleverd in ruil voor de nodige diensten. Zo dien je in verzwakte staat wat missies voor de Underground te volbrengen, die samen de tutorial vormen.

Bar en boos
Zodra je controle hebt over de hoofdpersoon, wordt het ruig, grof, vuig, bar en boos, meteen vanaf het eerste vuurgevecht waar je in belandt. Zodra er op je geschoten wordt, is het duidelijk dat het menens is. Vooral de kunstmatige intelligentie van je tegenstanders zorgt voor spanning. Als je tegenstanders je opmerken, zullen ze je uiteraard onder vuur nemen. Ze schieten echter niet in het wilde weg. Vijanden zullen pas op je schieten als ze goed zicht op je hebben. Hebben ze dat niet, dan sluipen ze dichterbij, liefst gegroepeerd en dat is beangstigend. Dekking zoeken is best een aardige strategie, totdat blijkt dat je tegenstanders iedere keer een stuk dichterbij zijn gekomen als je je hoofd weer even omhoog steekt. Dan wordt ook duidelijk hoe groot de invloed van de open spelwereld is. De heuvelachtige Afrikaanse jungle is overal aanwezig en daarmee ook de mogelijkheid om te schuilen achter bomen en rotsblokken, of in de vele bouwvallige hutjes die in het oerwoud staan. Je tegenstanders kennen de voordelen van dekking ook en zullen wegduiken zodra je op ze schiet, om weer dichterbij te sluipen als jij even wegduikt. Het is een beangstigende herhaling van zetten.

Verdacht taai
Daar komt bij dat de geluiden tijdens een vuurgevecht indruk maken. De wapens klinken lekker vet, maar de kogels die in je eigen vlees doordringen ook. Een doffe plop die direct duidelijk maakt dat iets hards met grote snelheid op iets zachts inslaat. Je kunt gelukkig verdacht veel kogels incasseren voor je neergaat. Pas na een stuk of vijf treffers zak je door je benen en trekt het wit voor je ogen. Je tegenstanders zijn echter ook verdacht taai. Het wordt je dus niet gemakkelijk gemaakt. Daar komt nog bij dat munitie schaars is, zeker tijdens de eerste missies. Je hebt niet meer dan de paar kogels die in je wapens zitten. Uiteraard kun je de wapens van gesneuvelde vijanden oppakken, maar ook daarbij heb je alleen de kogels die toevallig in het magazijn zitten, en aangezien deze wapens al gebruikt zijn, zijn dat er doorgaans niet veel. De strijdende partijen leggen gelukkig ook voorraden aan en als je in een basis terechtkomt, kun je je munitie aanvullen. Maar over het geheel genomen is er niet veel munitie in het spel te vinden.
Op zoek naar diamanten
Het wordt iets gemakkelijker als je eenmaal een eerste safehouse hebt en helemaal als je de eerste diamanten hebt gevonden. In de wetteloze jungle dienen de edelstenen als betaalmiddel en ze liggen door de hele jungle verspreid. Je vindt ze in koffertjes op de vreemdste plekken. Gelukkig kun je ze opsporen. Je hebt een mobiele telefoon die is voorzien van de begerenswaardige functie dat hij edelstenen kan traceren. Zodra je in de buurt van een steen bent gaat er een groen lampje knipperen. Als je dichterbij komt, gaat het lampje sneller knipperen. Een simpele en wat ongeloofwaardige functie. Het mag de pret echter niet drukken, want je hebt de diamanten hard nodig en het speuren naar de stenen heeft ook wel iets vermakelijks. Ze liggen echt op de meest vreemde plekken. Bovendien geeft het spel steeds aan hoeveel van de in totaal 221 stenen je inmiddels hebt gevonden, waarmee het verzamelen een sport op zich wordt.

