Kleinste beschermde werken zijn <100 bytes, daar is genoeg jurisprudentie over.
Kijk, dat wist ik niet. Weer wat geleerd

De " 't is maar een getal" verdediging is ook al afgeschoten.
Dat wist ik ook niet, maar het verbaast me niets. De wetgever vindt een getal klaarblijkelijk niet onder alle omstandigheden een getal.
All bits are equal, but some bits are more equal than others. Ik ben eerlijk gezegd niet zo onder de indruk van dit soort strapatsen, waarbij juristen de werkelijkheid een eigen, volslagen onwetenschappelijke interpretatie geven, omdat een wet anders niet meer houdbaar is. Die werkelijkheid is: 'digitalisering maakt van een 'werk' een getal, waardoor er van een 'werk' (zoals dat nu gedefinieerd is in de wet) geen sprake meer kan zijn'. Als juristen dat probleem nou eens netjes oplossen zou ik onder de indruk zijn; nu komen ze niet verder dan 'het ene getal is niet het andere getal'.
dit soort flauwe tegenwerpingen zijn voor een rechter juist aanleiding om te oordelen dat er sprake is van opzet.
Tja. 't Is maar wat je flauw noemt. Als ik een boek letter voor letter oplees, en iemand anders schrijft dat op, wie pleegt er dan inbreuk? Letters zijn niet auteursrechtelijk beschermd, alleen de volgorde waarin je ze neerzet kan dat zijn - en het is de 'ontvanger' die dat uiteindelijk doet. 'Vroeger' was dat geen enkel probleem - het op die manier kopieren van een werk gebeurde toch niet. Nu wel. En dan zie je dat het auteursrecht eigenlijk heel raar is. Dat de wet jou als maker het recht geeft om te beslissen wat ermee gebeurt klinkt wel logisch, maar er zit en addertje onder het gras, en dat addertje is dat het auteursrecht jou het recht geeft om
anderen te verbieden iets te doen met
hun eigen spullen. Als ik een fietsenfabriek heb geeft mij dat geenszins het recht om Jan-van-op-de-Hoek te verbieden die fietsen aan te bieden. Als hij die fietsen legaal heeft verkregen mag hij ze ook weer doorverkopen of weggeven. Bij informatie mag dat niet. Als ik informatie legaal heb verkregen mag ik dat niet maar zo doorverkopen. Het onderliggende probleem is natuurlijk dat Jan elke fiets die hij verkoopt ook moet inkopen, hij kan er niet zomaar uit de blauwe lucht exemplaren bij toveren. Bij informatie kun je niet spreken over exemplaren, het is alles-of-niets: of je hebt het, en dan is het aantal 'exemplaren' oneindig, of je hebt het niet, en dan is het aantal exemplaren nul. De auteurswet probeert nu deze werkelijkheid een draai te geven door alleen de maker ook daadwerkelijk het juridische recht te geven oneindig veel exemplaren te maken (en aan te bieden). Daarbij wordt er volkomen aan voorbij gegaan dat iedereen tegenwoordig beschikt over middelen om in een oogwenk precies dat te doen - oneindig veel exemplaren maken. Het komt er dus ongeveer op neer dat de wetgever bepaalt dat je een vergiet ook als emmer kunt gebruiken - leuk bedacht, maar dat gaat van z'n lang-zal-ze-leven natuurlijk niet werken. En om dan het argument 'er zitten wel heel veel gaten in een vergiet...' een flauwe tegenwerping te noemen getuigt mijns inziens niet van bijster veel realiteitszin.
die Rijkswaterstaat onzin vergelijking gaat nog steeds niet op. Feit is dat [...] de wet bepaalt welke IP pakketjes wel en niet gekopieerd mogen worden.
Ja, dat snap ik, maar dat er geen wet bestaat die zegt dat Rijkswaterstaat medeverantwoordelijk is betekent niet dat die vergelijking scheef gaat. Je neemt nu de wet als maat om de werkelijkheid aan af te meten: de wet zegt dat die vergelijking niet opgaat, en dus is hij niet logisch consistent - echter, de vergelijking is wel degelijk logisch consistent, alleen heeft de wetgever de logische consistentie van die vergelijking klaarblijkelijk niet als uitgangspunt genomen. Dat is de 'verkeerde' kant op. De wet bepaalt namelijk niet wat logisch consistent is; hooguit wat juridisch consistent is, maar zolang wetten niet gebonden zijn aan objectieve waarneming zegt dat niks. Nu gaan wetten doorgaans niet over objectieve fenomenen; je hoeft geen wet te maken die zegt dat water nat is, dat is gewoon zo, wet of geen wet. Echter, met uitspraken als 'een getal is niet altijd louter te beschouwen als getal' kom je naar mijn idee wel gevaarlijk dicht in de buurt van het subjectiveren van objectieve fenomenen, alsof de wet bepaalt dat water onder bepaalde omstandigheden helemaal niet nat is.
Het probleem met die RWS-vergelijking is dat een ISP met auteursrecht te maken heeft en Rijkswaterstaat niet. En die auteurswet zorg ervoor dat je facilitator A (de ISP) wel anders
moet behandelen dan facilitator B (Rijkswaterstaat), omdat de enige andere oplossing is het auteursrecht overboord mieteren. Daarmee maakt de wetgever de logische consistentie van de vergelijking tussen twee actoren ondergeschikt aan wetgeving. Dat hoeft niet zo erg te zijn, als je er een goed verhaal bij hebt. Het lijkt me godsonmogelijk om altijd alle wetten en alle omstandigheden met elkaar in overeenstemming te laten zijn. Maar om op basis daarvan te zeggen dat een vergelijking niet logisch is, is onjuist. Het is niet de vergelijking die onlogisch is, maar de wet.
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 24 juli 2024 13:40]