Een bolvormig type antenne moet gps-signalen vooral in steden en binnen gebouwen betrouwbaarder maken. Met de bolvormige antennes zou locatiebepaling nauwkeuriger worden, omdat rondketsende signalen weggefilterd worden.
De antennes werden ontwikkeld door het US Air Force Institute of Technology in samenwerking met het Australische bedrijf Locata Corperation. Laatstgenoemd bedrijf heeft ervaring met plaatsbepalingstechnologie, waarop de antennetechnologie gestoeld is. De antennes, die VRay-antennes genoemd worden, maken gebruik van een techniek die 'beamforming' genoemd wordt. Daarbij worden de signalen van verschillende ontvangers gecombineerd en gefilterd. De gps-signalen die niet direct, maar via omwegen zoals reflecties tegen gebouwen binnenkomen, worden weggefilterd om een accurater signaal te genereren.
De beamforming VRay-antenne van de Amerikanen en Australiërs is nog een grote bol met daarop verschillende antennes. Die antennes staan in contact met een gezamenlijke ontvanger, wat de kosten met vergelijkbare antennes drukt: daarbij heeft elke antenne zijn eigen ontvanger. Bij de VRay-antenne wordt de ontvanger met vaste intervallen steeds aan een andere antenne gekoppeld door middel van een proces dat time-multiplexing genoemd wordt.
Vooralsnog is het ontwerp van de Vray wat lomp, maar op termijn moeten kleinere en goedkopere varianten ontwikkeld worden. Onder meer voertuigen zouden met de VRay-antennes kunnen worden uitgerust en zo hun plaats in steden accurater kunnen bepalen.