Jam
Met diamanten kun je van alles kopen. Om te beginnen wapens. Glimmend nieuwe wapens, niet de verroeste dingen die je van je tegenstanders pikt. Dat maakt een groot verschil, want wapens slijten vrij snel. Dat zie je doordat ze verroesten. Versleten wapens kunnen vastlopen en uiteraard gebeurt dat altijd midden in de heftigste vuurgevechten. Je kunt een blokkerend wapen nog wel proberen tot leven te wekken door er een paar keer flink op te hengsten, maar dat werkt doorgaans alleen de eerste paar keer, daarna is je wapen echt overleden. Vandaar dat het handig is om van de eerste diamanten die je vindt wat wapens te kopen. Daarna ligt er in elk safehouse dat je bemachtigt namelijk één exemplaar van dat wapen voor je klaar, en als je dat oppakt weer één gloednieuw exemplaar. Zo groei je langzaam in het spel. Je gezondheid staat er beter voor zodra je over pillen beschikt en vechten gaat je beter af als je over een eigen wapenvoorraad beschikt.

Telefoon
De interface in het spel is nogal beperkt. Er is een gezondheidsmeter en een kruis dat aangeeft waar je schiet, als je dat tenminste in beeld wilt. Verder is te zien hoeveel munitie je hebt van het wapen dat je in handen hebt. Of je gewond bent zie je ook aan de kleur van het beeld. Hoe klein je uithoudingsvermogen is wordt duidelijk als het beeld wazig wordt na hooguit twintig meter rennen. Het is de malaria die zijn tol eist en ook dat draagt bij aan het hardcore-karakter van het spel. Wegrennen heeft nauwelijks zin, je zult je al schietend moeten redden. De minimale interface maakt het spel absoluut geloofwaardiger. Verder heb je dus een mobiele telefoon, aangevuld met een kaart van de omgeving. De kaart beslaat een deel van de vijftig vierkante kilometer, al kun je uitzoomen en zo het hele omliggende gebied overzien. Belangrijke zaken als safehouses en vijandige controleposten staan op de kaart aangegeven. Tot slot heb je een logboek waarin je missies omschreven staan. Missies krijg je binnen via je telefoon, of via de mensen die je ontmoet en, al dan niet tijdelijk, aan jouw kant blijken te staan. Het is Ubisoft overigens niet gelukt om één aaneengesloten geheel te maken van de spelwereld. Dat was wel de bedoeling en in eerdere versies van het spel was dat ook het geval, maar om de de laadtijd van het spel binnen de perken te houden heeft de uitgever ervoor gekozen de wereld toch in twee helften te knippen. Dat neemt niet weg dat het nog steeds veel tijd kost voordat het spel is geladen. De overgang tussen de twee helften van de kaart verloopt overigens wel heel soepel, binnen een seconde ga je over de 'grens' en in de praktijk zul je van de splitsing dus vrijwel niets merken.
Het bos in gestuurd
Bij een open spelwereld denk je al snel aan Grand Theft Auto, maar Far Cry 2 zit anders in elkaar. Het spel bestaat uit een lap jungle van vijftig vierkante kilometer, die direct vanaf het begin vrij kan worden dookruist. Zo makkelijk als in GTA gaat dat echter niet. Je kunt overal naartoe rijden, maar er wordt een fikse strijd uitgevochten. De twee strijdende partijen hebben op de belangrijke kruispunten van de onverharde junglewegen controleposten ingericht. Je kunt proberen daar langs te komen, maar dat is niet altijd even gemakkelijk, zeker aan het begin van het spel niet. Zo heeft Ubisoft een prima manier gevonden om je door een open spelwereld te dirigeren. Via de missies die je aangeboden krijgt ontsluit de wereld zich langzaam. Wie de held uit wil hangen kan echter in de auto stappen en proberen meteen de hele wereld te verkennen.

Jungle en meer
Gewoon een eind rondrijden is overigens wel de moeite waard, want de jungle is er mooi genoeg voor. Afwisselend ook, want behalve jungle is er dorre woestijn en moeras en er zijn rivieren die door diepe ravijnen lopen. Er is bovendien bewoning in allerlei soorten en maten. Van stoffige stadjes tot dorpjes die op palen boven het moeras zweven. Vooral de vervallen shantytowns zijn mooi neergezet. De plaatstalen hutjes vallen vaak van ellende uit elkaar en staan tussen de greppels en het puin. De shantytowns zijn de ideale ondergrond voor de doorgewinterde sluipmoordenaar. Aangezien je doorgaans in je eentje tegen een overmacht vecht, kun je tussen de krotten prima uit de voeten. Er is ook opvallend veel detail in de plaatstalen bouwvallen verwerkt. Het enige uiterlijke minpunt is het wat beperkte kleurenpalet, dat vooral bestaat uit schakeringen van bruin en groen. Niet verrassend in een jungle, maar het maakt het soms wat moeilijk om details in de omgeving waar te nemen, en dat is niet onbelangrijk als je een overmacht aan tegenstanders tegenover je hebt.

Dunia
Ubisoft heeft de engine van de eerste Far Cry als uitgangspunt genomen en op basis daarvan een geheel nieuwe engine gebouwd, die Dunia is gedoopt. De grafische kwaliteit van het spel kan zich meten met Crysis en is veel beter dan die van de open spelwereld van GTA IV. In dat spel zie je vooral objecten die uit weinig polygonen bestaan en in vergelijking daarmee zijn de objecten in Far Cry 2 erg gedetailleerd. De programmeurs hebben vooral een slimme techniek ontwikkeld om met textures om te gaan. Wie daar meer over wil weten, kan terecht bij hoofdprogrammeur Dominic Guay, die de techniek toelicht in het interview dat we met hem hadden.
Wind en vuur
Toch is het niet de grafische pracht van het spel die de show steelt. Het zijn de wapens die het echt lekker maken om te spelen. Je kunt er vier bij je dragen, aangevuld met wat handgranaten en vergelijkbaar wegwerpvermaak. Je kunt altijd terugvallen op je vertrouwde machete, al is die eigenlijk alleen geschikt voor het betere sluipmoordwerk. Je hebt daarnaast ruimte voor een primary weapon, een secondary weapon en een special weapon. Elk wapen dat je vindt of koopt past in een van die slots en je kunt maar een exemplaar van elke soort bij je dragen. Onder de primaire wapens vallen werkpaarden als de AK-47 en de AR-16. Later in het spel kun je er wapens als de M1903 sniper rifle kwijt. Secundair heb je in het begin van het spel pistolen als de Makarov en de Star .45. Als je verder komt in het spel wordt het leuker, met Uzi's en zelfs een M-79 Grenade Launcher. Dat soort wapens hoort meer thuis onder de special weapons, want daar kun je schiettuig kwijt als raketwerpers en mortieren. Je wapencollectie door het spel heen is prima opgebouwd. De wapens waar je mee begint zijn okay, maar niet meer dan dat. De wapens waar je later in het spel over kunt beschikken zijn beduidend beter en het voelt helemaal goed als je voor het eerst een raketwerper in handen krijgt, of mortieren af kunt vuren.

Ster van de show
De ster van de show is echter de vlammenwerper, waar je meteen vanaf het begin over kunt beschikken. Hoe verroest het apparaat er in het begin ook uitziet, er gaat in Far Cry 2 niets boven een lekker potje pyromanen. Alle wapens zijn goed, van het geluid en de terugslag, tot de wisselende precisie en de schade die ze aanrichten. De vlammenwerper lijkt echter speciaal voor het spel gemaakt. Of eigenlijk andersom, het spel lijkt gemaakt voor de vlammenwerper. De jungle, en dan vooral het droge savannegras, wil namelijk goed fikken. Het mooiste is daarbij het spel van wind en regen. Als je gras in de fik steekt, heeft de wind er vat op, het vuur zal zich dus in de windrichting verplaatsen. Het weer is echter dynamisch, dus de wind kan draaien of van sterkte veranderen. Er kan echter ook een bui losbarsten die het vuur dooft. Het is heerlijk om het gras voor je in de fik te steken, wetende dat je de wind in je rug hebt en een groep vijanden voor je.

In de fik
Het weer en de vlammen spelen ook een rol in het multiplayergedeelte van Far Cry 2, net als de dag- en nachtcyclus. Het maakt de multiplayervariant er op zijn minst afwisselender door, want het kan in dezelfde map zowel dag als nacht zijn en met de veranderende windrichting kunnen de tactische mogelijkheden bovendien wisselen. Die afwisseling is een welkome aanvulling. En er is meer, want net als in singleplayer staan ook hier olievaten en munitievoorraden die je op kunt blazen, wat voor onverwachte tactische mogelijkheden zorgt. Bovendien zijn de auto's uit singleplayer terug te vinden in multiplayer, ook de jeeps die zijn voorzien van een mitrailleur en waar dus twee spelers in plaats kunnen nemen. De slijtage aan wapens en voertuigen is ook overgenomen, wat de spanning alleen maar verhoogt, terwijl het met maximaal zestien spelers al spannend genoeg is. Van de vier spelvormen is Uprising de interessantste. Daarin heeft ieder team een captain, die random wordt aangewezen. Op de map zijn drie controlepunten aanwezig en alleen een captain kan een punt innemen, door er tien seconden te verblijven. Als een team alle drie de controlepunten in bezit heeft, kan het op jacht naar de vijandelijke captain. Als die wordt omgelegd terwijl de drie punten onder controle zijn, heeft het team gewonnen. Voor de overige vormen verwijzen we je naar onze multiplayer-preview. De multiplayer van Far Cry 2 kan zich wat mij betreft meten met de toppers op consolegebied. De wapens zijn prima, er is de mogelijkheid om carrière te maken en aan betere wapens te komen en er zijn rollen binnen de teams, zoals die van Commando, Sharpshooter en Saboteur. Op zich is allemaal niet bijzonder, maar Far Cry 2 voegt daar wisselende elementen aan toe en veertien prima maps die lekker open zijn, maar ook steeds voldoende dekking bieden. Lang leve de shantytowns.
Conclusie
Er is eigenlijk verdacht weinig mis met Far Cry 2. Je kunt je afvragen of de balans tussen realisme en vermaak wel helemaal perfect is. Zo zijn de vele rondslingerende koffers met één enkele diamant niet echt geloofwaardig en het knipperende lampje dat ze opspoort ook niet. Er zijn de witte wegwijzers die opeens rood kleuren als je in een missie een bepaalde kant op moet. De bloederige manier waarop de hoofdrolspeler zichzelf geneest - hij pakt meestal een tang en trekt daar zelf de kogel mee uit zijn arm of been - is ook niet helemaal zoals het in het echt zal gaan. Zulke zaken kunnen wat mij betreft de pret echter niet drukken. Het zijn concessies die de speelbaarheid ten goede komen. Het is wel jammer dat fikkie stoken vooral tot de natuur is beperkt. Gras en bomen branden prima, maar gebouwen nauwelijks, terwijl er toch genoeg uit hout is opgetrokken. Er kan ook niet al te veel worden opgeblazen. Je tegenstanders en zo hier en daar een vat, of wat munitie, maar gebouwen, hoe gammel ook, lopen verdacht weinig schade op. Het zijn echter minieme punten van kritiek op een prima spel dat in singleplayer uitstekend is opgebouwd en in multiplayer erg spannend is. Far Cry 2 is prettig hardcore, met de kleine voorraad munitie, het beperkte uithoudingsvermogen en de fragiele gezondheid van de hoofdrolspeler, de blokkerende wapens en de aan slijtage onderhevige auto's. Een uitdagende shooter voor een groot publiek.
Pluspunten
+ Vlammenwerper!
+ Wind en regen
+ Slijtage aan wapens en auto's
+ Open spelwereld
Minpunten
- Niet altijd even realistisch
- Er kan weinig kapot
- Lange laadtijden
Cijfer: 9
Titel | Far Cry 2 | |
Platform | Xbox 360, PS3, pc |
Ontwikkelaar | Ubisoft Montréal |
Uitgever | Ubisoft |
Releasedatum | 23 oktober 2008 |
:fill(white)/i/1211894791.jpg?f=thumb)